• เป็นการจัดการเรียนการสอนแบบที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลางแน่นอนครับผม
• ขอบคุณครับ

• ลืมบอกว่าหวายอร่อยมาก
• กินกับอาจารย์ฝรั่งจาก มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

• ขอบคุณครับอาจารย์ขจิตครับ
• กลับถึงขอนแก่นแล้ว มีญาติๆมาเยี่ยมคุณแม่กัน ที่ออกจากโรงพยาบาล ก็ไม่มีอะไร ท่านอายุมากแล้วก็ต้องซ่อมสุขภาพเป็นปกติ
• เอาไว้แก้ตัวเดือนเมษาอีกครั้งครับ

เรียนท่านอาจารย์บางทราย ตามมาเรียนรู้ กู่สร้างสรรค์

 ครู JJ อาจารย์ หมอเมืองทอง แขมมณี เคยบอกว่า เวลาจัดกิจกรรมให้ดูว่าใครมีบทบาทมากกว่ากันในแต่ละคาบหรือชั่วโมง ใครได้ทำ ได้พูดมากกว่า ก็คนนั้นเป็นศูนย์กลางครับ จำง่ายดี

• สวัสดีครับ พี่บางทราย
• ขอบคุณมากนะครับ
• มีความสุขมาให้ครับ ความสุขที่บอกไม่ถูกว่าเป็นอย่างไร แต่รู้ว่าสุขใจ
• เลยอยากจะมามอบให้กับครอบครัวพี่บางทราย ตลอดจนคุณยายที่ป่วยอยู่ด้วยนะครับ ให้อาการดีขึ้นแล้วหายเป็นปกติในเร็ววันครับ
• โชคดีนะครับ

• JJ

• สิ่งที่อาจารย์หมอสรุปจากท่านอาจารย์หมดเมืองทองนั้น "สั้นและชัด" ที่สุดเลยครับ
• ขอบคุณมากครับ

• น้องเม้งครับ
  
• ขอบคุณมาก น้อมรับความสุขนั้นครับ
• คุณยายก็ทรุดโทรมไปตามสภาพ ก็อายุท่าน 97 แล้ว เราจะยืนยาวเท่าท่านหรือเปล่า คงไม่ถึงนะ เพราะเรารับสารเคมีมากกว่าคนรุ่นท่าน
• ขอบคุณครับ

หวัดดีครับ พอได้รับแจ้งก็คลิกลิงก์เข้ามาอ่านทันทีเลย

อ่านไปก็ขนลุกไป (แสดงว่าเรื่องเล่านี้สามารถเร้าอารมณ์ได้จริง)

ชมคนเล่าแล้วก็ขอชม รร.นี้ด้วยว่าสุดยอดจริงๆ 

อยากให้มี รร.แบบนี้เต็มแผ่นดิน อยากให้มีครูแบบ รร.นี้เต็มแผ่นดิน ทำไงดี

จากที่อ่านเรื่องเล่านี้ พอเห็นได้ว่า ครู รร.นี้ มี good performance ด้านการสอนแบบเด็กเป็นศูนย์กลาง (ผู้บริหารด้วย) ซึ่งการ perform ออกมาดีนี้ ดูได้จาก

หนึ่ง - การทำแบบนี้สะท้อนกระบวนทัศน์ (ทัศนะพื้นฐานที่เป็นตัวกำหนดวิธีคิด วิธีให้คุณค่า และวิธีปฏิบัติ) ของคณะครูโรงเรียนนี้ ต่อเรื่องการศึกษา

สอง - ทำแล้วผลออกมาดี ตรงกับปรัชญาการศึกษาที่พูดกันมาก แต่ไม่ค่อยได้ยินเรื่องการปฏิบัติ 

สาม - ทำอย่างเป็นธรรมชาติมาก ไม่เงอะๆ งะๆ (จากที่อ่าน) ใครทำอะไรได้ถึงขั้นเป็นธรรมชาติมากๆ ดูแล้วเหมือนทำง่ายๆ เป็นไปเอง และดูสวยงาม สง่างาม (เหมือนการขว้างมีดของชอลิ้วเฮียง หรือการใช้นิ้วคีบกระบี่ศัตรูของเล็กเซี่ยวหง ในหนังกำลังภายใน)

