เมื่อตอนเย็นประมาณ 4 โมง ได้รับโทรศัพท์จากคุณ นิวัตร สอนขำ (พี่ชาย อ.รัตนา สอนขำ) ว่าขับรถมาใกล้ถึง ม.นเรศวรแล้ว จะมารับผึ้งที่ฝากอ.รัตนาสั่งจองไว้

     พอดีช่วงวันหยุดนี้ผมได้เตรียมผึ้งไว้ให้แล้ว 2 รังเล็ก (Nucleus) ความเดิมมีอยู่ว่า พี่ชายอาจารย์รัตนา ซึ่งอยู่ที่อำเภอพรานกระต่าย จังหวัดกำแพงเพชร มาเยี่ยมน้องสาวบ่อยๆ วันหนึ่งมาเห็นผึ้งกล่องน้อยๆ ของผมเข้าก็เลยเกิดชอบใจ อยากเอาไปลองเลี้ยงดู นัยว่าคงน่ารักดี ถามหาเจ้าของผึ้ง ซึ่งอาจารย์รัตนาก็รับปากจะติดต่อให้ พอติดต่อมาที่ผม ผมก็ให้เบอร์โทรไว้เผื่อจะได้พบและแนะนำอะไรให้บางอย่าง

   วันนี้ทางคุณนิวัตร ก็เลยมากันทั้งครอบครัว เพื่อมาเยียมน้องสาวและมารับผึ้ง ซึ่งผมให้ช่วยบันทึกเกี่ยวกับโครงการคลินิกเทคโนโลยีเมื่อปี 2547 ต่อเนื่องกันมาถึงปีนี้ด้วย

	ครอบครัวคุณนิวัตร กับลูกชายและลูกสาวที่เป็นฝาแฝด (ไม่แท้)  กับกล่องผึ้ง

    พอผมพามาดูผึ้งที่จะนำไป 2 กล่อง เปิดให้ดูภายในและตรวจดูผึ้งนางพญาว่าอยู่ไหม ก็ได้รับคำถามเกี่ยวกับวิธีการเลี้ยง ซึ่งผมก็ได้อธิบายไปพอสมควร แต่สิ่งที่ผมวิตก ก็คือเรื่องไรศัตรูผึ้งครับ ผมก็พยายามทำให้ปลอดจากไรแล้ว แต่คงจะติดได้จากธรรมชาติ ได้สอนวิธีป้องกันกำจัดไว้ให้แล้ว และถ้าเลี้ยงได้เกิน 6 เดือน ก็เก่งแล้วครับ คุยกันได้ประมาณ 30 นาที ก็เย็นพอสมควรผึ้งเข้ารังแล้ว ก็ปิดทางเข้ารังแล้วนำมาใส่ไว้ในรถ

   คุณนิวัตรแกรับราชการแล้วก็มีอาชีพเป็นเกษตรกรด้วย ผึ้งที่เอาไปนี่ก็เอาไปศึกษาวงจรชีวิตของผึ้ง อ่านตำรามันสู้เอาผึ้งไปเลี้ยงเพื่อฝึกปฏิบัติไม่ได้หรอกครับ ผลที่ได้คือได้เรียนรู้ เพลิดเพลิน และผึ้งอยู่ในพื้นที่ของเรา ก็ต้องช่วยผสมเกสรให้เราด้วย ดังนั้นเลี้ยงผึ้งนี่ก็ได้ประโยชน์หลายอย่างนะครับ ผมบอกแกว่า "มันเหมือนเลี้ยงสุนัข หรือแมว เราต้องจ่าย และสิ่งที่ได้รับตอบแทน จะไม่ได้รับในรูปของตัวเงินโดยตรง" ครับ