คุณคะ มีวิถีชีวิตเหมือนฉันไหมคะ เปลี่ยนสภาพจากหนู(ทดลอง) (<< คลิกอ่านเรื่องหนูๆค่ะ) ไปเรียนรู้หลักสูตรงานของเป็ด แล้วก็เป็นเป็ดเต็มชีวิต ได้เพื่อนร่วมทางเป็นคุณช้าง คุณนก(ฮูก) แบบว่าข้าฯ มาตัวเดียวเลยค่ะ
หน่วยงาน องค์กร หรือสถาบันไหนจะรับเป็ดเข้าไปอยู่รวมฝูงบ้างคะ หากหน่วยงานนั้นไม่ใช่องค์กรที่ทำกิจกรรมล้วนๆ ด้านการสื่อสารมวลชน คนเป็นนักบัญชีก็อยู่แบงค์นับเงิน คนเป็นหมอก็อยู่โรงพยาบาลรับรัก (ษา) ส่วนบรรณารักษ์ (นกฮูกผู้ทรงภูมิ) ก็อยู่กับเหย้าเฝ้าหนังสือกันไป เอาละค่ะ เมื่อไม่มีโอกาสอยู่รวมฝูง มาดูกันค่ะว่าชีวิตของฉัน นั้นแสนลำบากในการฝ่า (ฟาด)ฟัน? หรือเบิก(เบอะ) บานตรงกันข้าม?
ย้อนหลังไปยังบทแรก ๆ เรื่องเป็ด เป็ด ดิฉันได้รับความกรุณาแต่งกลอนบทนี้จากท่านอาจารย์ ทนัน ภิวงศ์งาม
นี่เลยค่ะ...
เป็ดเดินเป็ดวิ่งได้ บนดิน
เป็ดร่อนเป็ดอาจบิน สู่ฟ้า
เป็ดลอยเป็ดดำสินธุ์ เป็นอยู่
เป็ดหมู่เป็ดหาญกล้า ทั่วหล้า ทำเป็น
.
เห็นตามเพราะม่อนนั้น ครือเป็ด
ทุกสิ่งเหมือนเบ็ดเสร็จ ยิ่งล้ำ
ความจริงนั่นเบ็ดเตล็ด เป็ดอยู่
บกสู่อากาศน้ำ ทั่วก้ำ ผิวเผิน
โดย ทนัน ภิวงศ์งาม 10 พฤษภาคม 2551
นั่งทำงานอยู่ดีๆ ก็เห็นแมลงปอตัวบางแต่ปีกแข็งบินร่อนอย่างกับเฮลิคอปเตอร์ เข้ามาเยี่ยมชมพื้นที่ทำงานของฉันอยู่บ่อยๆ คิดถึงแมลงปอว่าตัวเล็กนิดแค่นั้น แต่มันคงมีความสุขกับการโบยบินไปมา พอคิดถึงตัวเราเอง เปรียบเทียบแล้ว เป็นเป็ด...ปีกอ่อนค่ะ(เอ๊ะ! มีความสุขไหมนะ)
ฉันใช้ช่วงเวลาชีวิตงานนานกว่าหลายคนในสถานที่ทำงาน ทั้งที่เกิดมาพร้อมกัน เดินบนเส้นทางของใครของคนนั้น คู่ขนานกันดีอยู่แท้ๆ แต่ อ้าว พวกเขาไปไกลโน่นแล้ว อ้อ เพื่อนฝูงเขามีเยอะ เปรียบๆ เป็นหงส์ เขาก็ฝูงหงส์นั่นเลยค่ะ (แต่ความจริงเขาคือนกฮูกนะคะ นกฮูกผู้ทรงภูมิอยู่กับหนังสือ) เหลียวหาเพื่อนบนทางคู่ขนาน เผื่อจะขอเข้าฝูง ก็ยิ่งไม่ได้ใหญ่เลยค่ะ นั่นก็ฝูง นี่ก็ฝูง แต่คนละสปิชี่ส์ เพราะฉันมาตัวคนเดียวในตำแหน่งที่ไม่มีใครเคยครอบครองมาก่อน ตั้งขึ้นเพื่อเอามาทำอะไร เขายังไม่รู้เลยค่ะ แต่อยากมีเป็นแฟชั่น ^^ ทีนี้พอมีงานอะไรไม่มีเจ้าของ ยกมาเลยค่ะ เป็ดรับ (เละ) แม้จะโดดเดี่ยว แต่ก็ไม่โดดเด่น ค่าตอบแทนได้รับเสมอต้นเสมอปลายดีค่ะ ก็เลยเจอซอยตันช้ากว่าคนรุ่นเดียวกันนานทิ้งช่วง อิอิ ฮ่าฮ่า
ข้อสำคัญชีวิตงานของฉัน ไม่มีอะไรที่ลงตัว (ในสายตาคนอื่น) ถูกจับ ถูกปัก ถูกวาง ไปทุกที่ที่วางได้ เมื่อโดนวางตรงไหนก็เท่ากับให้ไปเริ่มต้นนับศูนย์ (ไม่ได้นับหนึ่งนะคะ) (แต่คิดอีกทีในเชิงบวกก็ยังดีไม่ติดลบ ฮ่าๆ) การนับศูนย์ กว่าจะหลุดพ้นจากป่าชายเลนได้ ก็เล่นเอาเสียน้ำตาไปหลายลิตร ฉันไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่ให้ความหมายว่ามีความสำคัญในสถานที่พักพิงนี้หรอกนะคะ (ยี่สิบปี สองขั้นที่ได้มีแค่สองครั้งเท่านั้นเองค่ะ เชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ตามสำนวนคนโทรทัศน์ คุณทำดีแล้วแต่ยังดีไม่พอไงคะ อือม์ เราทำงานเป็นแต่ไม่เก่ง!)
