วันนี้..คุณครูแอ๊วภูมิใจจัง..ที่เด็กหญิงตัวน้อยคนนึงได้มีพฤติกรรมที่ดีขึ้น..หลังจากที่คุณครูเคยได้ฟังกิตติศัพท์มามากมายในทางลบแต่พอสอนเอง..หนักกว่าเสียอีก..ช่วงเปิดเทอมแรกๆตึ้บเลยเหมือนกัน
จากวันแรกที่ครูเจอเด็กมีพฤติกรรมค่อนข้างก้าวร้างกํบยายและตา..ยายบอกว่าเคยตีแล้วหลานแกชักตาก็เลยไม่ไห้ตีอีก..จนตอนนี้หลานแกมีแต่ขู่ตะคอกยาย..เหมือนยายเป็นทาสเลยให้ถือของให้ ถือรองเท้าให้ ให้ส่งที่ห้องเรียนและรับกลับที่ห้องเรียน.ช่วงเช้าให้ยายมาเฝ้และจะไม่ไปเข้าแถวเลยจะอยู่ที่ห้อง..และที่สำคัญไม่ทำงานอะไรเลยจะวิ่งหนีเรียนตลอดโดยมีคู่กับเด็กที่บกพร่องทางการเรียนรู้ห้องข้างๆ..จะเป็นคู่ซี้เหมือนปังคุงกับเจมส์ไม่มีผิดคือไม่รู้เรื่องเหมือนกันทั้งคู่เลยสร้างความปวดเศียรเวียนเกล้าให้กับครูผู้สอนเป็นอันมาก
..หลังจากที่คุณครูได้คิดวิธีการมากมายก็ใช้ไม่ได้ผล...จนกระทั่งวันนี้
วิธีแรกคือวิธีการใจเย็น...และใกล้ชิดกับเค้าให้มากๆ พูดคุยกับเค้ามากขึ้น..และก็ได้เห็นพฤติกรรมค่อยๆดีขึ้น..ครูก็เลยชื่นชมเค้าแล้วบอกเค้าว่าครูจะให้เค้าเป็นซินเดอเรลล่าในใจครู ..และจุ๊บแก้มเค้าไปหนึ่งที..แล้วให้เค้าสัญญาว่าเค้าจะเป็นเด็กดีของคุณครูและ...ฯ ตลอดไป..เค้ายกนิ้วก้อยออกมาแล้วตอบรับว่า "ค่ะ."
เช้าต่อมา..คุณครูก็ต้องแปลกใจเมื่อคุณยายรีบกวักมือเรียกขณะกำลังขับรถเข้าโรงเรียน คุณยายระล่ำระลักบอกว่า วันนี้เค้าบอกให้ยายส่งแค่หน้าประตูเค้าจะเข้าไปโรงเรียนเอง..ยายไม่ต้องส่งเดี๋ยวงูเห่ามันจะฉกเอา..สีหน้ายายดีใจมาก..อย่าว่าเเต่ยายเลย..ครูก็ดีใจด้วยเหมือนกัน...วันนี้ทั้งวัน ซินเดอของครูแอ๊วไม่หนีเรียนเลย..เพื่อนคู่ซี้มากวักมือเรียกไปเล่นก็ปัดกลับให้ไปเรียนที่ห้องตัวเอง..เค้าจะเรียนหนังสือแล้ว..ครูงี้ชิ่นใจจนนำตาจะไหล..ตอนเย็นหลังจากเขียนการบ้านเองเสร็จแล้วก็เก็บข้าวของใส่กระเป๋าเอง..แล้วมาสวัสดีลาครูซึ่งเป็นภาพที่ครูไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นเลยเพราะแต่ก่อนช่วงเข้าเรียนใหม่ ยายบังคับสวัสดียังไม่ทำเลย แถมยังไม่เคยช่วยเพื่อนกวาดใบไม้เนื่องจากจะมาเรียนสายรอเข้าห้องเลยโดยไม่เข้าแถว..ตอนนี้พฤติกรรมดีมาก..ใครเห็นก็ชื่นใจ
