ฉลองรางวัลสุดคะนึง ตุลาคม......กับครูอ้อย


มิตรรักGotoKnow มาจากแดนไกล และใกล้พร้อมใจกันมาหาครูอ้อย มาแสดงความยินดีกับรางวัลสุดคะนึง ตุลาคม ที่ครูอ้อยได้รับ
 

วันนี้วันที่สองของการที่ครูอ้อยได้รับรางวัลสุดคะนึง  ตุลาคม  ครูอ้อยได้นัดหมายกับมิตรรักในGotoKnow  ที่อยู่ไกลแต่สามารถมาได้  กับอยู่ใกล้ที่อยากจะมา...มาฉลองกัน..ด้วยความรัก..ด้วยความคิดถึง..และด้วยมิตรไมตรี

จุดประสงค์เดียวกัน คือ การมาหาครูอ้อยเพื่อ...ฉลองรางวัลทีได้รับ

จุดประสงค์เดียวกัน  คือ  ความคิดถึง ความห่วงหาอาทร 

 

มิตรรักคนแรก  ....  คือ  คุณจ๊อด  นักศึกษาหนุ่มไฟแรง  จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์     เธอโทร.มาหาครูอ้อยตั้งแต่ครูอ้อยยังอยู่ที่โรงเรียน  แต่ครูอ้อยยังกลับบ้านทันทีไม่ได้  ต้องรอมิตรรักอีกท่านหนึ่งที่จะเดินทางมาจากแดนไกลทางภาคเหนือ  ....คุณอึ่งอ๊อบ  เชียงใหม่ นั่นเอง 

 

คุณอึ่งอ๊อบ  เธอเดินทางมาจากเชียงใหม่เพื่อเข้าประชุมที่จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย ซึ่งเธอมีความตั้งใจมาหาครูอ้อยด้วยเช่นกัน

ครูอ้อยพบกับคุณจ๊อด  และเพื่อนสาวของเธอ  คุณกะมอม...พยาบาลสาวสวย น่ารัก  ได้เดินเล่นสักพักชมความงามของสวนรถไฟ  และธรรมชาติยามเย็น 

เราทั้งสามคน  ตัดสินใจเดิน  โดยไม่ไปเช่าจักรยานขี่  เพราะเวลาตอนนั้นตะวันคล้อยต่ำ  น่าจะเดินเสียมากกว่า  กว่าคุณอึ่งอ๊อบจึงเดินทางมาถึง  เราก็คุ้นเคยกันมากขึ้น  เมื่อมานั่งชมวิว  ที่จุดชมวิว  ริมสระบัว...ยังสงสัยอยู่ว่าทำไมไม่ถ่ายภาพสระบัวสวยงามมาฝากมิตรรักได้ชม

เพราะความเขินอาย..ของครูอ้อย  ทำให้ไม่ได้ภาพมาอวดกันนั่นเอง

เรานั่งเล่นคุยกันที่พื้นสนามอย่างสนุกสนานและกันเอง   ท่ามกลางบรรยากาศสงบเยือกเย็นของแมกไม้ในสวนรถไฟ

 

จากนั้น  ถึงเวลากินแล้ว  คุณอึ่งอ๊อบขอตัวลากลับไปบ้านคุณแม่  จึงไม่ได้กินข้าวเย็นด้วยกัน  ครูอ้อยกับคุณจ๊อดพร้อมกับเพื่อนสาวจึงไปกิน....เนื้อย่างเกาหลี  บุฟเฟต์  ในละแวกนั้น

ครูอ้อยและทุกคนกินไปคุยกันไปอย่างสนุกสนาน  จนลืมมองเวลาไป  นี่เป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว  อิ่มท้อง  อิ่มใจกันถ้วนหน้า  จึงลากันกลับบ้าน  และทุกคนก็จะกลับมาหากันอีกในยามทีเรามีเวลาว่างตรงกัน  ที่นี่  ที่สวนรถไฟ  หรืออาจจะเป็นบ้านที่จังหวัดตราดของคุณจ๊อดก็ได้ 

หมายเลขบันทึก: 60756เขียนเมื่อ 17 พฤศจิกายน 2006 23:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน 2012 15:38 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (23)

โห...บอกได้คำเดียวคะ...ว่าอิจฉาๆๆ...

พี่อึ่งอ๊อบ..ไปไม่บอกกล่าวกันเลย..

น้องชายพี่กะปุ๋มเช่นเดียวกัน..แหม...สุดยอด..

เกินคำบรรยาย...

ทั้งสามท่านในภาพ...คือ กัลยาณมิตรที่ดีของกะปุ๋ม...และอยู่เคียงข้าง..เสมอ...

