การไม่เชื่อว่า "ตนทำได้" คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราล้มเหลว


 

ช่วงนี้ยูบีซี นำเรื่องสตาร์ วอร์ส ทุกภาคมาฉายอีกครั้ง ความจริง ก็ได้ดูมาแทบทุกภาคในโรงภาพยนต์ แต่กลับมาดูอีกครั้งในทีวี ก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ  มีหลายสิ่งหลายอย่าง ที่ได้แง่คิดมาจากหนังเรื่องนี้ โดยเฉพาะฉากนี้.. ดูแล้วชอบจัง มันทำให้เกิดกำลังใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

ฉากนั้น.......

 

ปรมาจารย์โยดาฟาดสายฟ้าใส่เคานท์ดูกูศิษย์เก่า

อาจารย์โยดาสอนการควบคุมพลังเจไดให้กับลุค สกายวอคเกอร์  โดยให้เขาใช้พลังยกยานลำหนึ่ง ซึ่งตกอยู่ในหนองน้ำ 

ลุคไม่มีความเชื่อมั่น จึงเกิดความกลัวในความล้มเหลว ทั้งที่ยังไม่ได้ลงมือ เพราะเห็นว่าการใช้พลังยกยานด้วยมือเปล่านั้น มันยากลำบากเกินไป

เขามองมันอย่างหวั่นๆ แล้วหันไปมองอาจารย์โยดา ครางว่า

" ผมคงทำไม่ได้ "

อาจารย์โยดาถอนใจถามว่า เจ้ายังไม่ได้ลงมือทำ แล้วรู้อย่างไรว่าทำไมไม่ได้

หลังจากอาจารย์พูดปลุกปลอบกำลังใจ ลุคจึงพยักหน้าตัดสินใจกล่าวว่า  " ผมจะลองดู"

อาจารย์โยดาส่ายหน้า

 "  อย่าลอง เพราะนั่นไม่ใช่สิ่งที่จะลองทำเล่นๆ แต่จงทำ หรือไม่ก็  ไม่ต้องทำ "

ลุคได้แต่พยักหน้า สูดลมหายใจบึกๆเข้าปอด  

" ก็ได้ ผมจะทำ"

จากนั้นกันไปทางหนองน้ำอีกครั้ง  ยานซึ่งจมอยู่ในน้ำ โผล่เพียงเสาตรงหัวเล็กๆ ไม่รู้ว่าข้างล่างที่จมอยู่นั้นมันใหญ่เพียงใด ลุคใช้พลังยกมันขึ้นมาช้าๆ  จึงเห็นว่าสิ่งที่ปรากฏโผล่ขึ้นมานั้นมันเป็นยานลำใหญ่มาก มันทำให้เขาเกิดความไม่มั่นใจขึ้นมาเมื่อคำนวณได้ถึงขนาดของยาน แล้วสุดท้าย พลังของเขาก็ขาดหายและยานก็จมลงไปอีกครั้ง

เขากันไปทางอาจารย์โยดา แล้วบอกอย่างท้อแท้

" ผมทำไม่ได้  มันใหญ่เกินกว่าพลังของผมจะยกขึ้นมาได้"

อาจารย์โยดาส่ายหน้าบอกว่า  อย่าไปยึดติดกับภาพซึ่งเป็นกายหยาบที่เรามองเห็น เล็กหรือใหญ่ ขนาดนั้นไม่สำคัญ แต่จงเชื่อมั่นในพลังที่ตนเองมี  แล้วถามเด็กหนุ่มว่าเห็นรูปร่างของท่านไหม ท่านตัวเล็กมาก เล็กขนาดเด็กสี่ห้าขวบเอง จากนั้นบอกอีกว่า พลังอยู่ที่ตัวเรา อยู่ในใจของเรา อยู่รอบตัวเรา เราต้องดึงมันออกมา ใช้มันออกมา

แต่ลุคไม่ฟังอีก ความท้อแท้ที่เกาะกุมจิตใจ ทำให้เขาสะบัดหน้าไปนั่งอีกมุมหนึ่ง อาจารย์โยดา จึงหันไปทางหนองน้ำ แล้วยื่นมือชูขึ้น ใช้พลังของท่าน ค่อยๆยกยานลำมหึมาขึ้นมาจากนั้น แล้ววางลงบนพื้นดิน

ลุคหันมามองอย่างตกตะลึง ลุกกลับเข้ามาอีกครั้ง มองยานอย่างไม่เชื่อสายตา แล้วหันมามองอาจารย์โยดา ซึ่งตัวเล็กกระจิ๊ดเดียว แต่สามารถยกยานลำมหึมาลำนั้นขึ้นมาได้  อุทานว่า

"  ผมไม่อยากเชื่อเลย"

อาจายร์โยดาพยักหน้า พูดเสียงเนิบนาบ

" เพราะเหตุนี้  เจ้าถึงล้มเหลว"

 

...................................................

