Blogger มืออาชีพ (เบื้องต้น)
ด้วยความที่ดิฉันได้รับความกรุณาจากท่านอาจารย์ พิชัย กรรณกุลสุนทร ให้ไปร่วมอภิปรายกับ blogger มืออาชีพอีกหลายท่านในงานสัมมนาการจัดการความรู้เพื่อพัฒนาเครือข่ายเรียนรู้ระดับประเทศ ที่เชียงใหม่ ในวันที่ 13-15 สิงหาคมนี้ ส่วนหนึ่งก็เพื่อต้องการกระตุ้นให้มีการใช้ blog เพื่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เพื่อกระตุ้นและชี้แนะเกี่ยวกับการใช้บล็อก ดิฉันจึงอยากเล่าเกี่ยวกับเทคนิคการเขียนบล็อกค่ะ โดยอันดับแรกดิฉันนั่งวิเคราะห์ตัวเองเกี่ยวกับเทคนิคการเขียนบล็อกของตัวเองว่ามีเทคนิคอะไรบ้าง ก็คิดได้อยู่ 3 - 4 เทคนิค ซึ่งเป็นเทคนิคที่มันเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติหลังจากที่ได้เขียนบล็อกมาเป็นระยะเวลาหนึ่ง จากนั้นดิฉันก็ค้นคว้าต่อจาก internet เพื่อค้นหาเทคนิคจากคนอื่นเพิ่มเติมอีก ซึ่งดิฉันก็พบที่ web ของคุณเก่ง (http://www.keng.com) ค่ะ ดิฉันจึงขอสรุปประเด็นทั้งจากประสบการณ์ของดิฉัน (ที่สังเกตจากบล็อกตัวเองและจากบล็อกที่ได้รับความนิยม) และจากที่คุณเก่งแนะนำดังนี้นะค่ะ
การเขียนบล็อกแม้อาจจะมี blogger บางท่านมองหรือคิดว่าไม่มีใครอ่าน ไม่มีใครคอมเมนต์ก็ไม่แปลกหรือไม่สนใจ แต่เชื่อเถอะค่ะว่า เมื่อเขียนไปแล้วไม่มีใครอ่าน หรือไม่ได้รับความสนใจ กำลังใจในการเขียน หรือความสนุกในการเขียนก็จะค่อยๆ หดหายไป จนอาจจะเลิกเขียนในที่สุด นอกจากนี้วัตถุประสงค์หนึ่งในการเขียนบล็อกที่ G2K นี้เพื่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เราจึงต้องเขียนเพื่อให้เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เพื่อให้คนเข้ามาอ่าน เพราะนอกจากเราจะได้เรียนรู้จากการแลกเปลี่ยนแล้วเรายังได้เพื่อนที่ดีเพิ่มขึ้นอีกด้วย ดังนั้นดิฉันจึงมีเทคนิคสำหรับสำหรับผู้ที่เริ่มจะเป็น blogger มืออาชีพ ดังนี้ค่ะ
1. การตกแต่งบล็อก
อันดับแรกเลยคือหน้าตาค่ะ ถ้ามีความสวยก็ได้คะแนนไปกว่าครึ่งแล้วใช่มั้ยค่ะ ฉะนั้น เราต้องทำบล็อกให้สวยงามและน่าสนใจค่ะ แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องตกแต่งจนรกรุงรังนะค่ะ เพราะจะทำให้โหลดช้า ผู้อ่านก็จะไม่คอยค่ะ ยิ่งบ้านไหนเนทช้าๆก็จะผ่านไปเลยค่ะ
สิ่งหนึ่งที่จะทำให้หน้าตาสวยงามคือรูปแบบดีไซน์ของ blog หากท่านใดมีความสามารถทางด้านคอมพิวเตอร์ ก็สามารถตกแต่งและออกแบบได้เองทั้งหมด แต่ถ้าท่านใดยังไม่เก่งพอทำอย่าไงดีค่ะ เราก็ไปที่บล็อกของ คุณนู๋ทิม และบล็อกของ คุณซูซาน ซึ่งทั้งสองบล็อกนี้จะมีทั้งรูปแบบ พื้นหลังสวยๆ โค๊ดสี พร้อมกับคำแนะนำวิธีการตกแต่งบล็อกสวยๆ ให้นำมาใช้ได้ (ใจดีมากๆๆ)
ส่วนการตกแต่งและการแขวนอื่นๆ เช่น สไลด์โชว์ เพลง เครื่องนับจำนวน ฝากข้อความ ฯลฯ อาจทำให้น่าสนใจได้แต่ก็มีสิทธิ์ที่จะทำให้โหลดช้าได้ นอกจากนี้เราต้องคำนึงว่าผู้อ่านส่วนใหญ่จะสนใจเนื้อหาของบล็อกมากกว่าเครื่องตกแต่งที่มาแขวนมากมายเหล่านั้น แต่หากยังต้องการจะทำก็สอบถามกับเจ้าของบล็อกนั้นๆ ว่าทำอย่างไร น่าจะได้รับคำแนะนำเป็นอย่างดีค่ะ
2. การเลือกเรื่องที่จะเขียน
เมื่อที่จะเขียนบล็อก แต่ยังไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี ให้ลองนึกถึงเรื่องราวใกล้ตัว ที่เราชอบ เราถนัด เรามีความรู้ เรามีประสบการณ์ เป็นเรื่องเกี่ยวกับงานที่ทำ หรือเป็นเรื่องงานอดิเรกที่เราชอบ เราสนใจ เรามีข้อมูลที่ทำให้เราสามารเขียนบอกกล่าวได้ โดยอาจจะเริ่มจากเรื่องง่ายๆใกล้ตัวก่อนเช่น หากเราเลี้ยงแมว ชอบแมว มีประสบการณ์การเลี้ยงแมว เราก็เขียนเทคนิคเกี่ยวกับการเลี้ยงแมว ข้อมูลของพันธุ์แมว ข่าวสารวงการแมว การประกวดแมว ข่าวแมวพูดได้ เป็นต้น หรือ ทำงานด้านพัฒนาทรัพยากรบุคคล ก็เขียนเกี่ยวกับงานพัฒนาทรัพยากรบุคลที่เราทำ รวมถึงศึกษาข้อมูลเพิ่มเติมจากที่อื่นๆ มาเขียนต่อยอดเพิ่มเติมทำให้เราได้ความรู้เพิ่มมากขึ้น ให้ผู้อ่านได้ความรู้เพิ่มมากขึ้น
นึกออกยังค่ะว่ามีเรื่องไหนที่ท่านสนใจ และอยากจะเขียนแล้ว
หากมีหลากหลายเรื่องราวที่เราต้องเขียนให้เจาะลึกและมีทิศทางที่ชัดเจนหลายเรื่องเราควรจะเปิดแยกเป็นบล็อกหลายบล็อก และหากมีการวางแนวทางของเนื้อหาในบล็อกก่อน ว่าเราต้องการจะเสนอข้อเขียนในรูปแบบใด เราจะมีวิธีนำเสนอไปในทางใด สิ่งเหล่านี้ จะทำให้เราไม่หลุดประเด็น จากความตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกในการเปิดบล็อกค่ะ
3. จัดตารางเวลาในการเขียนให้เหมาะสม
เมื่อตอนเริ่มเขียนบล็อก เราอาจใช้เวลาไม่มากนักในการเขียนบทความ แต่เมื่อเราเขียนมากขึ้นเรื่อย ๆ อาจกระทบกับเวลาการทำงานอื่น ๆ หรืองานประจำของเรา ดังนั้นควรจัดสรรเวลาสำหรับเขียนบล็อก อาจจะตื่นเช้าสักนิด ใช้เวลาในช่วงเช้าก่อนไปทำงาน เขียนบทความสักหนึ่งตอน หรือจะเขียนบทความในช่วงดึก ๆ ก่อนนอนก็ได้ ตรงนี้แล้วแต่คนค่ะ ขึ้นกับว่าเราถนัดหรือสะดวกช่วงไหนบางท่านชอบตื่นเช้า แต่บางท่านชอบนอนดึกเป็นนกฮูก หรือมีเวลาว่างในตอนอื่น ๆ ลองปรับให้เหมาะสมกับตัวเองดูนะค่ะ มิฉะนั้นอาจกลายเป็นคนติดบล็อกจนงานเสียได้นะค่ะ (หรือนอนดึก...)
