หลายวันมานี้ดิฉันใช้สมาธิกับการทำข้อมูลเตรียมรับการประเมินรอบสองของ สมศ. 
ดิฉันเองที่อยู่ในส่วนของพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ในนามส่วนกลางขององค์กรงานด้านการพัฒนาบุคลากรขององค์กรใหญ่เช่นม.อ.เนื้องานกระจายอยูตามคณะหน่วยงานแต่มหาวิทยาลัยกำหนดเจ้าภาพข้อมูลด้านการพัฒนาบุคลากรให้อยู่ตรงส่วนงานพัฒนาบุคลกรกองการเจ้าหน้าที่ ออกแบบไว้สำหรับการประเมินไม่ว่าจากสำนักไหนส่วนกลางต้องสามารถตอบได้ทุกมิติของข้อมูล "การจัดพัฒนาแยกกันทำกระจายทำอยู่ทุกคณะ หน่วยงาน เราทำหน้าที่จัดพัฒนาส่วนที่เป็นหลักสูตรพื้นฐานและเป็นศูนย์รวมข้อมูล" การเป็นศูนย์ที่ต้องรวบรวมข้อมูลจาก node ที่กระจายอยู่ทั่วมหาวิทยาลัย
สิ่งที่ช่วยให้ดิฉันสะดวกขึ้น คือ 
1.มิตรไมตรีที่ต้องมีอย่างต่อเนื่องกับเครือข่ายของเราที่มีอยู่ทั่วประมาณ 53 หน่วยงาน 
2.ปฎิสัมพันธ์อย่างไม่เป็นทางการที่ฝากๆ ไว้จากการยินดีบริการอย่างสม่ำเสมอ
          ว่าไปแล้วความลึกซึ้งเกี่ยวกับตัวบ่งชี้ ของการประกันคุณภาพ คน QA จะมีมากกว่า สิ่งที่เกิดขึ้นจริงคืออาการเกี่ยงกันระหว่าง คนที่เป็น node ด้านการพัฒนาบุคลากรกับ QA คณะ  ดังนั้นนอกจากเราต้องชัดเจนเกี่ยวกับ ตัวชี้วัด และหน่วยนับต่างๆเพื่อสื่อสารไปยังเครือข่ายให้เก็บข้อมูลตามแบบ QA (ตัวบ่งชี้ที่ สมศ.) และตามความเป็นจริงอีกประการหนึ่งคือ เราดำเนินการตามรอบปีงบประมาณ (งานที่เกี่ยวข้องกับเงิน) ผู้ปฏิบัติของเราจะเก็บข้อมูลตามปีงบประมาณตามรอบของเงินที่ได้รับ  การทำงานครั้งนี้จึงขัดกับวิธีทำงานแบบเดิมความเคยชินเดิม  สิ่งแรกที่ได้ยินตัดพ้อกันเข้ามา
           "ไม่น่าจะสอดคล้องกับการทำงานของเรา" 
           "รอบปีงบประมาณต่างหากที่เราต้องรายงาน"  
ดิฉัน   "เราต้องทำตามสิ่งที่เขาจะตรวจซิกรรมการจะได้ไม่ยุ่งยาก"  
           "ข้อมูลดิบมีอยู่แล้วก็แค่นับเดือนใหม่เท่านั้นเอง" 

คู่สนทนา  "คนตรวจต้องตรวจตามสิ่งที่เราทำซิ ถึงจะถูก"  "จะทำได้ยังไงในเมื่อฐานข้อมูลออกแบบไว้ตามปีงบประมาณเรารายงานผลได้แบบปีงบประมาณ ทำไมไม่บอกคนตรวจไปหล่ะว่าเรามีข้อมูลแบบนี้"
กับประโยคหลังนี่
ดิฉันเรียนรู้ว่าโดยไม่รู้ตัวเราติดกับดักเครื่องมือเมื่อเราทำงานไปโดยการใช้เทคโนโลยีมาช่วย เราสะดวกกับการให้เครื่องทำงานให้เราจนเคยชิน เมื่อโจทย์พลิกแพลงไป เราจะคิดในเบื้องต้นว่า"ทำไม่ได้"แทนการคิดว่า"ทำได้ซิ"ลืมไปว่าเราเป็นคนสั่งเครื่องให้ทำงานให้เราอีกที" 
ดิฉันเรียนรู้ว่าความละเอียดอ่อนของงานนี้คือการสื่อสารไปยังประชาคมให้เข้าใจว่า"คุณภาพเกี่ยวข้องกับทุกคนในองค์กร การประกันคุณภาพไม่ใช่งานของหน่วย QA ทุกคนที่หน้างานต้องประกันว่างานตนเองมีคุณภาพในทุกมุมที่จะมอง ในขณะที่หน่วQA คอยอธิบายรายละเอียตามตัวบ่งชี้ที่ สมศ.กำหนด
ดิฉันเรียนรู้ว่า ต้องไม่เกี่ยงกันว่าเป็นงานใครจึงจะทำสำเร็จได้