กลอนตลาด...ยามเช้า
โอ้...รุ่งแจ้งแสงทองสาดส่องฟ้า
เป็นสัญญาเริ่มต้นในวันใหม่
สกุณาเคล้าคลอส่งเสียงไป
จักจั่นเรไรร้องระงม
ไก่ก็ขันประชันเสียงกาเหว่าร้อง
เสียงดังก้องพงศ์ไพรใจสุขสม
ธรรมชาติสะอาดตาน่านิยม
ขอกราบก้มลาหมอนห้องนอนไป
เสียงในครัวปรุงอาหารใจบานชื่น
กลิ่นรวยรื่นโชยมาจะหาไหน
เราทุกคนสาระวนพร้อมกันไป
สุขสดใสรับอรุณอุ่นอุรา
ทำไข่ดาวทอดหอมพร้อมแกงส้ม
กลิ่นผสมขั้วกลิ้งพร้อมกินหนา
เรียกลูกน้อยกลอยใจเจ้าจงมา
ทานข้าวปลาอิ่มท้องก่อนไปเรียน
พ่อส่งเจ้าขึ้นรถแล้วโบกมือ
ร้องฮือฮือทำไมคิดอ่านเขียน
เกิดเป็นคนจงขยันและพากเพียร
ถึงโรงเรียนทำตามคำครูบา
พ่อกับแม่ก็ต้องไปทำงาน
ราชการงานหลวงไม่ขาดหนา
จนเย็นย่ำค่ำลงหวนกลับมา
รับลูกยาประคองกอดยอดดวงใจ
รักกลมเกลียวเกี่ยวกันมั่นในรัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
รักครอบครัวเป็นยิ่งกว่าสิ่งใด
ทั่วแดนไตรรู้ทั่วครอบครัวเรา...เอย.
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะ อ.UMI
อ่านไป ลุ้นไป ว่าจะจบลงด้วยเอย รึเปล่า
เฮ้อ จบจนได้
อ่านกลอนของอาจารย์แล้ว สัมผัสได้ถึงความสุข ความอบอุ่น ตลอดจน บรรยากาศเช้า ๆ อันรีบเร่ง แต่มีความสุข ของ ครอบครัวอาจารย์ค่ะ
ฮา ๆ เอิ๊ก (อ.ลืมได้ไงค่ะ)
 |
เฮ้อ จบจนได้...
กะว่าจะเขียนต่อ...พอดีประตูห้องทำงานเปิดเลยหยุดแค่นั้นครับผม...เชิญผู้อ่านเขียนกลอนต่อได้เลยนะครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ
ขอบคุณครับ