จ๊ะเอ๋....

คุณจะรู้บ้างไหมว่า การแสดงสีหน้า แววตาตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์ ของคนอ่านบันทึกใน gotoknow
….เค้าทำหน้ายังไง??

อย่างเช่น ชื่อบันทึกนี้ ..... นายบอนว่า  ครูอ้อยคงจะทำหน้าบาน... ไม่รู้โรย
.....ชื่อบันทึกนี้ ..... นายบอนว่า คุณไมโต จะทำหน้าตื่นเต้น มีรอยยิ้มที่มุมปาก
.....ชื่อบันทึกนี้ ..... นายบอนว่า คนอื่นๆ คงทำหน้า..... ลืมหัวเราะ




มองมุมกลับ
ถ้าไปอ่านบันทึกในบล็อกของคุณไมโต และบล็อกครูอ้อย...
.... คนอื่น ปลื้ม ชื่นชม
.... คนอื่นๆ ติดตาม ร่วมเขียนความเห็น
.... นายบอน ตามอ่าน ยิ้ม ชื่นชม

ในบล็อกครูอ้อย ถ้าเป็นบันทึกที่เป็นประเด็นที่ไม่เห็นด้วย
.... คนอื่น ปลื้ม ชื่นชม
.... คนอื่นๆ ติดตาม ร่วมเขียนความเห็น
.... นายบอน ตามอ่าน ยิ้ม ชื่นชม หยิบมาสะท้อนความแตกต่างของมุมมอง

“การเป็นกระจกเงาสะท้อน ถ้าคนส่องกระจก เหลียวเห็นจะรีบส่องดูด้วยความมั่นใจในบุคลิกของตัวเอง...”

 
นายบอนเขียนบันทึกในมุมแตกต่าง แย้งไปบ้าง ครูอ้อยก็ชี้แจงด้วยความเป็นกันเอง
แต่พอเลยช่วงเวลาดังกล่าว บันทึกแย้งๆ .... ครูอ้อยชักเกิดความรู้สึกเหมือนคนกำลังปวดท้อง อยากปลดทุกข์ แต่ห้องน้ำดันไม่ว่าง.....

คาดว่า คงจะเกิดความรู้สึกว่า
”ทำไม ชาวบ้านชาวเมืองพากันยกย่องชื่นชมฉัน แล้วนายบอนจะพูดดีๆแบบชาวบ้านเขาบ้างไม่ได้หรือไง ถ้าฉันไม่เอารูปลูกสาวมาติดไว้ คงจะพูดยียวนมากกว่านี้.....”

อย่านะครับ ครูอ้อย อย่าแยกเขี้ยว อย่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นายบอนหวาดผวา.....


แต่เพื่อนๆได้ให้มุมมองว่า ยิ่งครูอ้อยเหมือนนางงามมิตรภาพของ gotoknow  เป็นที่รู้จักมากขึ้น หลังจากได้รับรางวัลสุดคะนึง ไม่สมควรที่จะไปเขียนอะไรที่เป็นกันเองแบบนั้น ยิ่งเป็นที่รู้จัก หลายคนยิ่ง ชื่นชม ความเป็นนางงามมิตรภาพของ gotoknow ทำให้ความเป็นส่วนตัวหายไป

ท่าทางจะจริงแฮะ.....

เพราะนายบอนเขียนบันทึกในแนวแย้งๆ ครูอ้อย อย่างไม่คิดว่า จะเป็นประเด็นที่ทำให้ต้องแยกเขี้ยว แต่ผิดคาด ครูอ้อยอ้าปาก แยกเขี้ยวมากกว่าที่คาดไว้มาก

แต่ความจริงแล้ว ถ้าคนเราไม่คิดถึงกัน ชอบพอ ประทับใจ ชื่นชมกัน

จ้างให้ก็ไม่เขียนพาดพิงไปถึงลูกสาวในบันทึกหรอก
ยิ่งเขียนถึงหลายบันทึก เขียนบ๊อยบ่อย มากกว่าใครๆ ในแบบที่ใครๆก็มอบความพิเศษให้เช่นนี้ ไม่ได้

”แสดงว่า หลงนางงามมิตรภาพของ gotoknow มากน่ะดิ....”

