เกือบไปแล้วครับท่านผู้ชม เกือบล้มพับเพราะน้ำตาลในเลือดต่ำ

ด้วยการที่ต้องอยู่กับคุณเบาหวาน ซึ่งได้มาอยู่เป็นคู่ตุนาหงัน กับผู้บันทึกโดยที่ไม่ได้ไปสู่ขอนั้น

ประกอบกับความขี้เกียจในการเลือกปฏิบัติตนตามคำแนะนำทั้งมวล โดยใช้ข้ออ้างว่า ทำงานดึก เขียนรายงานเครียดจัด ต้องออกพื้นที่ควบคุมอาหารยาก ไม่มีเวลาออกกำลังกาย และ.....

ทำให้หมอต้องให้ยา และเพิ่มยาขึ้นเรื่อยๆ เดี๋ยวนี้ต้องรับทั้ง 2 ขนานคือ Glibenclamide และ Metformin ทำให้ระดับน้ำตาลในเลือดค่อนข้างแปรปรวน หิวบ่อย

วันนี้เกิดเรื่องขึ้นจนได้

กินยาก่อนอาหาร กินข้าวเช้า(มีมะระขี้นกต้มด้วย) กินยาหลังอาหาร แล้วก็นั่งหน้าคอมพิวเตอร์  ทำงานเขมรบ้าง ทำงานดงหลวงบ้าง เข้าG2Kบ้าง (สลับกับเล่นเกมส์บ้าง แหะๆ)

จนถึงบ่ายโมงครึ่งรีบอาบน้ำแต่งตัวไปร่วมงานสีดำของพ่อเพื่อน(เจ้าเอก อินแปง) พบปะพี่น้องเพื่อนพ้องมากมาย ทั้งน้องๆนักพัฒนาจากเครือข่ายอินแปง พ่อๆแม่ๆจากอินแปงสกลนคร ไทบรูดงหลวง ยกมือไหว้กันปานคนสมัครผู้แทน

ส่วนญาติพี่น้องลูกหลานสายอื่นของญาพ่อผู้วายชนม์ก็มากันล้นหลามพิธีกรรมจึงต้องใช้เวลา มีการเชิญแขกวางผ้าบังสุกุลตั้งเจ็ดแปดสิบท่าน แถมรำหน้าไฟของเด็กนักเรียนอีก นับเป็นการแสดงความเคารพ และให้เกียรติท่านผู้เดินทางไปภพหน้าอย่างสูง

ส่วนตัวผมเริ่มมีอาการ Hypoglycemic syndrome เริ่มง่วง มึนๆ งงๆ เพลีย สับสน แต่ก็ยังประคองตัวอยู่ได้ ด้วยความเกรงใจพี่น้อง จึงนั่งอยู่จนจบพิธีกรรม

พี่น้องยังชวนให้เดินกลับไปที่บ้านงานที่อยู่ห่างไปประมาณ 1.5 กม. เห็นบอกว่ามีเอกสารจะฝากให้สำนักงาน เอ้าเดินก็เดินคุยกับพี่น้องไปเดินไปตามประสาคนที่นานๆพบกัน ได้เอกสารแล้ว ก็ต้องไหว้ล่ำลาพี่น้อง พ่อๆ อีกกว่าครึ่งชั่วโมง ถึงตอนนั้นน้องเริ่มเข้ามาสะกิดว่าผมพูดจาสับสนแล้ว

หลังจากควักกระเป๋าจ่ายค่าเหมารถให้พี่น้องดงหลวงแล้ว ผมแทบหมดแรงโบกรถสามล้อสกายแล้ป ให้มาส่งที่ห้างสรรพสินค้า เดินเข้าไปซื้อน้ำฝรั่งกระป๋องขนาดหนึ่งลิตร(เกือบร่วงตอนรอจ่ายเงินแล้ว พื้นเริ่มโคลงเคลง) ยืนดื่มตรงนั้นรวดเดียวหมด เดินไปขอนั่งพัก(หลับ)ที่ร้านขายยารุ่นพี่ได้ประมาณครึ่งชั่วโมง จึงค่อยมีแรงเดินกลับมาหาข้าวกิน แล้วคลานขึ้นเตียงหลับต่อ เพิ่งตื่นนอนเมื่อกี้นี่เองยังรู้สึกหวิวๆอยู่เลยครับ

บทเรียนในครั้งนี้ สอนให้รู้ว่า

·       แม้น้ำตาลจะสูงเกือบๆสามร้อย แต่ก็มีสิทธิ์ช็อกจากน้ำตาลในเลือดต่ำได้เหมือนกัน โดยเฉพาะคนที่กินยาอยู่

·       เบาหวานรู้จริง แต่ไม่ปฏิบัติอาจวางวายได้ครับ