อยากฟังเรื่องเล่าแบบนี้อีกเยอะๆ ครับ

• ขอบคุณครับ
• ผมก็รู้สึกเช่นนั้น "แต่ไม่ค่อยได้ยินเรื่องการปฏิบัติ "
• อาจจะมีแต่ไม่ค่อยเผยแพร่ออกมา หรือไม่ค่อยมีจริงๆ
• แต่นักพูดน่ะมากเหลือเกิน หลักการเยอะ เต็มประเทศไทย
• ยังดีครับที่มีหลักการอยู่นะครับ
• อย่างไรก็สนับสนุนแนวทางนี้ครับ
• ขอบคุณครับ

• สวัสดีน้องKawao
• พี่เข้ามาจะตอบหลายครั้งแล้ว ระบบ Internet มันล่มไปทั้งวันเลย เช้านี้มาเชค ใช้ได้แล้ว กำลังจะเอาเข้าร้านซ่อมอยู่ทีเดียว
• เรื่องนี้พี่ไม่ได้บอกว่าเหตุการณ์ที่เล่านั้นเกิดที่ใดนะ  ทิ้งไว้ให้คนถาม ก็มีน้องนี่แหละที่ถามว่า "มีจริงๆหรือ ไอ้โรงเรียนแบบนี้" ดูมันเป็นความฝันมากไปมั๊ง   อือ... สำหรับเมืองไทยอาจจะฝันไกล ไกล แต่ไปไม่ถึงซะที แต่อาจจะมีบ้างนะ เช่น โรงเรียน Summer Hill ที่เมืองกาญจนบุรี(พี่ไม่ได้ติดตามมานานแล้ว ไม่รู้ว้าก้าวไปถึงไหน)
• ใช่แล้วครับเรื่องที่เล่าให้ฟังไม่ได้เกิดในเมืองไทย  เพราะเมืองไทยเด็กๆคงไม่คิดอยากทำแพนเค้ก ขี่ม้า  เรื่องนี่เกิดที่ประเทศ Denmark ครับ ซักปี 40 พี่มีโอกาสไปศึกษาดูงานที่นั่น และมีโอกาศดูโรงเรียน Kindergarten ของเขาเป็นอย่างนี้จริงๆ เขาเรียนแบบนี้ฟรีจนถึง ประมาณ ม 3 ด้วยซ้ำไป จึงเป็นหลักสูตรการศึกษาที่สร้างคนให้คิดเป็น ทำเป็นจริงๆ ไม่ใช่บ้านเราที่พูดแต่คำนี้ แต่กระบวนการเหมือนเดิม จับเด็กยัดอยู่ในห้อง แล้วก็เรียนตามที่ครูบอก ซึ่งครูก็เอาตามหนังสือ
• เด็กจบปริญญาตรีออกมาจึงทำอะไรไม่เป็น เล้ยยยย  มีแต่ขอดูตัวอย่างหน่อย(คิดไม่เป็น)  บอกทางเลือกให้หน่อย(จินตนาการไม่มี) และบ้านเราเอาเวลาเป็นข้อจำกัดด้วยมากเกินไป กระบวนการเรียนรู้ไม่ควรเอาเวลามาเป็นตัวตั้ง
• น่าสนไหมล่ะหากจะมีซักแห่งที่สร้างสรรค์กระบวนการเรียนรู้แบบของเขาน่ะ  น่าสนใจนะ
• ขอบคุณครับ

คำตอบในข้อความข้างบนที่บางทรายตอบกาเหว่าแม้จะสั้นๆ แต่ "อม" โจทย์หรือคำถามใหญ่ๆ ทางการศึกษาอยู่มาก (ซึ่งก็สะท้อนกระบวนทัศน์ในเรื่องการศึกษาของผู้เขียน)เช่น 