นี่คือความภูมิใจในชีวิตของการเป็นครูที่แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งทางวิชาการรับรอง
จำได้ว่า แรงบันดาลใจนี้เกิดขึ้นเมื่อได้อ่านบทความนึง..ซึ่งมีอยู่ว่า
มีการศึกษาวิจัยเด็กกลุ่มนึงที่อยู่ในแหล่งเสี่ยงที่เด็กจะเติบโตขึ้นเป็นอาชญากร แต่เมื่อผู้วิจัยได้ศึกษาเด็กกลุ่มนี้เป้นระยะเวลาที่ยาวนานจนกระทั่งเด็กเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว พวกเค้าก็รู้ซึ้งว่าสิ่งที่พวกเค้าคิดนั้นผิดไป นักวิจัยจึงไปสืบถามจากครูที่สอนพวกเค้าสมัยนั้นว่าสอนอย่างไรเด็กจึงเติบโตขึ้นมาโดยไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเค้าคาดการณ์ไว้
ครูผู้หญิงคนนี้..นั่งนึกย้อนไปด้วยแววตาที่เปี่ยมสุข..พร้อมกับตอบว่า
"ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ แต่ชั้นจำได้ว่า...ชั้นรักพวกเค้า"
แค่นี้ก็เป็นสิ่งที่ย้ำเตือนให้เรารู้ว่า..ความรัก.ความศรัทธา ทำให้ศิษย์เป็นได้..ยิ่งกว่าสิ่งที่เค้าควรจะเป็น
และทำให้รู้ว่าความรักที่ยิ่งใหญ่..คือการให้ที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน
แหม..หายเงียบไปนานเลยนะคะ..เป็นยังไงบ้างคะ..สบายดีมั๊ย..ขอบคุณนะคะ..ที่เป็นกำลังใจให้เสมอ..จะเอามาเป็นแรงใจในการทำงานเพื่อเด็กยิ่ง....ยิ่งงงงขึ้นไปค่ะ..
คุณขจิตไปบุรีรัมย์บ่อยไหมคะ..ผ่านสุรินทร์ก็ไม่บอกกันบ้างเนาะ..ยังไงก็โชคดีนะคะ..ขอบคุณอีกครั้งค่ะ.
สวัสดีค่ะ
นี่คือความภูมิใจในชีวิตของการเป็นครูที่แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งทางวิชาการรับรอง
อ่านแล้วยกนิ้วให้เลยค่ะ จิตวิทยาเยี่ยม เด็กทุกคน ต้องการที่จะรู้สึกดี และมีคนและสังคมยอมรับ ยกย่องเขาค่ะ
"ความรักพิทักษ์โลก" ดูเหมือนจะใช้ได้นะคะ ทุกคนต้องการความรัก ความเข้าใจ "รักที่มาจากใจ ใครๆย่อมรับได้" โดยเฉพาะเด็กๆซึ่งเซ็นซิทีฟกว่าผู้ใหญ่ ให้กำลังใจค่ะ
ขอบคุณค่ะ..คุณ sasinanda
เพียงแค่อยากจะกระตุกความคิดของคุณครูด้วยกันว่าบางที.ความสำเร็จอาจจะไม่ได้อยู่ที่การทำหลักฐานร่องรอยและทำผลงานที่ยอดเยี่ยมอลังการเพื่อขอเลื่อนตำแหน่งทางวิชาการ....แต่หลงลืมจิตวิญญาณของความเป็นครู..แต่ทั้งนี้ก็ขอชื่นชมคุณครูคนเก่งหลายๆคนที่มีอยู่มากมายที่เก่งทั้งทางวิชาการและเป็นคุณครูที่ในดวงใจของลูกศิษย์ตัวน้อยเช่นกัน..