ความที่ฉันถูกปักถูกวางสะเปะสะปะไปหมด ความดีสะสมเริ่มต้นใหม่ที่ศูนย์เสมอ ที่ไหนจะตามฝูงที่ไม่ใช่เป็ดไปทันใช่มั้ยคะ สอดรับกับความเป็นเป็ด เดิน วิ่ง บิน ว่าย ได้อยู่แล้ว แต่บินไม่เก่งสู้นกฮูก บ่ ได้ อะไรทำนองนั้นค่ะ
แล้วเชื่อไหมคะว่า มีคำบอกเล่า เชื้อเชิญให้ทดลองถอดหัวใจ หัวใจฉันก็เลยเหมือนถอดวางอัตโนมัติในเรื่องงาน ดูดู๊ ดูยังกับเสพย์ติดยาเชียวค่ะ เพราะมันได้ช่วยเหลือปลอบประโลม (หลอก)ใจเราไปวันๆ แต่ความหลงผิดเหล่านั้นมันก็ยังได้สติตักเตือนให้กลับตัวกลับใจราวกับได้ไปเข้าวัดถ้ำกระบอก อ๊วกอาการหัวใจเย็นชาออกมาเสียได้ค่ะ เพราะเกิดมาดีๆ จะให้เสียชาติเกิดได้อย่างไร เสียสถาบัน(เป็ด) แย่เลยซิคะ รวมสถาบันหนู (ทดลอง) ด้วยค่ะ
ติดปีกค่ะ จะได้ไม่สำลักน้ำ (เน่า) ต่อให้เป็นหงส์ฟ้า (นกฮูก) ระดับไหน จะทิ้งระยะห่างจากฉันไปไกลแค่ไหน เดี๋ยวฉันจะตามให้ทันให้ดูค่ะ และแล้วในที่สุดฉันก็มายืนในจุด ๆ หนึ่ง
คือทางตันเหมือนกันไงคะ...
อ้าว! ตันแล้วทำยังไง
บินสิคะ บิน บอกแล้วไงว่าสักวันหนึ่งเป็ดจะบิน สูง และไก่จะว่ายน้ำได้ ^^
เกือบจะได้เวลาแล้วค่ะ ที่ อะไรก็คงจะฉุดไว้ไม่อยู่...
การเรียนรู้ในแบบเดิมๆ ในระบบที่ทำอยู่นี้ คือการคลำผิดคลำถูก ไปเรื่อยๆ แต่อยู่ในกรอบบังคับ สุดแต่ว่าเราจะลากตัวเราเองไปชนมุมไหน ผนวกอาการที่มองงานเป็นเพียงเครื่องมือทำมาหาเลี้ยงชีพไปวันๆ ไม่ค่อยได้คิดทุ่มเทพลังงานและหัวใจเต็มกำลังหนึ่งร้อยให้งาน งาน และงาน ซึ่งในเส้นทางงานของฉัน เห็นคนที่ไม่เทใจเต็มร้อยยุคนั้น เขายังรับแล้วรับอีก และกับความมั่นคงในงานก็ยังคงมีอยู่เต็มพิกัด!
