ครอบครัวน่ารักจังเลยคะ ดูภาพไปก็นึกถึงตอนที่ไปเรียนที่นั่นกับเพื่อน ๆ ชาว MOE ของกระทรวงศึกษาธิการ ตอนนี้ยังคิดเลยว่าเมื่อไหร่กระทรวงฯ จะมีโครงการดี ๆ ให้เพื่อนข้าราชการครู และข้าราชการพลเรือนตัวน้อย ๆ อย่างเราอีก...

 Happy in Singapore คะ

สวัสดีครับคุณ

ขอบคุณครับ Happy Singapore และ Singapore happy ครับ

ไปเที่ยวเมื่อไหร่เหรอครับ ผมมาเมื่อ 6 ปีก่อน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงครับ

• เข้ามาเที่ยวสิงคโปร์กับครอบครัวคุณหมอด้วยครับ
• น่ารักทุกคนเลยครับ
• ขอบคุณมากครับ

สวัสดีครับคุณ

ผมเพิ่งกลับจากการไปเยี่ยมชมชานชะลาอยู่หมาดๆ เอามาเข้าแพลนเน็ตเรียบร้อยแล้วครับ

เขียนเรื่องรถไฟบ่อยๆนะครับ

อยากให้เขียนเรื่องการสื่อสารระหว่างรถไฟด้วยกัน ไอ้ห่วงกลมๆที่ส่งกัน เวลาเขาสับราง และอีกหลายๆเรื่อง จะรออ่านครับ

น้องแป้งยิ้มสวยเหมือนคุณพ่อคุณแม่เลยค่ะ มีวี่แววว่าจะเป็นไกด์สาวได้นะคะ ชอบรูปที่สะพายเป้แอ้คท่าที่สนามกว้างจังค่ะ

รูปน้องจ้าตอนยิ้มที่มีนกมาจิกนิ้วคุณพ่อ น่ารักจังค่ะ รูปที่อยู่กับพี่แป้งแล้วแยกยิ้มแก้มขวานั่นก็น่ารักจริงๆ แหมนึกว่าป้าโอ๋จะได้แต่เป็นคนยิ้มตอนดูรูปหนูเขาฝ่ายเดียวเสียแล้ว อดขำไม่ได้ทุกทีเวลาดูรูปแล้วเห็นตาเจ้าคำถามของคุณเธอ

ขอบคุณอ.หมอแป๊ะสำหรับรูปน่ารักๆนะคะ ดูแล้วได้ยิ้มไม่หุบไปด้วย 

จริงๆแล้ว เธอยื่นนิ้วให้นกจิกเล่นด้วยครับ

เรื่องยิ้มนี้ เหมือนกันทั้งคู่ครับ รูปหน้าเธอถอดแบบมาเหมือนกันยังกะแกะแบบมา (ตอนอายุเท่ากันนะครับ)

ตอนนี้แป้งฟันหลอแล้ว บนและล่าง ยิ้มทีนึงเห็นถึงลิ้นไก่เชียว

สวัสดีค่ะ

น่ารักมากทั้งครอบครัวค่ะ

ชอบดูรูป ในบันทึกตัวเองจะมีรุปหลายรูปเพราะชอบค่ะ

มีชีวิตชีวาดีค่ะ ครอบครัวสุขสันต์

• สวัสดีค่ะ อาจารย์หมอ
• น่ารักจังค่ะ
• ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันค่ะ

ปล. ยังรักรถไฟ เช่นเคยนะคะ

ผมผ่านไปอ่านของคุณ  บ่อยๆ ก็พบว่า รูปนั้นสวยและได้รับการตกแต่งดีมากครับ ผมยังทำไม่เป็น และยังไม่มีเวลาศึกษาวิธีทำครับ

ครอบครัวสุขสันต์ครับ ปลายปีนี้ หลังเรียนจบ เราจะไปนอนที่หัวหินครับ ลูกๆอยากนั่งรถไฟเที่ยว (พ่อเธอก็ชอบ)

พี่แดง  ครับ

ยังรักรถไฟไม่เสื่อมคลายครับ (ต้องไม่คิดเรื่องเสียเวลานะ) ยังรักรูปตั๋วรถไฟด้วย และยังไปแอบฟัง เก็บตะวัน อยู่เรื่อยๆเวลานั่งทำงาน คุณอิทธิเสียงแหบเลยเชียวครับ

จากที่ได้เจอคุณหมอ..หลาย ๆ  ครั้ง...คุณหมอเป็นคนมีอัธยาศัยดี...ยิ้มแย้มแจ่มใสกับลูกค้า(คนไข้)เสมอ...สองสามปีที่ต้องเจอคุณหมอเกือบทุกวันศุกร์...รู้สึกประทับใจ..(แต่ถึงอย่างไรก็ไม่อยากเจอบ่อย ๆ  )...และไม่ได้เจอคุณหมออีกเลย(เพราะสบายดีแล้วจ้า)

ได้เจอครั้งสุดท้ายเมื่อประมาณ  สามปีที่แล้ว ....และบังเอิญได้มาเจอข้อความในบล็อกก็อดที่จะยินดีและปลื้มกับคุณหมอไม่ได้ที่มีโอกาศได้ไปศึกษาต่อ...

จากการได้เข้าใช้บริการของโรงพยาบาลมาก็หลายที่(เป็นคนขี้โรค)...ประทับใจการให้บริการของเจ้าหน้าที่ทุกคน ของ  มอ.  ถึงอยู่ไกลยอมนั่งรถไฟรถโดยสาร..เพราะการบริการของที่นั้นดีมาก....แพทย์แต่ละแผนกก็เป็นกันเองกับคนไข้...รับฟังปัญหา...อาการของคนไข้...ดีมาก....คุณหมอเป็นคนเก่ง  และคงจะเป็นคนที่รักครอบครัวด้วย...เพิ่งมีโอกาสได้เห็นพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว....จะร่วมนับถอยหลังรอวันที่คุณหมอได้กลับมาอยู่กับครอบครัว...ยินดีล่วงหน้า

สวัสดีครับคุณลูกค้าที่เคารพ

แหม ผมเองไม่ค่อยชอบคำว่าลูกค้าเลยครับ เพราะว่าผมเป็นข้าราชการ เป็นหมอด้วย คนไข้มาเป็นลูกค้านี่ดูเหมือนกิจการธุรกิจเลยนะครับ เอาเป็นว่าเป็นผู้ให้และผู้รับบริการก็แล้วกันนะครับ

คำว่าลูกค้าน่าจะมาจากภาษาอังกฤษ ที่เรียกคนมารับบริการว่า customer นะครับ customer service ฟังดูดีนะครับ

จริงๆแล้วผมก็มีลูกค้าครับ วันศุกร์กลางคืน เป็นเวลาของคลินิกนอกเวลา อย่างนี้สิครับ เรียกว่าลูกค้าได้ (ก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่ดี)

ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะครับ

รู้สึกว่าคนอ่านของผมหลายคนร่วมนับถอยหลังไปกับผมด้วย ไม่รู้ว่าสนุกกับเนื้อหาหรือว่ามันส์กับการนับถอยหลังกันแน่ (ฮา)

No problem krabbbbb

คิดถึงอาจารย์ค่ะเลยเข้ามา  อิอิอิ
ครอบครัวอาจารย์น่ารักทุกคนเลยค่ะ 
ดูแล้วมีความสุขจังค่ะ...

หนูว่าแล้วว่า....ลูกสาวอาจารย์ต้องน่ารักแน่ๆ
ส่วนลูกชายอาจารย์ดูๆจะเสน่ห์แรงไม่แพ้พ่อเลยค่ะ

๏สานรักก่อเกิดด้วย............เข้าใจ
ความสุขย่อมเปี่ยมใน.......จิตแพร้ว
สานฝันอีกยาวไกล............คงอยู่  เสมอเฮย
ขอจิตมุ่งไม่แคล้ว...............สุขนี้อยู่เสมอ ฯ

ปล.อาจารย์ว่าหนูเขียนภาษาวิบัติ  จะบอกอะไรให้นะค่ะว่าบางเวลาคนเราก้อยากทำอะไรสบายๆค่ะ  คืออยากเขียนอะไรก็เขียน  แต่หลังจากโดนอาจารย์ดุหนูเลยระวังการเขียนให้มากขึ้นค่ะ  "คิดถึงอาจารย์ค่ะ" กลับมาเร็วๆนะค่ะ...

