ความไม่มีสติของฉัน--ความกรุณาของน้อง
อยากเล่าเรื่องความไม่มีสติของตัวเองให้น้องๆฟังไว้เป็นอุทาหรณ์ ทั้งๆที่พี่เองก็เคยได้อ่านบทความเกี่ยวกับสภาวะของการอยู่กับที่นี่เดี๋ยวนี้ คือการมีสติตลอดเวลา ก่อนออกจากบ้านให้ดูว่าเราล็อกกุญแจบ้านไหมเราลืมอะไรหรือป่าว โดนเต็มๆไปเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานี่เอง ตื่นจากการนอนหลับพักผ่อนช่วงเย็นประมาณ 19.00 น. งัวเงียขึ้นมาจากที่นอนก็กำลังจะเอาผ้าไปซักที่เครื่องปั่นผ้าประจำหอพัก พร้อมกับเดินไปคืนหนังสุดมันส์ที่เพิ่งดูเสร็จ เตรียมเงินพร้อมการ์ดรูดเข้าหอพักไปครบถ้วนกระบวนความฉันก็อุ้มตระกร้าผ้าพร้อมเดินทางลงไปข้างล่าง ทำการล็อคประตูเรียบร้อย เดินลงไปซักผ้าข้างล่างใส่ผ้าเข้าเครื่องเรียบร้อย กำลังจะเดินไปหน้าปากซอยฝนก็ตกรินริน ทันใดนั้นฉันเปลี่ยนใจกลับเข้าหอพักดีกว่าเพราะฝนตก ปรากฎว่าในขณะที่ฉันกำลังขึ้นลิฟท์นั้นล้วงกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบกุญแจเตรียมการไขห้อง สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ "ไม่มีกุญแจ" อ้าวตกใจอย่างแรงฉันไม่ได้เอากุญแจออกมาจากห้องพัก โอ้ย เซ็งอย่างแรง ฝนก็ตก ค่ำแล้ว จะทำอย่างไรดี ที่สำคัญเพราะคิดว่าจะออกจากห้องไปแป็บเดียวจึงไม่ได้เอาโทรศัพท์ปัจจัยที่ห้าไปด้วย แต่ยังดีนะที่ฉันพกเงินไป ฉันมุ่งหน้าไปที่ตู้โทรศัพท์ข้างหอพัก โทรหาญาติฉันซึ่งเป็นผู้เดียวที่มีกุญแจอีกอันหนึ่ง แต่ซ้ำร้ายญาติแบ็ตโทรศัพท์หมด ตอนนั้นงงงวยมากแต่จำเบอร์โทรศัพท์ของลี้ซ่าได้ จึงโทรไปหาลี้ซ่าปรึกษาอยู่พักใหญ่คิดไปมาทำให้ฉันตัดสินใจบอกลี้ซ่าให้ขอเบอร์น้องตูนจากพี่ปานให้ที(เพราะจำเบอร์ไม่ได้) น้องตูนผู้น่ารักอาศัยอยู่ในซอยเดียวกับฉันในคืนฝนตกอันมืดมนนั้นฉันมีน้องตูนเป็นที่พึงให้ความกรุณาที่นอนในคืนนั้นของฉัน พร้อมกับได้ดูคอนเสริตเชียร์น้องๆ AF4 ฉันประทับใจในน้ำใจของน้องตูนมากเลยตอนเช้าเลยรบกวนปลุกน้องตูนแต่เช้าให้มาเปิดประตูให้ทีมาถึงหอก็มาขอกุญแจสำรองเพราะออฟฟิศที่หอนั้นจะเปิด 09.00-18.00 น. การขอกุญแจสำรองนั้นต้องทำตอนออฟฟิศเปิดทำงานเท่านั้น
การหลงลืม ไม่มีสติ ไม่ได้อยู่กับสภาวะที่นี่เดี๋ยวนี้ทำให้ฉันได้บทเรียนว่าไม่ว่าจะทำอะไรไม่ว่าจะรีบแค่ไหนเราต้องมีสติในทุกย่างก้าว ต่อไปจะต้องรอบคอบ อยู่กับที่นี่เดี๋ยวนี้เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนคนอื่นอีกอ่ะ
ความเห็น (4)
คราวหลังลืมอีก..
แนะนำตุ๊กกี้ให้บอกเค้าว่า "ขอเช่าห้องใหม่" ไปเลยจิ
ขาวว่า เค้าเปิดให้แน่น้อน
สวัสดีค่ะ
การหลงลืม ไม่มีสติ ไม่ได้อยู่กับสภาวะที่นี่เดี๋ยวนี้ทำให้ฉันได้บทเรียนว่าไม่ว่าจะทำอะไรไม่ว่าจะรีบแค่ไหนเราต้องมีสติในทุกย่างก้าว ต่อไปจะต้องรอบคอบ อยู่กับที่นี่เดี๋ยวนี้เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนคนอื่นอีกอ่ะ
แบบที่น้องว่า นานๆเป็นทีค่ะ ใครๆก็เคยมีประสบการณ์ที่เหมือนอยากจะตีมือตัวเองอย่างนี้ทุกคน
มักเป็นเวลารีบๆค่ะ ทำให้เราลืมโน่นนี่ บ่อยๆค่ะ มาเยี่ยมนะคะ แล้วจะมาอีกค่ะ
ขอบคุณพี่ sasinanda สำหรับคำแนะนำดีๆค่ะ