เป็นกำลังใจให้คุณ sasinanda มีความสุขในการทำงานในทุกๆวันเช่นกันนะคะ..ขอบคุณค่ะ
แวะมาทักครับขอให้รวยๆๆๆๆนะครับสู้ๆเพื่อเด็กทุกคนครับ
แวะมาทักอีกรอบครับเด็กน้อยบ้านอาทึก มาทดลองใช้เน็ต อบต.ครับ
เป้นไงครับ บ้านกระทุ่มน้ำท่วมหรือป่าวส่วนทางนี้ไม่ค่อยเท่าไหร่ชาวนาไม่ค่อยประสปปัญหาเท่าไหร่ครับ สุดท้าขอให้ สวยๆๆๆๆๆๆ รวยๆๆๆๆๆๆ 5+++++
ดีใจมากๆที่ลูกศิษย์บ้านอาทึกเข้ามาอ่านบันทึกของครู..อ่านหรือยังจ๊ะบันทึกที่ครูเขียนถึงพวกเราตอนที่อยู่ด้วยกันที่โรงเรียนน่ะ..เป็นช่วงชีวิตนึงที่ประทับใจครูมาก..และเป็นครั้งแรกที่ครูนำตาซึมกับบทบาทใหม่ของการเป็นครูในวันไหว้ครูที่นักเรียนเอาดอกไม้มากราบ..คิดถึงแล้วก็ซาบซึ้งใจมากๆ..และครูไม่เคยลืมเลย..
เอ..แล้วเด็กอาทึกคนนี้เปิดเผยได้มั๊ยน๊อว่าเป็นใครจ๊ะ..แต่ยังไงครูก็อยากจะบอกว่าครูดีใดใจมากที่เราได้ติดต่อกันและครูก็อยากบอกว่า..ครูก็ยังเป็นครูของนักเรียนเสมอ..และหวังดีกับนักเรียนเสมอไม่เปลี่ยนแปลง..มีอะไรปรึกษาได้นะจ๊ะ..เล่าเรื่องราวให้ครูฟังบ้าง..ครูจะดีใจมากเลยล่ะ^^
ทางบ้านกระทุ่ม ฝนก็ตกบ้าง..แต่ก็ตกทุกเย็นเลย..สงสารชาวนาบางที่ก็น้ำท่วม..ข้าวเสีย..เหมือนกัน..
ว่างๆมาเยี่ยมครูบ้างนะ..และอย่าลืมล่ะเป็นเด็กดีของครอบครัวและสังคมนะจ๊ะ..
วันนี้..ครูมีความสุขจัง..^^
แล้วแวะมาคุยกันใหม่นะจ๊ะ..ขอบใจจ้ะ..^^
เวลาอ่านเรื่องราวที่ครูแอ๊ว นำมาเล่าทีไร มีความสุขทุกครั้งเลยครับ
ผมเห้นด้วยกับความเห็นพี่ศศินันท์...
ครูมีความสุข เด็กก็มีความสุข และเด็กมีความสุข ครูก็สุขยิ่งกว่า
เคยไปพบลูกศิษย์ โดยบังเอิญ ที่มหาวิทยาลัยที่เขาไปเรียนต่อ (เธอค่อนข้างอ่อนคณิตศาสตร์ แต่จัดสรรเวลาให้ กลางวันหลังทานข้าวให้มาพบ(เป็นกลุ่ม) เพื่อทบทวนบทเรียน ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเลือกเรียนเอกคณิตศาสตร์ในเวลาต่อมา) เขาเข้ามาสวัสดี และเข้ามากอด พร้อมกับคำถาม " ครูจำหนูได้ไหมคะ" ...บางคนทำผิด ก็จะสอน/เตือน ด้วยความเมตตา และให้บำเพ็ญประโยชน์ 1 สัปดาห์ เพื่อทดแทนความผิดที่ได้กระทำ (ส่วนใหญ่จะใช้วิธีนี้กับเด็ก ในกรณีที่ ผิดเยอะ โดยให้ลงชื่อไว้ ถ้าเล็กน้อย งานก็จะลดลงตามสัดส่วน)...รุ่นแล้ว รุ่นเล่า บางคนพอคุยใกล้ชิดกับเขามากๆ เขาถึงกับร้องไห้ และระบายความอัดอั้นในใจออกมาหมด (เด็กผู้ชาย โตๆ ก็เป็นค่ะ) เป็นสัญลักษณ์ของพวกเด็กๆไปแล้วค่ะ ...ผิด ให้บำเพ็ญประโยชน์
ก่อนอื่นต้องขอกราบสวัสดีครับ ผมก็ดีใจครับที่ครูยังจำเรื่องราวเก่าๆได้ วันนี้ตื่นขึ้นมาเห็นข้อความที่ครูตอบก็ดีใจมากๆและมีความมากๆครับผมก็ขอจบแค่นี้ก่อนนะครับจะไปซื้อของที่เมือง หวัดดีครับ
สวัสดีค่ะ..คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
ขอบคุณมากเลยค่ะ..สำหรับกำลังใจ..
