ความทรงจำในฤดูฝน ตอนเด็กๆ บันทึกจากการ ลปรร กับพี่แผ่นดิน..
ความทรงจำในฤดูฝน ตอนเด็กๆ
บันทึกจากการ ลปรร กับพี่แผ่นดินครับ
สวัสดีครับ
- เป็นประเด็นที่น่าสนใจและทำให้ผมรู้สึกดีๆมากครับ
- เพราะว่ารู้สึกคิดถึงตอนเด็กๆมากครับ()0-15 ปี
- ผมนับว่าอยู่กับทุ่ง 15 ปีครับ
- 1. จำได้ว่าเป็นช่วงที่เราจะได้ไล่ตีและไล่ล่าตั๊กแตนชนิดต่างๆ เพื่อเอามาให้แม่ทำอาหารครับ เราจะทำไม้ตี และไปกันเป็นกลุ่ม มีความสุขที่ได้ไล่และวิ่งบนทุงนาที่มีน้ำ มีหญ้าเขียวๆและยิ่งชอบมากๆครับถ้าฝนตกด้วย มันส์ดี...ครับ
- 2.ได้ไป ..ซ่อนลูกฮวก..ครับ ต้องทำหลังเลิกเรียน ตกเย็นก็ถือสวิงไปแล้ว...เอามาทำอาหารกินกันครับ
- 3.จำได้ว่าต้องเริ่มไถนาครับ แบบว่าผมกับพ่อแบ่งกันคนละงานเลยครับ คิดถึงตอนนั้นจะรู้สึกเหนื่อย แต่ก็อดทนทำได้ครับ แบบว่าจะรู้สึกภูมิใจมากที่ไถเสร็จเป็นงานๆ ช่วยพ่อได้มาก แต่ถ้าเป็นนาโคกแล้วละก้อ..อืมจะเหนื่อยมากๆคับ เพราะไถไป จะชนตอไม้ไปครับ ต้องใช้ทักษะการไถที่สูงมากครับ และก็สงสารควายมันนะครับ ผมถึงกับเคยทำไถหักเลยละครับ..
- 4.คิดถึงตอนหวานกล้าและถอนกล้านะครับ จะพยามช่วยแม่ถอน ตอนเย็นๆหลังที่เราเลิกเรียนและดำนามาแล้ว... การถอนนี่ก็สนุกดีครับ เพราะดูแม่ทำและพยามแข่งกับแม่และพี่สาว พี่ชายครับ แม่เป็นคนที่ทำนาได้เร็วและเก่งมากๆครับ ครอบครัวเราจะทำเสร็จก่อนใคร หลังจากนั้นจะได้ไปรับจ้างคนอื่นๆ
- 5ดำนาตากฝนก็สนุกนะครับ แต่จะเจ็บเอว เจ็บหลัง และเจ็บตอนโดนเม็ดฝนนะครับ
- 6. คิดถึงตอนที่ได้ใส่เบ็ด ครับ จะใส่ตอนเลิกเยน เราต้องไปหาเหยื่อ คือใส้เดือนก่อน แล้วเอามาหั่น 2 นิ้ว ต่อมาก็ไปใส่ ตอน2-3 ทุ่มก่อนนอนก็จะไปดู อีกครั้งก้ตอนเช้าๆก่อนไป โรงเรียนครับ มีความสุขและจะรู้สึกดีมากๆถ้าได้ปลาติดเบ็ดครับ(เอาไปปิ้งห่อข้าวไป รร.)
- 7.จำได้ว่าตอนเลี้ยงควายหลังไถนาเสร็จครับ เอาควายไปกินหญ้า แล้วก็โดยควายขวิดติดกับคันนา ตอนนั้นมันคงตกมันครับ แบบว่าพี่มาเอาออกทัน ไม่งั้นคงเจ็บมากครับ
- 8. คิดถึงตอนที่ปั่น จักระยานไปโรงเรียนมัธยมที่ไกล 8 กิโลครับ อืม ถ้าต้องปั่นตากฝน นี่สนุกดีครับ แต่ว่าเหนื่อย บางครั้งถนนก้เละ รถเสียบ้าง อาจจะต้องได้เดินไปโรงเรียนเอง หรือซ้อนเพื่อนครับ บางครั้งต้องปั่นลัดไปทาง..กะแทนาครับ
- 9.ไปส่องกบ ส่องเขียดกับพ่อตอนกลางคืน สมัยนั้นในทุ่งนา ปลาลอยไปมามากมายเลยครับ แบบว่าในน้ำมีปลา ในนามีข้าวจริงๆครับ..
