ขอสักวันบันทึกไว้อาลัย รำลึกถึงมิตรภาพ และความดีของเพื่อนสี่ขา
ช่วงเวลาที่ผ่านมาสองสัปดาห์นี้ เป็นช่วงที่จิตตกจะใช้สติควบคุมอย่างไรก็รู้สึกว่ายากเหลือเกิน น้องหมาที่อยู่ด้วยกันมาสิบปีเศษ มีอิทธิพลต่อการจะทำ หรือไม่ทำอะไรของเราค่อนข้างมาก และทำให้ตัดสินใจอะไรไม่ได้หลายอย่าง เช่น อยากไปช่วยงาน Inno FA รุ่น 3 ที่วัด หรืออยากจะไปเที่ยวญี่ปุ่นกับคณะอาจารย์แป๋ว ก็ไม่กล้าตัดสินใจที่จะไป เพราะเป็นห่วงอยากอยู่กับเขาจนวาระสุดท้าย….
อาการป่วยเริ่มต้นเมื่อประมาณสามเดือนที่แล้ว ก้อนเนื้อที่หน้าอกน้องหมาเริ่มโตขึ้น และสังเกตว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เขาดูโทรมลงไปมาก เมื่อสองสัปดาห์ก่อนจึงไปปรึกษาคุณหมอ และนัดหมายให้คุณหมอมาตรวจสุนัขที่บ้านหลังจากนั้นอีกหนึ่งสัปดาห์
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> เมื่อไม่กี่วันมานี้เริ่มมีอาการหายใจเหนื่อยหอบ ตอนคุณหมอมาช่วยดูอาการ พบว่ามีไข้ ปอดชื้นเล็กน้อย วันนั้นหมอฉีดยาขยายหลอดลม พร้อมให้ยากินไว้อีก 7 วัน หลังจากนั้น 3 วัน มีอาการเหนื่อยมากขึ้น แต่ก็ยังดู active เจ้าของกลับมาบ้านยังกระดิกหางได้ ดวงตาแจ่มใส วิ่งรอบรถสำรวจทุกครั้งที่จอดรถเสร็จ </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal" align="justify"> จนมาวันอาทิตย์ ยายังเหลืออีก 1 ชุด แต่ก็อุ้มขึ้นรถไปหาคุณหมอคนเดิม เพราะดูไม่ดีขึ้นเลย คุณหมอบอกว่าท่าทางเหนื่อยมากกว่าเมื่อหกวันที่แล้ว จึงแนะนำให้ไปโรงพยาบาลเพื่อเอ๊กซเรย์ปอดดูว่ามีก้อนเนื้อในช่องอกหรือไม่</p><p align="justify"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> ตอนไปที่โรงพยาบาล พอเห็น หมา แมว ที่เจ้าของอุ้มเข้ามา ก็จะเห่าบ้าง ขู่บ้าง ไม่มีวี่แววว่าจะเซื่องซึมแม้แต่น้อย พอผลเอ๊กซเรย์ออกมา สิ่งที่เห็นก็คือเนื้อปอดแทบไม่เหลือเลย มันหายไปเกือบหมด คุณหมอบอกว่าทำอะไรไม่ได้เพราะสุนัขแก่แล้ว และไม่มีประโยชน์ที่จะไปทรมาน </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> สิ่งที่ประทับใจในคำพูดของคุณหมอที่ปลอบใจเรา ณ ขณะนั้น ก็คือ แม้จะไม่สามารถรักษา แต่ก็ทำให้เหมือนคน คือทำให้เขามีคุณภาพชีวิตที่ดีที่สุดในช่วงเวลาที่เหลืออยู่นี้ ช่วยให้เขากินได้ ให้อาหารที่เป็นผัก หรือผลไม้ และให้วิตามินที่เป็นสาร แอนตี้ออกซิแดนท์</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> ตอนพากลับมาที่บ้าน