1. สร้างคนให้คิดเป็น ทำเป็นจริงๆ (ทำอย่างไร? How?)
2. จับเด็กยัดอยู่ในห้อง (ถ้าไม่ยัดในห้องแล้วจะทำอย่างไร? How?)
3. เรียนตามที่ครูบอก ซึ่งครูก็เอาตามหนังสือ (ถ้าไม่เรียนตามครูบอกจะเรียนอย่างไร? How?)
4. จบปริญญาแล้วทำอะไรไม่เป็น (ทำอย่างไรให้จบแล้วทำเป็น? How?)
5. จินตนาการไม่มี (จะเรียนอย่างไรให้มีจินตนาการ? How?) เรื่องนี้เป็นเรื่อง(ยิ่ง)ใหญ่มาก เพราะปราชญ์ที่ยิ่งใหญ่ของโลกอย่างไอน์สไตน์ยังบอกว่า จินตนาการสำคัญกว่าความรู้ เพราะความรู้มีข้อจำกัด Imagination is more important than knowledge. Knowledge is limited. Imagination encircles the world. Albert Einstein (1879 - 1955) อ้าว...แล้วเรามามัวทำแต่เรื่องการจัดการความรู้กันอยู่ทำไม ทำไม่ไม่ทำเรื่อง "การจัดการจินตนาการ" ภาษาอังกฤษน่าจะเป็น "Immagination Management - IM" ขอบัญญัติศัพท์สักคำ
6. กระบวนการเรียนรู้ไม่ควรเอาเวลามาเป็นตัวตั้ง (ถ้าไม่เอาเวลาเป็นตัวตั้ง แต่เอา "ชีวิต" เป็นตัวตั้ง กระบวนการเรียนรู้ควรเป็นอย่างไร? How?)

ทุกข้อ(ความคิด)ที่ยกมาล้วนเป็นโจทย์ใหญ่ๆ ในเรื่องการศึกษาทั้งสิ้น คนที่เรียน ป.โท ป.เอก ทางการศึกษาจะเอาไปพัฒนาขึ้นเป็นโจทย์วิจัยในวิทยานิพนธ์เพื่อตอบคำถามเหล่านี้ก็น่าจะดี

ส่วนที่ผมเขียนคำว่า How? ไว้หลังทุกคำถาม เพราะอยากฟังอยากอ่านอยากเรียนรู้จากเรื่องเล่า best practice ของผู้ปฏิบัติการสอนที่เป็นนักจัดกระบวนการเรียนรู้ว่าท่านทำกันอย่างไร

• เห็นด้วยทุกอย่างเลยครับ

  นาย สุรเชษฐ เวชชพิทักษ์

• โดยเฉพาะข้อที่ 5 ที่เสนอให้ทำการจัดการกันซะเลยตัวจินตนาการนี้
• ผมบางทีก็หัวเราะ บางทีก็สมเพศ เมื่อฟังเพลง "อีปึก" เมื่อเอามาเทียบเด็ก ป.ตรีของเรา แนะนำแล้วก็ไม่กระดิก บอกก็ไม่จด ยิ่งไปใหญ่เลยเมื่อพิจารณาในประเด็นการไฝ่รู้ เขาทำตัวสบายๆ รอพี่สั่งอย่างเดียว  ขนาดสั่งยังทำไม่ได้เลย  เราก็ต้องนั่งปลอบใจตัวเองว่า เออ เราไม่เองที่พูดไม่ชัด อธิบายไม่ดี เอ้าเอาใหม่ ก็เหมือนเดิม
• ผมละอยากให้มหาวิทยาลัยเชิญพวกเราไปวิจารณ์บัณฑิตใหม่เสียเหลือเกินว่าเป็นอย่างไรบ้าง
• แล้วนึกหรือว่าจะอยู่ในระบบหรือออกนอกระบบแล้วจะดีขึ้น หากวิสัยทัศน์มันไม่ก้าวไปไหนเลย
• ถามว่าบ้านเราทำได้ไหม  ผมว่าทำได้แน่นอน และทำได้ดีกว่าฝรั่งมังค่าอีก  ผมเชื่ออย่างนั้น เพราะเรามีต้นทุนเดิมทางวัฒนธรรมที่ดีอยู่ อาจจะหดหายไปบ้างก็รื้อฟื้นขึ้นมาได้  เพียงแต่ว่า มองเห็นไหม และกล้าหาญที่จะทำไหม
• ทราบว่า "โรงเรียนรุ่งอรุณ" ก็น่าสนใจเพราะ อาจารย์ ผ่อง เซ่งกิ่ง ท่านมีจินตนาการที่ดีมากๆท่านหนึ่งกำลังทำอยู่ครับ ผมก็จะหาเวลาไปเยี่ยมอยู่นะครับ
• ขอบคุณมาก ผมชอบข้อ 5 มากเลย