ทำงานกับสิ่งมีชีวิตตัวน้อย..ได้เห็นการเจริญเติบโตของเค้าไปพร้อมๆกับได้เห็นการพัฒนาด้านจิตใจของเด็กๆ..ก็ชื่นใจค่ะ..
วันก่อนไปเยี่ยมเด็กที่จบไป..เด็กยังเข้ามาสวัสดีและทักทาย...ถามสารทุกข์สุกดิบกันและกัน..แล้วมีความสุขค่ะ..แม้ว่า..เด็กจะจบไปหลายปีแล้ว..แต่เราก็ยังคงอยู่ในความทรงจำของเค้า..ก็อิ่มใจนะคะ..
ความสุขมีอยู่รายรอบตัวเราค่ะ..และที่สำคัญมันอยู่ที่หัวใจของเรา..
ผู้ที่เต็มแล้ว..ย่อมแบ่งปันแก่ผู้อื่นได้..
คนที่พอแล้ว...จึงมีความสุข..
..ขอบคุณค่ะ..^^
สวัสดีค่ะ..คุณครูสายนที..
ดีใจที่มาร่วมแลกเปลี่ยน..ความประทับใจกับการเป็นครูของพวกเราค่ะ.
อ่านเรื่องราวคุณครูแล้ว..ก็ชื่นใจด้วยคนนะคะ..การที่เรารู้ว่าเราสามารถเป็นที่พึ่งให้กับเค้าได้เนี่ย..มันมีความอิ่มเอมใจจริงๆนะคะ..
เราต่างเกิดมาเพื่อทำชีวิตให้มีคุณค่า..
เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันค่ะ..
ขอบคุณมากค่ะ..^^
สวัสดีจ้ะ.. เด็กอาทึกเจ้าเก่า
ครูยังจำเรื่องราวเก่าๆได้สิ..ก็ยังไม่แก่นี่นา..อิอิ
เปล่าหรอก..อะไรที่เราประทับใจเรามักจะไม่ลืมเลือน..
เช่นกัน..ภาพของครูกับเด็กๆในวันนั้น..ครูไม่เคยลืม..
เออ..เกือบลืมบอกไปว่า..เดือนก่อน..ท่านครูใหญ่สันต์ มาเยี่ยมคุณครูถึงห้องเรียนเลยล่ะ..เซอร์ไพรส์มากเลย...ครูดีใจมากแทบเข้าไปกอดเลย..
ครูใหญ่แข็งแรงและสบายดีนะ..พอดี..ท่านมาโรงพยาบาลมารับยา..ก็เลยแวะเยี่ยมครู..ครูสิ..ละอายแก่ใจมากเลย..ที่ยังไม่ได้ไปเยี่ยมท่านเลย..จนท่านได้แวะมาเยี่ยมนี่ล่ะ..ถึงได้เจอกัน..
คิดถึงพวกเราจัง..
แล้วแวะมาทักทายครูเรื่อยๆนะ..ครูหวังว่าพวกเราที่นั่นทุกคน..สบายดี
ขอบใจจ้ะ..ที่แวะมาทักทายครูเสมอ.^^
สวัสดีปีใหม่ครับคุณครู ปีเก่ากำลังจะจากไป ปีใหม่กำลังเข้ามาขอให้คุณครูมีความสุขนะครับ และขอให้ครูสู้ๆนะครับและอีกอย่างขอให้น่ารักและใจดีตลอดไปนะครับไปละครับ สวัสดีปีใหม่ครับ....
ว่างๆแวะมาเที่ยวบ้านอาทึกบ้างนะครับ
สวัสดีปีใหม่นะจ๊ะ..ลูกๆที่อาทึกทุกคนของคุณครู..^^
ขอบใจมากนะจ๊ะสำหรับคำอวยพร..ครูมีความสุขตามอัตภาพจ้ะ..
