เมื่อผมถูกถามว่าทำไมไม่ดูแลน้อง

ปีนี้มหาวิทยาลัยมหาสารคามได้รับนิสิตที่มีความพิการด้านการมองเห็นมากกว่าปกติ น้องๆ ก็ได้เข้าร่วมกิจกรรมที่มหาวิทยาลัยจัดไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมก้าวแรก ก้าวใหม่ ( เมื่อวานนี้ ) และกิจกรรมปฐมนิเทศนิสิตใหม่ในวันนี้ โดยแต่ละกิจกรรมเราได้ปล่อยให้มนุษย์ตาบอดของเข้าไปร่วมกิจกรรมโดยที่ไม่มีพี่เลี้ยง ( อาสาสมัครของชมรมเพื่อนแก้ว ) เข้าไปประกบน้องแต่ละคน

เพื่อประโยชน์อย่างน้อย 2 อย่าง คือ

· ให้เขาได้ฝึกการดำรงชีวิตอย่างอิสระโดยที่ไม่พึ่งพาผู้อื่น หรือพึ่งพาน้อยที่สุด ( ในกรณีทั้งสองนี้น่าจะต้องพึ่งพาอาศัยผู้อื่น เนื่องจากนิสิตปีนี้เยอะมากแถมยังเป็นคนใจร้อนด้วยสิ การเคลื่อนที่ด้วยตนเองลำบากแน่ๆ ทำไมไม่ส่งอาสาสมัครเข้าไปช่วยหล่ะ )

· ให้เขาได้ได้พบปะพูดคุยกับเพื่อนในสาขาวิชา ( ถ้ามีอาสาสมัครเข้าไปด้วย เพื่อนนิสิตก็จะรู้เพียงแค่ว่ามีมนุษย์ตาบอดเข้ามาเรียนในสาขาวิชา ) เพื่อสร้างความสนิทสนมกับเพื่อนในสาขาวิชา ให้ได้เรียนรู้วิธีการช่วยเหลือ ( ถ้าเผื่อมีจิตใจที่จะช่วยเหลืออย่างจริงจัง ก็สมัครเป็นอาสาสมัคร )

ผมก็ได้เพียงเดินไปเดินมารอบๆ สถานที่ปฐมนิเทศเพื่อดูน้องๆ เดินไปเดินมาจนได้เจอคำถาม “ปีนี้เด็กตาบอดเยอะ วุ่นวายมากเลย ทำไมไม่เข้าไปดูแลน้อง” ผมก็ได้แต่ขานรับแล้วก็ยิ้ม แต่ผมก็รู้ว่าการปล่อยเขาเข้าไปตามลำพังนั้นได้ประโยชน์มากกว่าการที่เราจะเข้าไปดูแล แล้วผมก็พูดต่ออีกว่า “วันนี้ผมมาปฐมนิเทศเหมือนกันครับ”

คนทุกคนต้องการอิสระในการดำรงชีวิต มนุษย์ตาบอดก็ต้องการความอิสระในการดำรงชีวิตเพื่อที่จะได้ไม่เป็นภาระของใครเช่นกัน เมื่อคุณได้เจอมนุษย์ตาบอด และคุณมีจิตใจดีอยากไปช่วยเหลือ จงเดินเข้าไปหา แต่สิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้เมื่อจะเข้าไปช่วยเหลือเขา โปรดถามเขาก่อนว่า “มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า?”

( เพื่อที่จะไม่ได้เป็นการไปคิดแทนเขา )

เขียนใน GotoKnow โดย นามสมมติ
ใน ที่ว่าง

คำสำคัญ (Tags): #dss@msu#งานสนับสนุนนิสิตพิการ#ชมรมเพื่อนแก้ว#ที่ว่าง#อาสาสมัครเพื่อนช่วยเรียน

หมายเลขบันทึก: 100514เขียนเมื่อ 3 มิถุนายน 2007 22:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 18:51 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (7)

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 3 มิถุนายน 2007 23:03 น. ()

ใช่ครับน้องพี่
บางทีเขาอาจจะไม่ได้การความช่วยเหลือก็ได้
ขอให้ตั้งใจเรียนนะครับผม

DSS "work with disability" ( หนิง )

เขียนเมื่อ 3 มิถุนายน 2007 23:19 น. ()

พี่ว่าจะไม่พูดแล้วน๊า... 555

เพราะวันนี้พี่ก็โดน !!

