ได้อ่านบันทึกของคุณเมตตาเรื่องเขียนบันทึกแล้วหลุดหายไปเมื่อเช้านี้ และจากการอ่านบันทึกคุณแกบเรื่องเกี่ยวกับการประหยัดทรัพยากรเมื่อวันก่อน เลยได้โอกาสเล่าเทคนิคที่ตัวเองใช้ เพื่อไม่ให้สิ่งที่พิมพ์ในบันทึกหลุดหายไปก่อนจะ save เห็นว่าควรจะเอามาบอกต่อให้คนอื่นๆได้ใช้ประโยชน์บ้าง เพราะมีเทคนิคเล็กๆน้อยๆหลายอย่างที่เราใช้จนเคยชิน แต่อาจจะมีหลายๆคนที่ยังไม่ทราบ น่าจะเอามาแบ่งปันกันใน GotoKnow ค่ะ
มีเทคนิคที่ขอแนะนำ เพราะใช้แล้วได้ผล พอสิ่งที่เขียนไว้แล้วหายไปก็แค่เอามาปะใหม่ ก็คือ เวลาเขียนๆไปก็ Highlight เลือกตั้งแต่ต้นจนถึงที่เขียน แล้วกดปุ่ม Ctrl กับ C พร้อมๆกัน (เป็นการ copy ไว้ในหน่วยความจำ) ถ้าเกิดการหลุดหรืออะไร ก็เข้าใหม่ แล้วกด paste เราก็จะได้สิ่งที่เรา copy ไว้กลับมา จะหายไปก็ไม่มาก ถ้าทำอยู่เรื่อยๆก็ยิ่งหายน้อยค่ะ เพราะการกด 2 ปุ่มนี้พร้อมกันหลังจาก highlight ข้อความนั้นทำได้เร็วกว่าการพิมพ์ใน Word แล้วมาตัดแปะ (ลดขั้นตอนไปได้ค่ะ)
ใช่แล้วคะพี่โอ๋ ทำอยู่เหมือนกัน แต่ไม่เคยนึกว่าทำ :)
มีประโยชน์มากเลยค่ะ เพราะตัวเองก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาเหมือนกัน จะลองทำตามที่คุณโอ๋ แนะนำนะคะ (ปล. รูปสวยมากเลยค่ะ ดูสดใสดีจังเลย) (ปล.อีกครั้ง ช่วงนี้ ยุ่งกับการประมวลข้อมูลประกันคุณภาพของคณะวิทยาศาสตร์อยู่ค่ะ ตัวหนะ ไม่ได้หายไปไหนหรอก นั่งทำงานหน้าคอมพิวเตอร์ เป็น 2 เท่า กว่าทุกวัน แต่ไม่มีอารมณ์จะเขียน blog เลยค่ะ ช่วงนี้ สมองตื้อมาก ๆ แต่ก้อเข้าแวะเวียนมาอ่านทุกวันนะคะ เวลาเครียด ๆ คิดอะไรไม่ออก)
ขอบคุณมากค่ะ จะนำไปทดลองทำ
เมื่อวันเขียนบันทึก ทันต+แพทย์ ได้นำเนื้อหาที่พิมพ์ใน word มา plast ใน blog และพิมพ์เนื้อหาบางตอนเพิ่ม บันทึกเสร็จ ต้องการจะ copy คำบางคำใน " ป้าย " ใต้รูปภาพ ขณะ highlight บันทึกทั้งหมดใน blog หายหมดเลย พยายามเรียกบันทึกกลับ แต่ทำไม่สำเร็จ ในที่สุดต้องทำใหม่ ขอพี่โอ๋/ผู้รู้ช่วยแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
สำหรับกรณีแบบที่พี่จุดเล่านี้ ทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ เพราะถ้าเรากด Ctrl กับ C เนื้อหาไว้ แต่เราไป copy อื่นต่อ ส่วนที่เรา copy ไว้ก่อนก็จะหายไปค่ะ ได้แต่พิมพ์ใหม่ลูกเดียวค่ะ (ฝึกความอดทนและเอาจริงเอาจังค่ะ แฮ่ะ แฮ่ะ)
ขอขอบคุณอาจารย์โอ๋-อโณ...(ชื่อฟังคล้ายชื่อญี่ปุ่น ทำให้ดูทันสมัย)
ท่านอ.วัลลภ....ชื่อที่ฟังเหมือนญี่ปุ่น แต่เขียนแบบไทยแน่นอนค่ะนั้น มีที่มาจากการที่เป็นชื่อที่พี่ที่รักคนหนึ่งมักจะใช้เรียกแทนชื่อเล่นค่ะ เห็นว่าเป็นชื่อเล่น 2 ชื่อที่ชอบใช้เลยเอามารวมกันเสียเลย
ขอบคุณท่านอาจารย์ที่มักจะเป็นตัวอย่างของความอ่อนน้อมให้พวกเราชาวบล็อกเกอร์ทั้งหลาย (อยากเรียนว่าทุกครั้งที่อ่านความเห็นจากอาจารย์ ไม่ว่าจะในบันทึกของใคร ไหล่และตัวก็จะอ่อนค้อมลงโดยอัตโนมัติเรื่อยเลยค่ะ ขำตัวเองอยู่บ่อยๆ)