ครูก็ขอให้พรกับลูกๆทุกคน..ให้เป็นคนดีของครอบครัวและประเทศชาติ..มีสุขภาพกายและใจที่เข้มแข็ง..และมีความสุขตลอดไปจ้ะ..
แล้วครูจะรีบหาโอกาสไปเยี่ยมนะจ๊ะ..ว่าแต่ลูกศิษย์คนไหนน๊อ.จะได้ไปเยี่ยมถูกไง๊^^
ยังไงดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ..แล้วฝากบอกเพื่อนๆน้องๆทุกคนด้วยว่าครูระลึกถึงเสมอนะจ๊ะ..
เวลาเข้ามาเว็บคุณครูทีไร อารมณ์ดีมากเลยครับขอบคุณครับสำหรับดนตรีเพราะๆ ทำให้นึกถึงตอนที่คณุเคยสอนและพาเด็กๆเต้นที่ลานโรงเรียน คุณครูครับวันนี้รร.บ้านอาทึกร้างแล้วนะครับเพราะไม่มีเด็กเรียนคิดไปก็น่าใจหายเหมือนกัน แต่ความทรงจำดีๆที่เราทำร่วมกัน มันยังอยู่ในความทรงจำตลอดไป....
สวัสดีจ้ะ ..ลูกศิษย์บ้านอาทึกของคุณครู..
..ครูดีใจที่นักเรียนเข้ามาทักทายครูที่นี่..และดีใจที่นักเรียนยังจำวันเก่าๆได้ ..ครูก็ลืมๆไปเหมือนกันนะว่าเราเคยเต้นกันที่ลานโรงเรียนเนี่ยน่ะ..ก็มันตั้งสิบกว่าปีแล้วเนอะ..เก่งจังนักเรียนยังจำได้..^^
"""แต่..สำหรับลูกศิษย์ในวันนั้น..ครูยังจำได้นะ..เพราะก็มีไม่กี่คนเองเนอะ..แต่ว่าตอนนี้..นักเรียนคงโตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมดแล้ว..ไม่แน่ใจว่าครูจะยังจำได้หรือเปล่า..แต่ยังไงก็เป็นลูกคุณครูเหมือนกเดิมนั่นล่ะ..
..เป็นเด็กดีของทุกๆคนนะจ๊ะ..แล้วถ้าว่างๆมาแวะหาครูบ้างล่ะ..
ขอบใจมากจ้ะ.ที่ยังคิดถึงครู ..^^
โชคดีจ้ะ..^^
สวัสดีค่ะคุณครูแอ๊ว นางฟ้าทูนหัวของซินเดอเรลลาน้อย...
มีความสุขมาก ๆ เลยค่ะ เมื่ออ่านบันทึกนี้...
ความรักของครูสามารถสร้างเด็กน่ารัก ๆ คนหนึ่งได้ อย่างไม่ต้องสงสัยเลยค่ะ
ขอบคุณเรื่องดี ๆ นะคะ
นี่คืออีกหนึ่งใน ครูดีในดวงใจ เลยค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะครูพี่นางฟ้า …
เอ ต้องเปลี่ยนเป็นครูพี่ซินเดอเรลล่า ซะแล้วใช่ไหมค่ะ
เป็นความรู้สึกดีๆ ที่รับรู้ได้ ... สุขทางใจ คณานับ นะคะ
มีความสุขกับการงาน เด็กน้อย และอิ่มอร่อยมื้อเย็นนี้ค่ะ
หวัดดีครับวันแม่ใกล้เข้ามาแล้วขอให้คุณครูทำงานอย่างมีความสุขนะครับ มีของขวัญให้คุณแม่ยังครับ ส่วนพวกเราทุกคนทางนี้มีทุกคนนั่นก็คือเป็นคนดีของคูณแม่และสังคมไม่เห็นแวะมาที่หมู่บ้านเลยนะครับสุดท้ายนี้ก็ไม่มีอะไรครับสวัสดีมีชัยนะครับ
ฝากเมล์นะครับ [email protected]
คุณครูครับ ครูมานพ สุขเกษม ท่านป่วยแล้วนะครับไม่ลองไปเยี่ยมท่านเหรอครับ เห็นแม่ท่านว่าสั่งเสียกันแล้วนะครับ
ที่อยู่คูมานพ บ้านหนองกับ ต.หนองสนิทนะครับ
ขอบคุณมากค่ะ..พี่วัลภาและน้องปูพี่น้องที่น่ารักเสมอ..ของแอ๊ว..
