นานๆทีหนึ่ง นายบอนจึงจะเปิด MSN Messenger แล้ว log in เข้าไปดู ซึ่งจะต่างจากช่วงปี 2548 ที่มีเวลา log in คุยกับพรรคพวกหลายคนอยู่บ่อยๆ แต่ในช่วงเวลานี้ ชักห่างเหินไปพอสมควร
คุณบอย อภิสิทธิ์ เป็นเพื่อนสนิทกับ อ.พิมพ์จันทร์ ซึ่งทั้งคู่มีโอกาสได้พบกัน ตั้งแต่ช่วงที่ไปฝึกงานที่ภูเก็ต เมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว จนรู้จักมักคุ้น และสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว ขนาดนายบอน ซึ่งเป็นเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันกับ อ.พิมพ์จันทร์แท้ๆ ยังไม่สนิทกันเหมือนคุณบอยด้วยซ้ำ
หลังจากเหตุร้ายผ่านไป ท่ามกลางความเศร้าโศกของเพื่อนๆชีววิทยา มข. รุ่นที่ 21 ซึ่ง เพื่อนๆ ก็สื่อสารทางเวบรุ่น ช่วงหนึ่ง คุณบอย ได้เขียนถ่ายทอดความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับเพื่อนรักที่จากไปคนนี้ แล้วส่งให้เพื่อนอ่านทางเมล์ จนกลายเป็น Forward mail ที่ส่งต่อๆกันไปในช่วงเวลานั้น
นายบอนได้อ่าน forward mail นั้น ก็ประทับใจ จนมีโอกาสได้ติดต่อกับคุณบอย แล้วก็ติดต่อสื่อสารทางเวบบอร์ด จนได้คุยกันทาง MSN บ่อยครั้ง จนเป็นเพื่อนกันในที่สุด
ช่วงที่คุยกับคุณบอยอยู่บ่อยๆ เขากำลังเร่งทำวิทยานิพนธ์ในช่วงสุดท้าย อยู่ที่ภาควิชาชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ ม.สงขลา หาดใหญ่ และในขณะนี้ ได้เข้ามาทำงานใน กทม. ซึ่งแต่ละคนมีเวลาว่างน้อยลง และแทบจะไม่ได้คุยกันเหมือนช่วงปีก่อนเลย
กับข้อความสดๆที่ส่งผ่าน MSN จำบอยได้ไหม…. ทำไม จะจำไม่ได้ล่ะ เพียงแต่ตอบช้าไปนิด มีเวลาคุยกันน้อยไปหน่อย แต่มิตรภาพในวันวานที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นมา จากความสูญเสียเพื่อนที่ผ่านไป ได้สื่อสารเปิดใจกัน ทำให้เกิดความผูกพันกับมิตรภาพเล็กๆ ที่ ทำยังไงก็ลืมไม่ได้ง่ายๆ
นายบอนมีโอกาสได้ทักทายผ่านทาง MSN ไม่กี่ข้อความ แล้วบอย ก็ sign out ออกไป ซึ่งในเวลานั้น เป็นช่วงเวลาทำงาน พอบอยไม่อยู่ นายบอนก็ sign out ออกไปบ้าง เพราะมีเวลาจำกัดเช่นกัน
อัน ที่จริง นายบอนก็มีเบอร์โทรของ บอย อภิสิทธิ์อยู่แล้ว แต่ช่วงที่โทรไปคุยด้วย บอยมักจะไม่ว่างอยู่ตลอด จนเกิดความเกรงใจ เลยไม่ได้โทรไปทักทายสักที
วันเวลาที่ผ่านไป ก็ทำให้ระยะทางของความห่างเหินเกิดขึ้นมาได้เช่นกันนะครับ
วันเวลาผ่านไป แต่หลายๆอย่างยังคงเดิม...
หลายครั้งที่ไปอีสาน บอยผ่านสถานที่หลายๆแห่งที่เคยได้ยินใครบางคนพูดถึง
ตอนนี้พิมพ์คงสบายดีไปแล้ว ยังคิดถึงเค้าเสมอ
เวลาไปวัดก็จะไปไหว้พระและขอให้เค้าอยู่ในที่ที่มีความสุข
สิ่งๆดีที่เคยได้รับยังอยู่กับเราเสมอ
รักพิมพ์นะ
จากคนไม่ดีในมุมของใครหลายๆคน