แล้วฉันจะทำ อะไรไปมากมายทำไม
คิดผิด(มานาน) ค่ะ แต่วันนี้ยังไม่สาย มาระยะหลังสงสัยฉันจะเบื่อการเรียนรู้ทำโน่นเป็นนิดๆ ทำนี่เป็นหน่อยๆ ในกรอบที่จำกัด ฉันเลยเริ่มติดมอเตอร์ให้ปีก เริ่มคิดที่จะโผผินบินแบบนก (ฮูก) ฉันเริ่มเปลี่ยนแนวการเรียนรู้เพิ่มเติมผ่านหนังสือสารพัดหมวด ฉันเริ่มกิจกรรมฆ่าเวลาการออนไลน์ในโลกมายาหฤหรรษ์อย่างเช่น โลก Hi5 , Multiply และแล้วก็มาเจอะเจอพื้นที่อันอุดมสมบูรณ์ด้วยเมล็ดพันธุ์ความรู้และมิตรภาพ ฉันจึงพบตัวเองในระยะหลังมานี้เริ่มติดการอ่านหนังสือแนวปรัชญา ชีวิตและจิตวิญญาณ เริ่มติดอกติดใจเรื่องราวของธรรมชาติรอบตัว เริ่มทำตัวเป็นว่าวที่หลงลมบนอย่างน้องสาว คนหนึ่งให้นิยามไว้ ฉันว่าฉันแต่งตัวเองใหม่แล้ว...อือม์ พอดูดีขึ้นนะ ^^
มาเข้าเรื่องจริงจังกันค่ะ...(ข้างบนนั้นเป็นน้ำท่วมทุ่งทั้งนั้นเลยนะคะ ^^)
ทำไมฉันจึงเปลี่ยนแปลงไป ฉันเริ่มทำตัวเหมือนแม่แก่ๆ คอยจ้ำจี้จ้ำใช สอนเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้เพื่อนฝูง และผู้คนไปทั่ว ทำไมฉันถึงลืมบอกตัวเองให้หยุดอยู่เรื่อยไปเวลาเห็นอะไรไม่เข้าที่เข้าทาง เหมือนเห็นคำตอบตัวใหญ่ ชัดแจ๋วที่เป้าหมายปลายทาง แต่ทำไมใครๆ ก็ไม่ยอมไปตามทางเดินที่ฉันเห็น อะไรทำนองนั้น
ตาร์ถัง ตุลกู รินโพเช่ (TAR THANG TULKU) นักบวชและครูสอนศาสนาแห่งวัดตาร์ถัง ธิเบตตะวันออก เขียนความคิดของท่านในหนังสือ "SKILLFUL MEANS" หรือชื่อไทย "แห่งการงานอันเบิกบาน" แปลและเรียบเรียงโดย โสรัช์ โพธิแก้ว (สำนักพิมพ์แสงตะเกียง, 2528) ตอนหนึ่งของหนังสือนี้ที่ติดใจมีว่า
"เมื่อเรามองงานเป็นวิถีที่จะดื่มด่ำและเพิ่มความหมายให้แก่ประสบการณ์ชีวิต พวกเราทุกคนจะเห็นคุณค่าของงานภายในหัวใจตนเอง และจะจุดประกายมันในผู้อื่นรอบๆ ตัวเราด้วย และใช้ทุก ๆ แง่ของงานในการเรียนรู้และงอกงาม..."
หนังสือและถ้อยความเขียนที่ปรากฏในตัวเล่มแห่งการงานอันเบิกบาน ถูกนำย้อนกลับมาศึกษาอ่านใหม่ หลังจากที่ฉันได้นำชีวิตไปติดหนังสือชื่อนี้เมื่อยี่สิบปีมาแล้ว และลืมไปเลยด้วยซ้ำ วันนี้ฉันบังเอิญค้นเจอและหลังจากลงมืออ่านซ้ำอีกครั้ง ก็เกิดมีบางสิ่งจุดประกายความคิด ความรู้สึก และการทำงาน ฉันพบคำตอบในการมีชีวิตอยู่ของตัวเองที่จะทำอย่างไรไม่ให้สูญเปล่าเหมือนที่ผ่านมา ฉันเกิดความรู้สึกมั่นใจเพิ่มขึ้นมาอีกนิดๆ หลังจากมีวิถีชีวิตขลุกขลิกที่โกทูโนวนี้ (อ่านบทนี้แล้วยังคะ "หกเดือนนี้ฉันว่าฉันได้...")