4. ขนาดของภาพประกอบบทความ
บางเรื่องหรือบางบทความที่เราเขียนนั้น หากทีภาพประกอบจะทำให้เข้าใจมากขึ้น หรือมองเห็นภาพได้ชัดเจนมากขึ้น หรือทำให้เรื่องน่าสนใจมากขึ้น ดังนั้นการลงภาพประกอบก็มีความสำคัญค่ะ หากภาพที่ลงมีขนาดใหญ่มากจะทำให้ต้องรอโหลดภาพที่ใหญ่ ผู้อ่านบางท่านอาจจะเลิกรอเลยค่ะ จึงขอแนะนำว่าภาพที่นำมาลงต้องไม่ใหญ่เกินไป ก่อนโหลดภาพขึ้นไฟล์อัลบั้มขอให้ resize ภาพก่อน หากต้องการให้ภาพเต็มหน้าที่บันทึกก็จะมีความกว้างที่ 550 แต่หากต้องการให้มี 2 ภาพในระดับเดียวกันก็ resize ให้มีขนาดลดหลั่นกันลงมานะค่ะ โดยต้องนึกเสมอว่าเต็มหน้าบนบล็อกพอดีค่ะ กว้าง 550 ค่ะ (ที่สำคัญภาพควรคมชัดค่ะ จึงจะน่าสนใจ)
5. ให้ความสำคัญกับ comment ที่มีเข้ามา
บล็อกสามารถใช้ประโยชน์ของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ได้ด้วยระบบการเขียน comment ในบล็อก ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นการอ่าน comment การตอบ comment ต่าง ๆ บางครั้งเราอาจได้ประโยชน์ จากการดึงประเด็นเด็ด ๆ จาก comment มาใช้เขียนบทความต่อยอดก็เป็นได้ ฉะนั้น ทุก ๆ วันเราควรที่จะตรวจสอบว่ามี comment ใดเข้ามาบ้าง เพื่อที่จะได้ตอบได้ทันท่วงที เมื่อเราตอบได้เร็ว ผู้อ่านมีอารมณ์ร่วมในการสื่อสาร ทำให้ทั้งสองฝ่าย happy ที่จะแลกเปลี่ยนค่ะ และที่สำคัญจะเกิดความคุ้นเคย รู้จักตัวตนกันตั้งแต่ยังไม่เคยพบตัวเป็นๆ กลายเป็นเพื่อน เป็นเครือข่าย เป็นญาติทางบล็อก และเมื่อโอกาสที่ได้พบกันมาถึง จะสามารถเชื่อมต่อความคุ้นเคยกันได้อย่างรวดเร็วค่ะ
6. สร้างเพื่อน สร้างเครือข่าย (สร้างคนอ่าน)หลังจากที่เรามีบล็อกที่สวยงามน่าสนใจ และเราได้เขียนบันทึก หรือบทความที่น่าสนใจแล้ว สิ่งต่อมาคือ ทำอย่างไรเราจึงจะมีเพื่อนมาอ่าน มาแลกเปลี่ยน มีวิธีง่ายๆ 2 วิธี คือ
6.1 ไปหาบล็อกอื่นๆ มารวมไว้ในแพลนเนท หลังจากอ่านแล้ว ควรนำบล็อกที่เราสนใจมารวมไว้ในแพลนเนทหรือในชุมชนของเราก่อน ซึ่งชื่อของแพลนเนทของเราก็จะไปปรากฏไปที่บล็อกของ blogger ที่เรานำมารวมไว้ในแพลนเนท (ในเมนู แพลนเนทที่รับบล็อกนี้) นักเขียนบล็อกหลาย ๆ ท่านมักจะใจจดใจจ่อ อยู่แล้วว่า จะมีใครมาอ่าน มาหาบ้าง เมื่อเรานำบล็อกไปรวมไว้ในแพลนเนทเราก่อน บล็อกเราก็อาจจะได้เป็นจุดสนใจ ทำให้เจ้าของบล็อกนั้น ๆ รู้จักบล็อกของเรา และหากเจ้าของบล็อกนั้นเข้ามาอ่านและสนใจ หรือเป็นคนคอเดียวกัน blogger ท่านนั้นก็จะมาหาเราค่ะ หรือถ้าให้แน่ใจ หลังจากที่เรานำบล็อกมาไว้ในแพลนเนทแล้วควรไปบอกเจ้าของบล็อกนั้นด้วยก็ดีค่ะ ว่าเราขอ add บล็อกไว้ในแพลนเนทของเราค่ะ
6.2 ไป Comment ที่บล็อกอื่น เมื่อเราไปอ่านบล็อกคนอื่น ควรเขียนคอมเม้นต์ หรือทิ้งรอยไว้บ้างนะค่ะ หากยังไม่มีอะไรแลกเปลี่ยน ก็อาจจะทิ้งรอยบอกเจ้าของบล็อกว่า เข้ามาอ่าน เข้ามาทักทาย เข้ามา add (เป็นกำลังใจที่ดี) แต่หากอ่านแล้วเป็นประเด็นที่เราสนใจ หรือเรามีความรู้ก็ควรเขียนเสนอแนวคิด ข้อมูล ความเห็นแลกเปลี่ยน อย่างเป็นกัลยาณมิตร ซึ่งจะทำให้เกิดการเรียนรู้ และต่อยอด ก่อให้เกิดมิตรภาพที่ดีระหว่างเราชาวบล็อก
หากท่านใดมีเทคนิคเพิ่มเติมกรุณาต่อยอดเลยนะค่ะ ขอบคุณค่ะความเห็น (52)
- ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ
- คงต้องตามไปฟังท่านบรรยายเรื่อง blogger มืออาชีพถึงเชียงใหม่เสียแล้ว
อาจารย์ค่ะ ขอบคุณคะที่แนะนำ Web เกี่ยวกับ blogger
- สวัสดียามเช้าครับ อ.แป๋ว
- มีอะไรดีๆ อย่างนี้นี่เองแฟนๆ ถึงติดกันงอมแงม...อิๆ
- ขอบพระคุณมากครับที่นำมาแบ่งปัน
สวัสดีครับพี่แป๋ว
ดีมากๆ เลยครับที่ทำสรุปพร้อมอธิบายไว้ชัดเจนทีเดียวครับ ผมจะได้เอาไปปรับใช้บ้างเหมือนกันครับ ยังมีหลายๆ อย่างที่ต้องปรับปรุงครับ
ขอบคุณมากๆ นะครับ
อยากไปฟังการบรรยายเหมือนกันครับ ส่งกำลังใจไปแทนนะครับ
สวัสดีค่ะคุณแป๋ว
- ดีใจมากเลยค่ะ ที่จะได้ไปฟังคุณแป๋วบรรยาย
- ครูอ้อยก็จะเป็นนักศึกษา เข้าฟังการบรรยาย
- เตรียมสมุดไปจด และมีคำถาม ถามผู้บรรยายด้วยค่ะ ตามคุณสมบัติของนักศึกษาที่ดี..