...

ดีใจที่เห็นบุคคลทั้งสามท่าน...ในภาพและบันทึกนี้คะ

(^_____________^)

กะปุ๋ม

น้องกะปุ๋ม 

  • ถ้ารู้มากกว่านี้จะต้องอิจฉาด้วยล่ะ
  • เขากอดกัน
  • เขาหอมแก้มกันด้วยล่ะ
  • อิจฉาต่ออีกใหม  อิอิ  ยิ้มยิ้ม
  • สวัสดีค่ะคุณครูอ้อย
  • เข้ามาต่อว่าครูอ้อย ไม่ชวน nutim บ้างเลย..อิจฉามากๆ
  • ถ้าครูอ้อยไป พล. nutim จะพาไปเลี้ยงฉลองบ้างค่ะ

คุณ nutim  เจ้าของบล็อกแสนสวย

  • ขอบคุณค่ะที่มีน้ำใจให้ครูอ้อยเสมอมา  การเชิญชวนของครูอ้อยนั้น  ประจวบเหมาะกับทุกคนมีเวลาว่างตรงกันพอดีค่ะ
  • ขอบคุณล่วงหน้า  พวกเราไปแน่  แต่ต่อจากตราดค่ะ
  • ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
- สามทุ่มลากลับบ้าน แล้วไปไหนต่อ ถึงมาัเขียนบันทึกตอน 5 ทุ่ม

- ดีนะเนี่ย ที่นายบอนไม่ได้ไปด้วย ไม่งั้น รถเมล์หมดแน่ๆเลย

คุณบอน 

  • แล้วคิดว่าเขาไปไหนกันล่ะ  อิจฉานิดนึงใหม  
  • น่าคิดนะ  จะไม่ให้เราอาบน้ำเลยหรือ 
  • นี่ยังมึนอยู่เลย..โป้ง!

อ้่าว ตอนออกไปทานน่ะ ไม่ได้อาบน้ำหรือ

ยี้ .. เหม็นๆ
คนอื่นอุตส่าห์มาตั้งไกล  คนรอรับไม่อาบน้ำ 55555

ความจริงสวนรถไฟมีมุมถ่ายรูปที่ดูดีกว่านี้นี่นา

  • ก็อิ่มมากและง่วงนอนด้วย 
  • โชคดีที่เจอคุณบอนเลยตาสว่าง 
  • โชคร้ายที่เจอคุณบอนกลายเป็นคนยวน
  • มันมืดแล้วนี่  แล้วอยากคุยกันมากกว่าให้หายคิดถึงไง
  • เวลาคุณบอนมาพบครูอ้อยจะเอาแต่ถ่ายรูปหรือ
  • ยี้ ยี้ ยี้
  1. ถ้า่ง่วงโปรดเหลียวมองเตียงนอน และกรุณามุ่งไปที่นั่น
  2. โชคดีและโชคร้าย เปลี่ยน โชค ให้กลายเป็นฝัน แทน
  3. ที่ว่าไปหมายถึง รูปที่ถ่ายออกมา หามุมสวยๆไม่ได้รึงัย
  4. ถ่ายรูปมาตั้งเยอะ

1.  หายง่วงแล้ว  เจอคุณบอน  ขอบคุณที่เป็นห่วง  เป็นอะไรกัน  ถึงเป็นห่วง

2.  ไม่ฝันแล้วจะอ่านหนังสือ

3.  สวนรถไฟกว้างจะตายไป  ไม่เห็นมีมุม เลย  มุมอะราย...

4.   คนอื่นถ่ายให้ ยังมีรูปอีกค่ะ ..คุณบอนคนดีของครูอ้อย

  1. มีรูปอีกก้เอามาโชว์ดิ
  2. ปวดคอ
  3. ทำไมมีคนเข้ามาให้ความเห็นเยอะจังใน ความรู้สึกที่แตกต่าง ..ตอบจนเมื่อย Net ก็อืด
  4. เพื่อน request ให้เขียนบันทึกอีกตอนเรื่องนั้นแหละ แต่กระซวกทุกคนที่เข้ามาให้ความเห็น
  5. โอ๊ย เหนื่อย ไม่มีเวลาเขียนเลย มีแต่บันทึกเรื่องครูอ้อยจนนายบอนเริ่มมึนแล้ว
  6. สวนรถไฟ หรือสวนไหนๆ ถ้าหามุมสวยๆไม่ได้ภาพก็จะดูธรรมดาไปหน่้อย