แต่ช้าก่อน..ฉันไม่ได้กลายเป็นคนใหม่รวดเร็วขนาดนั้น...ภายใต้ความรู้สึกเชื่อมั่นในตัวเองเพิ่มเติมก็มีความรู้สึกด้านมืดให้แปลกประหลาดใจตัวเองเช่นกัน นั่นคือพอมองเห็นลางๆ ในความไม่ค่อยจะชอบใจ พอใจอะไรนักจากบางคน หรือเป็ดจะเผลอเหยีบหนวดสิงโตเข้าให้แล้ว
อภิโธ่! มีเสียงลอยลมมาปลอบใจ ไม่เป็นไร มีขาวก็มีดำ มีด้านมืดก็มีด้านสว่าง ช่างเถอะๆ พี่เป็นเป็ด พี่ก็วิ่ง พี่ก็บิน พี่ก็ว่ายได้ในแบบของพี่ ใครเขาก็ต้องเก่งกว่าอยู่แล้ว เพราะเขาเฉพาะเจาะลึก ก็แค่ลึกลงเฉพาะที่ที่ของเขา! ยังไงพี่เป็ดก็ทำ(ดีๆ)ต่อไป
โอ้...ทำดี แต่อย่าเด่น จะเป็นภัย จบเรื่องราวเป็ด (ดื้อดึง)ที่ไม่ได้อยู่รวมฝูง แล้วนึกสนุกจะบิน ปีนขึ้นไปนอนบนขื่อสูงเหมือนไก่ต็อก สักวันก็จะไข่ตกลงมา แปะหัวใครบางคน ให้หัว(หรือไข่) แตกเละตุ้มเป๊ะไปเลย
แต่จะว่าไปก็สนุกดี ไม่กดดันอย่างไรแล้วนี่คะ ที่เคยบอกไว้ (บอกตอนไหน ต้องไปค้นไปคุ้ยหาอ่านใหม่แล้วค่ะ) และ...
การทำงานแบบปัจจุบัน แบบว่าเล่นๆ เรียนๆ รู้ๆ ก็ไม่ใช่ว่าจะฉายเดี่ยวเสียทีเดียวหรอกค่ะ
...แหมๆ เป็ดก็มีผู้รู้ช่วยชี้แนะเหมือนกันนะคะ
...จะว่าเป็นต้นแบบก็ไม่ถึงขนาดนั้น
...แต่คนเราจะมีต้นแบบสักกี่แบบก็ไม่แปลกกระไร จริงไหมคะ
...คุณล่ะคะ มีกี่คนที่เป็นต้นแบบ?
ปิดท้าย ขนาดเป็ดไม่ได้อยู่รวมฝูง แล้วนกฮูกที่หลงฝูงล่ะคะ จะขนาดไหน ถามนกฮูกค่ะ...
สวัสดีครับ พี่ดาว...เอ๊ะ...ตรงนี้ต้องเรียกว่า พี่เป็ด อ้ะเปล่า? ;-)
พอดีล็อคอินเข้ามาจ้ะเอ๋ บันทึกใหม่สุดพอดีครับ เลยแวะมาทักทายด้วยความระลึกถึง
ที่ผ่านมาจะสูญเปล่าจริงหรือไม่นั้น ผมว่าอีกไม่นานก็จะรู้ครับ บางคนบอกว่า บางสิ่งบางอย่างต้องรอเวลา & สถานที่ ที่เหมาะสม ก็จะเกิดขึ้นมาเอง เร่งก็ไม่ได้ หน่วงก็ไม่ได้...
ไว้จะแวะมาคุยต่อครับ ขอแว้บไปทำอย่างอื่นแป๊บหนึ่ง ^__^
"เมื่อเรามองงานเป็นวิถีที่จะดื่มด่ำและเพิ่มความหมายให้แก่ประสบการณ์ชีวิต พวกเราทุกคนจะเห็นคุณค่าของงานภายในหัวใจตนเอง และจะจุดประกายมันในผู้อื่นรอบๆ ตัวเราด้วย และใช้ทุก ๆ แง่ของงานในการเรียนรู้และงอกงาม..."
ชอบจังเลยค่ะ
สวัสดียามดึกค่ะพี่ดาว..
แวะมากอดเป็ดค่ะ อิ..อิ..
ไม่ได้มาทักทายนานคิดถึงจัง พี่ดาวสบายดีนะคะ
ส่งกำลังใจให้พี่ดาวนะคะ สู้ๆๆๆๆๆๆ เพื่อวันแห่งชัยชนะค่ะ^__^
สวัสดีค่ะพี่ชิว
สวัสดีค่ะน้อง ครูตุ๊กแก
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ดาว
เขียนไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ตี 1 ระบบล่ม
โชคดีจังได้ copy ไว้ค่ะ .. คิดถึงเลยค่ะ
...
มาทักทายดึกดื่น ยังไม่อยากจะหลับค่ะ
- -
อ่านแล้วก็ได้ทบทวนตัวเองเช่นกันค่ะพี่ดาว
ปูก็คงไม่ต่าง จากพี่ดาว ก็เป็นเป็ดเหมือนกันค่ะ
- -
บางครั้งก็งง และสับสนนะคะ ... จุดหมายปลายทาง?