ขอบคุณค่ะ
- กราบสวัสดี และอรุณสวัสดิ์ครับ อ.แป๋ว ผู้มียิ้มละไม ให้หัวใจพองโต
- บันทึกนี้เป็นคำแนะนำที่ดีมาก ๆ สำหรับ Blogger หลาย ๆ คนเลยครับ
- เห็นได้ชัดเลยครับว่า ทำไมแฟนคลับของอาจารย์ถึงได้มีเยอะ มากมายอย่างนี้ 55555555
- วันนี้สายลมดีใจเป็นพิเศษครับ เพราะจะไปรับดวงดาวดวงนั้นที่สนามบินขอนแก่น พากลับบ้านไปเยี่ยมแม่ด้วยกันครับ ( แม่สั่งมา ) 555555
สวัสดีค่ะ
- เอ..อาจารย์นอนดึกหรือตื่นเช้าคะ
- สำหรับน้องกับการเขียนบันทึกใน Blog แม่เขียนมานาน คนอ่านไม่มาก แต่สิ่งหนึ่งทำให้ทำอย่างเสมอมาคือ ประโยชน์ต่อตนเองค่ะ เหมือนไดอารี่ เราสามารถหาข้อมูลหรือย้อนไปอ่านเหตุการณ์บางช่วงที่เราหลงลืมไปได้ค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
- Blogที่มีรอยยิ้มหวาน
- คนอ่านก็จะเผลอยิ้มตามไปด้วย
- Blog ไหนที่มีบรรยากาศผ่อนคลาย ได้ความรู้สึกแบบสบายๆ ได้ความคิดแบบซึ้งๆ ก็จะเกิดความเป็นธรรมชาติ .
- ..ใครอ่านแล้วไม่ยิ้ม.. จุ๊ๆๆๆ
- อีกเรื่องหนึ่งครับ อาจารย์แป๋วประวัติๆๆๆ ครับ เราคงสนใจอยากรู้ว่าคนที่เราจะไปคุยด้วย คือใคร ทำงานอะไร อย่างน้อยก็เป็นข้อมูลพื้นฐานเบื้องต้นที่นำไปสู่ความสนใจ
- จะเห็นว่าลูกๆหลานๆผม เขาเปลือยประวัติจนล่อนจ้อน คนอ่านยิ้ม ชื่นชม เกิดความเป็นกันเองทันที
- คุณบัติแรก ที่แสดงความจริงจริง มันเริ่มที่จุดนี้
- บางคนไม่ยอมลงประวัติรายละเอียดอะไรเลย เชื่อหรือว่าใครอยากจะคุยกับคนที่อ้างว้าง ไร้นำใจแม้แต่ตัวตนที่จะให้คนอื่นรู้จัก
- เราจึงคุยกับคนแปลกหน้า ถ้าแปลกหน้าแปลกใจตลอดไป ก็ยากที่จะได้รับความไว้วางใจ
- ใช่ไหมละครับ ถ้าเห็นด้วยยิ้ม2 ทีครึ่ง
- สวัสดีค่ะ อาจารย์
- เป็นบทความที่ดีมาก
- จริงๆแล้วเขามาเขียนบล๊อกที่นี้ ด้วยคาดหวังว่าจะฝึกเขียนฝึกอ่านค่ะ ส่วนเรื่องให้ใครเข้ามาอ่านบล๊อกเราบ้างยังไม่กล้าคาดวังค่ะ เพราะคิดว่า เขียนไม่ได้ดีไม่ได้เรื่องเลย คงต้องฝึกอีกมากๆเลย
- ขอบคุณอาจารย์ค่ะ
- อีกข้อหนึ่งนะครับ
- เสนอเรื่องราวที่เป็นกันเอง เรื่องครอบครัว ลูกหลาน การงานในมุมสบายๆ อ่านแล้วเกิดความอบอุ่นใจ มีความสุข ไม่เครียด เรื่องแบบนี้ใครก็ชอบ
- อย่างคุณแผ่นดินมีลูกชายหัวจุกน่ารัก แถมยังพูดลาวกับลูกอีก โธ่ ใครจะไม่ทึ่งในเอกลักษณ์ลาว สไตล์คุณแผ่นดิน
อีกข้อหนึ่งนะอาจารย์ ที่ผมชื่นชมอาจารย์มาก
ไปไหนมาอาจารย์มีรูปสวยมาลงให้ชม มันเป็นเหมือนของฝาก จากญาติที่ไปเที่ยว เป็นของฝากที่ใครๆก็ชอบ อิอิ.
อีกข้อหนึ่งนะอาจารย์แป๋ว
ข้อเขียนมันตัวแทนตัวตนของเรา
สไตล์เราเป็นเหมือนเอกลักษณ์
ให้คนเลือกอ่าน เลื่อกตอบ มันเป็นรสนิยมด้านภาษา
- บางคนเขียนแรงเหมือนไม้ตีพริก ต้องเป็นวิชาการล้วนๆ เป็นเสือยิ้มยาก แต่ถ้ายิ้มบ้างจะเยี่ยมมาก
- บางคนเขียนให้กำลังใจ ชื่นชมคนอื่น
- บางคนเขียนแนะนำ ติดตามช่วยเหลือ
- บางคนเขียนวิชาการปนวิชาเกิน โดยเฉพาะอาจารย์ผู้ใหญ่ เขียนได้อย่างมืออาชีพ ครบเครื่องเรื่องเขียน เช่น อ.Handy
- บางคนเขียนเรื่องเล่าได้เยี่ยมมาก น่าเอาไปรวมเล่มพิมพ์ เช่น ท่านบางทราย
- บางคนเขียนจุดประกาย กระแซะชวนคิด เช่น อีตาเม้งเยอรมัน
- บางคนเขียนอย่างมุมานะในบทบาทหน้าที่ตนเองได้สม่ำเสมอ เช่น ครูอ้อย
- บางคนเขียนในมุมสะท้อนทัศนะเยี่ยมมาก เช่น คุณ Ka poom
- บางคนเขียนมุมวิชาการและบริการได้ดี ให้ข้อมูลใหม่ๆเช่น อาจารย์ผึ้ง บีแมน
- บางคนเขียนเจาะเรื่องเฉพาะ ด้านเทคนิค เช่น คุณซูซาน หนูทิ๋ม
- บางคนตรงไปตรงมา แบบอาจารย์จันทรรัตน์
- บางคนเขียนจับความรู้สึกออกมาเต้นได้อย่างน่าชม เช่น คุณเมตตา แม่ลูก 2 เขียนเรื่องลูกได้ฮามาก นึกภาพออกเลยละ
- บางคนเขียนแล้วได้ความคิดและมีมุมวับๆหยอดคำเป็นกันเอง เช่น หนูรัตติยา
- บางคนเขียนชวน ก๊ากส์ หยอดมาด้วย อย่างน้าอึ่งอ๊อบ
- บางคนเขียนสะท้อนความเป็นกันเองได้กลมกลืนมากจนสนิทสนมไร้เส้นผมบังภูเขา คือ อาจารย์พิชัย โตโผจัดงานเชียงใหม่Blogger
- ..ทุกท่านเขียนดีเด่นทั้งนั้น ขืนไล่เรียงมาทั้งหมด พอดีไม่ต้องทำอะไรกัน อิอิ ขอแค่นี้ก่อนครับ
ไม่ได้เข้ามาเขียน Blog ตั้งนาน ก็เลยเข้ามา สวัสดี อ.แป๋ว ครับ
ช่วงนี้ (6 ส.ค - 30 พ.ย. 50) ผมมาอบรม Short Course Research Methodology and Biostatistic ที่คณะแพทย์ฯ มข. ไม่รู้จะได้เจอกันรึปล่าวครับ
สวัสดีครับอาจารย์
- เป็นการทำ BAR ที่ดีมากครับ ผมเห็นด้วยหมดเลย เห็นด้วยกับท่านครูบา
- ส่วนตัวผมเอง เห็น ห้าส่วน ครับ คือ 1.ตัวผู้เขียน 2.วัตถุประสงค์ของบันทึก 3.กลุ่มผู้อ่าน 4.สาระของบันทึก 5.ภาษาที่สื่อ
- ตัวผู้เขียน :- นั้น ย่อมรู้ตัวเองดีว่าถนัดเรื่องอะไรและสนใจเรื่องอะไร ก็เอาเรื่องนั้นมาเขียน บางท่านสนใจหลายเรื่องและมีประสบการณ์หลายเรื่องก็เปิด blog หลาย blog ครับ
- วัตถุประสงค์ :- ผมเองมีวัตถุประสงค์ชัดเจนว่าต้องการเอาประสบการณ์การทำงาน ความคิดเห็น ทัศนคติในการทำงานมาเผยแพร่ ซึ่งคิดว่าอาจจะมีประโยชน์กับสาธารณะ โดยเฉพาะคนที่ทำงานในสายงานเดียวกัน ดีกว่าแก่ตายลงไปโดยที่ไม่ได้ทิ้งมรดกให้สังคมด้านประสบการณ์นี้เลยครับ จึงเน้นงานเขียนด้านชนบท สิ่งที่เกี่ยวข้องกับชนบท และอาจเลยเถิดไปบ้าง ออกนอกเรื่องไปบ้างก็ไม่เป็นไร เพราะไม่ใช่รายงานส่งอาจารย์เอาคะแนน น่ะครับ
- กลุ่มผู้อ่าน:- ผู้อ่านก็มีความสนใจเฉพาะ อาจจะสนใจเรื่องหลัก สนใจเรื่องรองๆลงไป เขาก็ลำดับการเข้าไปศึกษา ผมเองทำใจไว้ก่อนแล้วว่า เรื่องราวชนบทที่เป็นประสบการณ์นั้นคนคงมีจำกัด ไม่มากนัก จึงน่าจะมีกลุ่มคนทำงานชนบทเพียงกลุ่มเล็กๆเท่านั้นที่เข้ามาศึกษา แลกเปลี่ยน ตรงข้ามกลุ่มที่สนใจเรื่องอื่นๆอาจจะมีมากมายกว่า ก็เข้าใจได้ครับ
- สาระที่บันทึก:- ผู้บันทึกต้องการเสนออะไร เอาให้ชัด เป็นเรื่องที่มีความสำคัญแค่ไหน หวือหวาแค่ไหน อยู่ในความสนใจของสังคมแค่ไหน หากหยิบเอาเรื่องที่เป็นความสนใจของสังคมในปัจจุบัน ย่อมมีคนเข้ามาเยี่ยมเยือนมากกว่า แต่ของผมเป็นเรื่องราวเฉพาะกลุ่มผู้สนใจจริงๆเท่านั้น
- ภาษาที่สื่อ:- อันนี้สุดยอกทักษะเลยครับ ต้องเป็นความสามารถเฉพาะตัว บุคลิคเฉพาะตัว แต่ก็ฝึกได้ ผมนั้นยกนิ้ว ชูมือให้ท่านครูบาเป็นสุดยอดการใช้ภาษา ผมจึงเข้าใจคำว่า เฮฮาศาสตร์ เพราะเอาเรื่องสาระมาเขียนให้ง่าย ปนสำนวนเย้าหยอก ให้มันผ่อนคลาย แล้วบางทีก็ทุบเปลี้ยงลงไปเลยขณะผ่อนคลายนั้น ท่าน Handy ก็สุดยอด อีกหลายๆท่านครับ
- ผมก็ปรับตัวเองพอสมควรในการเขียน เพราะมันติดการเขียนรายงานที่ออกทางการ วิชาการ อะไรทำนองนั้น เพราะต้องเขียนเอกสารทุกวัน เขียนรายงานทุกเดือน ทุกสามเดือน ทุกสิ้นปี ในหัวมีแต่แบบฉบับของรายงานครับ ต้องเรียนรู้จากท่านอื่นๆแล้วค่อยๆเปลี่ยนออกมา
- เพิ่มเติมการเขียนครับ ผมชอบที่จะเขียนใน word ก่อนแล้วค่อย ยกมาใส่ใน blog เพราะตรวจสอบสาระ เนื้อหา ความถูกต้อง ภาษาและอื่นๆก่อน เมื่อพอใจก็เอามาใส่ครับ แต่กระนั้นยังบกพร่อง ผิดพลาดบ่อยๆ ทั้งนี้เพราะเวลามีน้อย เลยรีบๆเอาไปก่อน ค่อยตามแก้ทีหลังก็มีบ่อยๆครับ
