จุดเปลี่ยนที่ผกผัน

เราปล่อยชีวิตลอยตามกระแสมานาน เมื่อหยุดและลอยคออยู่กับที่ พร้อมกับหมุนมองไปรอบกาย รอบทิศ เราจะเห็นฝั่งอยู่ 2 ข้าง มองไปด้านหลังที่เราลอยผ่านมา มีอะไรหลายอย่างทั้งที่ดีใจและเสียใจ มองไปข้างหน้าถ้าเราจะปล่อยลอยตามกระแสต่อไปอีก ไม่เห็นอนาคต เลือกทางไหนดีหละเรา...?...

          เราเคยทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นประจำมานาน แล้วหยุดทำทันที เหมือนมีอะไรสิ่งหนึ่งขาดหายไปจากชีวิต เช่นกันถ้าเราเคยทำอะไรหลาย ๆ สิ่งเป็นประจำมานาน แล้วหยุดทำมันพร้อมกันทันที เหมือนโลกนี้ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย...สำหรับเรา
          ห้วงเวลา 2 สัปดาห์นับแต่วันที่ "น้องหยุด" ลืมตาดูโลก เป็นช่วงเวลาที่ทรมานมาก สำหรับคนที่เคยเล่นเคยกินเคยเที่ยวเคย...แล้วหยุดมันพร้อมกันทันที หงุดหงิด สับสน ฟุ้งซ่าน พล่านไปหมด ยังดี...ที่มีไอ่ตัวเล็ก(ลูก) มาเป็นเพื่อนแก้เหงาได้บ้าง
          เราปล่อยชีวิตลอยตามกระแสมานาน เมื่อหยุดและลอยคออยู่กับที่ พร้อมกับหมุนมองไปรอบกาย รอบทิศ เราจะเห็นฝั่งอยู่ 2 ข้าง มองไปด้านหลังที่เราลอยผ่านมา มีอะไรหลายอย่างทั้งที่ดีใจและเสียใจ มองไปข้างหน้าถ้าเราจะปล่อยลอยตามกระแสต่อไปอีก ไม่เห็นอนาคต เลือกทางไหนดีหละเรา...?...
          วันหนึ่งนึกขึ้นได้ มันแว๊บขึ้นมาในจิต ให้คิดถึงคำพูดของพระอุปัชฌาย์ (พระอธิการเขียว นนฺทชโย อดีตเจ้าอาวาสวัดเปาสามขา อ.แม่ออน จ.เชียงใหม่) ท่านพูด(ด่า)กับผมเมื่อครั้งผมดื่มเหล้า(มีกลิ่น)แล้วเข้าไปกราบท่าน
          "มึงโกนหัวหื้อมันเจ็บหยะหยัง" (ออกสำเนียงคนเหนือ) ถอดความก็น่าจะเป็นว่า "มึงบวชเรียนหาพระแสงอะไร?" (เมาอยู่ได้ทั้งวัน)
          คำสอนของท่าน มันพรั่งพรูเข้ามาในจิตสำนึกของกระผมอย่างน่าประหลาดมากเลย ชั่วแว้บหนึ่งมันไปทั่วเลย ให้นึกถึงพ่อครู (พ่อหนานสนิท นันชัย ครูผู้สอนทำวัตรสวดมนต์เมื่อครั้งเป็นเด็กวัด) และครูบาอาจารย์ทุกคน ทุกสำนักเรียน ไม่ว่าจะเป็นที่โรงเรียนวัดเปาสามขา โรงเรียนบ้านออนหลวย โรงเรียนธรรมราชศึกษา วิทยาลัยครูเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช... ไปโน้นเลย แว้บเดียวจริง ๆ
          ได้คิด...
          "กูจะจัดการชีวิตของกูด้วยตัวกูเอง" (ขอโทษที่ใช้คำไม่สุภาพ ตอนนั้นมันคิดกับตัวเองอย่างนั้นจริงๆ)
          ผมหันกลับไปศึกษาคำสั่งสอนในพระพุทธศาสนาอย่างจริงจัง โดยเฉพาะในส่วนที่สำคัญและจำเป็นเร่งด่วนที่จะใช้เป็นหลักยึดในการดำรงชีวิตในช่วงจุดเปลี่ยนนี้ ศึกษาและนำมาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันไปพร้อมกัน ทำให้ชีวิตนี้เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น มีความหมายขึ้น จากไอ้ขี้เมาคุยโว เป็นคนธัมมะธัมโม เชียวหละ
          เป็นชีวิตที่พบกับ "จุดเปลี่ยนที่ผกผัน" จริง ๆ

เขียนใน GotoKnow โดย ทนัน ภิวงศ์งาม
ใน จัดวิถีให้ชีวีเป็นสุข

คำสำคัญ (Tags): #จัดการชีวิต#จุดเปลี่ยน#ผกผัน

หมายเลขบันทึก: 110392เขียนเมื่อ 11 กรกฎาคม 2007 08:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:49 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน