รำฤก คำลำนำท้าว คะนึงพจน์
ครู แห่งชีวีกวิบท กลอนเกล้า
สุนทร พ่อนิราศยศ เรืองผ่านภู่
วัจนทัศน์มุ่งก้าว อยู่เรื้องวรรณภพฯ
ยี่สิบหก มิถุนา ดื่มแย้ม วลีฝัน
สตวัสส์กว่าชีวาวัน ล่วงพ้น
สถิตแต่คำสันทน์ วิมานแต่ง
เปลือยโลกแผ่ธรรมท้น ทุ่มท้วมชีวาลัยฯ
กลอน คำ โคลงร่ายไว้ กวีวากย์
สอนก่อนชีพตนพราก ว่ายเวิ้ง
รำพันแห่งกวียาก สุนทรภู่
พิลาปพิไลถั่งเซิ้ง คู่แก้วมรดกโลกฯ
กราบคำสัจจ์กวีฟ้า สุนทร
ไทยหนึ่งกถาวเนจร ว่างไร้
ตายดับใช่ราญรอน เพียงเปล่า
กูพร่ำวงศ์กวีไว้ เด่นฟ้าสยามฯ
คำกลอนไม่ค่อยเสนาะหูน้องยลเลยอ่ะ
*-*