ผมมีพี่-น้องหลายคนใน Gotoknow ทั้งที่รู้สึกอยู่ลึกๆในใจ แต่ไม่กล้าเอ่ยเรียกขานอย่างเปิดเผย ด้วยว่าในใจนั้นคิดว่าคนแบบนี้คือน้องชาย น้องสาว ที่ผมรัก ศรัทธา และภาคภูมิใจในตัวเขาเหล่านั้นมากๆ นับพี่ นับน้องก็ด้วยวัยวุฒิที่แตกต่าง แต่ที่ไม่กล้าเรียกขานอย่างเปิดเผยก็เพราะในใจนั้น ผมเรียกคนกลุ่มนั้นตลอดเวลาว่า " ท่านอาจารย์ .. " มันเลยขัดกันเอง ทั้งๆที่มีดีทั้งคู่ คือเรียกน้องด้วยความรู้สึก รัก ผูกพัน อบอุ่น เรียกท่านอาจารย์ก็ด้วยความเคารพศรัทธา ในความดี ความรู้ ความสามารถ และประสบการณ์ ครั้นจะเรียกรวมว่า " น้องท่านอาจารย์ " คนฟังอาจสับสนได้ พอๆกับที่จะเรียกใครคนหนึ่งว่า " น้องพี่เม่ย " นั่นแหละ
เรื่องนี้เห็นทีจะต้องนำไปเขียนเปิดเผยตัวตนของคนกลุ่มนี้ที่อยูในใจผมให้ได้รับรู้กันสักวัน ว่าไปทีละคนสองคน โปรดคอยติดตาม ..
กลุ่มที่สองนี่แปลกครับ .. อ่านๆเขียนๆกันไม่เท่าไรก็รู้สึก "ใช่เลย" อย่างรวดเร็ว เชื่อมั่น ศรัทธา ในความรู้ ความดี แล้วก็เรียกน้องเสียง่ายๆแบบไม่เกรงใจ .. เมื่อไม่เกรงใจ จะยกตัวอย่างจริงๆเลยก็ได้ ขอไล่มาให้ดูสักครึ่งโหลก่อนก็แล้วกัน ความจริงมีมากกว่านั้นครับ
เขียนมาตั้งยาวยังไม่เข้าเรื่องเลย แต่คงไม่เป็นไร เพราะ น้องบ่าวที่ผมรักและศรัทธา ผู้มีปัญญา ความรู้ ความสามารถ ความดี และความเป็นตัวของตัวเองสูงยิ่ง บอกว่าให้ เขียนตามที่อยากเขียน และ เขียนอย่างอิสระ นี่ครับ
เพื่อให้สอดคล้องกับหัวบันทึก ก็ต้องบอกว่า ผมรัก ห่วงน้องๆ ที่ขยันมากๆ ทุ่มเวลาให้กับสิ่งที่รัก คือการศึกษาหาความรู้ ความจริงในเรื่องที่สนใจ ทำมาทำไปบางทีก็ลืมดูแลตัวเอง ... ก็ อิเหนาเป็นเอง มาแล้วครับ เลยไปเขียนบอกเตือนน้องบ่าว นายเม้ง ใน บันทึกนี้ ของเขาว่า ..
ขยันจริงนะน้องบ่าว !
