คำถามที่ใช้ถามตัวเอง ในใจบ่อยๆ
ทุกช่วงเวลาของชีวิต หลายคนคงสังเกตและเข้าใจว่า การสื่อสารภายใน หรือการสนทนากับตนเองในใจนั้นเป็นสิ่งที่เราทำกันบ่อยๆ และเป็นกระบวนการที่สำคัญที่จะนำเราไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่ดียิ่งๆขึ้น
สิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่งในกระบวนการภายในคือ การตั้งคำถามกับตนเอง
-ตอนนี้เราสุขกายสบายใจอยู่หรือไม่ รู้สึกอย่างไร
- ชีวิตของเรามีเป้าหมายอะไร อะไรคือความฝันของเรา
- วันนี้เราตื่นเช้ามา วันนี้ต้องทำอะไรบ้าง
- งานประจำที่เราทำอยู่ดีหรือยัง จะทำอะไรให้ดีขึ้นได้บ้าง
- จิตใจของเราเป็นอย่างไร เข้มแข็ง หนักแน่นเพียงพอหรือยัง
-คนรอบข้างเรากำลังคิดหรือรู้สึกอย่างไรกับเราบ้าง ทั้งที่บ้าน และเพื่อนร่วมงาน
-สิ่งที่เรากำลังคิด กำลังทำอยู่ถูกต้อง ดีพอหรือยัง ต้องคิดและทำอะไรเพิ่มเติมบ้าง
-ประเด็นสำคัญๆของชีวิตช่วงเวลานี้คืออะไร สำคัญจริงๆหรือ
-สิ้นเดือนจะมีค่าใช้จ่ายอะไรบ้างนะ จะขาดเหลืออะไรบ้าง
-พัฒนาการทางจิตใจของเราเป็นอย่างไร ถึงไหนแล้วนะ
ความเห็น (5)
การสนทนากับตนเองในใจนั้นเป็นสิ่งที่เราทำกันบ่อยๆ และเป็นกระบวนการที่สำคัญที่จะนำเราไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่ดียิ่งๆขึ้น
........................
ชอบสนทนากับตนเองบ่อยๆคะ คาดว่าน่าจะเปลี่ยนแปลงบ้าง
น่าสนใจดีคะ น้องหมอ
สวัสดีค่ะคุณ...kmsabai
- คำถามของท่าน..เหมือนครูอ้อยเลยค่ะ
- แต่ของท่านไม่มี....วันนี้ท่านกอด...ใครหรือยัง
ล้อเล่น..เพื่อความสุขค่ะ
น้องหมอที่รักkmsabai
เมื่อวานที่น้องโทรมาตั้งคำถามกับผม ทำให้ผมอึ้งพอสมควร
ในขณะเดียวกันนั้น ผมได้คุยกับ คุณเบิร์ด และเพื่อนเม้งทาง MSN พอดี คุณเบิร์ด และเม้งได้ฝากคำพูดที่น่ารักมาให้กำลังใจด้วย
ผมเชื่อแน่ว่าการตั้งคำถามกับตัวเองบ่อยๆ เป็น วัตร ที่ดีที่ควรกระทำอย่างยิ่ง
อย่างน้อยก็ช่วยฉุดรั้งอัตตา ที่เกิดจาก อวิชชา และเกิดจากอารมณ์มุมลบออกไป
ผมให้กำลังใจครับ พี่เบิร์ด พี่เม้งก็ให้กำลังใจน้องเช่นเดียวกัน
เห็นบอกว่า คุณเบิร์ดจะเขียนบันทึกหนึ่งขึ้นมาเพื่อมอบให้น้องหมอโดยเฉพาะนะครับ รออ่านนะครับ
สวัสดีครับพี่ๆทั้ง3 ท่าน
- รู้สึกดีใจนะครับที่มีคนเข้ามาแลกเปลี่ยน
- ขอบคุณ
พี่ ดอกแก้ว - ขอบคุณ คุณครู
- และขอบคุณพี่ชายที่น่ารักครับ
- การตั้งคำถามกับตัวเอง เป็นกระบวนการตั้งสติ ทำให้เรารู้เท่าทันตัวเองได้เป็นอย่างดีครับ
- แต่ผมคิดว่า คำถามส่วนใหญ่ที่เรามักใช้ถามตัวเอง เป็นคำถามที่มุ่งเอาตัวเราเองเป็นศูนย์กลาง อันนี้เป็นธรรมชาติของคนนะครับ แต่การคิดอย่างนี้ ถามอย่างนี้ มันทำให้เรายังคับแคบอยู่ คือมองตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล เช่น ฉันคิด ฉันทำ ฉันเป็น คำถามก็เลยไม่ได้สะท้อนว่าเราไปสัมพันธ์กับสิ่งอื่นๆอย่างไร
- ยกตัวอย่าง ถ้าเราจะถามว่าตื่นนอนวันนี้ เราต้องทำอะไรบ้าง ก็โอเคนะ แต่ถ้าคิดต่ออีก...อืม แล้วสิ่งที่เราทำมันต้องไปสัมพันธ์กับใครบ้าง คนอื่นเขาจะมีสุขภาวะจากสิ่งที่เราจะทำวันนี้ไหม อันนี้คือต่อยอดคำถามออกไปเชื่อมโยงกับสรรพสิ่งต่างๆ และเชื่อมโยงกับอุดมการณ์ของเรา
- ผมเห็นเค้าของการมองมุมกลับ ที่หมอสุพัฒน์พยายามมองในมุมของคนอื่นที่สะท้อนมายังตัวสุพัฒน์เอง อันนี้ดีครับ เป็นการเชื่อมโยงให้เห็นว่าเรา-เขาล้วนมีมุมมองที่สัมพันธ์กัน มนุษย์เราต่างกำหนดตัวเอง และมีส่วนกำหนดซึ่งกันและกัน (ดังนั้น เราจึงต้องอยู่ร่วมกันอย่างสร้างสรรค์ มิใช่ทำลาย) ผมชอบมุมมองเช่นนี้
- ในอีกด้านหนึ่ง เราอาจจะย้อนกลับไปตั้งคำถามกับคำถามนั้นก็ได้ เช่นว่า อะไรทำให้เราตั้งคำถามแบบนั้น