เขาก็ยังเป็นเหมือนเดิมคือต้องวิ่งวนรอบรถสำรวจเสร็จจึงมานั่งหน้าประตู อาหารก็รับได้บ้าง ไม่มีท่าทางว่าจะไปในวันรุ่งขึ้นเลย ตอนก่อนนอนสังเกตว่าเขาเริ่มเหนื่อยมากขึ้น เราไม่รู้จะช่วยอย่างไร ไม่อยากเห็นเขาทุกข์ทรมานแบบนี้เลย เข้าไปลูบหัวก็ดูเหมือนไม่ช่วยอะไร </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> ในที่สุดจึงตัดสินใจที่จะสวดคาถาชินบัญชร และแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรของน้องหมา บอกให้เขาอย่าทรมานมันอีกเลย ขอให้ไปสบายไม่รู้ว่าคำขอนี้จะได้ผลหรือไม่ ก่อนนอนก็สวดอีกรอบ เช้าตื่นขึ้นมาเขาก็ไปแล้วจริงๆ ก่อนเราตื่นไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเพราะสังเกตว่าตัวยังอุ่นและนิ่มอยู่เลย</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> ความรู้สึกเศร้า ใจหาย เสียดาย ติดตามเรามาโดยตลอด เห็นรูปถ่ายของเขาก็ยิ่งเศร้า เพราะเขาคือเพื่อนรัก เพื่อนแท้ที่ช่วยเป็นเพื่อนจริงๆ เวลาที่เราต้องอยู่บ้านคนเดียว จะรู้สึกอุ่นใจที่มีเขาคอยเฝ้าบ้านให้ เพราะเขาจะทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดีที่สุด ไม่ว่าจะมีเสียงอะไรดังแม้เพียงเล็กน้อยเขาก็จะตื่นตัว คอยจ้องดูตลอดเวลา และไม่นอนก่อนที่เจ้าของจะขึ้นบ้านนอน เป็นหมาที่เฝ้าบ้านได้ดีเยี่ยมจริงๆ ขอให้เจ้าไปอยู่ในที่ที่ดีนะเพื่อนรัก เราอาจจะมีโอกาสได้พบกันอีก</p>
ความเห็น (14)
เสียใจด้วยครับ พี่ส้ม นับว่ามันเป็นหมาที่โชคดีมากๆครับได้ธรรม ก่อนไป และเชื่อว่านำมาพิจารณาดีๆ เราก็จะได้ธรรม จากการจากไปของมันนะครับ
ไม่มันจากเรา ก็เราจากมัน
หาใหม่ อีกตัวด่วน เลยนะ
ป่านนี้ มันไปเป็นคนแล้ว .... ห่วงทำไมเนี่ย
ขอบพระคุณ ท่านอาจารย์ และ ก๊อบ ค่ะ
ก็จริงนะคะ ไม่มันจากเรา เราก็จากมัน คิดว่าคงไม่เลี้ยงอีกแล้ว ที่บ้าน ยังเหลือคู่เขาอีกตัว ที่เลี้ยงมาด้วยกัน สงสารคงเหงาแย่ เพื่อนหายไป ยังงงอยู่เลยค่ะ
ถ้าเจ้าตัวที่ตาย ได้ไปเป็นคนก็ดี เพราะนิสัยก็คล้ายคนมากๆ เพียงแต่เกิดผิดที่ไปชาตินึงค่ะ
สวัสดีค่ะ กวง
ขอบคุณสำหรับคำพูดดีๆ ที่ช่วยให้รู้สึกดี ไม่ว่าจะเป็น ท่านอาจารย์ หรือ ก๊อบ หรือ กวง ล้วนแต่ทำให้เรารู้สึกว่ายังมีเพื่อนอีกเยอะ
ตอนที่ตั้มบอกให้แจ้งว่าใครจะไปช่วยงานที่วัด พี่ทำใจแล้วว่าคงไปไม่ได้ แต่ก็ยังหวังตอนรักษาครั้งแรกว่ากินยาแล้วคงค่อยยังชั่ว พี่บอกกับเขาว่า ขอให้ดีขึ้นนะ ถ้าเราได้ไปวัดจะเอาบุญมาฝาก เขาคงอยากช่วยให้เราได้ไปต่อบุญอย่างสบายใจ เลยชิงหนีไปก่อนค่ะ
