ส่งเด็กกลับบ้านไปแล้วครึ่งหนึ่ง...เหลืออีกหนึ่งกลุ่ม ก็หมดห่วงแล้วสำหรับปิดเทอมนี้ ^^
อาจารย์หายไปจาก Gotoknow ตั้งแต่กลับจากจีนเลยนะคะ
วันนี้เพิ่งไปส่งนศ.จีนชุดสุดท้ายที่สนามบินมาครับ ^^ ... เรียบร้อยไปอีกงาน
ปล. ยินดีมากครับที่คุณหมอแวะมาทักทาย รวมทั้งดอกไม้จากพี่ๆทุกคน ผมมัวแต่คิดว่า "รอให้ว่างก่อน" ค่อยมาเขียน
งานหลายๆอย่างมันก็คอยทับถมเข้าจนลืม "แบ่งปัน" ... ทั้งที่ปัญหาหลายอย่างอาจจัดการได้ดีกว่านี้หากเพียงแต่
จะเข้ามาเล่า ^^ .... โชคดีตอนนี้ผมมีอาจารย์น้องใหม่ไฟแรงเข้ามาผ่อนภาระในสาขาวิชามากขึ้น คิดว่าคืนนี้จะเขียน
ย้อนอดีตที่หายไปในสองปีนี้ให้ชาว g2k ได้อ่านกันครับ
เรื่องการงานนั้นพอจัดการได้…แต่เรื่องเวลาที่จะได้มาอ่านมาเขียนบล็อกนี้สิ…โหยหาเหลือเกิน
ช่วงนี้รู้สึกว่าพวกเราใช้เวลาจัดการกับเรื่องราวต่างๆในชีวิต
จนไม่ได้เขียนหรือแวะมาเยี่ยมเยียนเพื่อนๆGTK
แต่ก็ดีใจที่ได้กลับบ้าน..อย่างปลอดภัยนะคะ
คิดถึงครับ
เตรียมโต๊ะจีนไปถึงไหนแล้วครับ
สวัสดี…ประเทศไทย
กลับมาหาเธอ คนที่พิษณุโลก 555
ถึงเมืองไทยแล้วเนาะ อาจารย์ ;)...
ขอบคุณทุกท่านครับที่แวะมาให้กำลังใจ ตอนนี้ถึงลำปางเรียบร้อยแล้วครับผม
ปล. เอาไว้ผมจะแวะถ่ายรูปหลักกิโลยักษ์(บอกระยะห่างถึงคุนหมิงเหมือนกันครับ)มาอวดครูคิมบ้างครับผม
จะเก็บเธอไว้ในใจ…คุณหมิงที่รัก
สวัสดีค่ะ
จำไม่ได้ว่าอ่านมาจากหนังสือเล่มใดกล่าวว่า "ความทรงจำเป็นแรงบันดาลใจ" ค่ะ พี่คิมเตรียมไปตัดสินคนดีของประเทศไทยค่ะ ๑ คน ๑ เสียงค่ะ
ขอให้วันนี้ เราได้คนดี และพรรคดีๆ มาพัฒนาประเทศของเราครับผม
เพื่อไทย นำโด่ง ไม่รู้สึกอะไร แต่กลุ้มใจเฉยๆ เชื่อว่า อะไรๆคงไม่สงบในเร็ววัน
ต้องปั่นตำราให้อาจารย์ 2 ท่าน ก่อนกลับบ้าน …ท่าทางผมจะเขียนบันทึกสุดท้ายที่คุนหมิงไม่ทันเสียแล้ว
ไม่มีความเห็น
เดินหน้าตรวจข้อสอบ…สามห้องสุดท้าย
ขอบคุณกำลังใจจากครูพี่คิมและท่านอ.พิชชา ครับผม
เสร็จจากนี้ก็เหลือตำราที่เขียนร่วมกับอาจารย์ชาวจีนที่ใกล้จะเสร็จแล้วอีก 2 เล่ม ครับผม.....สู้โว้ยย (ฮ่าๆ)
เด็กๆทยอยกันไปประเทศไทย…ทั้งเด็กไทย เด็กจีน…“ความเหงา”เอ๋ย อย่าเพิ่งได้ใจไป เพราะยังมี g2k อยู่เด้อออออออออ
ไม่มีความเห็น
รูปผมได้ลงในวารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่ด้วยล่ะครับ สนใจลองมาอ่านกันได้ที่
