โกทูโน  เป็นดินแดนแห่งความสุข  สนุกสนานจริงๆ  นะ  

ไม่ได้เป็นสังคมแห่งการเรียนรู้  หรือแลกเปลี่ยนเรียนรู้ กันเพียงอย่างเดียวหรอก 

เพื่อนครูอ้อย....ถามครูอ้อยด้วยคำถามแปลกๆแต่จริงว่า....ทำไมblogger ในโกทูโน  รักพี่อ้อยนะคะ...

.....ก็ความรักนี่ไม่ต้องลงทุนอะไรไม่ใช่เหรอ  เพียงเรามีใจ  เอาใจใส่กันและกัน   ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่า.....ความเป็นเสมือนญาติมิตรที่นี่   เปลี่ยนจากความไม่รู้จัก  เป็นความเข้าใจ  เปลี่ยนเป็นความรัก  ความเป็นเพื่อน  และเห็นคุณค่ากันและกัน..อย่างมากมาย  ..

อูย..วันนี้  ทำไมเขียนไม่ค่อยออก   สุขนั้นมันเปี่ยมล้นจริงๆ   ตื่นเต้นกับการที่จะได้ไปพบหน้า  ญาติมิตรที่อยู่แดนไกล  ที่เคยเห็น  เคยทักทายกันด้วยตัวหนังสือ  กับความรู้สึก...

รู้สึกว่า...ครูอ้อยจะเขียนทีหลังใครเลย  เพราะ..เพิ่งจะรู้ว่า  ตัวเองจะได้ไปด้วย  ..

ตื่นเต้นมากเลย...คราวนี้  มีมิตรรักหน้าใหม่ๆด้วย  อยากจะบอกว่า..รัก  อยากจะสวมกอดใครดีนะ....ไม่ต้องตะขิดตะขวงใจไปเลย...ในเมื่อเรา...เป็นพี่น้องกัน...

มารู้สึกแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไรนะ...ดีใจ