บันทึกเรื่องหมา ฉบับที่ 3 : รันจังมาแล้ว

 

6 มิถุนายน 2550

 

ช่วงนี้ลูกอ่อนค่ะ กลับถึงห้องก็ยุ่งมากๆ (ยุ่งเล่นกับเค้า)

จำวันก่อนที่เล่าให้ฟังได้ไหมว่า ได้สั่งลูกหมามอลทีสไว้ 1 ตัว ตอนแรกนึกว่าจะต้องรอ 2-3 สัปดาห์.. ที่ไหนได้ 6 วันต่อมา ทางร้านก็โทรมาว่า "รันจัง" มาแล้วนะ

ใช่แล้วค่ะ.. รันจัง   คือชื่อที่ตั้งให้กับเค้า ตั้งแต่ยังไม่เห็นตัวเค้าเลย

 

รันจังมาได้ 2-3 วันแล้ว ยังเบบี้มากๆ อายุแค่ 6 สัปดาห์เอง    เป็นพันธุ์มอลทีส สีขาว แบบเดียวกับชูจัง แต่เป็นตัวผู้ มีใบเพ็ดฯมาให้ด้วย บ้านเกิดอยู่ที่ปทุมธานี อ่านจากใบเพ็ดดีกรี มีพ่อเป็นแชมป์ด้วย คงต้องรอดูต่อไปว่า โตขึ้นจะสวยมั้ย .. ตอนแรกสั่งตัวเมีย   ทว่าพอมีเรียวคุง.. กลัวว่าเดี๋ยวจะคุมเรียวคุงไม่อยู่   เกิดทำรันจังท้อง ก็ยุ่งแน่ๆ   ดังนั้นเลยเปลี่ยน order เป็นตัวผู้

 

รันจัง ยังเด็กมากๆ ยังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร ตอนนี้ต้องสอนเรื่องระเบียบวินัยให้เค้า ยังต้องค่อยเป็นค่อยไป เพราะเค้าค่อนข้างบู๊แบบเด็กผู้ชาย พอเราดุ เค้าก็เห่าใส่เรา  ใจ..อยากได้หมาเรียบร้อย แบบชูจัง แต่ได้แบบนี้มา มันเลือกไม่ได้ ก็ต้องค่อยๆทำใจ และทำความคุ้นเคยไป ยังไงก็คิดซะว่า.. ต่างชีวิตก็ต่างจิตต่างใจ   จะให้เหมือนชูจังที่จากไป คงทำไม่ได้

แต่สิ่งหนึ่งที่คล้ายชูจัง คือชอบนอนละเมอ ส่งเสียงร้องงี๊ดๆเหมือนกัน

รันจัง จะซน ชอบเล่น .. คิดว่าคงเพราะเค้ายังเด็กมากนั่นเอง   ช่วงที่เค้าน่ารักที่สุด คือเวลาเค้าง่วงนอน  ตอนนั้น จะเรียบร้อยมากๆเลย

วันนี้ถือโอกาสตอนเค้าง่วง เลยค่อยสามารถถ่ายรูปเค้าได้   ความจริงชอบหมาขนยาวนะ ใบหน้าของเค้า รวมทั้งขา โดนเล็มแต่งขนก่อนจะส่งมา ดังนั้นเลยดูขนสั้นไปหน่อย กำลังรอให้ขนที่ปากมันยาวกว่านี้ .. ไม่รู้สินะ.. ชอบหมาที่ขนบนหน้าฟูๆดูมอมๆน่ะ รู้สึกว่ามันน่ารักดี ^^

 

เอารูปมาฝากแค่นี้ก่อนนะคะ ไว้วันหลังค่อยเอาพัฒนาการมาเล่าให้ฟัง

ฝากลูกชายตัวน้อยๆ สำหรับบ้านหลังนี้ด้วยนะคะ 

 

 

