เรื่องราวของฉันคงเป็นบันทึกสั้นๆ ที่อยากเขียนถึงพ่อ พ่อของฉันตอนนี้อายุมากแล้วหล่ะ 60 ปี แม้นท่านมักคิดว่าตัวเองยังวัยรุ่นอยู่ก็ตาม เพราะดูจากท่านยังชอบดูหนังดึกๆ  ชอบกินเหล้า ชอบแซวสาว ๆ (คือแม่ฉันเอง) แต่พ่อของฉันเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในสายตาของฉัน (ฉันเลยหน้าตาดีติดมาทางพ่อ)

ท่านเป็นคนอารมณ์ดี เบิกบาน มีมุขตลกมากมาย จนความตลกเหล่านั้นมันถ่ายทอดมาให้ฉัน (ฉันเลยออกเพี้ยนๆ )

พ่อสอนให้ฉันเป็นคนเรียบง่าย แต่ไม่มักง่าย พ่อเป็นคนดีจนฉันคิดว่าพ่อดีเกินไปเพราะพ่อมักให้เพื่อนหลอกยืมเงินยิ่งเรื่องเงิน พ่อช่วยเพื่อนเสมอแต่เพื่อนไม่เคยช่วยพ่อ เพราะไม่ยอมคืน

 พ่อเป็นคนสอนฉันขับรถยนต์ เราจะหัดขับกันในสนามฟุตบอลแม้นมันกว้างใหญ่แต่ฉันก็ขับชนต้นไม้จนได้ พ่อไม่บ่นสักคำ พ่อแค่พูดว่าอย่าชนใครตายก็พอ แล้วเราก็เริ่มกันใหม่ อย่างสนุกสนาน จนฉันขับชำนาญรถของพ่อก็บุบไปทั้งคัน จนปัจจุบันก็บุบอยู่เพราะแม่ชอบยืมรถของพ่อ

พ่อฉันยังเป็นนักปลูกต้นไม้ที่เก่งที่สุด ต้นไหนใกล้ๆ ตายฉันมักขอให้พ่อช่วยจับใบ ต้น มันสักนิดเพราะหลังจากนั้นมันจะฟื้นคืนชีพอย่างปาฏิหาริย์ ต้นไม้หน้าบ้านของฉันเลยคล้ายๆป่าดงดิบเข้าไปทุกว้น

ที่จริงจะเขียนสั้นๆ แต่พระเอกของฉันมีเรื่องน่าประทับใจซะเยอะจนต้องค่อย ๆเล่า ไปเรื่อยดีกว่านะพ่อนะ ป่านนี้นั่งจามอยู่หรือเปล่านะลูกสาวนินทา อ้ออีกอย่างต้องรีบกลับไปหาพ่อแล้ว วันนี้นัดทำขาตั้งที่วาดรูปกัน พ่อเห็นฉันชอบเขียนภาพเลยทำขาตั้งให้ซะเลย น่ารักจริงๆ พ่อเรา