ข้อคิด

ก่อนอื่นต้องขออภัยที่หายหน้าหายตาไปนาน เนื่องจากช่วงนี้มีภารกิจมากทั้งภารกิจโรงเรียนและภารกิจส่วนตัว  บังเอิญในวันนี้ทำงานอยู่รู้สึกมีความเครียด   จึงขอคลายเครีดด้วยเรื่องสั้นๆ แต่แฝงไปด้วยข้อคิด  
มีชายผู้หนึ่งได้รับมอบหมายให้ไปสอนนักศึกษาห้องหนึ่ง เขาเดินเข้าไปในห้องพร้อมของสองสามสิ่งซึ่งบรรจุุอยู่ในกระเป๋าคู่ใจ เมื่อได้เวลาเรียน เขาหยิบเหยือกแก้วขึ้นมา แล้วใส่ลูกเทนนิสจนเต็ม แล้วหันไปถามนักศึกษาว่า"แก้วเต็มหรือยัง" ทุกคนมีสีหน้าครุ่นคิด แล้วก็ตอบพร้อมกันว่า "เต็มแล้ว"  เขายิ้มแล้วหันไปหยิบกระป๋องใส่กรวดในกระเป๋าออกมาแล้วเทกรวดเม็ดเล็กๆจำนวนมากลงไปในแก้ว แล้วถามว่า เต็มเหยือกหรือยัง นักศึกษานิ่งคิด แล้วก็ตอบว่า "เต็มแล้ว" เขายิ้ม แล้วหันไปหยิบถุงทรายออกมาแล้วเททรายจำนวนไม่น้อยลงในเหยือก เขาเทจนหมดถุงแล้วเขย่าเหยือกเม็ดทรายไหลลงตามช่องว่างระหว่างลูกเทนนิสและเม็ดกรวดอัดจนเต็มแก้ว  แล้วหันไปถามนักศึกษาว่าเหยือกเต็มหรือยัง เพื่อป้องกันหน้าแตก  นักศึกษาจึงปรึกษากันอยู่นาน บางคนเดินเข้าไปดูเหยือกใกล้ๆ จนเวลาผ่านไปประมาณ 5 นาที หัวหน้ากลุ่มจึงตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า "คราวนี้เต็มแน่นอน คราวนี้เขาหันไปหยิบกระป๋องน้ำอัดลมขึ้นมาแล้วเทน้ำอัดลมลงในเหยือกน้ำอัดลมก็ซึมผ่านทรายจนหมด "ไหนคุณบอกว่าเหยือกเต็มแล้วไง" ทุกคนเงียบ เขาจึงพูดว่าอยากให้ทุกคนจำบทเรียนในวันนี้ไว้ เพราะ
ลูกเทนนิสเปรียบเหมือนเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต
กรวดเป็นสิ่งสำคัญรองลงมา
ทรายคือเรื่องเล็กๆน้อยๆ
เหยือกก็เปรียบเหมือนชีวิตของเราถ้าใส่ทรายลงไปก่อนจนเต็มก็จะไม่มีที่ว่างใส่กรวดและลูกเทนนิส

เปรียบคือถ้าคนเราปล่อยเวลาให้หมดไปกับเรื่องเล็กๆน้อยเราจะไม่มีที่ว่างให้กับเรื่องสำคัญ
มีนักศึกษาคนหนึ่งสงสัยว่าน้ำที่เทใส่ลงไปในทรายหมายถึงอะไร

เขายิ้มแล้วแล้วพูดว่า การที่ใส่น้ำลงไปเพราะอยากให้เห็นว่า ไม่ว่าชีวิตของเราจะวุ่นวายเพียงใด ในเวลาวุ่นวายเหล่านั้นยังมีที่ว่างสำหรับแบ่งปันน้ำใจให้กันเสมอ

[ธ วั ช ชั ย]

สวัสดีครับ

• แวะมาอ่านครับ 
• เป็นข้อคิดที่น่าสนใจครับ ;)