- ความประสงค์อีกอันหนึ่งคือ ต้องการสร้างเนื้อที่สาธารณะให้กับชนบท ชาวบ้าน เกษตรกร ผู้อยู่ในระดับล่างได้พูดกล่าว คิด แสดง ผ่านตัวหนังสือผมบ้าง เขาไม่ค่อยมีพื้นที่สาธารณะเท่าใดนัก มีแต่การโฆษณาประชาสัมพันธ์ธุรกิจ คนในเมืองพูด หรือไกลไปถึงรัฐบาลที่โอบอุ้มกลุ่มทุนขนาดใหญ่ โดยเฉพาะด้านการส่งออก ต้องการสะท้อนปัญหาชนบททุกด้านออกมาสู่สาธารณะ ผู้เกี่ยวข้องก็เอาไปศึกษาต่อหรือหาทางแก้ไขตามเงื่อนไขของเขาต่อไป แม้ว่าจะฝันไปแต่ให้ปรากฏในสาธารณะก่อนครับ เช่น "เรื่องภาระหนี้สินของเกษตรกรใครไม่สัมผัส ไม่รู้ว่านี่คือระเบิดลูกใหญ่ของสังคม" "ความล้มเหลวของการอนุรักษ์ภายใต้ระบบ" "ความล้าสมัยของราชการในการทำงานพัฒนาชนบทระบบราชการไม่เหมาะสมอีกต่อไปในบริบทของการทำงานพัฒนาชุมชนแบบเน้นชุมชนเป็นตัวตั้ง" ฯลฯ
- แต่ทั้งหมด มันสะท้อนบุคลิคผู้เขียนครับ
- สวัสดีครับอาจารย์
- อ่านบันทึกนี้ และความเห็นจากผู้รู้หลายท่านแล้ว มีประเด็นที่ต้องรีบไปปรับปรุงซะแล้ว โดยเฉพาะเรื่องประวัติส่วนตัว เพื่อแสดงความจริงใจ
- ขอบคุณท่านครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ ที่ยกประเด็นนี้มาให้ผมฉุกคิด ลืมนึกถึงประเด็นนี้ไปครับ...เห็นด้วยครับ ขอยิ้ม 3 ทีได้ไหมครับ ยิ้มครึ่งนึง ทำไม่เป็นครับพ่อครู ฮ่าๆๆ
เป็นมือใหม่คะ...ได้เรียนรู้เรื่องราวดีๆจาก G2K มานานพึ่งจะเริ่มเขียนคะขอคำแนะนำติชมจากอาจารย์ด้วยนะคะ...
ปกติต้องเขียน Copy งานโฆษณา เขียน Proposal และสคริปต์สารคดี รวมถึงสคริปต์ VDO Presentation เป็นประจำอยู่แล้ว จึงทำให้ไม่มีปัญหาด้านการสื่อความหมายให้คนอื่นเข้าใจ แต่เพราะงานที่เราต้องทำประจำนี่ล่ะ ทำให้บางครั้งบทความของเรามันดูเหมือนปรุงแต่งภาษามากไปหน่อย เหมือนงานโฆษณา+สคริปต์สารคดี ^ ^ อาจจะต้องหัดปล่อยความเป็นตัวเองออกมามากกว่านี้ เพราะบันทึกเราไม่มีใครมาตรวจหรือมีกฎเกณฑ์บังคับค่ะ
paew cartoon for you.
ขอต่อบ้างครับ
- บางคนเขียนได้หลายอารมณ์ เริ่มจากใจที่มีเมตตา ปรารถนาดีต่อผู้อื่นเป็นที่ตั้ง ทั้งในระดับบุคคล องค์กร และสังคม มีขำขัน มีแซว มีล้อเลียน มีบทกลอน มีคำให้กำลังใจ กลั่นจากพฤติกรรมของใครๆ แล้วเขียนชื่นชมจากใจ ไม่มีเกินมีขาด มีแต่ความพอดี บางทีก็ตีแรงๆแต่ไม้ตีบุนวม คนถูกตีไม่ถึงกับเลือดตกยางออก แต่ คงช้ำในจนอยากเปลี่ยนแปลงอะไรๆ จากที่เคยทำเคยเป็นก็ได้ คงมีหลายท่าน แต่ที่เห็นเบ็ดเสร็จเด็ดขาดก็ท่าน พ่อครูบาสุทธินันท์ แห่งสวนป่า มหาชีวาลัยอีสานนั่นเองครับ
สวัสดีค่ะ พี่แป๋ว
ตามมาเห็นด้วยกับคุณบางทรายค่ะ ในส่วนของสาระที่สื่อค่ะ เพราะถ้าเป็นการใช้ภาษาที่สบาย ๆ เข้าใจง่าย ดูจะดึงดูดผู้อ่านได้มากกว่า ภาษาราชการ ศัพท์แสงทางวิชาการยาก ๆ
อ้อ ขอเพิ่มเติมบางประเด็นนะคะ
- ในการเขียนบันทึกขอแนะนำให้น้องใหม่ เขียนลงใน note pad ก่อนค่ะ ซึ่งเราสามารถมาเพิ่มเติม หรือปรับสำนวนให้เหมาะสมก่อนที่จะขึ้นบันทึกจริง และที่สำคัญ สามารถเก็บไฟล์ข้อมูลไว้ได้เป็นอย่างดี เผื่อว่าในกรณีที่กำลัง post บันทึกขึ้นอยู่ แล้วเผอิญระบบมีปัญหา จะได้ไม่มานั่งเสียดายภายหลังค่ะ
- สิ่งที่สำคัญ ถ้าเป็นไปได้นะคะ เมื่อมีอารมณ์ที่จะเขียน ขอให้เขียนทันทีค่ะ เพราะบางครั้งหากเราหลุดจากห้วงอารมณ์นั้นแล้ว และเวลาผ่านไปเนิ่นนาน เราเองต่างหากหละคะที่จะเกิดความรู้สึกไม่อยากเขียนขึ้นมาเฉย ๆ ทั้ง ๆ ที่บางทีเนื้อหานั้น ๆ อาจจะยังมีประโยชน์ต่อผู้อ่าน
เอาใจช่วย blogger หน้าใหม่ ๆ ทุก ๆ ท่านค่ะ
สวัสดีครับ.. อาจารย์
- มีประโยชน์มากสำหรับมือใหม่และคนรู้น้อยอย่างผม จะนำไปปรับใช้ (คงยากเพราะไม่ป็นคอม)แต่จะพยายาม ..ครับอาจารย์
ได้ประโยชน์มากครับ สำหรับ หน้าผลุบๆโผล่ๆอย่างผม
อยากจะขอเติมเป็น
ข้อ ๖.๓ จับคู่ให้เขา อันนี้ไม่ใช่คอลัมน์ลุงหนวดนะครับ คือถ้าเราไปอ่านเจอเรื่องราวดีๆของ blogger คนหนึ่ง ซึ่งเป็นเรื่องที่เพื่อน blogger ที่เรารู้จักสนใจ ก็แนะนำให้ทั้งคู่รู้จักกัน ทำนองพ่อสื่อแม่ชัก สานเครือข่าย จะได้เกิดกลุ่มก้อนคนสนใจเรื่องเดียวกันได้เร็วขึ้นครับ
สวัสดีค่ะ คุณสะมะนึกะ
ขอบคุณค่ะ...ไปเชียงใหม่คราวนี้ดีใจที่ในที่สุดพี่ครูอ้อยกับคุณสะมะนึกะก็ไปได้ ... ก็ไม่เชิงเป็นบรรยายหรอกค่ะเป็นการพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์มากกว่า ... คุณสะมะนึกะก็เป็น blogger มืออาชีพค่ะ เพราะมีรางวัลการันตีแล้ว... ส่วนตัวเองยังไม่ถึงขั้นนั้น ... เป็นมือสมัครเล่นค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ MOO
กำลังเตรียมเขียนแนะนำ blogger ที่พี่คิดว่าเป็นมืออาชีพค่ะ
ทราบว่าคุณ MOO อยู่มุกดาหารหรอค่ะ กำลังจะไปสัมมนาที่มุกดาหารในวันที่ 24-25 สิงหาคม ค่ะ ทีโรงแรมพลอยพาเลซค่ะ หากมีโอกาสคงได้พบกันนะค่ะ
สวัสดีค่ะคุณสิงห์ป่าสัก
05.13 น. นี่เป็นเวลาตื่นของคุรสิงห์ป่าสักหรอค่ะ ตื่นเช้าพอๆกับพ่อครูบาเลยนะค่ะ ...
โห...ไม่ถึงขั้นว่าแฟนๆ ติดกันงอมแงม หรอกค่ะ เราพูดคุยแลกเปลี่ยนกันมากกว่าค่ะ ที่นำมาแนะนำนี้ก็เป็นเทคนิคที่ตนเองพบบ้าง ใช้บ้าง อ่านเจอบ้างค่ะ ..และคิดว่าเป็นแนวทางในการเขียน blog ที่ดี น่าจะทำให้มือใหม่ได้ทราบจะได้เป็นมืออาชีพเร็วๆ...อิอิอิ
คุณสิงห์ป่าสัก เขียน blog ได้ดีมากๆ ... พี่แต่งตั้งให้เป็นมืออาชีพเลยค่ะ
สวัสดีค่ะน้องเม้ง
น้องเม้งทำได้ดีมากแล้วครับ และนอกจากจะเขียนบล็อกแลกเปลี่ยนแล้ว น้องเม้งยังออนไลน์ MSN แลกเปลี่ยนกับอีกหลายท่านแบบแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่ได้สาระจนกระทั่งได้มีการนำมาถ่ายทอดบนบล็อกต่อด้วย ... ชื่มชมมากๆค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ครูอ้อย
ดีใจจังเลยค่ะ ที่พี่อ้อยจะไปเชียงใหม่ด้วย ไปไหนไปด้วยกันนะค่ะ รอบต่อไปเป็นดงหลวงนะค่ะ ... อิอิอิ
ขอปรบมือชมพี่อ้อยค่ะ พี่อ้อยนอกจากจะเป็นครูที่ดีมากๆ เป็น blogger มืออาชีพที่เก่งมากๆ (มีรางวัลการันตี) และยังเป็นนักเรียนที่ดีอีกค่ะ... พี่อ้อยเป็นได้ทุกบทบาทและเป็นได้ดีมากๆค่ะ...
แป๋วไม่ได้บรรยายหรอกค่ะ คงเป็นการพูดคุยแลกเปลี่ยนค่ะ ดีไม่ดีก็เอาบันทึกนี้แหละไปพูด...อิอิอิ
จุ๊ จุ๊ ! หนูแป๋ว อย่าบอกเคล็ดลับหมด
เดี๋ยวคนจะไม่ตามไปเชียงใหม่
แต่ที่จริงนี่เป็นหัวข้อที่สุดยอดที่ควรไปเล่า งานนี้จะมีแต่เล่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ใช่บรรยาย
เล่าจากใจและฟังด้วยใจ
แซวกันไปด้วย...ฮาฮา อาจารย์กลัวว่าคนฟังจะแย่งพูดจนวิทยากรต้องกลายเป็นวิทยาเกินนั่งอ้าปากหวอๆ
แต่หนูแป๋ว...ไม่ต้องเล่ามากก็ได้ แค่ยิ้มหวานเหมือนในรูป ก็คุ้มค่าตั๋วเครื่องบินแล้ว :)
สวัสดีค่ะ นายสายลม สมสมัย ใจมุ่งมั่น สร้างสรรค์สังคม (เอ๊ะ...พี่ก็ชักเขียนแบบนี้เป็นเหมือนกัน...อิอิอิ)
ขอบคุณค่ะ คำแนะนำในบันทึกนี้ พี่ก็คิดว่าหากเราทำได้ดี จะทำให้เราได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับหลายๆท่านได้ ...นอกจากคำแนะนำที่พี่เขียนนี้ ยังมีคำแนะนำที่ทุกๆท่านเข้ามาแนะนำเพิ่มเติมต่อยอด ทำให้คำแนะนำสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น หากเราทำได้พี่ว่าเราจะได้เป็น blogger มืออาชีพค่ะ
พี่ชอบบันทึกนี้มากเลยค่ะ เพราะมีหลายท่านมาต่อยอด ทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้อย่างดีมากๆ
นอนดึกค่ะ นานๆนอนดึกๆ เขาว่าจะทำให้สดชื่นได้นะ (จริงรึปล่าวไม่รู้...ว่าไปเรื่อยค่ะ...อิอิอิ)....
การเขียนบันทึกเสมือนเป็นไดอารี่ประจำวันก็ดีค่ะ มีประโยชน์ด้วยเพราะพี่ก็ได้ใช้ประโยชน์ค่ะ โดยนำเอาบันทึกที่เราบันทุกกิจกรรมต่างๆที่เกิดขึ้นในหน่วยงานเราบนบล็อก มาทำเป็นข่าวรายเดือนของสำนักงานค่ะ เพราะหากเดือนหนึ่งผ่านไป แล้วมาเขียนก็คงไม่ได้อรรถรสเหมือนกับที่เราเขียนหลังเหตุการณ์เกิดไปไม่กี่วัน...ว่าแล้วสารข่าวรายเดือนที่พี่ทำ ตอนนี้ฉบับที่ 2 กำลังจะคลอดเร็วๆนี้ค่ะ
ขอบพระคุณมากค่ะ จุใจมากๆเลยค่ะบันทึกนี้ ที่ท่านครูบา comment มา 5 comment ... ขอบพระคุณมากๆค่ะ
พ่อครูบาได้ต่อยอดแนะที่สำคัญๆ เพิ่มเติมได้ดีมากๆค่ะ มีประโยชน์มากเลยค่ะ เชื่อแน่เลยค่ะว่า น้องใหม่ น้องเก่าที่อยากเขียนบล็อกคงได้ เป็นมืออาขีพกันทุกคนเหตุที่หลายๆท่านชอบ blog ที่มีบรรยากาศผ่อนคลาย อ่านแล้วสบายๆ ได้พักผ่อน เพราะชีวิตทุกวันนี้ก็เครียดพอแล้วจึงไม่อยากเครียดอีกค่ะการเขียนเรื่องราวสบายๆ เป็นกันเอง ก็ทำให้ผู้อ่านสบายๆ เป็นกันเองไปด้วยเห็นด้วยค่ะ ... ยิ้ม 2 ที ครึ่ง ค่ะ...ยิ้ม ยิ้ม ยิ.....เรื่องการบอกประวัติก็เป็นอีกสิ่งหนึง ที่จะทำให้ใครๆรู้จักตัวตนของเรา และอยากจะแลกเปลี่ยนด้วย ถ้าไม่มีประวัติก็เป็นคนแปลกหน้า ขอบพระคุณค่ะ จะพยายามเก็บภาพมาฝากชาวบล็อกต่อไปค่ะ...อันนี้แหละค่ะ สำคัญ ความเป็นตัวตนของแต่ละท่าน แสดงออกมาจากข้อเขียน อ่านมากๆแล้วจะทราบว่า แต่ละท่านมีเอกลักษณ์ ไม่เหมือนกัน แต่ความต่างตรงนี้ ก็มีจุดร่วมค่ะ ทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนที่สมบูรณ์ ช่วยกันเติมเต็มในส่วนที่อีกฝ่ายหนึ่งขาดได้ตามที่ท่านครูบาฯ ได้สรุปลักษณะการเขียนแต่ละท่านนั้น แป๋วขอเอาไปต่อยอดในบันทึกถัดไปนะค่ะขอบพระคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ ป้าแดง
ขอบคุณมากค่ะ ... เช่นกันค่ะ เขียนไม่เก่งค่ะ การเปิดบล็อกเพื่อฝึกเขียนฝึกคิดก็เป็นเหตุผลหนึ่งสำหรับตัวเองด้วยเช่นกันค่ะ ... คาดหวังว่าสักวันเราก็คงจะเก่งบ้างค่ะ...สู้ๆๆๆ
ป้าแดงน่ารัก เห็นป้าแดงแวะเวียนอ่านหลายบันทึก และมีการทิ้งรอยและ comment ไว้หลายแห่งมากๆค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
หากอาจารย์พอมีเวลาหลังการอบรม ก็แวะมาที่สำนักทะเบียนและประมวลผล หรือสำนักบริหารและพัฒนาวิชาการ อาคารศูนย์วิชาการ ข้างๆ ศาลาพระราชทานปริญญาบัตรเดิมค่ะ แวะมาทานกาแฟตอนเย็นๆ ก็ได้นะค่ะ
สวัสดีค่ะพี่บางทราย
ขอบคุณมากค่ะ เป็นข้อคิดแนวทางการวางรูปแบบการเขียนบันทึก หรือบทความที่ดีมากๆค่ะ ทำให้เรามีประเด็นที่จะนำมาเขียนบทความได้อย่างชัดเจน ไม่หลงประเด็น .... สมกับเป็นมืออาชีพค่ะ ... แป๋วแต่งตั้งเองค่ะ เดี่ยวคำสั่งออกในบันทึกต่อไปค่ะ ...อิอิอิ
สวัสดีค่ะ พี่ศศินันท์
บทความหรือบันทึก ในบล็อกของพี่ศศินันท์ เขียนได้ดีมากๆ ค่ะ ตรงนี้แหละค่ะต้องขอเรียนรู้ด้วยค่ะ ... เพราะแต่ละบันทึกมีผู้คนเข้าอ่านไม่ต่ำกว่า 500-600 คน .... ตรงนี้แหละค่ะ อยากให้ blogger ทั้งหลายศึกษาค่ะ
แค่นั้นไม่พอ พี่ยังขยันอ่านและขยันทิ้งรอย และร่วมแสดงความคิดเห็นไว้ในหลายบล็อกมากๆ ...
แป๋วขออนุญาตแต่งตั้งพี่เป็น blogger มืออาชีพนะค่ะ...ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณข้ามสีทันดร
พี่ตามไปอ่านประวัติของคุณข้ามสีทันดรแล้วก็ยังไม่เห็นเพิ่มเติมรายละเอียดนี่ค่ะ ... อิอิอิ
ดีใจค่ะ ที่บทความนี้มีประโยชน์สำหรับ blogger ทุกๆท่านค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ naree suwan
ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ของ G2K ...พี่กำลังจะเขียนแนะนำชาวบล็อก ที่พี่คิดว่าน่าจะช่วยให้น้องใหม่ไม่ต้องไปตามอ่านสะเปะสะปะ แต่ได้เจอคนคอเดียวกันเลยทันที...
สวัสดีค่ะน้องซูซาน
ประสบการณ์ที่แต่ละท่าน ได้เรียนรู้ ได้เผชิญ ในด้านต่างๆ จะช่วยเป็นข้อมูลในการเขียนบันทึก ... ขอบคุณค่ะ ...
สวัสดีค่ะ อ.ต้อม ได้รับภาพการ์ตูน แล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.Handy
เห็นด้วยมากๆค่ะ .... Oyasuminasai ค่ะ
ขอบคุณคุณสิงห์ป่าสักมากค่ะ
สวัสดีค่ะน้องแป๊ด
คิดถึงจังเลยค่ะ
เห็นด้วยกับน้องแป๊ดมากค่ะ ที่กล่าวว่า " เมื่อมีอารมณ์ที่จะเขียน ขอให้เขียนทันทีค่ะ " เพราะมันเกิดขึ้นกับพี่หลายครั้งค่ะ แล้วสุดท้ายก็ไม่ได้บันทึกค่ะ,,,,,คิดแล้วก็เสียดายค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณเกษตรยะลา ขอบคุณและยินดีต้อนรับน้องใหม่
ยินดีและดีใจเป็นอย่างมากค่ะ ที่บทความใน g2k จะเป็นประโยชน์ต่อชาวบล็อก...แล้วพบกันนะค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ขอบคุณค่ะ ...ดีใจและยินดีมากค่ะที่บทความนี้จะไปเป็นประโยชน์ต่อ blogger ...
เห็นด้วยมากๆค่ะ สำหรับ "ข้อ ๖.๓ จับคู่ให้เขา" เคยแนะนำน้องคนหนึ่งให้รู้จักกับ Blogger ที่เป็นแนวเดียวกันกับน้องเขาค่ะ และได้ผลดีค่ะ ก็กำลังคิดว่าจะเขียนบันทึกเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะครูเสือ
ดีใจที่ครูเสือแวะเวียนมาเก็บเกี่ยวค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
อีกไม่กี่วันก็จะได้ร่วมเล่าๆ สู่กันฟัง ที่เชียงใหม่แล้วค่ะ แป๋วก็คิดว่า การให้ผู้เข้าร่วมมีส่วนแชร์ด้วยน่าจะสนุกค่ะ (วิทยากรสบาย...อิอิอิ) และอาจเป็นอย่างอาจารย์ว่าค่ะ คือวิทยากรอาจไม่ได้พูด
เรื่องไม่ให้บอกเคล็ดลับหมดนั้น...ทำยังไงดีค่ะอาจารย์แป๋วบอกไปหมดไส้หมดพุงแล้วค่ะ"
ง่วงมากแล้วค่ะ ไปนอนก่อนค่ะ
หมายเหตุ...กลับมาอ่านที่ตอบไปเมื่อคืน เนื่องจากประเภทง่วงสุดๆ อ่านที่ตัวเองตอบแล้วก็งงค่ะ พิมพ์ไปฝันไป โชคดีไม่มีอะไรหลุดๆ มากนัก .... ขอแก้ไขใหม่ค่ะอาจารย์ จึงขอตอบใหม่ค่ะ
- สวัสดีค่ะ อาจารย์ ..
เป็นมือใหม่หัดเขียน blog ค่ะ มีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นในแต่ละวันในชีวิตของคนเรา แต่บางทีก็ไม่รู้ว่าจะเขียนลงไปได้ไหม? หรือเริ่มต้นอย่างไรดี? ก็เอาล่ะ เขียนเรื่องที่ตัวเองชอบและถนัดดีกว่า น่ะค่ะ
เข้ามาอ่าน blog ของแต่ละท่าน ก็ซึมซับเอาวิถีคิดและมุมมองในแต่ละเรื่องไปด้วย
ขอบคุณนะคะ ^_^
สวัสดีค่ะน้องเนปาลี
น้องเนปาลีเขียนดีมากค่ะ อ่านสนุกเป็นกันเอง อ่านแล้วสื่อถึงอารมณ์ความรู้สึกได้ในขณะนั้นไม่ว่าจะเป็นอารมณ์สนุก สนาน ตื่นเต้น หรือกำลังเบื่อเซ็ง ...
การอ่านของท่านอื่นนอกจากจะทำให้ได้เรียนรู้ต่างๆแล้วยังทำให้นำมาปรับใช้กับการเขียนของเราได้ แต่พี่คิดว่าปรับอย่างไรเราก็ยังเป็นสไตล์ของเราแหละค่ะดีที่สุด
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีคะอาจารย์แป๋ว 24-25 สิงหาคมนี้ที่อาจารย์จะไปสัมนาที่มุก หนูคิดว่าช้าไปคะขอมารออาจารย์ที่ KM เชียงใหม่นะค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ MOO
ดีจังเลยค่ะ คุณ MOO ไปร่วมงาน KM ที่เชียงใหม่ด้วยหรอค่ะ ... ดีจัง จะได้รู้จักอาจารย์ Moo ก่อนไปมุก
สวัสดีค่ะ
เช้าขึ้นมา เห็นอาจารย์มาเยี่ยมที่บล็อก ดีใจจัง ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ จะคอยติดตามบันทึอาจารย์ค่ะ อายพรด้วยดอกกล้วยไม้ค่ะ
- สวัสดีค่ะ อ. paew ตามมาอ่านจากบันทึกคุณสิงห์ป่าสัก ขอสมัครเป็นลูกศิษย์ด้วยคนนะคะ
- มีอีกเรื่องที่น่าสนใจ คือ จะมีเทคนิคอย่างไร ให้มีอารมณ์ในการเขียนอย่างต่อเนื่อง ในช่วงที่มีงานมาก ไม่มีเวลา และอารมณ์เข้าบล็อกเลยค่ะ
ตามมาอ่าน...สวัสดีค่ะ อ.แป๋ว...สุดยอดจริงๆบันทึกนี้...พร้อมกันนี้มาแสดงความเห็น....เชื่อมั้ยคะว่าตัวเองไม่เคยอ่านประวัติใครใน blog เลย...ตามอ่านงานเขียนเท่านั้นเองค่ะ
อ.แป๋วขา
ตามมาทำการบ้านว่า blogger มืออาชีพเค้าเขียนกันอย่างไร ก่อนไปฟังจริง ๆ ที่งาน อิอิอิ
ห่างหายจาก blog ไปนาน
คิดถึงทุกคนจัง ดีใจได้กอด อ.แป๋ววันนี้แล้ว
หลับฝันดีนะคะ
จุ๊บ ๆ ๆ
ตามมาช้าหน่อย เลยได้รับความรู้ไปเพียบเลยค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ศศินันท์
ขอบคุณมากๆค่ะ สำหรับดอกไม้สวยมากๆ เป็นดอกกล้วยไม้ที่บ้านพี่รึปล่าวค่ะ สวยมากเลยค่ะ น้องปิติเป็นอย่างไรบ้างค่ะ หายไข้ยังค่ะ
สวัสดีค่ะ
ถ้างานเยอะๆ ก็จำเป็นค่ะว่าคงเข้าบล็อกยากค่ะ เพราะเข้าบล็อกต้องใช้เวลา บางทีเข้าไปแล้วก็ติดอยู่ในบล็อก
แต่ถ้าเวลามี และอยากเขียนให้สม่ำเสมอก็คงต้องตั้งเป้าหมายเพื่อเป็นแรงกระตุ้นค่ะพี่เคยใช้ แต่พอหยุดก็หลุดเหมือนกันค่ะ
สวัสดีค่ะคุณจิ๊บ
ขอบคุณค่ะ คิดว่าบันทึก/บทความนี้พอจะเป็นแนวทางให้ blogger หน้าใหม่ได้บ้างค่ะ
สวัสดีค่ะน้องอึ่งอ๊อบ
ไม่รู้เหมือนกันว่าพรุ่งนี้จะคุยอะไรให้ฟัง บอกให้อ่านเองในบล็อกดีมั้ย ...อิอิอิ
สวัสดีค่ะคุณใบบุญ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์
ผมมาเรียนให้ทราบว่าได้ update ประวัติส่วนตัวแล้วครับ ยอมรับเลยครับว่าอาจารย์ไฟแรงจริงๆ ต้องขอโทษอาจารย์ด้วยครับที่ทำให้อาจารย์ไปเก้อในรอบแรก หุหุ
- สวัสดีครับอาจารย์
- มาสบาย ๆ สไตล์ Panda เผื่อจะฟลุ๊กเป็น มืออาชีพ กับเขาบ้าง....555
- เป็นบันทึกที่หลายท่านชื่นชอบ
- รวมทั้ง beeman ด้วยครับ
เรียน อ.Panda ที่เคารพค่ะ
อย่างอาจารย์ ต้องเรียกว่าอาจารย์ของมืออาชีพค่ะ ... แต่บอกว่า มืออาชีพเรียกพี่ก็ดีนะค่ะ....อิอิอิ
สวัสดีค่ะ อ.Beeman
ขอบคุณมากค่ะ
แป๋วเองก็ชอบบันทึกนี้มากค่ะ เหตุที่ชอบเพราะมีหลายท่านต่อยอดค่ะ ทำให้ได้เรียนรู้เกี่ยวกับการเขียน การปฏิสัมพันธืผ่านบล็อกมากขึ้นค่ะ