สวัสดีครับคุณcitrus 
- เสียใจด้วยนะครับที่สูญเสียเพื่อนซี้ 4 ขา
- แต่ก็โชคดีนะครับที่ได้เจอบททดสอบทางธรรม
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้วอยากจะร้องไห้
คิดถึงน้องบิ๊ก ตอนนี้น้องบิ๊กอายุ 11 ปีกว่าๆ แล้ว คิดว่าคงจะร่วงโรยในอีกไม่กี่ปี เพราะตอนนี้ดูเค้าเศร้าๆ
ฮือๆๆ คิดถึงจัง
T_T
ขอบคุณค่ะ สำหรับคำพูดดีๆ ที่ช่วยให้สติของ คุณข้ามสีทันดร
กับคุณ IS อ่านแล้วต้องอ่านอีก เพราะอีกตัวที่เหลืออยู่ของเราก็ชื่อเจ้าบิ๊กเหมือนกัน อายุ 10 ปีกว่า ไม่รู้ว่าอยู่ตัวเดียวเศร้าหรือเปล่า ตอนนี้นอนครางหงิงๆ เมื่อกี้ก็หอนไปหลายตลบค่ะ
สวัสดีครับ.....แวะมาเยี่ยมครับ....
ค่ำคืนนี้ ไม่มี เธอออดอ้อน
เหมือนแต่ก่อน ให้ฉัน พลัดสดใส
เธอถูกคลื่น กลืนลับ กับน้ำไป
สุดอาลัย เมื่อรัก ต้องจากลา...
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ ...
ขอขอบคุณน้อง
สวัสดีค่ะ คุณ
- ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
- ส่งภาพสุนัขสองตัวกับลูกสาว 1 ตัว..เอ๊ย!..1 คนมาฝากค่ะ...จะได้พอหายคิดถึงน้องหมาได้บ้างค่ะ
......จากคนที่รักน้องหมาเช่นกันค่ะ..........
ไปทำบุญที่วัดคราวนี้ ได้อุทิศผลบุญให้แบ๊งค์ด้วย ที่ไปวัดได้ ก็เพราะไม่ต้องห่วงเขาแล้ว เมื่อคืนฝันเห็นเป็นลูกหมากำลังแทะกระดูกที่ให้ไป คงมีความสุขดี แต่ก็ไม่ได้อยากให้กลับไปเป็นหมาอีกนะ
เด็กดื้อ หกทับห้า
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ
เจ้าเพื่อนสี่ขาแสนรักของหนูก็เพิ่งลาจากโลกนี้ไปเหมือนกันค่ะ
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้เอง T_T เฮ้อ เจ้าตัวนี้ผูกพันธ์กับครอบครัวหนูมาก
มีเหตุการณ์ต่างๆมากมายเกิดขึ้นในช่วงชีวิตมัน เขามาจากไปตอนหนูมาเรียนอยู่ไกลบ้านซะด้วย
ตอนนี้นึกถึงบ้านทีไรก็สะเทือนใจ กลับไปเคยคิดว่ามีเขาอยู่ด้วยตลอด แต่คราวนี้เขาจากไปแล้ว บ้านเราไม่มีเขาแล้ว
(ตอนนี้พอย้อนกลับไปคิดถึงตอนที่กลับบ้านครั้งสุดท้าย จำได้เลย ว่าน้องหมามีสายตาแปลกไปไม่เหมือนเดิมเหมือนไม่อยากให้เรากลับ และเหมือนกับเราจะจากกันตลอดไปจริงๆ พอมาถึงวันนี้ความคิดเล็กๆที่ไม่เคยคิดว่าเขาจะไปไวขนาดนี้ ก็เกิดขึ้นจริง เราไม่ได้เจอกับเขาอีกแล้ว เฮ้อ คิดไม่ถึงจริงๆค่ะ ใจหายมาก)
เศร้าเกินบรรยายค่ะ T^T ฮือๆ หนูขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