สวัสดีครับ ผม

น่ารักมากเลยครับ ผมอ่านไปก็อมยิ้มไป ครอบครัวที่น่ารักลงตัว ชอบตาของตัวเล็กจังครับ ตากลมบ๊องแบ๊วดี ดูแววคงซนพอสมควร

มีบางท่านว่าเสน่ห์แรงไม่แพ้พ่อ ...ก็น่าจะจริงนะครับ ดูน่าชัง แก้มยุ้ย ผมว่านะโตขึ้นพ่อชิดซ้ายไปเลย

ทำได้ไงเนี่ยะ อิอิ

สวัสดีครับคุณ

อ่ะฮ่า ภาพเปลี่ยนไป แต่ท่ายังเหมือนเดิมครับ ไม่ลืมเท่ห์

หายเหนื่อยหรือยังครับ แต่ทาทางเป็นคนที่ไม่ชอบนิ่งนะครับ กำลังไปไหนอีกนะครับ

ตอนนี้ไม่ได้มีเวลาเขียนบันทึกเลยครับ เพราะว่างานยุ่งสุดตัว นอนดึกมาหลายเพลา และไม่ได้อ่านของท่านอื่นด้วยเลย เสาร์นี้จะเป็นหนอนคอมพ์ครับ (เอ๊ะ หนอนหนังสือไม่มีใครว่า แต่หนอนคอมพ์นี่ท่าจะมีคนรัลเกียจเยอะแฮะ)

ลูกสาวคนเล็กนี่ ถอดแบบบุคลิกของผมมาเต็มๆครับ คงจะสนุก เพราะว่าผมไม่ย่อยเลยตั้งแต่เด็กๆแล้ว (อาศัยฟังที่แม่เล่ามาครับ) เจ้าเล่ห์ รู้จักหยอกคนอื่นเล่นตั้งแต่อายุยังไม่ถึง ๒ ขวบเลยครับ

ส่วนคนโตนี่เอานิสัยแม่มามากครับ เลยน่ารักไปอีกแบบ เขานิ่งกว่าน้องมาก

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับกอบกุล

ท้ายที่สุดก็ทราบว่าใยไหมคือกอบกุล

คนเล็กนั่นลูกสาวครับ ลูกสาวผมทั้ง ๒ คนหน้าเหมือนกันยังกับแกะ (เมื่ออายุเท่ากันนะครับ) คนโตเพิ่งมาเปลี่ยนรูปหน้าไปเมื่อเข้าโรงเรียนไปแล้วนี่เอง

กอบกุลไม่ใช่คนแรกที่คิดว่าเธอเป็นผู้ชาย คนอื่นเขาก็คิดอย่างนี้ คนโตก็มีคนทักว่าเป็นผู้ชายเหมือนกัน เมื่อเขายังเล็กๆอยู่

แต่งกลอนเก่งนะครับ ศิษย์ศรีปราชญ์เลยเชียว

เริ่มทำงานหรือยังครับ น่าจะเป็นการดีนะครับถ้าเริ่มทำงานได้ อย่าลืมนะครับ สมองเรายังมี มือเราทำงานได้ พระเจ้าให้มาแล้ว ต้องใช้มันให้เต็มที่ครับ

เข้ามาอีกครั้ง ก็ยังเห็นตาบ๊องแบ๊วของตัวเล็กจ้องเขม็งเลยครับ อิอิ น่ารัก

• เรื่องเท่ห์นี่ เอาไว้ก่อนครับ อย่างไรก็ยังขายไม่ออก ก็ทำเท่ห์ๆไว้ก่อน
• วันนี้ผมทำงานเอกสารเลยได้มาเขียน อ่านใน gotoknow นานมากกว่าปกติ
• งานผมต้องเดินทางครับ เลยไปมา และการไปมาของผมก็เขียนลงในบันทึก คนก็เลยมอง เอ...ไม่อยู่นิ่งเลยนะนี่
• การเดินทางถือว่าเป็นการเรียนรู้ที่สนุกครับ ได้ประสบการณ์ดีๆ ผมไม่ได้ไปอยู่ สิงห์โปร์แต่ก็อ่านจากบันทึกนี้ก็เหมือนได้ไปแล้ว

