คราวที่แล้วเล่าถึงแค่เรื่องเตรียมงาน ก็จะมาต่อเรื่อง Script ของงานกันดีกว่านะคะ สำหรับงานแต่งงานแล้ว ลำดับการจัดงานไม่มีกำหนดการตายตัว แล้วแต่ว่าคู่ไหนจะสะดวกอย่างไร จึงอยากมาแชร์ให้เห็นความหลากหลายของงานแต่ละที่ค่ะ

ในวันนั้นตามกำหนดเริ่มพิธีการบนเวทีประมาณ 19.00 น. แต่ก็ต้องมาเปลี่ยนตามฤกษ์สะดวก เพราะปัญหารถติดทำให้ญาติผู้ใหญ่และเพื่อนๆ มาช้ากว่าปกติ จึงต้องแก้ไขโดยปรับกำหนดการเสิร์ฟอาหาร(สำคัญมาก...อย่าลืม) ช่วงนี้ต้องแก้ไขโดยเลือกเพลงเบาๆ สบายๆ เพื่อไม่ให้กระตุ้นน้ำย่อยมากเกินไป และแขกจะได้ไม่เสียอารมณ์กับการรอคอย 

เมื่อได้เวลาลงตัวที่ 19.40 จึงเริ่มงานโดยปิดไฟในงานทั้งหมดเพื่อดึงความสนใจ จากนั้นพิธีกรก็กล่าวเปิดงานด้วยประโยคโรแมนติคกินใจ แสดงให้เห็นถึงความรักที่มีต่อกันของบ่าว-สาว ซึ่งคบกันมายาวนานถึง 12 ปี และที่มาของการจัดงานในวันนั้น

จากนั้นเปิดไฟสปอร์ตไลท์ไปที่คู่บ่าว-สาวตรงด้านหน้าของงาน ที่ค่อยๆ จูงมือกันเดินขึ้นบนเวที พร้อมกับเปิดเพลง “She” อาจจะเชยไปนิดแต่ก็คลาสสิคสุดๆ (หากไม่มีไฟสปอร์ตไลท์ ให้ใช้วีธีไล่ไฟ โดยเปิดเป็น step ระหว่างทางเดิน) ขณะนั้นบนเวทีได้มีการเตรียมเอฟเฟกต์ประกอบโดยใช้น้ำแข็งแห้ง (Dried Ice) วางในตำแหน่งต่างๆ (คิดได้ก่อนเริ่มงานประมาณ 3 ชั่วโมง) แล้วให้พนักงานเสิร์ฟนำน้ำร้อนมาเติม เปิดพัดลมคุมตำแหน่งเล็กน้อย ก็จะได้หมอกสวยๆ เสริมให้เวทีเด่นขึ้นเมื่อคู่บ่าว-สาวเดินมาถึงเวทีพอดี

ลำดับถัดไปก็เป็นการเชิญแขกผู้ใหญ่ขึ้นมากล่าวอวยพร ขั้นตอนนี้ต้องเตรียมคนเชิญมาลัยคล้องคอ และน้ำสำหรับดื่มอวยพรมารอไว้ (พยายามอย่าคล้องมาลัยหลายพวง แค่พวงเดียวก็เกินพอแล้วค่ะ) ที่สำคัญห้ามเสิร์ฟอาหารตอนนี้เด็ดขาด เมื่ออวยพรเสร็จ คู่บ่าว-สาวอาจขอบคุณแขกที่มาร่วมงานเลยก็ได้  แต่งานนี้เอาไว้ทีหลังแขกจะได้ไม่หนีกลับก่อน 