- ...กับความทรงจำอีกมากมายครับ
- ขอบคุณมากครับที่ทำให้ได้คิดถึงความทรงจำดีๆๆ
จากเด็ก..อิสาน..บ้านนอกครับ
ช่วงนี้เข้ามาลปรร น้อยเพราะว่าคนไข้เยอะมากๆๆครับ ตรวจๆๆ ทั้งวันและคืน ไม่รู้ว่าชีวิตแบบนี้จะดีกว่าหรือสุขสบายกว่าการเป็นชาวนา...ตัวเล็กๆเหมือนที่เราเคยเป็น หรือเปล่านะครับ.... คงต้องหาคำตอบกันต่อไป.........
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะคุณหมอสุพัฒน์
แวะมาทักทายและให้กำลังใจค่ะ เห็นบ่นว่าเหนื่อย.. เป็นหน้าที่ค่ะ ฟ้าคงกำหนดมาแล้วว่าต้องมาเป็นหมอไม่ได้เป็นชาวนาค่ะ ^ ^ ทำประโยชน์ได้ดีทั้งคู่แหละค่ะไม่ว่าจะเป็นอะไร...
อ่านที่คุณหมอเขียนแล้วประทับใจในความทรงจำไปด้วยค่ะ ชีวิตในวัยเด็กของดิฉันต่างกับคุณหมอมากๆ เลยค่ะ แต่ดิฉันว่าคุณหมอมีเรื่องประทับใจมากกว่ามากเลยค่ะ ดีจัง..
ขอบคุณที่นำมาเล่าสู่กันฟังนะคะ..
สวัสดีค่ะ
คุณหมอคะ คุณหมอเป็นที่พึ่งของคนไข้ อย่าเพิ่งหมดแรงนะคะ ให้กำลังใจค่ะ
ทำไมเห็นรูปลุกน้อยอยู่รูปเดียวล่ะคะ อยากดูรูปอื่นๆบ้าง มาเป็นเพื่อนกับหลานค่ะ ไม่ทราบอายุเท่าไรคะ เวลาเด็กหลับ น่ารัก ไร้เดียงสาค่ะ
- สวัสดีครับ หมอพัฒน์ ...(ลูกอีสานพลัดถิ่น)
- คิดฮอดหลาย ..
- ....
- ฝนตก - ผมต้อนวัวไปเลี้ยงที่เขื่อน ซึ่งจะพกสวิงไปด้วย แต่ไม่ได้เอาไปจับปลาก หากแต่เอาไปจับตั๊กแตน
- พอเห็นว่าตั๊กแตนบินลงที่จุดใดก็จะขว้างสวิงไปตรงบริเวณนั้น ทำเหมือนกับทอดแหเลยทีเดียว และส่วนใหญ่ก็มักจะไม่พลาด ไม่ต้องเหนื่อยวิ่งตาม เผลอ ๆ วิ่งไปตั๊กแตนก็บินหายจนไล่ไม่ทัน เสร็จแล้วก็เอามาปิ้งกินเล่น ๆ หรือไม่ก็กินกับข้าว รวมถึงเอากลับมาบ้านทอดกินกันแซบ ๆ ....
- ............
- ช้อนฮวก ก็เหมือนกัน - น้ำใสในผืนนามองเห็นรอยไถและฝูงฮวก ทำให้เราตามช้อนได้อย่างสนุก รวมถึงฝูงปลาลูกคอก (ลูกปลาช่อน) ที่เกาะกลุ่มมาเป็นฝูง ชวนให้เราติดตามแกะรอยไปหาตัวแม่ ... บ่อยครั้งประสบความสำเร็จได้ทั้งแม่ทั้งลูก
- ....
- วางเบ็ด - ผมถือว่านี่คือมหกรรมท้องทุ่งของเด็กบ้านนอก เป็นความชำนาญการอันยากต่อการพร่ำสอน ก่อเกิดจากการเรียนรู้จริงในภาคท้องทุ่ง
- ผมถือว่าเป็นความช่ำชองของทักษะชีวิตเลยนะครับ นับจากหาเหยื่อมาล่อ, เลือกทำเลปักเบ็ด, จดจำตำแหน่งเบ็ด, รวมถึงการเก็บเบ็ดอันเงียบสงบเพื่อมิให้ปลาแตกตื่น
- รวมไปถึงความเจ็บปวดของนิ้วอันเกิดจากถูกเบ็ดตำหรือเกี่ยวจนเลือดไหล...
- ....
