ตามก้นเขาไปเที่ยว 3 : ไปเขียนสีน้ำที่ "ปราณบุรี" ตอนที่ 2
ภาพเขียนสีน้ำที่ "ปราณบุรี"2
สืบเนื่องจากตอนแรก http://gotoknow.org/blog/cmu3003/161800
เช้าวันที่สองของทริป ดูทุกคนจะตั้งใจมาก เคยวาดแต่ทุ่งนาแถวอีสานบ้านเฮา มาเจออย่างนี้เข้าก็เลยพอมีกำลังใจบ้าง
แต่ กำลังนั่งงม หาสีอยู่ได้ไม่เท่าไหร่...ฟ้าก็ครึ้มมาซะอย่างงั้น 
แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
ฝนเดือนมีนา ตกไม่นาน พอให้ชุ่มฉ่ำ สักพักฟ้าก็เปิด
มาลุยกันต่อ...
สีน้ำสเนห์อยู่ที่ความสดฉ่ำของสี คนเขียนใหม่ ๆ จะช้ำ แต่พอนานเข้าก็ฉ่ำ
แต่นานไป ๆ ก็หลุดเป็นAbstracดูไม่รู้เรื่องเลยก็มี
ขาหยั่งแบบสำเร็จรูปไม่มีไม่เป็นไร ใช้ขาเรานี่แหละหยั่งไว้
เข่าหยั่งมั่งก็ได้
บางคนอยากได้มุมสวย ๆก็ต้องทนตากแดดหน่อย
บางคนก็อู้
แก้ง ๆๆๆๆๆๆ เที่ยงแล้ว...กินข้าว
และอาหารเที่ยงของพวกเราก็ครือ
บ่ายวันนั้น ที่ใกล้ ๆรีสอร์ทก็เจอตาลุงคนนี้เข้า
ปลากระบอกทั้งกาละมังนี้ 40 บาท.....ถูกแสนถูก
แต่พอรู้ว่า ตอนหลังเด็กไปซื้อเท่ากันนี้แค่ 20 บาท
ตาลุงบอกว่าเห็นเราถือกล้อง ดูเหมือนมีตังค์ ก็เลย โขกซะ
***
แต่ผมก็ว่าสดและถูกอยู่ดี 
กินปลากระบอกทอดด้วยกันครับ มา ๆ
(ส่วนส้มตำข้างบนนี่ไม่เหลือแล้วครับ...หายวับภายในไม่ถึงสิบนาที) 
เย็นนั้นติดใจก็เลยสั่งมาเพิ่มอีก
***
ทั้งหมดนี้ 240 บาทครับ 
หลังอาหารเย็น ก็ตรวจงาน แนะนำกันหน่อย
ต่อไปก็จะลงงานสีน้ำที่ต้องขอออกตัว(มากๆ)ไว้ก่อนนะครับว่าเบื้องต้นจริง ๆ...
และบางส่วนก็เป็นของอาจารย์ ที่บางคนก็เป็นประติมากร บางคนก็เขียนแต่สีน้ำมัน ไม่ได้แตะสีน้ำกันมานานมาก สนิมเขรอะกันเชียว
(ส่วนของบางคนที่ติดเนตนี่ยิ่งแล้วใหญ่.....5 5 5)
ใครว่าสีน้ำเขียนง่าย เหอ ๆ
***
ไม่ขอบอกนะครับว่าอันไหนของลูกศิษย์อันไหนของอาจารย์ ดูงานศิลปะเอาเพลินนะครับ 
ความเห็น (9)
เห็น ทริปของดองแล้วอิจฉา
แฮะ ๆๆ น่าสนุกจังเลย
เห็นรูปปลากระอกทอด ก็รู้แระว่าชอบมอมเมา
อิอิอิ
ขอบคุณที่มาดูของดองครับ
เอาเข้าจริงไม่สนุกหรอกนะครับ
ไปดูแลลูกเขาเป็นร้อยชีวิตขนาดนั้น
แต่ที่มีความสุขเพราะ คนเรียนศิลป์ ไม่สนใจว่าใครจะเอามาตรฐานใดมาจับครับ
เอาหนังสือไล่ออก
เอาหนังสือยุบหน่วยงานมา
แล้วไปเจอกันที่ศาล
โดนไล่ออกก็ยอม แต่ขอให้ได้พูด อิอิ
ปล.ขี้เมาอย่างผมกินเหล้าต้ม เมาแล้วนอน
แต่ทั่น ๆจิบไวน์...เมาแล้วเอ่อ.....