http://abcjournal.trf.or.th/documents/journalfiles/FART-1000000119.pdf
แล้วมาลองทายกันครับว่าผมคือคนไหน (ฮ่าๆ)
ใต้ต้นไม้และชายร่ม.....ใช่นะนั่น
...พี่อรพรรณแม่นมากครับ คนที่ยืนพุงห้อยน่ะ ผมเอง (ฮ่าๆ)
“พวกเราจะคิดถึงอาจารย์มากๆ”… รูปประโยคฟังแปลกไปนิด แต่ทำเอาคนฟังปลื้มไม่หยุด เทอมหน้าจะไม่ได้มาสอนที่คุนหมิงแล้ว เด็กๆ(เหมือนจะ)เศร้า แต่ผมเองรู้สึกอิ่มเอม … ขอบคุณเธอที่ทำให้ฉันได้เรียนรู้ “คุนหมิงที่รัก”
สวัสดีค่ะ
เข้าใจความรู้สึกดีค่ะ
ขอบคุณครูคิมมากครับ ที่ให้กำลังใจ ตอนนี้ผมอยากกลับลำปางเร็วๆครับ กลัวจะหาเวลาชดเชยไม่ทัน เพราะเปิดเทอมไปกว่าสามอาทิตย์แล้วครับผม โชคดีหน่อยตรงที่มีอาจารย์อีกท่านหนึ่งช่วยรับภาระงานสอนให้ก่อนครับ
ตะลุยตรวจข้อสอบ…ไม่เสร็จสักที
ขอบคุณสำหรับดอกไม้ให้กำลังใจครับท่านอาจารย์อโณ และท่านอาจารย์ลำดวน ตอนนี้เรียบร้อยไปแล้วสองกลุ่มครับ วันนี้จะกัดฟันให้เสร็จอีกหนึ่งกลุ่ม อาทิตย์หน้ารอสอบและรอตรวจอีกสามกลุ่ม...แล้วก็"ปิ๊กบ้านเฮา"ครับผม
เปลี่ยนรูปแล้ว(ถ่ายกับเด็กๆ) ดูสิว่าจะโดนทักว่าแก่อีกไหม (ฮ่าๆ)
ไม่มีความเห็น
ช่วงนี้ใกล้กลับแล้ว…รู้สึกเนื้อหอมเป็นพิเศษ (จริงๆต้องเรียกว่างานเข้า…ฮ่าๆ)
ไม่มีความเห็น
อาจารย์ถ่ายรูปด้วยค่ะ… ว่าแล้วก็เข้ามากอดคอ อี้ เอ้อ ซาน …ยิ้มแฉ่ง … ส่วนอาจารย์ยิ้มแหยๆในใจภาวนาอย่าให้คนที่บ้านเจอรูปนี้ …มีเคลียร์ยาววววววววว (ฮ่าๆ) …
ขำๆๆเรื่องนี้
คงเคลียร์นานนะครับ 5555
อาจารย์ถ่ายรูปด้วยค่ะ... ว่าแล้วก็เข้ามากอดคอ อี้ เอ้อ ซาน ...ยิ้มแฉ่ง ... ส่วนอาจารย์ยิ้มแหยๆในใจภาวนาอย่าให้คนที่บ้านเจอรูปนี้ ...มีเคลียร์ยาววววววววว (ฮ่าๆ) ...
ประชาคมอาเซียน ปี 2558 … ไม่รู้ว่าประเทศไทยของเราเตรียมพร้อมรับมือกันแค่ไหน แต่ที่ประเทศจีนเขาเริ่มจากการเรียนรู้ “ภาษา” ของประเทศต่างๆในเอเชีย ให้ทั้งทุนไปเรียน ไปแลกเปลี่ยน สารพัดวิธีเพื่อเตรียมกำลังคนของเขา(ที่มีมากเหลือเกิน) ให้พร้อมกับการเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะถึงเร็วๆนี้… สอนไปสอนมา เริ่มหนักใจ … เด็กๆของเราจะมีงานทำไหมล่ะเนี่ย … ไม่สิ ต้องพูดว่า ต่อไปคนไทยจะหางานได้ไหม
ไม่มีความเห็น
ปฏิบัติงานสอนภาษาไทยให้กับนักศึกษาชาวจีน ม.ยูนนานนอร์มอล นครคุนหมิง มณฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน
ไม่มีความเห็น