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีคุณค่ามากๆต่อจิตใจค่ะ..
แม้จะมาสายไปนิดแต่ก็อยากบอกว่า คำพูดเหล่านี้ถือว่าเป็นกำลังใจมหาศาลสำหรับแอ๊วค่ะ..
ขอบคุณมากนะคะ..^^
สวัสดีปีใหม่จ้า..เด็กอาทึกของคุณครูแ๊อ๊ว^^รู้ข่าวอาจารย์มานพจากหนูแล้วตกใจจัง..
อาจารย์ป่วยด้วยโรคอะไรจ๊ะ..แล้วพอจะมีเบอร์ติดต่อมั๊ยจ๊ะ..พอดีอาจารย์ย้ายมาทำงานที่กาฬสินธุ์ยังไม่ได้กลับบ้านเลย..ถ้ามีก็ขอเบอร์ด้วยนะจ๊ะ..อืม ถ้าอาจารย์ได้กลับบ้านอาทิตย์นี้จะรีบไปเยี่ยมจ้า..ยังระลึกถึงอาจารย์เสมอเลย..จำรรยากาศที่วิ่งสอนด้วยกันได้เลย..เป็นความทรงจำที่อบอุ่นจริงๆเนอะ พวกเราสมัยนั้นน่ะ..
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันเสมอเลย..ส่งข่าวมาอย่างนี้เสมอๆนะจ๊ะ..ขอบคุณจริงๆ..
คุณครูรักและเป็นกำลังใจให้หนูเสมอนะจ๊ะ..เป็นเด้กดี..ตั้งใจเรียนล่ะ..
^^
สวัสดีคะคุณครู
หนูเป็นคนหนี่งที่เป็นลูกศิษย์คุณครูหนูเคยไปนอนบ้านคูรครูตอนที่หนูไม่สบาย
ตอนนั้นหนูอยู่ ป.4 ผ่านมาตั้ง 14 ปีแล้วหนูยังจำเรื่องราวตอนนั้นได้ดีคะ
คุณครูพานักเรียนเต้นที่ลานข้างๆ อาคารเรียน หนูชอบเพลงนี้มากเลยคะ ....พระอาทิตย์ยิ้มแฉ่ง แก้มแด๊งแดง
คุณครูไม่ได้สอนที่บ้านกระทุ่มแล้วหรอคะ ตอนนี้น้องชายของหนูเรียนที่บ้านกระทุ่ม จะขึ้น ป.6 แล้ว
ไม่รู้ว่าคุณครูจะเคยเห็นหรือเปล่า เอาเป็นว่าตอนนี้แค่นี้ก่อนนะคะ หนูต้องทำงานต่อคะ
เอาไว้หนูจะเข้ามาใหม่ สวัสดีคะ
ปล.หนูชื่อกอย
กอยจ๊ะ.ครูก็จำหนูได้นะ ตัวเล็กๆผอมๆตาคมๆ เรียบร้อยมากๆคนนั้น..ผ่านมาเร็วจังเนอะ..ครูก็รู้สึกคิดถึงพวกเราทุกคนเลย แล้วก็ครูใหญ่สันต์ด้วย ..คราวก่อนโน้น ท่านมาหาคุณครูที่โรงเรียนแต่ทราบว่าย้ายไปแล้ว จนถึงป่านนี้ยังไม่เจอกันอีกเลย
กอยสบายดีนะจ๊ะ..ป่านนี้ตัวโตขนาดไหนแล้วน๊อ ครูก็ยังเหมือนเดิมแต่แก่ขึ้นอิอิ..ยังไงฝากความคิดถึงถึงพวกเราด้วยนะ ยังไงก็ขอให้ลูกศิษย์ที่น่ารักของครูมีความสุขทั้งกายและใจนะจ๊ะ..คนเราจะสุขได้อยู่ที่ความพอใจและความพอดีจ้า..
ดูแลตัวเองนะจ๊ะ..คิดถึงและห่วงใยเสมอ..
ครูแอ๊วจ้า^^