จากนั้นก็เชิญบ่าว-สาวตัดเค้กเพื่อมอบให้ญาติผู้ใหญ่  ช่วงนี้เปิด “Endless love” (เชยอีกแล้ว..แต่ชอบค่ะ)  กว่าจะตัดเค้กและส่งมอบเสร็จก็ได้เวลาเปิด Presentation พอดี  แล้วก็คงหนีไม่พ้นภาพประทับใจอีกเช่นเคย ยิ่งคู่นี้คบกันมา 12 ปี ไม่ต้องพูดถึงมีตั้งแต่เด็กจนโตเลยค่ะ  ช่วงนี้ให้ทั้งคู่มารออยู่หลังเวทีเมื่อฉายจบ ก็เชิญมาสัมภาษณ์ตามปกติ ตั้งแต่คบกันได้อย่างไร ประทับใจกันตรงไหน ที่สำคัญ ห้ามเผากลางงานนะคะ เอาแต่เรื่องซาบซึ้งตรึงใจก็พอ อย่าเบรคความหวานของงานลงไป (เก็บไว้เล่นช่วงที่เหลือแต่เพื่อนๆก็คงไม่ช้าเกินไป) แล้วก็ให้กล่าวขอบคุณแขก  แถมด้วยเซอร์ไพรส์อีกนิด

เซอร์ไพรส์ของงานอีกอย่างที่ประทับใจมากคือมีโยนช่อบูเก้ด้วย  เป็นที่ใฝ่ฝันของสาวหลายๆ คนที่อยากจะเป็นผู้โชคดีได้รับช่อดอกไม้ต่อจากเจ้าสาวเหมือนในหนัง แต่งานนี้ไม่ต้องไปรอรับในโบสถ์ โยนกันหน้าเวทีนั่นแหละค่ะ สาวๆ ทั้งโสดและอยากโสด ออกมากันเต็มหน้าเวที เปิดเพลงของ wet wet wet เข้ากันมากๆ ชื่อเพลงอะไรไม่รู้ (ดูใน love actually) ได้ข่าวว่าหลังรับช่อบูเก้มีคนได้รับบาดเจ็บเพราะส้นแหลมๆรองเท้าเหยียบใส่กัน(อันนี้ต้องระวังหน่อยนะคะ) แต่ขอบอกว่าสนุกมากๆ ค่ะ

โชคดีในวันงานมีเพื่อนที่เป็นนักร้อง(สมัครเล่น)มาร่วมงาน เลยได้เชิญขึ้นมาสร้างความประทับใจแก่เจ้าของงานและแขก จนเจ้าตัวต้องร้องขอลงจากเวที (ได้ดอกไม้มากว่าเจ้าภาพซะอีกค่ะ) แล้วก็เซอร์ไพรส์อีกรอบด้วยการที่เจ้าบ่าวขึ้นไปร้องเพลงโปรดของเจ้าสาวบนเวที โดยมีเพื่อนๆ เล่นกีตาร์ให้ เน้นว่าต้องนั่งร้องเท่านั้นนะคะ (งานนี้เจ้าบ่าวซ้อมตั้ง 3 เดือน) ด้านหลังก็เปิดภาพงานพิธีตอนเช้าไปพร้อมๆ กันทั้งพิธีแบบไทยและแบบจีน จากนั้นให้เจ้าสาวขึ้นไปมอบดอกไม้ แล้วก็ยืนโอบจากด้านหลัง ช่วยกันร้องเพลง มองตากันซึ้งๆ ขอบอกว่าช่วงนี้แขกน้ำตาซึมกันทั้งงาน ไม่เว้นแม้แต่ตัวดิฉันเอง (สงสัยตามันร้อนด้วยความอิจฉา) เห็นมั๊ยคะว่าถ้าไม่เบรคความโรแมนติคด้วยมุกตลกๆ จะทำให้งานประทับใจมากจริงๆ

โม้มาเยอะเลย แต่ไม่เคยรู้สึกอินกับงานแต่งขนาดนี้มาก่อน อาจเป็นเพราะนี่เป็นงานแรกที่ได้ร่วมงานอย่างเต็มตัวจริงๆ เหนื่อยแต่ก็สนุกค่ะ ที่สำคัญทำให้อยากมีแฟนขึ้นมาทันที (ช้าไปหรือเปล่าเนี่ย) อย่าลืมนะคะ มีคนรักก็พยายามรักษาเค้าไว้ให้ดี นึกถึงแต่วันดีๆ ที่เคยมีด้วยกัน แล้วคุณจะมีความสุขค่ะ

พิธีกรงานแต่ง(1)