สวัสดีครับ ครูอ้อย

  • กลับมาถึงบ้านแล้วครับไม่ต้องเป็นห่วง
  • คุณจ๊อด  นักศึกษาหนุ่มไฟแรง  จากมหาวิทยาลัยรังสิต   ขอแก้ไขเป็น จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ครับ รังสิตคือที่พักอาศัย
  • วันนี้มีความสุขที่ได้พบครูอ้อยและพี่อ๊อฟครับ
  • ครั้งต่อไปเกาะช้าง จังหวัดตราด ขอต้อนรับ ครูอ้อยและทุกๆคน
  • สวนรถไฟ จะไปอีกแน่นอนครับ ครั้งต่อไปจะเก็บรูปทุกแห่งมาฝากคุณบอนนะครับ
  • ขอแสดงความยินดีกับครูอ้อยด้วยนะคะ  นั่งลุ้นอยู่ทุกวันว่าเมื่อไหร่ ครูอ้อยจะได้รับรางวัลนี้ ยินดีด้วยใจจริงค่ะ
  • รูปในบันทึกนี้ เป็นบรรยากาศแบบสบาย ๆ แต่ครูอ้อยทราบไหมค่ะ ว่าครูอ้อยดูมีความสุขมาก และดูหน้าตาอ่อนเยาว์มากค่ะ

คุณบอนคะ

1.เมื่อคืนนี้น็อคเอ๊าท์ไปเลยครูอ้อยเลยจอดแน่นิ่งตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตีสี่เตรียมตัวจะสู้แล้วนะคะ

2.บันทึกโน้นมีแต่คนที่น่ารักเนอะ  คุณบอนมีความสุขใหม  ที่มีมิตรรักมาจอแจที่หน้าบ้าน  เขาเหล่านั้นรักคุณบอนนะ

3. เมื่อคอเหรอ  ...  อิจฉาใหมครูอ้อยไม่เมื่อคอเลย  เพราะมีการบริหารต้นคอตามแบบของใครก็ไม่รู้แนะนำ  อิอิ  คงจำไม่ได้อีกละสิ   ที่เขียนเอาไว้  คนอื่นเขาจำได้นะ

4. บอกตรงๆว่าดีใจมากที่ได้พบมวลมิตรในGotoKnow ทุกครั้ง  เลยไม่ได้ชักภาพ  และรู้สึกเขินอายด้วย  ผสมกับคุ้นเคย  

5. นี่หากได้พบกับ...คนที่อยากพบนะ...ยังไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไร...พูดอย่างไรเลย...

6.  เหนื่อยนักก็พักผ่อน..นะคุณบอน  แล้วมาเริ่มต้นใหม่  ตามที่ใจปรารถนา

7.  สิ่งที่คุณบอนได้ทำ..ที่ออกมาจากใจ..ที่พาดพิง..หรืออะไรก็ตามมาถึงครูอ้อย..ขอให้ความดีความงามความสุข....จงกลับไปหา  ไปพบ  ไปประสบ  แก่ตัวแก่ใจ ของคุณบอนตลอดไป....

ครูอ้อยกับช้างไชโย...รักคุณบอน..เย้!

  • อ้อ 
  • ลืมบอกว่าที่ถ่ายภาพมานั้น  ภาพแรกที่ครูอ้อยยืนคนเดียว  จริงๆถ้าคนไม่รู้ก็หาว่ามีมุมสวยๆทำไมไม่ไปถ่ายภาพ  ไปยืนถ่ายภาพตรงนี้ไม่เห็นจะเข้าท่า
  • แต่อ่านตรงนี้ให้ชัดเจนว่า....
  • ข้างหลังครูอ้อย...เป็นกลุ่มเด็กที่มาจาก...กาฬสินธุ์..จังหวัดที่คุณบอนอยู่  ครูอ้อยเลยคิดถึงคนที่อยู่กาฬสินธุ์..คุณบอนรู้ใหมว่า ..ใครนะ  อยู่กาฬสินธุ์  และเขาสำคัญอย่างไรนะ....ครูอ้อยจึงรีบวิ่งไปถ่ายภาพนี้และนำมาฝาก.........คิดบ้างสิคะ  ต่อว่าแบบนี้  ครูอ้อยเสียความรู้สึกที่ดีดี  แต่ตื่นขึ้นมาก็ลืมแล้วล่ะ  

เดี๋ยวจะแซว..คนที่มาหาครูอ้อยนะ เอามาขึ้นเขียง...สับ..สับ..สับ  จับโยนใส่  โมลิเน้กซ์เลย..

สวัสดีคะคุณจ๊อด

  • ครูอ้อยจะบอกความจริงว่า...คุณจ๊อดน่ารักมากมาก
  • แต่ที่น่ารักมากว่าคุณจ๊อดคือ...น้องกะมอม น่ารักมากจริงๆ
  • ครูอ้อยเขินมากเลยนะ  ดีนะที่คุณจ๊อดมาหาและได้ฝึกความเขินไว้ล่วงหน้าก่อนที่จะต้องไปพบมวลมิตรที่อื่นอีก ...ขอบคุณนะคะที่นำความสุขมาให้ครูอ้อย..มาอีก..มาบ่อยๆนะคะ
  • หากมาอีกคราวหน้า..ครูอ้อยจะขับรถไปส่งที่บ้านและจะได้รู้ว่าอยู่กันตรงไหนนะ  เวลาที่ครูอ้อยคิดถึง...จะได้ไปหากันไงล่ะ
  • ขออภัยที่เขียนชื่อสถาบันผิด...ครูอ้อยแก้ไขแล้วนะคะ....
  • นี่..ครูอ้อยไม่ได้เล่าโดยละเอีนดเพราะ..ครูอ้อยรู้สึกว่า..สำลักความสุข..จนอาการอ่อนเพลีย..ขอนอนพักเอาแรงและมาถล่มกันภายหลังค่ะ

ขอบคุณอีกครั้ง  ในความรู้สึกทีดีดีที่นำมาฝากครูอ้อยด้วยความรัก  ความปรารถนาดี

สวัสดีค่ะคุณรัตติยา

  • ครูอ้อยถูกทักทายว่าตัวสูงจังเลย..ครูอ้อยตัวสูงมากเลยค่ะ  แต่ไม่เกี่ยวกับความสุขค่ะ  ครูอ้อยมีความสุขจริงๆที่ได้พบมิตรรักใน GotoKnow  ยังแปลความรู้สึกออกมาไม่ได้ในตอนนี้  กำลังรอให้ความสุขนั้นมันสุกงอมก่อน แล้วครูอ้อยจะเด็ดมากินอย่างแสนหอมหวานค่ะ

ขอบคุณนะคะที่มีความเป็นมิตรมาฝากครูอ้อย  ยินดีกับครูอ้อย  และรักครูอ้อยเปรียบเสมือนคนในบ้านเดียวกัน

 

มีความสุขมั่ก ๆ (เกินคำบรรยาย) เน๊าะครูอ้อย คุณจ๊อด และน้องกะมอม

แต่จะให้เต็มจริง ๆ หนูว่าขาดน้องกะปุ๋มอ่ะ

ฝากบอกน้องด้วยนะคะครูอ้อยว่า คิดถึง ๆ ๆ ๆ ๆ

 ถึงน้องอ๊อบ

  • นั่นนะสิ  แสดงว่าน้องอ๊อบยังไม่ได้อ่านบันทึกที่น้องกะปุ๋มเขียนถึงครูอ้อย  เรียนเชิญอ่านที่นี่ค่ะ 
  • ความสุขตรงที่ได้หยอกกับ.....เจ้าขาวใช่ไหมล่ะ  ครูอ้อยรู้นะ..อยาปิดบังกัน 

สวัสดีจ้า...แทบวิ่งถลามาเลย...ด้วยความคิดถึง...

อยากรู้จังเล๊ย...ว่า...น้องชาย Jod...ได้กอดครูอ้อยบ้างหรือเปล่าคะ...ว่าแต่ว่า...น้อง Jod และน้องกะมอม..มีอะไรหลายอย่างให้พี่กะปุ๋มประทับใจไม่แพ้ครูอ้อย...นะคะ...มิตร..มักเจอในสถานการณ์ที่ไม่ปกติ...

...

พี่อึ่งอ๊อบ...คือ พี่สาวที่แสนดีที่สัมผัสได้แห่งมิตร-ไมตรี.....ดีใจมากๆ ที่ทั้งสามท่าน...ได้มาเจอกัน...อย่างผู้เฝ้าดูก็ให้รู้สึกยินดียิ่งคะ...

...

พี่อึ่งอ๊อบคะ...เดือนหน้า...เราไปล้มทับคุณเอกกันนะคะ...อิอิ

(^__________^)

กะปุ๋ม

น้องกะปุ๋มคะ

  • ไม่บอกเรื่องกอด  แต่บอกใบ้ว่า 2 รอบแน่ะ  อิอิ  ไม่เชื่อถามคุณจ๊อดและน้องกะมอมดูค่ะ
  • ไปไหนกันคะ  จะล้มทับคุณเอกเมื่อไร  บอกครูอ้อยด้วยนะ  เผื่อไปได้นะนะ
อยากมีบรรยากาศที่มีความสุขแบบวันนั้นอีกจังเลย
น้องอึ่งอ๊อบ คุณจ๊อด  บันทึกวิ่งมาหาเองค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท