เมื่อไหร่บ้านเมืองเราจะถึงเวลา สร้างเอง ผลิตเอง ใช้เอง
เมื่อไหร่บ้านเมืองเราจะถึงเวลา สร้างเอง ผลิตเอง ใช้เอง
เมื่อไหร่บ้านเมืองเราจะถึงเวลา สร้างเอง ผลิตเอง ใช้เอง สนับสนุนกันเองบ้างหนอ
โดยไม่ต้องพึ่งพาต่างชาติทั้งหมด หรือเกือบครึ่งหนึ่งของสินค้าและอื่นๆ ไม่ว่าจะโปรแกรมหรือเทคโนโลยีใหม่ๆ
ทั้งๆที่คนไทยเราก็ไปเรียนจบกันมาก็เยอะแยะไปหมด กลับไปก็น่าจะสร้างอะไรได้เยอะแยะเหมือนกัน จริงๆแล้วบ้านเรามีทรัพยากรที่ดีมากๆ ในภาคเกษตรที่กระจายทั่วไปทั้งประเทศ จริงๆ แล้วการเรียนในบ้านเรานำไปสู่การแก้ปัญหารอบตัวเราอย่างแท้จริงหรือเปล่าหนอ การเรียนรู้ในปัญหาที่เรามีรอบตัว มันก็นำไปสู่การแก้และติดเป็นปัญหาการวิจัยที่นำมาใช้งานในรอบตัวเรา มีหลายๆ ครั้งที่เรานำเข้าเทคโนโลยีเข้ามาแล้วใช้กับบ้านเราไม่ได้ เพราะมันไม่เข้ากันอย่างแท้จริง หากเป็นเช่นนี้ทำไมเราไม่คิดที่จะสร้างเองบ้างหนอ
ปัจจุบันที่เห็นชัดเรื่องซอฟแวร์ต่างๆ ส่วนใหญ่เราก็มักจะนำเข้าโดยเฉพาะโปรแกรมทางด้านวิทยาศาสตร์ การวิจัยผสมกับเทคโนโลยี ซึ่งควรจะเป็นการสร้างในบ้านเราแล้วก็แก้ไขปรับปรุงไปอย่างสม่ำเสมอ ก็น่าจะนำไปสู่การพัฒนาแบบยั่งยืนได้เป็นอย่างดี บ้านเมืองเราน่าจะกลับมาทบทวน โดยเลี้ยวกลับไปดูเส้นทางเดินที่เคยเดินมาแล้วเพื่อนตรวจสภาพและศักยภาพของคนไทยกันก็น่าจะดีว่าใคร ถนัดอะไรด้านไหนอย่างไร แล้วจัดกลุ่มหมวดหมู่ผู้เชี่ยวชาญหรือนักพัฒนา นักคิด แล้วคนเหล่านี้น่าจะมีบทบาทในการพัฒนาประเทศไม่แพ้คนในรัฐบาล โดยมีผลส่งผลต่อกันในเชิงพัฒนาประเทศอย่างแท้จริง
จริงๆ แล้วปัญหาการขัดแย้งกัน ว่าการที่คนเก่งแล้วทำงานร่วมกันเป็นกลุ่มไม่ได้ ต้องเด่นคนเดียว น่าจะมีทางออกได้ด้วยการบริหารที่ดี ผ่านการบริหารคนด้วยจิตวิทยาด้วย เพราะคนเก่งแต่ละคนที่จบกลับไปในเมืองไทยทุกคนก็ต่างรู้ตัวเองกันดีเสมอว่า ตัวเองเก่งหรือสามารถทำงานในส่วนใดได้ดี แต่ไม่มีใครที่จะเก่งทุกด้านได้อย่างแน่นอน การพัฒนาหรือการแก้ปัญหาในปัจจุบัน ไม่สามารถทำได้ในตัวผู้เดียวแล้ว เพราะปัญหาเหล่านี้มันซับซ้อนกว่าเมื่อก่อน ทุกอย่างเกี่ยวพันกันเป็นระบบนิเวศน์ มีวงจรของมันซึ่งในวงจรเหล่านี้ มันต่างมีสิ่งอื่นๆ ในด้านอื่นมาเกี่ยวข้องเสมอ