อย่างนี้เขาเรียกว่าพักผ่อนไปกับการทำงานครับ
ขณะที่ทำก็เหมือนเป็นการเล่นเกม .. เป็นเกมเพื่อ ทำลาย ความไม่รู้ .. พอพบสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ เป็นความรู้ ความจริง ก็เหมือนเล่นเกมชนะ .. เป็นความตื่นเต้นไม่แพ้คนไปดูหนัง ดูละครที่ชื่นชอบ .. ครั้นได้ความรู้มาและได้สรุปเผยแพร่ให้คนอื่นๆได้รับรู้เพื่อนำไปประยุกต์ ใช้ประโยชน์ ก็เกิดความอิ่มใจ เบิกบานใจจากการได้เป็น ผู้ให้
วงจรมันก็เป็นอยู่อย่างนี้ มันดูเหมือนไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จนบางทีถึงกับละเลยไม่สนใจตัวเอง .. พักผ่อนไม่พอบ้าง กิน และหลับนอนไม่เป็นเวลาบ้าง .. ร่างกายก็ฟ้อง และบางทีก็ฟ้องนานเสียด้วย
สรุปก็คือ ขอให้ดูแลสุขภาพด้วยครับ .. อย่าหักโหม .. อย่าลืมดูแลตัวเองให้อยู่กับความพอดี ... ไม่มาก ไม่น้อย
เขียนยาวยังกับพระเทศน์ .. แต่คงรู้นะว่า ด้วยรักและห่วงใย .. ครับน้องบ่าว.
เมื่อมาวางไว้ตรงนี้ ก็ถือโอกาสเตือนท่านอื่นๆที่ผ่านเข้ามาอ่านด้วยก็แล้วกันครับ ด้วยความจริงที่ว่า ร่างกายนี้เรายืมเขามาใช้ชั่วคราว เมื่อเป็นของยืมก็ อย่าใช้มันให้หนักเกินไป ถนอมไว้ใช้นานๆ เพื่อทำประโยชน์ จะได้ ไม่ต้องคืนเขาไปก่อนเวลา และวัยอันควร ครับ
ปัญหาท้ายบันทึก :
น้องบ่าวที่ผมรักและศรัทธา จากบันทึกนี้ น่าจะเป็นใครครับ.
เรียนท่านพี่ HandyMan
น้อง น้อง พี่ พี่
ความดี อยู่ในใจ
ด้วยรักและห่วงใย
ร่วมสร้างไท ใน G2K
ผมขอทายครับ
ถูกไม่ถูกไม่รู้ แต่คนนี้แหละผมว่าใช่เลยครับ
สวัสดีครับทุกท่านครับ
ขอบคุณอาจารย์ครับที่ให้โอกาสผมเรื่อยมา ..และการให้กำลังใจจากผู้ที่เรานับถือ ทำให้มีแรงพลัง หนุนให้ทำงานเพื่อสังคมต่อไป
สิ่งเหล่านี้มีคุณค่าทางจิตใจ หาไม่ได้ง่ายๆ มีเงินเท่าไหร่ก็หาซื้อไม่ได้
ต้องขอขอบพระคุณอาจารย์พินิจมากครับผม
.....
น่าจะเป็นเรื่องราวของ "เม้ง" นะครับ ผมเห็นเขาเป็นหนุ่มมหัศจรรย์อยู่ ในเนื้องานและวิถีชีวิตของเขาครับ
ก็อยากฝากให้ดูแลสุขภาพและให้กำลังใจเขาผ่าน comment นี้ด้วยครับ
สวัสดีครับ อากาศร้อน แต่อบอุ่นใจดีจัง ขอบคุณทุกท่านที่มีส่วนอย่างสำคัญในการแปลงความร้อนของอากาศให้เป็นความอบอุ่นในใจ
ขอใส่วงเล็บปีกกา ขอบคุณรวมมาตั้งแต่ท่าน JJ น้อง ธรรมาวุธ คุณ Bright Lily น้องบ่าว เม้ง สมพร ช่วยอารีย์ ท่านผู้มากอารมณ์ดีชื่อ นายขำ น้องชายนาย สิงห์ป่าสัก น้องสาวผู้น่ารัก แต่ชื่อบังคับให้เราเรียกพี่ ชื่อ พี่เม่ย จนมาลงเอยที่น้องชายแสนใจดีชื่อ จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร .. ในใจคิดอะไรไว้มากอยู่แต่ต้องรีบออกไปธุระด่วน .. ไว้มาเอาคืนภายหลังก็แล้วกันนะครับ ...
อีกนิด .. " ของพันนี้ ใครเร็วใครได้อยู่แล้ว .. อิ อิ. 5 5 5 " รู้มั้ยครับผมตอบใคร ?