มีรูปภาพปะติดจากเศษวัสดุมาฝากทุก ๆ คนจ้ะ  ทราบไหมว่าดอกไม้ใน

ภาพนี้ทำจากอะไร ?.....

ฝันดีจ้ะ มิตรรักแฟนเพลงทุก ๆ คนของคุณมะเดื่อ

ผู้ชนะมีกมีอุปสรรคไว้ให้ข้าม              ผู้แพ้ยอมคุกเข่าอยู่ตรงหน้า

ผู้ชนะมักมีการแบ่งเวลา                    ผู้แพ้ว่าเวลานั้นฉันไม่มี

ผู้ชนะมักกล่าวคำ"เราทำได้"               ผู้แพ้ว่า"เราไม่เก่งเหมือนคนอื่นเขา"

ผู้ชนะว่านี่คือโอกาสของเรา                ผู้แพ้เฝ้ามองดูคนอื่นทำ

ผู้ชนะทุกปัญหามีคำตอบ                   ผู้แพ้ชอบทุกคำตอบมีปัญหา

ผู้ชนะชนะได้ทั้งโลกา                      ผู้แพ้พาอับจนทั้งชีวี

#เวลามีเท่ากันแต่ได้ประโยชน์ต่างกัน# :)

๐ แพงพวยงามเพริศแพร้ว ..... เพียงแข
บานเบ่งภู่แมลงแล ....................ลูบไล้
โรยราร่วงหล่นแปร .................... เปลี่ยนกลีบ
ภุมราทีีมาใกล้ ............................ กลับเร้นลาหนี
(พระมหาวินัย)

๐ แพงพวยงามกลีบล้ำ .......เลิศงาม
สีม่วงชมพูยาม ....................คลี่แล้ว
ดึงดูดแมลงตาม ......................ตอมดอก
หอมบ่หอมมิแคล้ว ....................คลาดเคล้าคลึงชม

๐ ♡นารีฉูดฉาดกล้า................ เกินหญิง
กิริยาควรติง............................ติได้
แมลงภู่มิจริง .............................ใจดอก
ดอมเด็ดหาหอมไร้.......................เริดร้างห่างถวิล
(คุณครูประภัสสร โพธิจักร)

..
๐ ฉูดฉาดฉกาจกล้า .....กัลยา
นั่นแหละชายต้องตา ....... ต่อสร้อย
แวะเวียนเปลี่ยนมองมา ....... มอบรัก
กลัวแต่นางแน่งน้อย ............. นี่แล้วหวั่นไหว

๐ ใจง่ายหลายรักแล้ว ......... ฤาดี
ควรรักนวลสงวนที ............... ท่าไว้
นิ่งนิ่งยิ่งมองมี ...................... มนต์เสน่ห์
ดีกว่าดีดดิ้นให้ ........................ ห่อนไร้ใครถนอม
(พระมหาวินัย)

ขอบคุณภาพจากเน็ต

"..ดอมดอกดื่นชื่นมาลีหลากสีสัน

ประโลมขวัญแล้วจางห่างเสมอ

บางดอกก็ไร้กลิ่นสิ้นเลิศเลอ

เพียงพลั้งเผลอผ่านแผ่วแล้วเลยลา

สายธารแห่งดวงใจในชีวิต

ไม่มีมิตรสนิทแท้ที่แลหา

เชิงตะกอนก่อนดับลับวิญญาณ์

หวังจันทน์มาวางไว้อยู่ใกล้เธอ.."

"..จะบุปผาคราแรกแย้มแต่งแต้มโลก

ไม่วิโยคโศกสูญอาดูรหรือ

จะมีใดอยู่ยั้งจีรังฤา

ที่ดีคือมิพลั้งเผลอละเมอไป

กฤษณาหรือจันทน์วันสุดท้าย

ที่สุดย่อมสลายคลับคล้ายไหม

ถูกเพลิงเผาเร่าร้อนกลางก้อนไฟ

เหลืออังคารถ่านเถ้าไว้ไยคร่ำครวญ.."

ขอบคุณภาพจากเน็ต

๒๘/๑๑/๒๕๕๖

อนุทิน ๙๙.

“อากาศ-อารมณ์”

วันอากาศเปลี่ยนฟ้า    มืดมน เต็มที

เมฆหมู่ไหลเวียนวน     แดดไหม้

มืดสว่างกมล               แสงหลบ หนาวเตือน

ถามเพื่อนฝากฟ้าให้    ไม่ไข้ เจ็บจน

.....

ขอให้กัลยาณมิตรทุกท่านมีความสุขกับช่วงสถานการณ์บ้านเมืองที่วุ่นวาย...

และอากาศที่แปรปรวนเดี๋ยวหนาวเดี่ยวร้อนในตอนนี้นะครับ...ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี.

เก็บบัวตองข้างบ้านมาฝากและมอบเป็นกำลังใจให้กับทุกท่านด้วยครับ...

๒๙/๑๑/๒๕๕๖

อนุทิน ๑๐๐.

            “น้ำ มัน ดับ ไฟ”

น้ำ ใจเธอส่งให้         ฉันมา  มากมาย

มัน ส่องในอุรา          แจ่มจ้า

ดับ เย็นข่มกามา       ฝักใฝ่ ในตน

ไฟ พ่นสุมแรงกล้า     ไม่ช้าดับลง

.....

๒๙/๑๑/๒๕๕๖

อนุทิน ๑๐๑.

       “น้ำ มัน ดับ ไฟ”

น้ำ จิตไทยช่วยให้      กระจาย ถึงกัน

มัน ส่องความละอาย  ใหญ่กว้าง

ดับ กิเลสหญิงชาย     สูงยิ่ง ลดลง

ไฟ อื่นถอดฟืนบ้าง     ช่วยให้ทุเลา

.....

ลองเขียนเลียนแบบพระอาจารย์มหาวินัยบ้าง...กำลังฝึกฝนไม่ว่ากันนะครับ...

๑๓/๑๒/๒๕๕๖
อนุทิน ๑๐๒.

สามัคคีกลุ่มก้อน                   กันนา

ใจมุ่งองค์ราชา                       แผ่กว้าง

อภัยแก่ประชา                       ทำผิด

ถอนจิตโกรธาบ้าง                 ช่วยล้างมลทิน.

๑๕/๑๒/๒๕๕๖

อนุทิน ๑๐๓.

        เมื่อเราขับรถมาในเส้นทางสองเลนมุ่งตรงตัดกับสี่แยกถนนสี่เลนสายเอเชียที่ไม่มีสัญญาณไฟ...เพื่อที่จะข้ามไปอีกฝั่ง...สิ่งแรกที่เราจะต้องทำก็คือ...การชะลอและหยุดรถเสียก่อน...จากนั้นก็มองไปทางขวามือของทางสองเลนแรกว่ามีรถมาหรือไม่...และไม่ลืมที่จะมองมาสองเลนทางซ้ายมือด้วยเหมือนกัน...ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่เส้นทางที่รถควรจะวิ่งมาก็ตาม...แล้วก็มองเลยข้ามไปถึงถนนด้านหน้าทางซ้ายมือว่ามีรถเลี้ยวขวามาหรือไม่...ก่อนที่จะค่อย ๆ ขยับขับรถออกไปอยู่ช่วงกึ่งกลางของถนน...แล้วก็มองไปทางถนนทางซ้ายมือดูว่ามีรถวิ่งมาทั้งสองเลนหรือไม่...และก็อดไม่ได้ที่จะต้องมองไปทางสองเลนขวามืออีกเช่นกัน...ถึงแม้ว่าปกติจะไม่มีรถวิ่งสวนมาก็ตามที...และถนนด้านหน้าสองเลนที่จะวิ่งไปก็เช่นเดียวกัน...ต้องดูว่ามีรถวิ่งสวนมาหรือไม่...แล้วจึงค่อยออกรถวิ่งข้ามถนนไป...การขับรถข้ามทางสายเอเชียสี่เลนโดยเราอยู่ทางโทนั้น...ต้องมีความรอบคอบ มีสติสัมปชัญญะ มองหน้ามองหลังอย่างรอบทิศทาง...ถึงจะช่วยลดอุบัติเหตุเฉี่ยวชนลงได้...

        สถานการณ์บ้านเมืองของเราในปัจจุบันก็มีส่วนคล้ายกัน...สถานการณ์ที่ไม่มีใครฟังใคร...การที่จะช่วยให้เกิดความสงบลงได้...ผู้ประท้วงควรชะลอและหยุดตัวเองกันลงก่อน...หันมองไปทางขวามือคือองค์กรตำรวจและรัฐสภา...หันมองไปทางซ้ายมือคือนักเรียนนักศึกษาครูอาจารย์และผู้ได้รับผลกระทบ...เมื่อมายืนอยู่กึ่งกลางของถนนแล้ว... ก็หันมองไปทางซ้ายคือองค์กรทางทหารและสถาบันหลัก...และหันมองไปทางขวาคือองค์กรด้านการเมืองการปกครอง และกฎหมาย(รัฐธรรมนูญ)ของบ้านเมือง...และหันมองไปทางด้านหน้าที่ได้รับผลเสียโดยตรงคือองค์กรทางด้านเศรษฐกิจและประเทศชาติ...ขณะเดียวกันที่มองข้ามไม่ได้ก็คือ จุดที่เราชะลอหรือหยุดอยู่นี้คือองค์กรสื่อสารมวลชนที่ถ่ายทอดภาพต่าง ๆ ออกไปภายในและนอกประเทศรอบทิศทาง...หากเราผ่านการมองพูดคุยพิจารณากับทุกฝ่ายอย่างรอบคอบรัดกุมระมัดระวังอย่างเข้าใจกันแล้วก็น่าจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี...การกระทบกระทั่งกันก็น่าจะลดลงเกิดความสงบได้เช่นกัน...