”ใครบอก .... ตะกี้ไม่ได้พูดคำนี้ออกมาเลย”...


อย่านะครับ ครูอ้อย อย่าแยกเขี้ยว อย่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นายบอนหวาดผวา.....



เหรียญยังมีด้านหัวกะก้อย  ชีวิตยังมีหลายวัย
ความระลึกถึง และความยียวน ก็แสดงออกได้หลายรูปแบบ

เพื่อนนายบอนถาม “ที่ครูอ้อยเขียนบันทึกว่า ปลื้มนายบอนมากๆ เป็นการให้ช่วยเพิ่มเรตติ้งรึเปล่า”
อันนี้ ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่า ปลื้มแบบสุดๆได้ ก็ยียวนแบบสุดๆได้

อ้าว .... นายบอนคงเป็นคนแรกและหนึ่งเดียวใน gotoknow ที่ครูอ้อยแสดงออกทั้งปลื้มสุดๆ และยียวนสุดๆ ผ่านทางบันทึกรึเปล่านี่....

ถือว่า เป็นความพิเศษเสียด้วย

อย่านะครับ ครูอ้อย อย่าแยกเขี้ยว อย่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นายบอนหวาดผวา.....



เพื่อนๆเห็นนายบอนนั่งสมัครตัวนับสถิติ blogpatrol ถึง 12 ตัว ให้ครูอ้อย
“ทำให้น้อยเกินไปหรือเปล่า”
”อยากช่วยเพิ่มเรตติ้งให้ครูอ้อยบ้าง”
”คนอื่นช่วยเพิ่มเรตติ้งให้แล้วทั้งข้อความ ความเห็น โทรศัพท์ ของขวัญมีคุณค่า มีราคาไปให้ถึงบ้าน ครูอ้อยถ่ายรูปเอามาโชว์ด้วย แล้วนี่จะเพิ่มเรตติ้งได้หรือ”
”วันนี้ ไม่เห็นคุณค่าไม่เป็นไร แต่วันข้างหน้าคงจะมีประโยชน์ขึ้นมาบ้าง”

สมัครไป 4 ตัวนับ ไฟดับ
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงไฟก็มา ก็สมัคร 5-12 ต่อ

“น้อยไปรึเปล่า ทำให้แล้วเรตติ้งเค้าจะขึ้นเหรอ”
“ขึ้นอยู่แล้ว”
”จะต้องทำอะไรให้ครูอ้อยตลอดแบบนี้ตลอดไปรึเปล่า เรตติ้งของครูอ้อยถึงจะเพิ่ม”
”แค่ช่วงเวลาหนึ่งได้มีส่วนช่วยเพิ่มเรตติ้งช่วยครูอ้อยบ้าง ก็ดีแล้วล่ะ เดือนต่อๆไปคงจะมีคนอื่นมาช่วยอีกเพียบ....”

ใน 24 ชั่วโมง / 1 วัน มีแง่มุมบันทึกมากมาย แต่อาจจะหยิบแง่มุมที่คิดว่า น่าเขียน มาบันทึกไว้
แต่เมื่อครูอ้อย ยียวน เลยหยิบแง่มุมที่ตั้งใจลืมมาบันทึก เพราะน่าจะเลยช่วงเวลาที่ครูอ้อยเลิกยียวนไปแล้ว

อย่านะครับ ครูอ้อย อย่าแยกเขี้ยว อย่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นายบอนหวาดผวา.....


ดอกไม้ในสวนรถไฟมีไม่กี่สี ความเห็นที่ไม่แตกต่าง เป็นสิ่งที่ทำให้นางงามมิตรภาพของ gotoknow มีคุณค่าและ โดดเด่นด้วยความรัก


แต่ก่อน ครูอ้อยชอบสรุปยอดเรตติ้งสถิติ ติดตัวเดียว เหมาทั้ง 12 บล็อก จึงต้องยียวน เพราะส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีใครเหมาโหลแบบนี้ ยิ่งเป็นนางงามมิตรภาพของ gotoknow คงไม่ดีแน่ หากเหมาะโหล เพิ่มเรตติ้งตัวเอง

ประเด็นนี้ เป็นที่มาของการเลิกเหมาโหล ติดตัวนับสถิติ 12 ตัว 12 บล็อก และความรู้เพิ่มเติมต่างๆจากตัวนับสถิติ จนกระทั่ง นางงามมิตรภาพเผลอถอดสายสะพาย พลั้งเผลอไปเขียนว่า ไม่เคยมีเพื่อนที่ญี่ปุ่น

เมื่อคุณไมโตโผล่ออกมา ครูอ้อยจึงได้สติ รีบสวมสายสะพาย ทาลิปสติก และรีบเดินไปทำหน้าที่สานต่อมิตรภาพให้แน่นแฟ้นยิ่งกว่าเดิม


เมื่อครูอ้อย ยียวน นายบอนก็ไม่กล้า เข้าไปเพิ่มเรตติ้งในบันทึกของครูอ้อย....
กลัวครูอ้อยพลั้งเผลอถอดสายสะพายนางงามมิตรภาพ

อย่านะครับ ครูอ้อย อย่าแยกเขี้ยว อย่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นายบอนหวาดผวา.....



ในหลายบันทึก นายบอนชอบให้ความเห็นที่ยียวน ต่อเรื่องนั้น
แต่ในภาพรวม ปลื้ม ร่วมโหวตเพิ่มเรตติ้งให้ ครูอ้อย เช่นเดิม








แต่ในบันทึก การจัดการความคิดความขัดแย้งของคุณไมโต-ครูอ้อย-นายบอน

ครูอ้อยเข้ามาเขียนว่า “มีชื่อครูอ้อย”...  นายบอนเห็นแล้ว รู้สึกถึงความยียวนจริงๆ

ปวดท้อง อยากกินผัดไท ?!?!?!

เพราะแต่ก่อน ครูอ้อยอยากจะช่วยเพิ่มเรตติ้ง ก็จะเพิ่มให้ทันที ไม่ต้องมีชื่อครูอ้อย

ครูอ้อยเขียนถึงนายบอนในบันทึก เพื่อนชายของครูอ้อย ติดใจความเห็นอันร้ายกาจของนายบอน...

ครูอ้อยครับ เตรียมแยกเขี้ยวอีกรอบ


เวลาที่ครูอ้อยมีความรู้สึกที่ดี ไม่พลั้งเผลอถอดสายสะพายนางงามมิตรภาพ เนื้อหาบันทึกมีแต่เรื่องดีๆ
ตรงกันข้าม เมื่อครูอ้อยพลั้งเผลอถอดสายสะพาย ไม่ว่าคู่กรณีจะช่วยเพิ่มเรตติ้งอย่างไร เรตติ้งก็ไม่ขยับ
ถ้าไม่มีคุณไมโต

ย้ำ ปวดท้อง อยากกินผัดไท ?!?!?!?    

ถ้าไม่เผลอ เรตติ้งจะขยับ


เมื่อคุณไมโตเข้ามาเขียนความเห็น ตรงๆ ครูอ้อยคงมาเห็น ก็คงได้สติ
มองเห็นว่า สายสะพายนางงามมิตรภาพ มันหล่น...



อย่านะครับ ครูอ้อย อย่าแยกเขี้ยว อย่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นายบอนหวาดผวา.....




หลายมุมมองที่ยียวนครูอ้อย เช่น ผู้ที่ได้รับรางวัลสุดคะนึงแล้วเรตติ้งจะน้อยลง ครูอ้อยก็หยิบบางข้อความของนายบอนมาเขียนยี้ ยี้   ยียวนอีกรอบ

ความจริงแล้ว มีข้อมูลนำเสนอนะครับ แต่ช่วงเวลายียวน ถ้าเอา chart ไปแปะ จะทำให้นางงามมิตรภาพของ gotoknow ไม่รักเด็ก


อย่านะครับ ครูอ้อย อย่าแยกเขี้ยว อย่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นายบอนหวาดผวา.....


