เช้านี้มีหนังสือเข้าเรื่อง ชวนร่วมงานสัมมนา บทบาทสถานศึกษาต่อพรบ.คอมพิวเตอร์ ในวันถัดไป (เรื่องด่วน)  เราทำบันทึกขออนุญาตเข้าร่วมงานสัมมนา พร้อมกับเจ้าหน้าที่ดูแลระบบของรร. (อัตราจ้าง) 
          ระหว่างรอเรื่องอนุมัติจากผู้บริหาร  เราก็ทำเรื่องขอใช้รถรร. เพราะเราไม่มีรถและจนท.มีรถมอเตอร์ไซต์  ระยะทางของรร.ถึงสถานที่อบรม ก็ไม่ไกลมากประมาณ 17-18 กม. 
          ไม่เกิน 1 ชม.เรื่องรถก็ออกมาว่า  เนื่องจากระยะทางไม่ไกลและรถต้องไปสำรวจเส้นทางเข้าค่ายของนร. ให้ไปเอง  เขียนโดยรองผู้บริหารฝ่ายธุรการ 
          เราก็เดินเข้าไปถามว่า  ไม่มีรถจะให้ไปอย่างไร  เขาก็เปิดหนังสือการขอรถที่อนุมัติแล้วให้ดูว่าพรุ่งนี้รถไม่ว่างต้องไปค่าย  แต่เราดูเวลาที่ขอ คือ 12.00-15.30 น.  เราขอให้ไปส่ง 8.00 น. รับกลับ 16.30 น.  เราก็ต่อรองว่าขากลับจากค่ายแวะรับที่สัมมนาเลยได้หรือเปล่า  ก็บอกว่าได้ 
          แต่อีกวันหนึ่ง (สัมมนามี 2 วัน)  ไม่ได้จริง ๆ มีคนอื่นเขาขอใช้รถ 12.00-16.00 น. (ที่ รร. มีรถตู้ 2 คัน  พนักงานขับรถ 1 คน  แล้วมีคำสั่งของรร. แต่งตั้งให้ นักการภารโรงคนหนึ่ง เป็นพนักงานขับรถหมายเลข 2)  เราก็เลยถามว่า ขากลับขอคนขับอีกคนไปรับได้ไหม  ผู้บริหารคนนั้นพูดทำนองว่า มันจะไปได้หรือ  แล้วก็บอกว่าจะประสานให้  แต่วันแรกให้โทรประสานกับคนขับเองว่าเขาจะกลับจากค่ายกี่โมง  แล้วนัดหมายเวลาเอง
          ช่วงพักกลางวัน  เจอคนขับรถพอดี  เลยถามนัดหมายกับเขา  เขาก็พูดว่าผมกลับมาก่อนอาจารย์จะเลิกสัมมนาอีก  เราเลยย้อนให้ว่า  งั้นก็มาส่งเขาก่อนแล้วกลับไปรับไหมล่ะ  เขาก็อึ้งไป  เราเลยถามเขาว่าแล้วอีกวัน  ให้อีกคนไปรับได้ไหม  ผู้บริหารเขามาบอกหรือยัง  เขาก็ว่าคนนั้นไปไม่ได้หรอกมีงานเก็บขยะ กับกวาดใบไม้ทำอยู่  แล้วเขาก็บอกประมาณว่าที่ผู้บริหารพูดแบบนี้  ก็คือว่าเขาจะไม่ให้รถนั่นแหละ (แบบว่าคุณแกล้งโง่หรือเปล่า) เราก็ว่าไม่มีรถจะให้ไปอย่างไร  แล้วก็เดินออกมา (พูดไปก็ไม่มีประโยชน์)