ความคิดของเด็ก 3 ขวบต่อคำถามยอดฮิต....ของผู้ใหญ่

เป็นเรื่องของน้องฟุงที่อยากจะเอามาเล่าไว้ค่ะ

น้องฟุงตามคุณพ่อคุณแม่ไปออสเตรเลียตั้งแต่อายุ 2 ขวบ ซึ่งตอนนั้นน้องฟุงยังไม่พูดเป็นคำๆเลยด้วยซ้ำ (เป็นเด็กพูดช้าที่เริ่มพูดเป็นคำๆเมื่ออายุ 2 ขวบเหมือนพี่วั้นกับพี่เหน่น) แต่ฟังรู้เรื่องและสื่อสารตามแบบเด็กๆกับพวกเราได้ ดังนั้นพอไปถึง แล้วเราพาไปเป็นเพื่อนของลูกเพื่อนอีกทีเพื่อสมัครสถานดูแลเด็กในมหาวิทยาลัย (UNICare)  กลับกลายเป็นน้องฟุงไม่ยอมกลับ แต่ลูกเพื่อนร้องไม่ยอมอยู่ เราเลยต้องสมัครให้น้องฟุงได้อยู่ที่นั่นด้วย น่าแปลกที่เด็กๆเขาสื่อสารกันได้อย่างรวดเร็วง่ายดาย พูดไม่เป็นภาษาอะไรกันสักหน่อย แต่เห็นเล่นกันคุยกันจุ๊กจิ๊กๆ ไปแอบฟังก็ไม่รู้เรื่องเลย ภาษาต่างดาวอะไรก็ไม่รู้ น่าขำจริงๆ

ดังนั้นในวัย 3 ขวบที่น้องฟุงพูดเก่งขึ้น ภาษาแรกที่น้องฟุงพูดได้ก็คือไทยปนอังกฤษ เรื่องที่เราจำได้กันและมักจะเล่าเสมอ แต่ยังไม่ได้เคยเขียนเก็บไว้ใน GotoKnow คือเรื่องที่จะเอามาเล่าในบันทึกนี้ ว่าเด็กๆเค้าก็มีความคิดของตัวเองที่บางครั้งพวกเราผู้ใหญ่อาจจะไม่ได้รู้เลย

เรื่องมีอยู่ว่า น้องฟุงนั่งเล่นง่วนอยู่มุมหนึ่งของห้อง โดยมีคุณแม่นั่งอยู่ไม่ห่างนักที่โต๊ะข้างๆ คุณพ่อนอนดูทีวีอยู่อีกมุม และมองเห็นน้องฟุงนั่งเล่นเงียบๆ คุณพ่อก็เลยตะโกนข้ามห้องมาถามคำถามยอดฮิต  

• "น้องฟุงคร้าบ....What's your name?" 
   
  น้องฟุงก็ตะโกนข้ามไปว่า
• "Phoong"

คุณพ่อก็เลยถามต่อ

• "What's your daddy's name?"

น้องฟุงก็ตอบว่า

• "Wiwat"

คุณพ่อชักสนุก

• "What's your mummy's name?"

น้องฟุงก็ยังตอบกลับอยู่ว่า

• "Anothai"

คุณพ่อถามต่ออีก 

• "How old are you?"

น้องฟุงพูดเบาๆกับตัวเอง (แต่คุณแม่ได้ยิน...) "Silly daddy, I don't want to talk to you anymore...." ก่อนที่จะตะโกนตอบด้วยเสียงที่คุณพ่อได้ยินว่า

• "Three"  

คุณแม่เลยชักกลัวว่า ถ้าขืนคุณพ่อถามคำถามยอดฮิตพวกนี้ต่อไปอีก น้องฟุงคงจะเลิกคุยด้วยแน่ๆเลยต้องรีบบอกให้รู้ว่า น้องฟุงต่อว่าคุณพ่อว่ายังไง เล่นเอาพวกเราขำแทบแย่ ค่อยรู้ตัวขึ้นมาว่า น่าจะคุยหรือถามอะไรที่มันสร้างสรรค์กว่านี้ได้แล้ว กับหนุ่มน้อยๆคนนี้ 

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

สวัสดีค่ะ คุณโอ๋-อโณ

• อ่านเรื่องของน้องฟุงแล้วน่ารักจริงๆค่ะ....ขอจองตัวไว้ปราบยายกีตาร์ของดิฉันเถอะนะคะ...
• ขอบคุณสำหรับความสุขของครอบครัวที่มีมาเล่าให้ฟังและดิฉันได้แอบเก็บความสุขไปด้วยแล้วค่ะ...
• ขอบคุณมากๆค่ะ

[ประเสริฐ ศรีแสนปาง]

สวัสดีครับคุณโอ๋
มาทักทายครับ และจะมาอ่านประสบการณ์
ของคุณโอ๋ ด้วยครับพอดีลูกต้นหลิว
ขอผมอายุ 1 ขวบ 3 เดือน จะได้เรียนรู้
เพื่อได้ศึกษาเป็นแนวทางครับ
ขอบคุณครับ

[Kati]

• สวัสดีครับ
• คำตอบน่ารักมากครับ
• เป็นคำตอบเล็กๆ ที่ตอบความคิดของผู้ใหญ่ตัวน้อยๆได้ดีจริงๆครับ
• เราต้องระมัดระวัง ให้เกียรติ และสร้างสรรค์สิ่งที่จะพูดกับเขาจริงๆครับ
• ไม่งั้น เขาก็จะสร้างสรรค์คำตอบให้กับเรา ได้เข้าใจว่า เราควรจะคิดถึงจินตนาการ ห้วงความคิด และการรับรู้ของเขาให้มาก จริงๆ
• เป็นคำตอบที่น่ารักมากครับ

[Handy]

Silly daddy, I don't want to talk to you anymore 
   ... ดูดีๆ มันคือคำเตือนสติ จากผู้ใหญ่ ตัวเล็กๆ ถึงผู้ใหญ่ตัวโตๆ ครับ ว่าอย่าเผลอ อย่าเพลินครับ

 

[ธนพันธ์ ชูบุญ]

สำหรับผมกลับไม่ค่อยกล้าพาลูกสาวมาเรียนที่สิงคโปร์ครับ กลัวติดเสียงสำเนียง ซิงกลิซ

แต่จะว่าไปก็เถอะ ถึงซิงกลิช เขาก็เก่งภาษาอังกฤษกว่าคนบ้านเราหลายช่วงตัวเลยนะครับคุณโอ๋

[anita]

สวัสดีค่ะพี่โอ๋(Smart mom)

• อยากเจอน้องฟุ้งจังเลยค่ะ
• ความจริงบ้านเราอยู่ใกล้กันนิดเดียวแค่เกือบ 2 ชั่วโมง
• มีเวลาคงได้เจอตัวจริงทั้งครอบครัวเลยนะคะ
• ดูแลสุขภาพทั้งครอบครัวเลยนะคะพี่โอ๋

[โอ๋-อโณ]

คุณติ๋ว  คะ รู้สึกว่าไม่รู้ใครจะปราบใครนะคะ น้องฟุงเริ่มจะเปลี่ยนจากเด็กกล้าหาญมาเป็นเด็กขี้เขินแล้วค่ะ ไม่รู้ว่าระบบหรืออะไรนะคะ เดี๋ยวนี้เขาจะพูดในบ้านมากกว่านอกบ้านค่ะ และมีอะไร"คมๆ"น้อยลงมาก

คุณประเสริฐ  ยังมีเวลาในการปั้นหนูต้นหลิวได้อีกนานค่ะ บทเรียนใน GotoKnow มีมากมายให้ปรับใช้กับลูกเราค่ะ แต่ต้องไม่ลืมว่าเด็กทุกคนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่เราต้องเข้าใจเค้าให้มากและส่งเสริมสิ่งดีๆที่มีในตัวเขาให้ได้เกิดประโยชน์ทั้งกับตัวเขาเองและคนอื่นๆ

 

 

[โอ๋-อโณ]

ขอบคุณที่มาช่วยเติมเต็มค่ะ คุณ Kati เรามักจะลืมว่าเด็กๆก็มีความคิดของเค้าเองจริงๆค่ะ

คุณพี่ Handy คิดเหมือนกันอีกแล้วค่ะ (แปลกจัง....) ที่เอามาเขียนเพราะตัวเองรู้สึกอย่างนั้นด้วยค่ะ แปลกใจตัวเองด้วยว่า มีอีกหลายๆอย่างที่น้องฟุงเคยพูดให้อึ้ง ทึ่งและงง แต่ทำไมจึงจำประโยคนี้ได้เต็มๆกว่าอันอื่นๆก็ไม่ทราบค่ะ

อ.ธนพันธ์  กลัวในสิ่งที่ควรกลัวค่ะ ติดแน่นอนนะคะ เพราะเค้ามีเอกลักษณ์มากๆ แค่มีเพื่อนคุยด้วยบ่อยๆก็ยังเผลอเลยค่ะ เพราะภาษาซิงกลิชนี่ฟังสนุกกว่าเยอะ คิดว่าให้เด็กๆฟังเสียงที่ถูกต้องจากเจ้าของภาษานั้นๆดีกว่าค่ะ ถ้าจะให้เก่งภาษาก็ต้องเริ่มจากการทำให้เขาชอบก่อนเป็นอย่างแรก สำเร็จแน่นอนค่ะอยู่ที่ไหนก็ไม่สำคัญ ไม่ต้องไปเมืองนอกก็ยังได้ค่ะ เอาตัวเองเป็นประกันได้เลย อยู่เมืองไทยมาตลอดเกือบ 30 ปี ไปญี่ปุ่นก็คุยกับคนญี่ปุ่นพอได้ ไปออสเตรเลียก็ได้รับคำชมว่าภาษาดี (แต่มีสำเนียงไทยชัด...แฮ่ะ แฮ่ะ...)

น้องต้า  คะ  ดีใจจังที่ได้เจอน้องต้าที่นี่ คิดถึงแทบทุกวันเลยค่ะ เชื่อว่าเราต้องได้เจอกันสักวันค่ะ ขอให้ความดีของพวกเราทั้งหลายปกป้องน้องต้าด้วยนะคะ น้องฟุงมักจะเป็นที่รักของคุณครูเสมอค่ะ น่าจะสำหรับคุณครูต้าด้วยแน่ๆ

[anita]

• ตะกี้คุยกับป๋าเม้ง ว่าจะปิดคอมแล้ว
• มาเจอโพสต์ของพี่โอ๋ต้องต่อหน่อยละคะ
• ขอบคุณสำหรับคำอวยพรจ๊ะ
• พอดีเลยต้ากำลังเรีนรู้จิตวิทยาของเด็กจากร.ร.ใหม่(ป. 2 - 3) หากเจอน้องเขาคงเป็นครูของต้าแน่ๆเลยค่ะ
• ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่ารักเด็กบ้างแล้วค่ะ
• ฝันดีนะคะ