ปลายทางที่ใฝ่ฝัน ... สุขสันต์ระหว่างทาง ...
- -
รักพี่เสียดายน้องจังค่ะพี่ดาว ... ได้อย่างเสียอย่างอีก?
ฝันดี นะคะพี่ดาว พรุ่งนี้ไปดูน้องฟ้า กะนายเมฆ ดีกว่านะคะ
- -
อิ่มอร่อยกับอาหารเช้า นะคะพี่ดาว ...
สวัสดีค่ะน้อง poo น้องฟ้าและนายเมฆ
สวัสดีค่ะท่าน ผอ.นายประจักษ์
เป็นเป็ดนะดี ขอย้ำๆๆ เพราะเป็ดมีความสามารถหลากหลายอย่าง เป็น multiple skill เชียวล่ะ มีใครบ้างที่จะมีความสามารถได้เช่นเป็ดก๊าบๆ ไม่มี๊-ไม่มี และเชื่อเถอะว่า..สักวันหนึ่งเป็นตัวน้อยก็จะโตเป็นเป็ดวัยรุ่น เป็นเป็ดตัวใหญ่ แล้วก็จะเป็นเป็ด สว. ในที่สุด อิอิ
ฝันให้ไกล แล้วไปให้ถึงนะพี่เป็ด ^^
ป.ล. ช่วยลบ ความคิดเห็นที่ 9 ให้หน่อย นะนะน๊า แบบว่าสะกดผิดแต่รู้ตัว ห้ามมาปรับด้วยนะ ^^
น้องจ๊ะ...
ห้ามปรับๆๆ แบบว่า..กลางวันก็ทำงานเป็น GB ส่วนกลางคืนก็เป็นจับกัง พอมาอยู่หน้าจอคอมพ์ก็เลยเพลียๆ เบลอๆ สมองไม่ค่อยกระดี๊กระด๊า ไม่สามารถประมวลผลได้แม่นยำและถูกต้อง สมควรให้อภัย หน่านะ นะนะน๊า
ไม่ต้องลบก็ได้จ๊ะ ให้ใครๆ รู้ไปเลยว่าหนูต้อมพิมพ์ผิด ^^ และเชื่อเถอะว่า..สักวันหนึ่งเป็นตัวน้อยก็จะโตเป็นเป็ดวัยรุ่น
น้องจ๊ะ...
ต้องพักสมองกันทั้งคู่แล้วนะ หัดวาดรูปบ้างดีกว่า ชอบมากบันทึกเรื่องนี้ (พี่น้องชวนวาดภาพ<< แนะนำค่ะ คลิกเลยค่ะ)
เหงื่อตก...ฝัน! กับ ฝัน!...เหงื่อตก ต่างกันตรงไหน??????? เมื่อวานไปแซวอา(จารย์)จ๊ะว่าอย่าติดบล็อกเหมือนพี่จ๊ะนะ อิอิ
ป.ล. ตกใจ มีคนเข้ามาหาเจ้านาย ดีนะเนี่ยที่น้องจ๊ะตัวบอบบางไม่ได้อยู่คนเดียว เธอเข้ามาพูดฉอดๆๆ มาตาม "พี่..." ไปประชุมสภา ขอเบอร์ลุง และร่ายสาธยายความเป็นมา น้องจ๊ะซึ่งนั่งอยู่หลังคอมพ์ก็ได้แต่นิ่ง ตกตะลึง ชายตาดูเพื่อน..เธอก็จดเบอร์ยิกๆๆ ใส่กระดาษให้(คนสติไม่ดีคนนั้น) พอเธอพูดฉอดๆๆ จบก็.."น้ำเย็นมีไหม ขอดื่มน้ำเย็นหน่อย แบบว่าวันนี้แต่งตัวไม่เรียบร้อย" (เออ..มันเกี่ยวกันไหมกับการแต่งตัว) พูดฉอดๆๆ แว๊ดๆๆ แล้วเดินออกไป น้องจ๊ะได้แต่มองตามแล้วถามเพื่อนว่า.."ให้เบอร์อะไรไปน่ะ" เพื่อนบอก.."ไม่ใช่เบอร์ที่นี่" อิอิ เดี๋ยวนะ ขอไปเฉ่งยามก่อน อ้อ..เธอบอกว่าเธอชื่อลิเวียน่ะ และชวนน้องจ๊ะกับเพื่อนไปประชุมสภาด้วย พี่จ๊ะไปด้วยกันไหม? อิอิ
น้องจ๊ะ...
แน่ะ พูดเป็นเล่นไป รู้งี้เมื่อกี้ถ่ายรูปเธอคนนั้นให้พี่จ๊ะดูด้วย ก็น่าสะพรึงกลัวนี่ ดีนะน้องจ๊ะที่แสนจะบอบบางไม่ได้ขวัญอ่อนขนาดนั้น เธอคนนั้นบอกว่าเป็น ส.ส. จากพรรค.... เธอบอกมาสี่ห้าพรรค โอ้ แม่เจ้า ต้องหลุดมาจากสวนปรุงแน่ๆ เลย
ป.ล. ตอนนี้ฝนที่นี่ตกหนัก บ้านพี่จ๊ะมีฝนไหมจ๊ะ
หวัดดีจ๊ะ
เป็นเป็ดดีทุกอย่างแต่ไม่เก่งซักเรื่อง
แต่ชอบเป็ดร่อน เป็ดย่างน้ำแดง เป็ดพะโล้มากค่ะ
น้องจ๊ะ...
สวัสดีค่ะ pa_daeng [มณีแดง คนสวย แซ่เฮ]
พรุ่งนี้หรือมะรืนนี้..ตรวจการบ้าน tag ความลับ ได้เลยนะคะ(หรือเปล่า) คิดว่าจะเสร็จทันไหมเอ่ย? ชักลังเล เพราะแค่ร่างๆ ไว้ ไม่รู้จะถูกใจพี่จ๊ะไหม เอ้อเฮอ....
ลมรักหรือ? ไม่มี๊-ไม่มี ก็ร้องเพลงรอ-ร้อ-รอ อยู่เนี่ย
น้องจ๊ะ...
อยากเขียนก็เขียนเลย รีบลงมือ..น้องจ๊ะจะรออ่าน
น้องจ๊ะ และอา(จารย์)จ๊ะ คะ
ผู้บริหารบางคน(จริงๆ ก็ไม่ใช่เฉพาะผู้บริหารหรอกนะจ๊ะ)มองด้วยสายตาตัวเองก็จะเข้าข้างตัวเอง เราเองก็เป็นเหมือนกัน..ใช่ไหมเอ่ย ไม่เป็นไรนะจ๊ะ นกฮูกก็นกฮูกสิ
เขาก็เล่นไปตามบทบาทของเขานั่นแล ก็เหมือนที่เป็ดก็เล่นเป็นเป็ดอยู่นี่ไง ^^
สวัสดีค่ะคุณวัชรา ทองหยอด
จริงๆ แล้วตั้งใจว่าจะมานั่งเขียนการบ้าน "ความลับ" ส่งพี่จ๊ะนะเนี่ย แต่นั่งไปนั่งมาก็หาวหวอดๆ แล้วสิ อิอิ
ที่ถามพี่ไข่ว่า เป็ดวิเศษตรงไหน? ก็ตรงที่เป็นเป็ดช่างฝันนะสิ
น้องจ๊ะ...
เฮ้น้องจ๊ะ...
ดึกแล้วนะจ๊ะ
พี่ดาว
เด็กๆ เรียกร้องให้ไปเมืองโบราณอีกครั้ง (!) วันนี้
ผมเลยนำภาพ เชียงใหม่ในอดีต มาฝากเล็กๆ น้อยๆ ครับ
ก็ว่าจะมานั่งทำการบ้าน "ความลับ" แต่สงสัยจะไม่ได้ส่งคืนนี้ เพราะคุยโทรติดพันไปหน่อย (ไม่หน่อยล่ะค่ะ) เลยไม่ได้จิ้มสักตัวเนี่ย อิอิ
พี่ชิวค่ะ
น้องจ๊ะ...
ไม่ส่งการบ้านเลย..ดีไหม? ^^
น้องจ๊ะ
สวัสดีครับ
แวะมาทักทาย ยังไม่ได้อ่านเลย อิๆๆ
สวัสดีค่ะคุณครูภาษาไทย อ. ธ.วั ช ชั ย
"เมื่อเรามองงานเป็นวิถีที่จะดื่มด่ำและเพิ่มความหมายให้แก่ประสบการณ์ชีวิต พวกเราทุกคนจะเห็นคุณค่าของงานภายในหัวใจตนเอง และจะจุดประกายมันในผู้อื่นรอบๆ ตัวเราด้วย และใช้ทุก ๆ แง่ของงานในการเรียนรู้และงอกงาม..."
* ....
เหมือนเคยอ่านไหมคะ ...
แม้ไม่ได้ทำงานที่ตนรัก แต่ก็ให้รักในงานที่ทำ ...
* ...
เรื่องนี้ปรับไปใช้กับกรณีอื่นได้ไหมคะ พี่ดาว ...
เพื่อนถามเช่นความรัก นี่เห็นท่าจะยาก ? คะ
* ปูต้องถามผู้มีประสบการณ์จะ จะได้ไปบอกเพื่อนถูก
* ....
พี่ดาวขา พี่ดาว เคยดูหนังเรื่องนี้ 1971 ไหมคะ ...
ปูพยายามหาเพลง ก็ยังไม่เจอค่ะ "'' ขอบคุณค่ะ
น้องปู
อา(จารย์)จ๊ะ คะ
มีคนฝากข้อความถึงแน่ะ <คลิกที่นี่>
น้อง (อ.)ขจิต ค่ะ
น้องจ๊ะ
ก็ตรงท้ายๆ บันทึกไงล่ะ ตัวหนังสือสีน้ำเงิน ที่น้องจ๊ะเอาข้อความในเมล์ของพี่คนสวยมาวางลงไป ไง
ฮ่าๆๆ น้องต้อม พี่คนสวยมี งง งง
น้องจ๊ะว่าพี่ขจิตงงๆ กว่า ^^
น้องจ๊ะ...จ๊ะ
พี่ขจิตของน้องจ๊ะ งงจริงๆ ด้วยเนอะ
+ สวัสดีค่ะพี่ดาว....
+ อ่านแล้ว..ประทับใจมากค่ะ...
+ ประทับใจในการรู้จักตรวจสอบวิถีของตัวเอง....
+ อ๋อยว่าพี่ดาวเก่งออกค่ะ...มีการตั้งสมมติฐาน ศึกษา ค้นคว้า ทดลอง สรุปผล
+ " คุณค่าของความเป็นคน
อยู่ที่ตนฝึกฝนไม่ละเลย
การงานร่วมประสานให้เคย
อย่าเฉยเมยสู่แนวทางสร้างความดี"
+ จำมาจากเพลงอะไรสักเพลงหนึ่งค่ะ...
+ อ๋อยว่าพี่ดาวทำดีแล้ว...จงทำดีต่อไป...เหยียบหนวดสิงโตบ้าง...นั่นคือรสชาติของชีวิต
+ อ๋อยก็เคยเหยียบค่ะ..แต่เหยียบด้วยกฏ ระเบียบ กติกา....แม้ว่าผลของการเหยียบจะต้องสูญเสียอะไรไปหลายอย่าง แต่ฉันก็ยังมีความเป็นคนเหลืออยู่...(ยืดอกพกอะไรดีละท่านพี่)
+ เมื่อเราชนะใจตนเองได้ ก็จะชนะทุกสิ่ง
+ อ่าน ๆ แล้วทำให้นึกขึ้นว่า พี่ดาวน่าจะเหมาะกับการเป็นครู นะนี่....
+ อ้าวจบซะงันไป.....
+ ออ...เมื่อคืนเข้ามาแล้วทำอีท่าไหนไม่รู้ทะลุมิติไปที่บันทึกถึงเพื่อนร่วมรุ่นของท่านพี่
+ อ่านเพลินไปหน่อย..10 เรื่องราวรวดเดียว...นอนตีหนึ่งกว่า ๆ ...
+ พ่อสัมมีงอน.....อ๋อยจะนอนท่านพี่แกตื่นมางึมงำ ๆ แล้วหลับต่อ...
+ ขำ ๆ ดี...
คุณแม่อ๋อยน้องแอมแปร์ค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง(พี่)ชิว
น้อง (อ.)ขจิต ฝอยทอง คะ
สวัสดีตอนสาย ๆ ค่ะพี่ดาวลูกไก่
บันทึกนี้น้องรออ่านนะคะ....จริงค่ะ แต่พลาดไปได้อย่างน่าเสียดาย อ่านเสีย 2 รอบ ... โอ้...เป็ดหรือนี่....
คงเป็นเป็ดชั้นยอด....เป็ดปักกิ่ง..ที่แพงระยับ อร่อยน่าดู...ขออนุญาตแซวเล่นค่ะ
จะไก่ จะเป็ด จะนกฮูก จะ... น้องว่า..ล้วนมีหน้าที่ ภาระ และเป็นฟันเฟืองเล็ก ๆ ในสังคมไม่ทางใดก็ทางหนึ่งนะคะ...^_^...
แล้ว...คิดว่า...พี่ดาวลูกไก่...ไม่ใช่เป็ดธรรมดา ๆ ค่ะ....