ทำไมไม่หา buddy ให้เด็กๆตาบอด
ทำไมไม่เข้าไปดูแลเด็กๆตาบอด

ไม่อยากไปต่อความเลยนะเอก มุมมองของคนที่เห็นคนพิการ เป็นคนทุพลภาพ ก็งี้แหละค่ะ

นิสิตพิการ ก็คือนิสิตคนหนึ่ง เช่นกรณีน้องตาบอด ก็แค่เขามองไม่เห็น อื่นๆเขาไม่ได้แตกต่างจากนิสิตคนอื่นๆเลย

เด็กๆจะรู้สึกอย่างไรถ้าเรา ตามประกบเขาแจ เขาเป็นนิสิตมหาวิทยาลัยแล้ว ไม่ใช่เด็กประถม

หลายวันมานี่ คนอื่นๆจะรู้ไหมว่า..DSS เราทำอะไรบ้าง

รับมาจากขอนแก่นด้วยกัน ทั้งๆที่เดินทางด้วยรถประจำทาง
พาไปส่งหอพัก ขนของขึ้นไปส่งบนห้องพัก พาเดินไปมา จากห้องน้ำ บันได และห้องพักอยู่หลานรอบจนเด็กๆ คุ้นเคยและสามารถ เดินทางได้เอง
พาเดินสำรวจมาโรงอาหาร
หาเพื่อนหอ กรรมการไปนอนเป็นเพื่อนในกรณีที่ roomate เขายังไม่มาที่ห้อง
โทรศัพท์ ถามไถ่ กินข้าวหรือยัง มีเพื่อนไหม ไปกับใคร
ที่สำคัญ เขาไม่รู้หรอกว่า เราเดินไปเดินมาอยู่ในบริเวณนั้นเพราะเป็นมุมที่เราสามารถมองเห็นเด็กๆทั้ง 8 คน

เฮ้อ...พี่นึกว่า มีแต่พี่ที่เจอคำถามนะ ที่แท้เอกก็เจอหรอ

เอาเถอะ เขาไม่เข้าใจมั้งว่า

งานบริการสนับสนุนนิสิตพิการ มีหน้าที่อะไรบ้าง
นิสิตพิการไม่ใช่นิสิตทุพลภาพ
Independent Living
จิตวิทยาพัฒนาการและวัยรุ่น
การพัฒนาศักยภาพผู้พิการ

555 ว่าจะไม่ นะเนี่ย....

นายบอน!-กาฬสินธุ์

เขียนเมื่อ 4 มิถุนายน 2007 11:35 น. ()

ทำไมถึงไม่ดูแลน้อง ดูเหมือนว่า หลายคนไค่อยที่จะใส่ใจเหลียวแลคนรอบข้างเสียแล้ว
หรือว่า น้ำใจไมตรีแห้งเหือดไปพร้อมกับอากาศที่ร้อนใน มมส.

ในอีกมิติหนึ่ง หลายคนพยายามที่จะช่วยเหลือแก่คนพิการ ทั้งการช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆ จนถึงมากกว่านั้น
แต่คนพิการหลายท่าน ไม่ต้องการที่จะเป็นภาระของคนอื่นมากนัก
เหมือนอย่างที่น้องถ่ายทอดออกมา ซึ่งสายตาของคนปกติที่มองดูนั้น ชื่นชมอย่างมาก

ในบทบาทของ DSS ที่มีส่วนในการดูแลนิสิตเหล่านี้ ในอนาคต น้องๆย่อมสามารถก้าวเดินได้อย่างมั่นใจ
เหมือนกับการถ่ายทอดความรู้สึกผ่านบันทึกนี้ อย่างมั่นใจมากขึ้น

แบบนี้ อนาคตข้างหน้า ขอให้สดใสดั่งภาพที่นำมาฝากนะครับ

oil_dss

เขียนเมื่อ 4 มิถุนายน 2007 13:32 น. ()

ขอสนับสนุนความคิดของน้องเอกนะคะ
ใช่แล้วค่ะ การที่เราจะช่วยเหลือใครซักคน เราก็ต้องถามความต้องการของเค้าก่อน ไม่งั้นมันคงไม่เรียกเป็นการช่วยเหลือ
และพี่ยังเชื่อว่าเอกได้ทำดีที่สุดแล้ว เพราะเอกได้ช่วยในส่วนที่น้องๆ พิการ ต้องการแล้ว
เราทำดีที่สุดแล้วค่ะ