อ้อ...เกือบลืมบอกไป สำหรับเรียวคุง   น้องสาวมารับตัวเอาไปอุปการะแล้ว   เพราะว่าเค้าอยากได้ชิสุห์มากๆ แล้วก็ดูท่าทางจะชอบเรียวมากๆ ตอนแรกกะว่าจะเลี้ยงด้วยกัน แต่พอวันที่เอารันจังมา ปรากฏว่า size ของเจ้าสองตัวนี้ต่างกันมากๆ   เรียวคุงตัวโตกว่าเยอะ แข็งแรง แบบบึกๆ ส่วนรันจังดูบอบบางไปเลย   กลัวรันจะโดนเรียวฟัดเอาน่ะค่ะ   เพราะพอเอารันจังเข้ามาในห้อง เรียวก็จ้องจะตะครุบท่าเดียว   เห็นรันไปกินอาหาร เรียวก็ทำหน้าหงิก ตาวาวไม่พอใจ เห่ารันจัง ดูอนาคตแล้ว.. รันจังมีสิทธิ์โดนเรียวจัดการแน่ๆ

ถ้าหมาสองตัวอยู่ห้องเดียวกันไม่ได้ จึงจำเป็นต้องจับแยก   ใจจริงก็เสียดายและสงสารเรียวคุงนะ   แต่พอมานึกว่า.. น้องสาวมีบ้านที่กว้าง เค้าคงสามารถได้วิ่งไปมาได้เยอะกว่าห้องแคบๆของ k-jira แน่ๆ อีกอย่าง น้องสาวคนนี้ก็เคยเลี้ยงชูจัง แล้วก็รักหมามากๆ   ไปอยู่กับแม่ใหม่ กับตัดใจเสียตั้งแต่ยังไม่ผูกพันกันมากกว่านี้ดีกว่า เพราะว่าเรียวคุงฉลาด และน่ารัก   คิดว่าสักพัก เราอาจจะรักและหลงเค้าแน่

 

ส่วนกับเจ้ารันจัง.. ตอนนี้เราทั้งสอง ยังปรับตัวกันอยู่ค่ะ   มีบางอย่างที่ยังไม่ค่อยชอบใจเค้านัก ตรงนิสัยกับหน้าตา (มันดูบู๊ๆ ไม่อ่อนหวานง่ะ ) แต่ก็คิดว่า.. บางทีเพราะเค้ายังเล็กมากก็ได้ เดี๋ยวสักพัก พอขนฟูยาว พอเค้าเริ่มรับเราเป็นเจ้านาย เริ่มอ้อนเรา .. ตอนนั้นทุกอย่างคงค่อยๆขึ้น

ไม่ได้เลี้ยงหมาเบบี้มานานเป็นสิบกว่าปีเชียวล่ะ เหนื่อยเหมือนกัน เพราะมันบอบบาง ต้องคอยระวังอันตรายทุกอย่างให้เค้า แล้วก็ต้องให้เวลา เล่นกับเค้า ไม่ให้เค้าเครียด ถ้าเราอ่อนโยนเกบเค้า คิดว่าคงฝึกให้เค้าอ่อนโยนลงได้

บ่นมาเยอะแล้ว วันนี้แค่นี้ก่อนดีกว่า   วันหลังค่อยมาเล่าให้ฟังต่อค่ะ

^___^

 

บันทึกเมื่อ  6 มิ.ย.50

k-jira

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

ดีใจอยู่เงียบ ๆ ที่คุณแม่ไม่เลี้ยงเรียวคุง และรันจัง ด้วยกัน

ไม่อย่างนั้น หนุ่มน้อย 2 ตัว คงชวนกันซนพิลึกแน่ ๆ เหมือนพี่ตอนนี้ เอาน้องหมาตัวผู้ 2 ตัว มาเลี้ยงแทนพี่ขาว  เพื่อเป็นเพื่อนคุณยาย  (มีสายพันธุ์บางแก้วอยู่ด้วย)  ซนมากถึงมากที่สุด กัดทุกอย่าง บู๊ทุกอย่าง  ซนขาดใจ (ภารกิจล่าสุดคือ กระโดดดึงผ้าถุงพี่เมตตาที่เธอซักตากไว้ 3 ตัว กะจะมาใส่สวยที่หาดใหญ่....ขาดกระจุย  กระจาย......คงเคือง ๆ ที่พาแม่เธอออกเที่ยวทั้งวัน......พี่เมตตามาเป็นวิทยากรให้ที่คณะเภสัชฯ เชียงใหม่ค่ะ)  จนไม่รู้ว่าลูกลิงหรือลูกหมา  แต่ก็ต้องเลี้ยงแล้วค่อย ๆ สอน  ไม่รู้ว่าคุณยายจะทนแค่ไหน  เพราะอยู่กลางวันกะคุณยายค่ะ.....บ้านแตก.....กระจัด  กระจาย  กระเจิด  กระเจิง  ทุกวัน.......