• ผมก็ขอบข้อห้าด้วยคนครับ การจัดการจินตนาการ เท่ห์ชะมัด
• แต่ต้อง มี ตัวการจัดการความรู้ด้วยครับ นั่นคือ จะต้อง มี เค็ม(KM) + อิ่ม(IM)
• ได้สูตรใหม่คือ สูตร เค็มอิ่ม
• เมื่อจัดการความรู้ให้ถึงขึ้นที่เค็ม เต็มที่แล้ว ก็ต้อง มี อิ่ม ตามมาด้วยครับ เพราะจะทำให้ อิ่มนั้น กลับไปเค็มได้อีก วนเวียนแล้วก้าวไปยิ่งขึ้น
• แต่ IM แบบไม่มี KM นี่จะออกมาเป็นอย่างไรครับ
• พอจะไหวไหมครับ แบบนี้ เรียกว่า IM หรือว่า มั่วครับ

• นี่เห็นไหมล่ะ ผลของการต่อยอดมันดีอย่างนี้แหละ
• เห็นด้วยครับน้องเม้ง วิชาการใดๆไปอย่างโดดเดี่ยวย่อมไม่สมบูรณ์ หากผสมผสานให้ลงตัวก็จะเป็นวิชาการที่ตอบสนองมากกว่า หรือส่งผลกระทบในทางที่ดีมากกว่าอย่างแน่นอน
• ความจริง จะ IM ได้ก็มาจากฐาน KM นั่นแหละ
• อยู่ดีๆคนเราจะจินตนาการบินโดยไม่เห็นนกบิน หรือสัตว์อื่นที่บินได้มาก่อนก็ไม่น่าจะใช่ เพียงแต่อย่าติดกับ K มากไป ควรไปต่อให้ถึง I ด้วย
• พี่ว่าน้องเม้งเริ่มสร้าง IM เลยดีไหม เอ้าลองกันเลยนะ เม้งทำอยู่แล้วนี่ ก็ Simulation วหลายก็คือ IM ซึ่งก็มาจาก KM คือข้อมูลทั้งหลายที่ Feed เข้าไปนั่นใช่ไหม ชัดเลยหละ อย่างอาจารย์อรรถชัยที่เชียงใหม่ ก็ทำ Simulation เรื่องการปลูกอ้อยมาหลายปี ก้าวหน้าไปเยอะเลย
• ตกลง KM ไปสู่ IM ครับ

• สวัสดีครับพี่ไพศาล
• ใช่ครับ   KM --> IM ---> KM ---> วนอยู่ในนี้หล่ะครับ โดยจะมีตัวเสริมเข้าไปเรื่อยๆ ให้ IM และ KM มันงอกงามครับ
• ใช่ครับ ที่ผมทำอยู่ก็คือ IM ตัวหนึ่งครับ เพราะพวก Visualization เค้าแปลเป็นไทยว่า การสร้างภาพนามธรรม  อิๆ มันช่าง จินตนาการซะเหลือเกิน อิๆ
• เอาความรู้ ยัดใส่เข้าไปในโมเดล นำไปสู่การจำลองแบบ แล้วเข้าสู่การแสดงผล ให้เห็นเพื่ออธิบายสิ่งที่เป็นอยู่ให้เสพความรู้ได้ง่ายที่สุด นั่นคือ วงจร Imagination encircles the world. ท่อนท้าย ที่ ท่าน สุรเชษฐ เวชชพิทักษ์ ได้กล่าวไว้ตามศิษย์พี่ไอสไตน์ครับ
• ดีครับ ท่านอาจารย์ที่ทำเรื่องอ้อย มีข้อมูลไหมครับ น่าสนใจครับ อยากรู้ว่าทำในส่วนไหนบ้างครับ การเจริญเติบโต หรือนำไปสู่การปรับปรุงพันธุ์หรืออย่างไรครับ
• ขอบคุณมากๆ นะครับพี่