ขอคัดลอก...ข้อความอันงดงามของ ท่านตาร์ถัง ตุลกู รินโพเช่ (TAR THANG TULKU) ในหนังสือ "SKILLFUL MEANS" หรือชื่อไทย "แห่งการงานอันเบิกบาน".....
"เมื่อเรามองงานเป็นวิถีที่จะดื่มด่ำและเพิ่มความหมายให้แก่ประสบการณ์ชีวิต พวกเราทุกคนจะเห็นคุณค่าของงานภายในหัวใจตนเอง และจะจุดประกายมันในผู้อื่นรอบๆ ตัวเราด้วย และใช้ทุก ๆ แง่ของงานในการเรียนรู้และงอกงาม..."
งดงามและสร้างสรรค์แรงใจมากเลยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
พี่ดาวลูกไก่คะ
ติดใจมากมาย .. เลยส่งดอกไม้มากำนัล....เพิ่มค่าคำขอบคุณค่ะ
เอาดอกไม้มาแสดงความยินดี
สวัสดีค่ะน้อง คนไม่มีราก
ตายแล้ว! พี่ลืมไปบอกข่าวบันทึกนี้ให้ทราบ ตั้งใจแล้วว่าเขียนพาดพิงถึงหนังสือเล่มนี้แล้วต้องบอกน้องสาวคนนี้ด้วย เพราะเป็นผู้จุดประกายความสุขจากการอ่านหนังสือแนวนี้ค่ะ
คราวหน้าไม่ยอมให้น้องคนไม่มีราก หลุดบันทึกค่ะ สัญญา^^
ขอบคุณนะคะ เขินจัง มาชมกันเป็นเป็ดชั้นยอด...เป็ดปักกิ่ง โอย อยากกินแล้วมั้ยล่ะ...
สวัสดีค่ะคุณ มนัญญา
หวัดดีค่ะ
มาสมัครร่วมทีมเป็ดด้วยอีกคนค่ะ รู้ถึงแม้เล็กน้อยก็ดีกว่าไม่รู้นะคะ
สวัสดีค่ะน้องดาว
มาเป็น ยายเป็ด ขี้เหร่ด้วยคนหนึ่ง
สนุกค่ะ จะมาอ่านอีกนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ Jinnipa
สวัสดีค่ะคุณครูพี่ครูอ้อย แซ่เฮ
น้องชาย ขจิต ฝอยทอง คะ
สวัสดีค่ะพี่ มนัญญา
สวัสดีครับ พี่ดาว
อาหารชุดนี้ฝีมือหนูนิ (ลูกสาวคนเล็ก) นำไปฝากครูบิ๋มแล้วในบันทึกเกี่ยวกับแป้งโด
ก็เลยนำมาฝากพี่ดาวอีกคน...จะได้น้ำหนักขึ้นพร้อมๆ กัน 5555
ตามไปดูภาพใหญ่กว่านี้ได้ที่นี่ครับ : ศิลปะแป้งโด ฝีมือลูกสาว
พี่เจ๊ มนัญญา
คุณพ่อลูกสองคะ
สวัสดีค่ะน้อง อ.ขจิต
-ตามอ่านงานเป็ดๆ เห็นเป็ดตัวหนึ่งไซร้ขนแล้วก็มุดนำ ดำลงไปหายเงียบ โอ้ นั่นไงโผล่ขึ้นมาแล้ว มาพร้อมกับปลาตัวโต
-อยากอ่านอีก
-สวัสดีค่ะน้องดาว krutoiทำภาพสวยๆได้เพราะเป็ดช่วยสอน ฮ้าๆๆ
อยากให้สอนแต่งบล็อก ที่บันทึกนี้น่ารัก แบบ แคว๊กๆ
สวัสดีค่ะคุณครู krutoi
ครูต้อยมาเป็นแม่ดันเป็ดด้วยเหมือนกันนะคะ ฮ่าๆ
ขอบคุณค่ะ แล้วเป็ดจะสอนครูต้อยดำนา เอ้อ...ดำน้ำค่ะ เอาแบบแคว๊กๆ หรือแบบควิ้กๆ (Quick)ดีคะ
สวัสดีค่ะ มาอ่านเรื่องเป็ด ของพี่ดาวลูกไก่ค่ะ อิอิ
น้อง อ.ขจิตค่ะ
น้อง paula ที่ปรึกษา~natadee คะ
สวัสดีค่ะ
* มาสมัครเป็นเป็ดๆ
* ขอตามไปด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะคุณครู นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
สวัสดีค่ะคุณพี่ครูคิม
สวัสดีก๊าบ ก๊าบ ค่ะคุณnuch
