ลุกจากเก้าอี้ทำฟัน เพื่อค้นหางานสร้างเสริมสุขภาพที่แท้จริงวังรีรีสอร์ท คือจุดนัดพบ ของเพื่อนร่วมงานสาธารณสุข มากหน้าหลายตา ประมาณ 60 ชีวิต จาก ชมรมแพทย์ชนบท ทันตภูธร เภสัชชนบท พยาบาลชุมชน และหมออนามัย รู้เพียงว่าเรามีโครงการที่ต้องทำ
“ พวกเราต้องมาปรับความคิดกันก่อน ให้มีความมุ่งมั่นร่วมกัน แล้วกระจายกันออกไป สร้างเครือข่าย เรียนรู้จากการปฏิบัติ จนรู้จริงและเกิดพลัง มาขับเคลื่อนนโยบาย” คาถาที่ อ.ประเวศ เป่ากะหม่อม
“ ถ้าชาวบ้านเขาไม่เลือกปัญหาเกี่ยวกะงานทันตะ เราจะทำเป็นหรือปล่าว” เสียงพูดด้วยความกังวลออกมาจากกลุ่มพวกเรา และอย่างที่คิดไว้ ปัญหาที่ชุมชนเลือกจากการทำประชาคมคือ ไข้เลือดออก เนื่องจากมีเด็กในหมู่บ้านเพิ่งจะเสียชีวิต ที่โรงพยาบาล ชาวบ้านนัดกันที่ลานกลางบ้าน ในตอนหัวค่ำหลังกลับจากนา เพื่อทำ “ สัญญาประชาคม” ควบคุมลูกน้ำยุงลาย ……….ชาวบ้านลุกขึ้นมา เพื่อแก้ปัญหาของตนเอง
“ ปลากระดี่มันทน หาได้ในหมู่บ้าน พอเห็นขันตักน้ำมันมุดลง แต่ปลาหางนกยูงมันลอยขึ้น และปลาหางนกยูงมันไม่กินลูกน้ำแล้ว เพราะเลี้ยงมาด้วยหัวอาหาร” คำพูดที่รู้จริงจากการปฏิบัติ ของลุงคนหนึ่ง ในอ.ขุขันธ์ จ.ศรีสะเกษ ปัจจุบันเป็นหมู่บ้านปลอดลูกน้ำยุงลาย เมื่อชุมชนรวมตัวกันอย่างเข้มแข็ง โครงการอื่นๆก็ตามมา “ เกษตรที่เอื้อต่อสุขภาพ เยาวชน เบาหวาน รวมถึงเด็กไทยไม่กินหวาน” โครงการที่ชาวบ้านช่วยกันควบคุม อาหารที่ไม่มีประโยชน์สำหรับเด็ก และป้องกันปัญหาโรคฟัน
ทุกอย่างล้วนเชื่อมโยง การสัมผัสความจริงเป็นฐานให้เกิดปัญญา
เป็นจริงดั่งคำกล่าวของอาจารย์ ประเวศครับ
วิวัฒน์ ฉัตรวงศ์วาน ผู้จัดการภาคอีสานตอนล่าง สถาบันวิชาการเพื่อพัฒนาเครือข่ายสุขภาพชุมชน
ไม่มีความเห็น