หลังงานสัมมนาฯ KM เชียงใหม่ เรื่องเหนื่อยนี่ไม่คิดมันละครับ ธรรมดาๆครับ เหนื่อยกายพักได้ แต่เหนื่อยใจนี่สิครับ พักอย่างไรถึงจะหาย

คุณพ่อ คุณแม่ คุณลูก น่ารักมากค่ะ :)

เห็นด้วยครับคุณ

เหนื่อยกายพักได้ เหนื่อยใจต้องทิ้งครับ เอ๊ะ ทิ้งยังไง

คำตอบก็คือ เที่ยวต่อไงครับ ทิ้งไว้ตามทาง เหนื่อยไปเที่ยวไป สุขใจจริงๆครับ

ผมเองก็ทำบ่อย ตอนอยู่เมืองไทย เราเที่ยวบ่อยจริงๆ เลยส่งผลให้ลูกๆแจ่มใสตลอด

ผมคิดเสมอว่า การเที่ยวของลูกเป็นการเรียนที่ดีกว่านั่งในห้องเรียนครับ

สวัสดีครับอาจารย์

อีกไม่นานเราก็จะมีสถานภาพเหมือนกันครับ

ผมเห็นภาพอาจารย์ใน blog ของพี่โอ๋แล้วรู้สึกว่า หน้าตาคุ้นกว่าในภาพเล็กๆนี้มาก เราน่าจะเคยเจอกันแน่ๆเลยครับ

ไว้จะไปเยี่ยมเมื่ออาจารย์คลอดแล้ว

คลอดเมื่อไหร่นะครับ โบราณเขาว่าไว้ ยามเจ็บท้องจะคลอดจริงๆเมื่อไหร่ ให้เปิดหน้าต่าง เปิดตุ่มน้ำให้หมด มันคลอดง่ายดีนักแล แต่อย่าเปิดตอนนี้นะครับ เดี๋ยวยุงลายจะวางไข่ซะเปล่าๆ

tip นี้ได้ผลจริงหรือเปล่าค่ะอาจารย์ :) ดิฉันคลอดเดือนพฤศจิกาค่ะ ฝนกำลังตกหนัก หาตุ่มมาลองน้ำฝนไว้ดีกว่า ฮา ฮา แซวแซว :)

สวสัดียามบ่ายครับอาจารย์

การคลอดเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติครับ่

ไม่เจ็บ คลอดไม่ออกครับ

ใครที่ว่าไม่เจ็บ นั่นคงเป็นคนที่ไม่เคยคลอด

คลอดเอง เจ็บเอง เจ็บมาก รกคลอด หายทันที เลี้ยงลูกได้ทันที

ผ่าคลอด ไม่เจ็บเลย แต่เสี่ยงหลายอย่าง หลังคลอดต้องนอน 1 วันเป็นอย่างน้อย เพราะเจ็บแผล จากนั้นจึงจะเลี้ยงลูกได้

เดี๋ยวนี้มี painless labour ไม่เจ็บเลย จะคลอดก็ไม่ค่อยรู้สึก แต่การคลอดอาจจะนานกว่าปกติได้ครับ

หากอาจารย์สนใจ painless labour ให้บอกนะครับ มีเพื่อนเป็นหมอดมยาอยู่ 2 คน อ.ชัชชัย และ อ.ธิดา จะติดต่อให้นะครับ

สวัสดีครับคุณ

ขอบคุณครับที่มาเยี่ยม ที่ Jurong birdpark นี่เขามีระบบการจัดการที่ดีทีเดียวนะครับ มีรถ monorail ยี่ห้อการบินไทยด้วย

ที่เขามากันไม่น่าจะถือว่าไปเยี่ยมเท่าไหร่เลย ถือซะว่าไปเที่ยวด้วยกันดีกว่า

ผมกลับบ้านทุก 2 สัปดาห์ บางทีคิดถึงมากหน่อยก็อาจจะเป็นทุกสัปดาห์

เหมือนเรียนหนังสืออยู่ที่กรุงเทพเลยนะครับ