เกิดเป็นคนควรจะมีความละอาย ต่อการกระทำ

เพราะผู้ที่มีความละอาย มักจะรู้จักระมัดระวังตัวไม่ให้ประพฤติตนไปในทางที่เสื่อมเสีย ไม่ว่าจะเป็นเสื่อมเสียเกีรติ เสื่อมเสียชื่อเสียง อย่างน้องก็ควรละอายแก่ใจตนเองบ้าง

ถ้ารู้จักความละอายแล้วละก็ ความละอายนี้แหละจะเป็นสิ่งเตือนให้เราหยุดคิดและตัดสินใจที่จะไม่ทำผิด

ผมคิดว่า ผมทำให้เธออาย อับอาย ต่อหน่วยงานของเธอ จนเธอไม่กล้าไปสู้หน้าใครๆแล้วแน่เลย เธอจึงไม่กล้าที่จะนอนที่หอพักของโรงพยาบาลไปนอนที่อื่นแล้วจึงมาทำงานเพราะว่าที่นั่นจะทำให้เธอสบายใจ

ผมจึงละอายต่อเธอเป็นอย่างมากที่ไปทำแบบนั้นกับเธอ

ที่ผ่านมา ผมขอโทษ แล้วจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก

ทางแก้ จึงต้องปล่อยให้เวลาไปซักพักหนึ่ง รอเรื่องเงียบไปเสียก่อน