- ถอนกล้า, ปักดำ - ผมไม่ถนัดนัก เพราะมัวแต่ทำหน้าที่อื่น ๆ .. เคยปักดำแล้วนะ หันกลับมาอีกที ต้นกล้ากอนั้น ลอยตุ๊บป่องขึ้นมาอย่างน่าชัง ทำเอาพี่ ๆ หัวเราะร่วนอย่างขำ ๆ
- ....
- ขี่หลังเจ้าทุย - นี่ก็เป็นกิจกรรมอันแสนจะรื่นรมย์ที่ผมหลงรักและหลงใหลเป็นที่สุด บางทีเผลอหลับอยู่บนหลังเจ้าทุยซึ่งเดินเล็มหญ้าอยู่บนคันนาหน้าตาเฉยเลยก็บ่อยไป
- ....
- การทำนากลางสายฝน ผมถือว่าเป็นงานอันหนักหน่วงแต่ชื่นฉ่ำ ชาวนาไม่กลัวฟ้าฝน ...ถ้าจะกลัวก็กลัวฝนไม่ตกซะเป็นส่วนใหญ่ ...
- เสื้อผ้าพ่อเปียกชื้นด้วยเหงื่อและโคลนตม หรือแม้แต่สายฝนด้วยเช่นกัน แต่พ่อไม่เคยรู้สึกอึดอัดกับเสื้อที่เปียกชื้นนั้นเลย
- พอขึ้นจากนามากินข้าวเที่ยงก็เปลี่ยนไปผึ่งแดด ทานเสร็จก็กลับไปสวมใส่อีกครั้ง...
- .....
- อีกมากมาย ...แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ
- นี่ผมพยายามสองครั้งแล้วนะ ... แต่ไม่รู้เป็นอะไรบันทึกลงไม่ได้เลย
- คราวนี้คงไม่มีปัญหาใดแล้ว ...สาธู
- ....
- ....
- ....
- คิดฮอดเด้อ...
สวัสดีครับอาจารย์
 |
- ขอบคุณมากๆครับ ผมรู้สึกดีขึ้นมากๆเลยครับอาจารย์ กำลังใจจากอาจารย์มาถึงนี่จริงๆนะครับ
- วันจันทร์ที่ผ่านมาผมรู้สึกจะ ยอมรับว่าตนเอง ประคองสติไม่อยู่ครับ แบบว่าความคิด ความรู้สึกเดิมๆ การแก้ปัญหา กลไกการคิดและการทำงานที่ถูกครอบงำด้วยความว้าวุนใจ ความเหนื่อย อ่อนล้า โดยที่ระดับของสติของเราลดลงไป ทำให้เรารู้สึกได้เลยว่าวันนั้นเรากลายเป็นหมอที่ดูดุๆกับเพื่อร่วมงานหรือคนไข้เล็กน้อยครับ แต่ก้รู้ตัวและขอโทษทุกครั้งครับ
- แต่วันนี้กับเมื่อวานต่างกันมาก เพราะตกเย็นก็ตั้งต้น ทบทวน สงบจิตใจ กำหนดสติ พยามตั้งจิดให้มั่นและเป็นคนที่เรากำลังเป็นอยู่ ที่ดีที่สุดครับ
- วันก่อนพี่เอกกลับบ้าน ได้คุยกัน พี่เอก AI ผมใหญ่เลยว่าดูเปลี่ยนไป และนิ่งขึ้นมากครับ(แอบปลื้มกับคำชมพี่ชายครับ)
- ครับ....ไปต่อไปครับอาจารย์ ตอนนี้ขี่หลังเสือแล้วครับ เพราะวันก่อนซื้อสวนนี่ปาย หมดไปหลายครับ วันหลังถ้าอาจารย์มาเที่ยวปายคงมีดอกาสได้ต้อนรับและดูแลอาจารย์บ้างนะครับ
สวัสดีครับอาจารย์
|
- ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมเยือน
- ผมติดตามบันทึกอาจารย์เช่นกันครับแต่ไม่ได้แสดงความเห็น
- น้องสบาย..ก็มีหลายรูปครับ แล้วจะนำมาลงเพิ่มครับ..
- ..อาจจะหมดแรงบ้าง แต่ไม่หมดกำลังใจครับ
สวัสดีครับ
ขอบคุณพี่แผ่นดินมากครับ
พี่ชอบทำให้ผมได้ เล่าเรื่อง และคิดถึงบ้านเสมอๆครับ
เรื่องแถน....เรื่องเถียงนา และเรื่องทุ่งนาหน้าฝนครับ
จริงด้วยครับเรื่องไล่ตั๊กแตน บางทีเราวิ่งไล่เป็นกิโล โดยไม่รู้ตัวเลยครับ...
คิดฮอด คือกันครับ