รวมแผ่นฟ้า มหานที
พระคุณแม่นี้ มากเสีย ยิ่งกว่า...

สัปดาห์ที่ 8 แล้ว สำหรับการเป็นนักศึกษาฝึกสอนในโรงเรียน อาทิตนี้ดิฉันได้รับคำสั่งให้เป็นครูประจำชั้นนักเรียนห้อง ป.4/7 เพราะครูประจำชั้นนักเรียนห้องนี้ลาคลอด สำหรับการเป็นครูประจำชั้นเหนื่อยมากที่ต้องดูแลนักเรียนตลอดเวลาที่นักเรียนว่าง และต้องรับผิดชอบทุกอย่างที่ขอห้อง ป.4/7 ทั้งเรื่องเก็บเงินและทุกๆอย่าง แต่หนึ่งอาทิตที่ผ่านมาก็รู้สึกเหนื่อยและสนุกมาก เพราะการได้เป็นครูประจำชั้นได้รู้จักและสนิทกับนักเรียนมากขึ้น และในอาทิตนี้โรงเรียนก็มีการซ้อมกีฬาในทุกๆวัน และในเรื่องการสอนสัปดาห์นี้ก็ราบรื่นดี ^^

ครบรอบ ๒๐ ปีแห่งการละสังขารอาจารย์พุทธทาสภิกขุ

๘ กรกฎาคม ๒๕๓๖ เวลา ๑๑.๒๐ น.

เรื่องขำๆของวันที่ 2 ของการเข้าอบรมเชิงปฏิบัติการธรรมะ

ตอนเช้า ตี 3 พรรคพวกเตียงที่อยู่บนหัวเรา..เล่นอาบน้ำและไดร์ผมตั้งแต่ตี 3 อั๊ยยะะ เขาทำวัตรเช้าตี 5 ตื่นตี4 พอว่า..นี่เล่นปลุกกันตั้งแต่ตี 3..ไม่เป็นไร..คืนแรก..ทนได้..พอนั่งสมาธิทำวัตรเช้า..พวกเราหลายคน..จึงถือโอกาสหลับสมาธิ..คริๆ...เกือบชั่วโมง..ค่อยชั่วหน่อย...คริๆ..

พอ หกโมงเช้า..พวกเราก็ไปออกกำลังกายกัน..ชุดสีขาว..น้ำหมอก ไอน้ำ เป็นละออง โปรยปราย สายหมอกตอนเช้านี้..พอถ่ายรูปออกมาแล้วสวยอย่าบอกใครเลยค่ะ..หนาวฝุดๆ..บ่องตง...

หลังจากนั้นเราก็ไปทานข้าวเช้ากัน..ส่วนใหญ่อาหารมื้อเช้าจะเป็นอาหารเบาๆ..เน้นผัก ข้าวต้ม ก๋วยเตี่ยว สลัด..ค่ะ

ทุกคนตักได้เต็มที่..แต่จำกัดชิ้น..คริๆ..เราไม่ค่อยชอบข้าวต้ม..เลยไปเน้นผัก..มากกว่า...โดยใช้ถาดหลุม..ตักได้เต็มที่แต่มีข้อแม้ว่า..กินเสร็จต้องล้างเอง..โดยมีอุปกรณ์ที่ทางผู้จัดแจกให้คือ ขวดน้ำเปล่า 1 ขวด..ต้องใช้ทั้ง 6 วัน..น้ำหมดก็เติมเอา..ถาดหลุม..กินเสร็จต้องล้างและเช็ดเอง..อื้มมม..ประหยัดดีแฮะ...น่าเอาไปใช้ที่บ้าน..หลักการดีๆหลายๆอย่างได้จากที่นี่เองค่ะ...

ขวดนี้..เราต้องใช้ ตั้ง 6 วัน..ถ้าไม่มี..ก้อเเย่เลย...เพราะหากไม่ถึงเวลาพัก..เขาจะไม่ให้ออกมาดื่มน้ำ..ต้องพกติดตัวตลอดเวลา..เวลาทานข้าวก็ต้อง..พกไปด้วยเพราะไม่มีแก้วน้ำให้ มีแต่ถุังน้ำให้ตักไป...ชั้นที่ทานอาหารต้องขึ้นไปชั้น 2 กับชั้น 3 ของตึกค่ะ

หากลงมาอีก..คงเหนื่อยน่าดู..ดังนั้นขวดน้ำ..จึงมีประโยชน์ตรงนี้ค่ะ...

เช้านี้วิทยากรถามว่าเป้นยังไงบ้างนอนเมื่อคืน..ทั้งผู้ชายและผุ้หญิงบ่นกันน่าดู..ของผู้หญิงก้อมีนางสิงห์ตัวเมีย มาจากต่างถิ่นขู่กันน่าดู ฮ่าๆๆ แต่คงไม่รุนแรงเท่าผู้ชาย..แต่เสียงไดร์เป่าผมตอนตี 3 นิี่สิ..รุนแรง..ฮ่าๆๆ..มีเสียงพี่คนหนึ่งนอนต่อไม่ไหวเสียงดังมาตามสายลมกลางดึกว่า.."ไครวะ..มาเป่าผมตอนนี้..ตรูตื่นเลย" 55555พวกเราก็เลยตื่นกันหมดเลย...

ส่วนพวกผู้ชาย..น่าจะหนัก..เพราะส่วนใหญ่อายุเยอะ..เห็นบ่นว่า..กรนหนักมาก..เสียงดังกัน..ไม่มีใครยอมใคร..5555555555555555555 พอตอนเช้าหน้าตาแต่ละคน..โหลเหล หน้าซีดหน้าเซียวและหลับกันตอนนั่งสมาธิและฟังธรรมกัน..มีขุนช้างคนหนึ่ง..ตัวอ้วนๆ หัวเถิกๆ..กับลุงคนหนึ่งออกไปยืนนอกห้องก็พูดกันเรื่องอบรม..เราปวดหลังเลยออกไปมั่ง..เลยไปร่วมสนทนาธรรมกัน..ตลกมาก..ลุงเขาบอกว่า..ลุงนอนไม่หลับ.พร้อมกับเปิด ไอโฟนให้ฟังเสียงที่บันทึก เป็นเสียงคนนอนกรนดังสนั่นลั่นห้อง..5555555555 ..ลุงบอกว่า..นี่ขนาดใช้โทรศัพท์นะ..รอบๆเตียงลุง..มันดังมาก...หลับไม่ได้เลย..ว่างั้น..555555555555+

 เตียงนอนของเรา...มีน้องหมีที่หอบจากบ้านไปด้วย..อิอิ...สมุดบันทึกประจำวัน..คือสิ่งที่เราลืมไม่ได้เวลาเดินทางไปไหน...

ส่วนขุนช้างก็ไม่แพ้กัน..พูดหน้าตาย..ไร้อารมณ์และความรู้สึก..พอพูดที..เรางี้ขำก๊ากกกเลย..เขาบอกว่าไงรู้ไหม..เขาเล่าว่า..บางคน..พรรคพวกเพิ่งกลับจากอาบน้ำ..มาถึงเตียงแล้วก็พูดขึ้นว่า.."เริ่ม start กันแล้วรึ" 55555555 แสดงว่าคนกรนนิ..นอนไว กรนไว..จริงๆ...

ความกรนสร้างความรำคาญให้พวกเราน่าดูทั้งชายและหญิง..แต่หญิงเบาหน่อย..ดังนั้นใครนอนก่อนได้เปรียบงานนี้..5555 ดังนั้นพอเลิก ทุกคนจึงตั้งหน้าตั้งตานอนก่อน..แต่ก็ไม่เคยทันคนนอนกรนสักที จนบางทีบางคนต้องลุกไปต้นตอของเสียงว่ามาจากใคร..บางคนถึงกับถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก..พอตอนเช้า..ก้อหน้าตา ซีดหน้าเซียว..เพราะนอนไม่หลับกัน...55555555

หนักกว่านั้นคือห้องนอนผู้ชาย..เพราะส่วนใหญ่อายุเยอะกัน อายุเฉลี่ยก็ประมาณ 50 ได้มั้ง..มีคนหนึ่ง อยู่สุโขทัย เล่าว่า เพื่อนที่เคยทำลูกเสือด้วยกัน นอนกรนบนรถ หมาที่อยู่ใต้ทอ้งรถร้องลั่นและวิ่งเอ็งๆๆไปเพราะความตกใจ 55555ขนาดหมายังร้องลั่นด้วยความตกใจ  พอมาเจอพรรคพวกที่นี่ยังส่ายหน้าว่า.."ตรูก้อว่าเป็นหนึ่งในตองอู ในสุโขทัยไม่เคยยอมใคร สงสัยต้องเสียแชมป์งานนี้" 5555555555555+ เรานั่งขำจนน้ำตาไหลเลย...

ความกรน..คือความทรมานของพวกเราชาวปฏิบัติธรรมในครั้งนี้.ที่นอนไม่เพียงพอ.นอกเหนือจากความทรมานจากการนั่ง..และการไม่มีเวลาพัก..เราเอง..สุขภาพแย่เลย..ป่วยด้วย..อากาศด้วย...หนาวสะบัด..ฝนก็ตกตลอด..เช่นกัน...

  ท่านั่งหลับแต่ละคน..ฮ่าๆ..มีมากว่านี้..ค่ะ..จะทยอยๆเอามาละกัน..

ขอให้ภารกิจกองทัพธรรมของข้าพเจ้าและคณะจงประสบความสำเร็จด้วยเถิด..สาธุ๊..

..............ซู่ซู่พรูพรูซ่าพาชุ่มฉ่ำ  

สุขดื่มด่ำฝนพรำนำใจฉัน

สูดกลิ่นดินผินหญ้าเขียวเขียวพลัน

พาใจฝันวันฝนปรอยร้อยหมื่นเม็ด

พอเห็นหญ้าเขียว ๆ ทีไร  อยากแถลงไปเกือก

พอฝนตกแต่ละทีก็ชอบนั่งดูสายฝน มันทำให้รู้สึกเย็นใจ  บางครั้งได้กลิ่นดินหอมหน่อย ๆ เวลาฝนพรำปรอย ๆ ที่สนามหญ้า

แต่ความรู้สึกที่มีมากกว่า มันรู้สึกสุขสงบเมื่อได้ทอดสายตามองสายฝน  

• จิตใจฉันขุ่นมัวแต่เช้าเพราะเด็กชั้น ม.๖ ที่ฉันเป็นครูที่ปรึกษาถามคำถามที่่ทำให้ฉันคาดไม่ถึง
  " แม่หนูถามว่าทำไมต้องซักรองเท้าให้สะอาด... อาจารย์ไม่่ใช่ครูพลศึกษาไปยุ่งกับรองเท้านักเรียนทำไม ? แล้วทีนักศึกษาฝึกสอนรองเท้าเขาก็สกปรก รองเท้าอาจารย์....ก็สกปรกก็ไม่เห็นเป็นอะไร ?
• ตกเย็นโทรศัพท์ไปพูดคุยกับแม่เด็กเพื่อสอบถามความจริง จึงรู้ว่าแม่ซักรีดเสื้อผ้า ซักรองเท้าให้ตลอด ช่วงหลังแม่ยุ่งกับงานจึงไม่มีเวลาซักรองเท้าให้ และลูกใช้ชื่อแม่แอบอ้างโดยแม่ไม่ทราบมาก่อน แถมอยู่บ้านก็เถียงพ่อแม่จนเสียนิสัยกลายเป็นเด็กที่ครูต่างรังเกียจ
• ฉันควรจะปล่อยเด็กคนนี้ให้เป็นอาหารของเต่าปลา....หรือจะยอมเสียเวลากล่อมเกลาจิตใจที่หยาบกระด้างเพราะขาดการขัดเกลาจากครอบครัวซึ่งเป็นเรื่องยากเย็นที่จะแก้นิสัยสันดานดีหนอ....
• นี่กระมัง "กว่าจะถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว"
  
  ธรรมทิพย์
  ๘ กรกฎาคม ๒๕๕๖
  
  

เกิดในตระกูลพานิช.. เป็นพ่อค้าทางวิญญาณ นาม "พุทธทาส"

ยิ่งเจริญ ก็ยิ่งบ้าด้วยวัตถุ ยิ่งบ้าก็ยิ่งเห็นว่าเป็นความเจริญ...