ความยียวนที่แตกต่าง ทำให้เราได้ยี้ ยี้  ในสถานที่ที่ยากที่จะยี้ ยี้ได้

- อาจจะไม่มีโอกาสรับรู้ว่า คนที่ถูกยียวน เค้าก็ยังอยากช่วยเพิ่มเรตติ้งให้เหมือนเดิม แต่ยียวนต่างจากคนอื่น
- อาจจะไม่มีโอกาสรับรู้ความยียวนที่ตรงๆ ของอีกฝ่าย นอกเหนือจากคนในครอบครัว ญาติ พี่น้อง เพื่อนสนิท
- อาจจะไม่มีโอกาสได้ถอดสายสะพายประจำตำแหน่งออกบ้าง สวมหัวโขนไว้ตลอดเวลา หนักแย่

ครูอ้อยครับ เตรียมแยกเขี้ยวอีกรอบ

บันทึกนี้ นายบอนบอกให้ครูอ้อยอย่าแยกเขี้ยว แถมใส่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รวมๆกันแล้ว ไม่ให้แยกเขี้ยวได้นับร้อยครั้งแล้วมั้ง

ความจริง อยากจะเปลี่ยน “อย่าแยกเขี้ยว” เป็น “ยิ้มหวานๆแบบนางงาม”

ยิ้มหวานๆแบบนางงามสิครับ ครูอ้อย ยิ้มหวาน ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นายบอนยิ้มfh;p

(ไม่มี หวาดผวา)

อ่านบันทึกเรื่อง จะเก็บมิตรภาพให้คงความหอมหวานได้อย่างไร แล้ว

กับดูความยียวน  ความเป็นนางงามมิตรภาพของ gotoknow ของครูอ้อยในวันนี้

นายบอนไม่กล้าที่จะไปยียวน ด้วยความเป็นกันเอง บ่อยๆ ถี่ๆ มันๆม่วนๆแบบเดิมครับ เพราะไม่รู้ว่าจะฉุดเรตติ้งและจะทำให้ครูอ้อยเกิดอาการยียวนอีกหรือไม่

ถ้าเขียนเพิ่มเรตติ้ง  ก็คงเป็นแบบ มอบดอกไม้ดอกเดียว เหมือนคนอื่นๆ  แล้วจะโหยหาความยียวนอีกหรือไม่ว่า ผิดไปจากเดิม
ไม่ยี้ ยี้กันเองเหมือนเดิมเลย???





เพื่อนๆได้ให้มุมมองว่า ยิ่งครูอ้อยกลายเป็นนางงามมิตรภาพของ gotoknow มีคนรู้จักมากขึ้น หลังจากได้รับรางวัลสุดคะนึง ไม่สมควรที่จะไปเขียนอะไรที่ฉุดเรตติ้งให้ดิ่งลง  ยิ่งเป็นที่รู้จัก หลายคนยิ่งติดตาม จับตา ชื่นชม ความเป็นนางงามมิตรภาพของ gotoknow ทำให้ความเป็นส่วนตัวหายไป


บางที สายสะพายนางงามที่สวมใส่อยู่ อาจจะเป็นเส้นคั่นบางๆก็ได้นะครับ ยี้ ยี้ กันแบบเดิม อาจจะไม่เหมาะสมสำหรับนางงามมิตรภาพ gotoknow

อาจจะทำให้ผู้ชม ผู้ร่วมโหวต ก่อม็อบ ประท้วง นัดชุมนุม เพราะมีใครบางคน บังอาจมายียวนกับนางงามมิตรภาพขวัญใจของพวกเขาด้วยความไม่เหมาะสมก็ย่อมได้

ทั้งๆที่จริงๆแล้ว ก็อยากจะยี้ ยี้ ยียวนกันเองแบบเดิม....