สสส.เข้ามา แต่ผู้บริหารยังสูบบุหรี่มวนต่อมวน
***
ไม่ต้องสรุปหรอกครับบ้านเราแค่ดับเบิลไม่พอ ต้องทริปเปิลสแตนดาร์ดแถมโดนแกรนด์สแลมด้วย
- คนเรียนศิลป์ "ขี้เมา"
- แล้วยัง "ขี้บ่น" ด้วยหรอ
- อันนี้งง
- เอิ้ก ๆๆ
- ตามมาดูภาพวาดต่อค่ะ
- ชอบใบแรกกับใบที่สี่
- สวยสมที่นั่งรอภาพตั้งหลายนาที อิอิ
ตอนเรียนมหาวิทยาลัยมีโอกาสได้เรียนเขียนสีน้ำหลายคอร์ส และได้เป็นลูกศิษย์กลุ่ม six point ค่ะ เรียนกับอ.นุกูล ปัญญาดี อ.วิเชษฐ์ จันทร์นิยม อ.สุชาติ วงษ์ทอง และแถมท้ายแอบมาสอนนิดหน่อยคือ อ.ธรรมนูญ เรืองสวัสดิ์ ลงทะเบียนเรียนทีคุ้มมากเพราะ ไม่ว่าจะเรียนกับใครก็ตามอาจารย์ทั้งกลุ่มจะมาช่วยกันดูงานให้ คือกลัวแรงไม่พอ ต้องตามเพื่อนมาช่วยกันด่าลูกศิษย์ : P
อาจารย์แต่ละท่านก็แนวต่างกันไป ลูกศิษย์จะเลียนแบบก็มึนเพราะไม่รู้จะดูแบบใครดี ในที่สุดก็เป็นแบบของเราเองดีกว่าเพราะไม่มีปัญญาวาดเทียบเท่าอาจารย์ : ) ผลงานก็ยังเก็บอยู่เลยนะคะ สิบกว่าปีมาแล้วยังหวงอยู่ โดยส่วนตัวว่าสีน้ำที่วาดยากที่สุดคือหุ่นนิ่งผลไม้ เพราะเผลอลุกไปห้องน้ำทีไรกลับมาแบบหายไปบางส่วนทุกที ถูกพวกตัวแสบขโมยกินค่ะ อิ อิ
- คุณ coffee mania บ่นจนชาวบ้านเขาไม่กล้าเข้าใกล้เลยแหละครับ 5 5 55
- คุณ naree suwan ผมcopy ภาพมาจากบล๊อกส่วนตัวที่เวปอื่นครับ
ปกติรูปที่copyมาวางลิ้งค์จะขึ้นไม่ยาก นี่ขนาดวันนี้ผมใช้เนตฟรี TOT Speed 45.2 kbps ที่บ้าน ยังขึ้นได้เร็วเลย อาจเป็นเพราะระบบของ g2k หรือปล่าว เพราะสัปดาห์ที่แล้วเจ้งบ่อยมาก ว่าจะอัพบล๊อกก็สะดุดทุกครั้ง
- คุณ Little Jazz \(^o^)/ ได้เรียนกับอาจารย์สีน้ำกลุ่มมือหนึ่งของเมืองไทยเลยนะครับนั่น
หุ่นนิ่งสด ปกติต้องราดน้ำมันสน หรือฟอร์มาลีนกันเน่าไว้ครับ ไม่งั้นเสร็จโจร 5 5 5
ขอบคุณที่มาเยี่ยมชมครับ
ตามดู blog คนรั้วเดียวกัน
เอ๊ะ...แล้วรั้วมมส. อยู่ตรงไหนหว่า... อิอิ
ขอบคุณคุณหนิงที่แวะมาชม
***
- รั้ว อยู่ที่ใจถ้าใจไม่รัก ต่อให้รั้วกั้นแค่ไหนก็เอาไม่อยู่ ...กักขังเถิด กักขังไป
- แต่ถ้าคนเรารู้สึกดีร่วมกัน ต่อให้ไม่มีรั้วกั้น โสรยา ก็ไม่หนีนายหัวไปไหนหรอก
(เกี่ยวกันไหมเนี่ย 5 5 5)
ปล.มุกนี้จะแป๊กถ้าคุณหนิงไม่เคยดูละคร แต่คาดเดาเอาว่าคงดู เพราะสาว ๆที่คณะ ดูกันทุกคน ฮา