• สวัสดีน้องเม้งครับ
• น้องเม้งลองไปที่ ความรู้เกี่ยวกับแบบจำลองระบบเกษตร 
• ท่านอรรถชัยเป็นนักวิชาการที่พี่เคยทำงานด้วยที่ขอนแก่นสมัยท่านกำลังทำปริญญาเอก ตอนนั้นท่านศึกษาเรื่อง AEA (Agro-Ecosystem Analysis) ตอนนั้นเราทำร่วมกันเป็นการวิเคราะห์พื้นที่ทุกจังหวัดของภาคอีสาน จนก่อให้เกิดผลสะเทือน คือกรมวิชาการเกษตรและกรมส่งเสริมการเกษตรรับลูกต่อไปทำการวิเคราะห์พื้นที่เป็นรายตำบลละเอียดลงไปอีก เพื่อเอางานทางวิชาการนี้ไประบุความเหมาะสมของพืชที่จะปลูกในพื้นที่ต่างๆที่เกษตรตำบล เกษตรอำเภอรับผิดชอบพื้นที่นั้นๆ เรียกว่าเอาวิชาการเข้ามาใช้ประโยชน์มากขึ้น อ.อรรถชัยร่วมกับ ดร.ณรงค์ หุตานุวัติ และคณะจารย์อีกหลายท่านทำเรื่องนี้ในสมัยนั้น ทั้งสองท่านที่พี่กล่าวนามถึง เป็นนักวิชาการที่พี่ชื่นชมมาก ทั้งวิธีคิดและการทำงาน ต่างจากข้าราชการอื่นๆที่พี่พบมา
• หลังจากที่อาจารย์อรรถชัยจบปริญญาเอกแล้วย้ายไปอยู่ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ก็ศึกษาเรื่อง Simulation อ้อย ครับ
• ลองเข้าไปดูและแลกเปลี่ยนกันนะครับ
• การทำ Visualization หรือ Simulation นั้นพี่สนใจ และชอบบริโภคเพราะมันเข้าใจง่ายและสร้างจินตนาการได้มากมายครับ  พี่จึงสนใจงานที่น้องเม้งทำ โดยเฉพาะเป็น IM ที่เรากำลังพูดถึงกันอยู่

• ไม่ทราบว่าพี่ใช้ msn ไหมครับ หากใช้ พี่แจ้งด้วยนะครับ เผื่อได้มีโอกาสคุยกันบ้างในส่วนลึกๆ ครับ
• ขอบคุณมากนะครับ สำหรับเบอร์ของผม
• สมพร_ช่วย_อารีย์@ฮอทเมล์.คอม แปลงเป็นอังกฤษเองนะครับ
• ขอบคุณครับ

• พี่ยังไม่ได้ติดตั้ง msn เลยครับ หากติดตั้งเมื่อใดจะส่งข่าวครับน้องเม้ง
•  OK พี่ได้ email address แล้วครับ
• ขอบคุณครับ

ดิฉัน เห็นว่านี้เป็นการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพอย่างแท้จริงค่ะ

การให้เด็กได้เรียนรู้จากสิ่งที่ตนอยากจะทำ

หรือการนำการเรียนประวัติศาสตร์ที่แสนหน้าเบื่อ (ตามประสบการณ์ของดิฉัน)

มาทำให้ เด็กเข้าใจในเรื่องราว และรวมไปถึงได้รับความสนุกด้วย

ควรส่งเสริมค่ะ

ถ้ารัฐบาลสนับสนุนการศึกษาในรูปแบบดังกล่าว

ดิฉันว่าเด็กและสังคมไทยจะได้พัฒนาไปใกลกว่านี้แน่นอนค่ะ

สวัสดีครับ ปุยฝ้าย

เดี๋ยวนี้เมืองไทยมีหลายโรงเรียนที่พยายามสร้างหลักสูตรที่อยู่นอกกรอบมากขึ้น อย่างน่าสนใจครับ แต่น้อยเหลือเกินครับ