การสอนการศึกษาในเมืองไทย ก็ควรจะมีการปรับเปลี่ยนไปในแนวทางการสร้างแรงจูงใจให้เกิดกระบวนการคิดตามนอกจากกระบวนการรับอย่างเดียวฝ่ายเดียวมาเป็นเวลายาวนาน เด็กไทยต้องกล้าที่จะแสดงออกในทางที่สร้างสรรค์ ในทางที่มีความคิดริเริ่ม เห็นสังคม มองสังคมเป็นเรื่องของตัวเอง ไม่ใช่สังคมไม่ใช่เรื่องของเรา ช่างมัน แต่เราก็อยู่ในสังคม ดังนั้น โรงเรียนจะมีบทบาทมากๆ ที่จะใส่ชิพขั้นพื้นฐานทางด้าน จิตและกายลงไปเพื่อให้เป็นผู้ที่มีจิตใจดีแล้วก็ก่อเกิดมาตั้งแต่เด็กๆ มองสังคมเป็นเรื่องของเรา และเป็นเรื่องสำคัญ ผมเชื่อว่าทุกอย่างมันจะไปได้สวยแน่ๆ อย่างที่พวกเราทราบปณิธานของพระราชบิดา ดังข้อความที่ว่า
ขอให้ถือประโยชน์ส่วนตัวเป็นที่สอง ประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์เป็นกิจที่หนึ่ง
ลาภ ทรัพย์ และเกียรติยศจะตกแก่ท่านเอง ถ้าท่านทรงธรรมะแห่งอาชีพไว้ให้บริสุทธิ์
ผมว่าสองบรรทัดนี่มีความถูกต้องเสมอและใช้ได้ทุกโลกทุกที่หากคนเราประกอบไปด้วย กายและจิตใจ สื่อสารกันผ่านลมหายใจ สองบรรทัดนี่ก็จะถูกต้อง
หากเราไม่คิดสร้าง เราก็ไม่มีโอกาสได้ใช้ หากเรามัวแต่จะรอใช้ เราก็ต้องเป็นทาสของคนสร้างเสมอ
การจะเป็นคนสร้าง เราต้องคิดและใส่ปัญหา ไว้ในสมองของเรา เพื่อรอวันสุกงอมจนกลายเป็นความรู้ใหม่
เรามาศึกษากันอย่างแท้จริงเพื่อเป็นผู้สร้างสิ่งต่างๆให้เกิดในบ้านเรากันเถิด คิดเองใช้เองแก้ปัญหาเอง สนับสนุนกันเอง
หากชาวบ้านมีกินมีใช้ มีไฟฟ้า สร้างพลังงานเองได้ นอนหลับ ยิ้มได้ คิดต่อได้ สร้างต่อได้ ใช้กันภายในบ้านและในวงละแวกบ้าน สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ครบวงจรแบบยั่งยืนที่ทำให้ชาวบ้านเป็นชาวบ้านที่สมบูรณ์ผ่านการเรียนรู้จากของจริงและทดลองใช้กันเอง โดยมีที่ปรึกษาจากคนที่มีความรู้ที่ได้ยืมเงินหรือได้รับเกียรติจากชาวบ้านมาเรียนกันเพื่อกลับไปพัฒนาช่วยเป็นที่ปรึกษาให้ชาวบ้าน ตอนนี้พวกท่านรอกันอยู่และรอกันมานานแล้ว แล้ววันหนึ่งท่านคงไม่ต้องรอต่อไป
ด้วยความนับถือ
สมพร ช่วยอารีย์
หมายเลขบันทึก: 10560เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2005 10:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 31 พฤษภาคม 2012 13:31 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน
ความเห็น
กลับมาช่วยกันสร้างคนละไม้คนละมือซีครับ ความคิดของคุณเม้งต้องการคนลงมือทำครับ เราต้องลงมือทำก่อน แล้วชวนคนที่ฝันคล้ายๆ กันมาช่วยกัน สนุกดีครับ ในบ้านเมืองเรามีโอกาสดีๆ ให้เราทำมากมายครับ
อ้อมก็สนุกกับการทำงานส่งเสริม KM ในภาคประชาสังคมมากครับ
วิจารณ์ พานิช
นับว่าผมโชคดีมากคับ ที่ได้รับข้อความจากอาจารย์วิจารณ์ครับ ขอบคุณมากๆเลยนะครับ ผมยินดีจะกลับไปทำแน่นอนครับผม คงต้องเริ่มทำที่ตัวเองก่อนจริงๆครับ หากสิ่งที่เราทำมันดีจริงแล้วคนอื่นเห็นคนมีแรงสนับสนุนขึ้นมาเองครับ วันนี้ผมอาจจะมีโอกาสให้อาจารย์แนะนำและชี้แนวทางอีกหลายๆอย่างครับ ขอให้อาจารย์อยู่กับสังคมไทย เป็นกลไกที่สำคัญของสังคมการวิจัยตลอดไปครับ
สุขสันต์วันปีใหม่นะครับ มีสุขภาพแข็งแรงตลอดไปครับ
สมพร ช่วยอารีย์
- เข้าไปอ่านบทความเก่าเขียนไว้ปีกว่าๆ แล้วครับ ลองอ่านกันดูนะครับ ว่ายังใช้ได้อยู่อีกไหม หรือว่ามีอะไรเปลี่ยนไปหลายอย่างแล้วครับ
- ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะครับ
ยังใช้ได้อยู่ครับ....
เดี๋ยวนี้ก็เห็นพยายามเริ่มกันหลายอย่างแล้วนี่...
ตามแนวเศรษฐกิจพอเพียง...
แต่คงต้องใช้เวลาหน่อย...
ขอบคุณคุณดิเรกมากนะครับ
- ผมเองก็พยายามหาทางทำในส่วนที่พอทำได้ พวกโปรแกรมต่างๆ ที่พยายามไม่นำเข้าจากต่างชาติ ลดการซื้อโปรแกรมใหญ่จากต่างชาติครับ
- อย่างประเทศอิสราเอล มีอะไรที่น่าเอาเป็นแบบอย่างมากเลยครับ เช่น การส่งออกเรื่องของสารเคมี เอาน้ำทะเลมาสกัดหรือทำเป็นเคมีต่างๆ
- หรือการปลูกผักในทะเลทราย
- หรือการสร้างซอฟท์แวร์ขายส่งออก ทั้งๆที่เค้ามีทรัพยากรจำกัดกว่าเราเยอะๆ เลยครับ
- เป็นเพราะคนไทยเราสบายเกินไปหรือเปล่าครับที่เรามีวัตถุดิบมากเพียงพอ
- ผมดีใจนะคับ ตอนนี้ที่มีหลายกลุ่มเริ่มต้น ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มอินทรีย์ หรือกลุ่มบูรณาการความรู้ในกลุ่มอื่นๆ ครับ
ผมคิดว่า หลายอย่างบ้านเรามีความสามารถนะครับ แต่เหมือนกับว่า การยอมรับมันน้อยหรือไม่ ไม่แน่ใจ
ทุกวันนี้เลยนิยมของนอกกันหมดเลย ทั้งๆที่ของดีๆ ของเรามีเยอะแยะครับ
เราต้องสนับสนุนให้เรียนรู้ตัวเอง และคิดจากฐานศักยภาพตนเอง สร้างและผลิตสิ่งต่างๆมาใช้เองครับ
 |
สวัสดีครับคุณเอก
- ตอบช้าเป็นยิ่งกว่าเต่าเลยครับผม เข้ามาเจอเอาบังเอิญครับ
- หากเราไม่มองเห็นตัวเรา และเราคิดว่าของนอกตัวเราดีกว่าในตัว ท้ายที่สุดแล้วเราก็จะไร้คุณค่าต่อตัวเองครับ
- คนต้องทำวิจัยกับตัวเอง กับสิ่งแวดล้อม...
- วันนี้เราไม่คิดสร้าง วันหน้าเราจะน้ำตาตกในครับ...
- ขอบคุณมากครับ