 

เพราะลุคไม่มีความเชื่อ ว่าเขาทำได้  มันคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาล้มเหลว


งาน.. ต่อให้เล็กหรือยิ่งใหญ่ หนักหนาหรือบางเบาแค่ไหน  ขอเพียงเราไม่มีความเชื่อ ว่าเราทำได้  ..เราก็เท่ากับล้มเหลว ที่จะทำงานชิ้นนั้นแล้ว

การจะทำสิ่งใดก็ตาม.. เมื่อจะทำ ก็ให้คิดตั้งใจลงมือทำเลย  ไม่ใช่ คิดว่า "ขอลองทำดูก่อน"  เพราะ การลองทำ จะทำให้เราไม่จริงจังต่อมัน

และ อุปสรรคสำคัญ ที่จะนำมาซึ่งความล้มเหลวเมื่อจะทำงานสิ่งใดก็ตามก็คือ ความกลัว ... ในบางครั้ง..เพราะรู้สึกว่า งานนั้นมันยิ่งใหญ่เกินไป หนักเกินไป   จิตใจก็บังเกิดความกลัว   จากนั้นความกลัวก็ทำให้รู้สึกท้อแท้  สิ่งนี้เองจะสะกัดกั้นพลังในกายของเราให้หยุดชะงักลง

 

ดังนั้น จงมีความเชื่อในพลังของตน..สลัดความกลัวออกไป

เพราะพลังของคนเรานั้นมักยิ่งใหญ่และทรงพลังอำนาจเกินกว่าที่เราจะคาดคิดถึง

พลังจะอยู่กับเรา.. ขอเพียงเรามีความมั่นใจในตนเองว่า....

เราต้องทำได้ !

 

 

 

.

หมายเลขบันทึก: 72634เขียนเมื่อ 14 มกราคม 2007 22:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:02 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)
บันทึกนี้ โดนใจจริง ๆ ค่ะ ได้แง่คิดที่ดีมาก ๆ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

ว่าแต่เคยดูเรื่องนี้หรือเปล่าคะ เป็นแฟนตาซีไซไฟที่สนุกมากๆเลย ปกติก็ชอบหนังแนวแฟนตาซีไซไฟ โดยเฉพาะแนวอวกาศอยู่แล้ว รู้สึกอวกาศและดวงดาวว่ามันมีอะไรที่ลึกล้ำชวนจินตนาการมากๆ แล้วที่สำคัญหนังเรื่องนี้นอกจากดูได้สนุกแล้ว ก็ยังแฝงแง่คิดอะไรๆหลายอย่างทีเดียว

ถ้ายังไม่เคยดู ก็ลองหาเช่าดูนะคะ แต่ถ้าดูแล้วชอบ ก็แวะมาคุยกันอีกนะคะ

^___^

ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ ว่าภาคนี้เคยดูรึเปล่าค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

การลงมือทำสิ่งใด...ผมมองว่าต้องเริ่มต้นจากความศรัทธาในตัวเองเสียก่อน แต่ก็ต้องไม่ลืมที่จะให้ความสำคัญและเชื่อมั่นในคนรอบข้างด้วย...

โลกสร้างมนุษย์มาเพื่อให้เอาชนะอุปสรรคด้วยหัวจิตหัวใจที่เข้มแข็งของตนเองและเพื่อให้รู้จักรวมแรงพลังคนผองเพื่อนในการรังสรรค์ประโยชน์ต่อสังคม

เพิ่งทราบว่าคุณ k-jira กลับมา g2k ดีใจมากค่ะ  ชอบบันทึกนี้ค่ะ

มาตอบค่ะ

 

P

 :::~ ขอบคุณมากค่ะ เป็นข้อคิดที่ดีมากค่ะ ศรัทธาเปรียบเหมือนแก่นหลักของจิตวิญญาณของคน มีคำกล่าวว่า " เสียทรัพย์เพื่อรักษาอวับวะ เสียอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต ยอมสละชีวิตเพื่อรักษาไว้ซึ่งศักดิ์ศรี"  

แต่ในชีวิตที่ผ่านมา k-jira มีความเห็นว่าว่า..คนเรานั้นอยู่อย่างไร้ศักดิ์ศรียังพอกล้ำกลืนได้ แต่หากเมื่อใดที่ศรัทธาถูกทำลายสูญสลายไป ในใจจะเจ็บปวดไปจนถึงวิญญาณ ว่างเปล่าและไร้ความหมาย นาน..กว่าจะกอบกู้ แม้จะฟื้นตัวเองกลับมาได้อีกครั้ง แต่มันคงเป็นแผลเป็นไปจนตาย (เฮ้อ..มีประสบการณ์มาแล้วค่ะ มันเจ็บจริงๆ)

 ............................

 

P
อาจารย์หมอ ปารมี  

:: สวัสดีค่ะคุณหมอ.. กลับมาได้ระยะหนึ่งแล้วค่ะ เพียงแต่ช่วงนี้มีปัญหาสุขภาพนิดหน่อย คงจะมาๆหายๆไปอีกสักระยะใหญ่เหมือนกัน ขอบคุณมากนะคะ ดีใจมากๆ ที่คุณหมอแวะมาทักทายถึงที่นี่ค่ะ ^__^

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท