ความจริงของชีวิต

....บางทีหลายๆชีวิตอาจคิดว่า " ชีวิตตนเองนั้นแสนอาภัพนัก  จะคิดจะทำจะพูดอะไร  ก็แสนจะลำบากยากเย็นไปเสียทุกเรื่อง อนาคตมองดูแล้วมืดมลอนธกาลไร้แสงสว่างเสียจริงๆ  เราก็ไม่ได้ทำบาปทำกรรมอะไรนักหนา  ไม่รู้จะมาใช้เวรใช้กรรมอะไรมากมายขนาดนี้  ทำอะไรก็ไม่เห็นเจริญรุ่งเรืองสักที คนอื่นดูโกงกินบ้านเมืองก็ยังร่ำรวยมีคนนับหน้าถือตาเหมือนเดิม  โลกก็เป็นซะแบบนี้ เดี่ยวคนดีๆ อย่างเราก็ท้อแท้ก่อนได้เห็นผลแห่งความดีหรอก"  นั้นเป็นคำอุทานที่ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจของคนที่ทำความดีแล้วไม่เห็นผลภายในพริบตา  จะว่าไปแล้วคนสมัยนี้  อยากเห็นอะไรที่เร็วจะได้สะใจ...แต่มิได้คำนึงถึงความเป็นไปภายใต้เงื่อนไขหลายๆอย่าง  ที่เราต้องใช้เวลาศึกษาและทำความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง.......ถ้าการกระทำทุกอย่างเห็นผลในพริบตาคงไม่ต้องมีใครทนทุกข์ทรมานจนถึงทุกวันนี้หรอก......การที่เราเกิดมาแล้วมีอวัยวะครบ 32 ประการ  ทำทุกอย่างได้เหมือนกับคนอื่น ก็นับว่ามีบุญมากแล้ว  ถ้าเปรียบเทียบกับคนพิการอื่นๆ  เราก็นับว่าอยู่ในระดับกลาง ไม่พิกลพิการ และควรปฏิบัติตนตามกระแสพระราชดำรัสว่าด้วยแนวทางแห่งเศรษฐกิจพอเพียง จะได้ไม่ฟุ้งเฟ้อเกินไป และก็หันมามองตัวเองในทางที่ดี ให้กำลังใจตนเองทุกวัน ว่าเรามีความรู้ มีความสามารถ จะทำอะไรก็ได้เหมือนกับคนอื่นๆ เขาทั้งโลก....ขอเพียงมีโอกาส และปัจจัยสนับสนุน เราก็จะทำได้ทั้ง แม้นจะยากเย็นแค่ไหนก็ต้องลองทำดู แล้วผลออกมาจะมีค่ามากมายเกินคำบรรยาย นั้นคือผลแห่งความอดทน  ความอดทนไม่เคยทำร้ายใครในทางกลับกันจะให้ผลในทางที่ดีมากกว่านะครับ เพราะฉะนั้นถ้าใครยังไม่มีความอดทนเพียงพอก็พยายามฝึกไว้นะครับ  ยิ่งในยุคนี้ยิ่งต้องใช้ความอดทนสูง  จึงจะอยู่รอด....ปลอดภัย........