อืม......เหนื่อยใจค่ะ.....ฮา......

[พิชัย กรรณกุลสุนทร]

น่ารักจังครับ...

รันจัง ชื่อเพราะดีออกสไตล์เกาหลี

ผมไปญี่ปุ่นมา เขาบอกว่าชื่อไทยเรียกยาก

เลยเรียกผมว่า เรน อะไรทำนองนี้แหละ :)

ขอให้มีความสุขกับรันจังครับ

[k-jira]

 

ตอบพี่ somporn poungpratoom

สวัสดีอีกครั้งค่ะ

• เรื่องยกเรียวให้น้องสาว มีแต่คนบ่นเสียดายค่ะ  เพราะว่าเรียวดูฉลาดรันเยอะ (อาจจะเพราะเค้าอายุมากกว่า  รันยังเด็กมาก เลยหน้าตายังดูบื้อๆ)
• แต่คิดเหมือนพี่น่ะค่ะ พอเอาเจ้าสองตัวมาอยู่ด้วยกัน ท่าทางจะไม่ยอมกันทั้งคู่เลย  รันจังไม่กลัวใคร เรียวคุงก็หวงของ  แฮ่ง..จะงับใส่กันตั้งแต่เจอกันกันแรกเลย  อีกอย่างนึง..ซนทั้งคู่ ชอบกัดเพราะคันเหงือกกันทั้งคู่ สงสัยกลับจากทำงานมาแต่ละวัน คงจะไม่กล้าเข้าห้องเชียวล่ะ (เพราะไม่รู้จะเข้าไปเจออะไร ^^')
• สุดท้าย..ตัดใจตั้งยังไม่แค่รักแต่ยังไม่ผูกพัน โดยยกเค้าให้น้องสาวค่ะ

 

[k-jira]

 

สวัสดีค่ะ อาจารย์ พิชัย กรรณกุลสุนทร

• ไม่ได้เจออาจารย์นานเลย ดีใจจัง พอกลับมาวันแรกก้ได้เจอค่ะ ^__^
• รันจังชื่อออกเกาหลีรึคะ  แหะๆๆ นึกว่าออกญี่ปุ่นซะอีก  ตอนแรกกะว่าจะชื่อ "ชูจัง" ค่ะ  แต่มาคิดอีกที อย่าเอาตัวไหนมาแทนชูจังดีกว่า เพราะแต่ละชีวิตก็แตกต่างกันไป เราจะได้ยอมรับมันง่ายขึ้น  ดังนั้นเลยให้ชื่อ "รันจัง"  เพราะว่าคล้องๆกัน "เรียวคุง"
• มีคนเรียกอาจารย์ว่า "เรน" หรือคะ งั้นก็ดีจังเลยค่ะ  โชคดีที่หนูไม่เปลี่ยนชื่อให้เจ้า "รันจัง" เพราะคืนที่ไปรับเค้าที่ร้าน ฝนตกหนักมากๆ และน้องสาวที่พาไป เค้าบอกว่า เรียกรันจัง ออกเสียงยาก  น่าจะให้ชื่อ "เรน"
• ก็เกือบๆจะให้เค้าชื่อ "เรน" เหมือนกันค่ะ  แต่สุดท้าย ก็ยังคงกลับไปยืนยันความตั้งใจเดิม เพราะเลือกชื่อ "รันจัง" ให้เค้าแต่แรก จึงเรียกรันจังต่อไป ^^
• โชคดีจริงๆ ที่ไม่เรียกเค้าว่า เรน ด้วย ไม่งั้น...อิอิ...
• 555555

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

ยินดีต้อนรับจ้ะราอัน (รันจัง)