แต่ถ้าหากเรายังขับรถหรือขับเคลื่อนขบวนฝ่าไปแบบไม่กลัวภัยหรือไม่กลัวตาย...อุบัติเหตุจะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอนจาก “เจตนา” หรือความตั้งใจของเราอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้...ถึงตอนนั้น...คงสืบสาวหาต้นสายปลายเหตุยากมากขึ้นทุกที...

ผมเองก็ได้แต่หวังไว้ว่าจะปลอดภัยด้วยกันทุกฝ่าย

๑๗/๑๒/๒๕๕๖

อนุทิน ๑๐๔.

“หลากหลาย”

วันนี้มีโอกาสไปเผาศพแม่ของ “น้องชาย” ซึ่งน้องชายกับผมเคยเป็น “คู่หูพรานป่า” มาด้วยกัน เมื่อครั้งที่ผมเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์ได้เคยไปพักกับครอบครัวของน้องเขา และเคยกินข้าวกินน้ำที่บ้านของพ่อแม่เขาในดงสังโคที่เรียกกันว่า “สะพาน2” ด้วย เขามีที่ทำกินอยู่แถวนั้น ตอนนี้ได้ขายไปหมดแล้ว พ่อของน้องเขาตายไปนานแล้ว แม่ของเขาอยู่กับน้องสาวในดงสังโคก่อนเสียชีวิต เขานำศพของแม่มาตั้งที่วัดบ้านปางหมิ่น ห่างจากบ้านผมประมาณ ๒ กิโลเมตรกว่าๆ อยู่คนละฝั่งเขา  งานนี้มีคนมางานฌาปนกิจไม่มากสักเท่าไหร่...

การที่คนเราเคยอยู่ประจำมีความคุ้นเคยกับสถานที่แห่งหนึ่ง...พอเสียชีวิตแล้วได้ย้ายไปบำเพ็ญกุศลศพในที่อีกแห่งหนึ่งซึ่งไม่ค่อยมีความคุ้นเคยหรือมีผู้คนรู้จักมาก...ก็จะหาผู้มาช่วยงานหรือร่วมงานศพไม่ค่อยได้เหมือนกัน...

ผู้ที่ตั้งบ้านอยู่ในดงเขตรอยต่อ ระหว่างบ้านโป่งแค ต.คันโช้ง อ.วัดโบสถ์ของพิษณุโลก กับ บ้านปางหมิ่นบ้านแพะ ต.บ่อทอง อ.ทองแสนขันของอุตรดิตถ์ เปรียบเหมือนกับคนสองจังหวัด พอตายแล้วมีความคุ้นเคยทางจังหวัดไหนมากก็จะนำศพไปตั้งทำบุญสวดทางด้านนั้น...

บวกกับความที่เรา(หมายถึงผู้ตาย)ไม่ค่อยจะไปร่วมงานหรือช่วยเหลืองานคนอื่น ๆ ในหมู่บ้านที่นำศพไปตั้งด้วยแล้วก็ยากยิ่งที่จะหาคนมาช่วยงานและร่วมบุญได้มาก...การทำบุญทุกวันนี้จึงเหมือนกับการไป “เอาแรง” หรือ “เอามื้อ” กันไว้ก่อนเหมือนกัน...

ตามชนบทหากใครผู้ใดช่วยเหลือสังคมไว้มาก...ช่วยบริจาคงานบุญงานศพไว้มาก...พอตายหรือเสียชีวิตลงก็จะมีแต่ผู้คนหลั่งใหลกันไปช่วยงานและมางานฌาปนกิจศพกันจนล้นหลาม...

พระครูสุธีสุตสุนทร อาจารย์ของผมที่อยู่วิทยาลัยสงฆ์เชียงรายท่านมักจะพูดสอนผมบ่อย ๆ เมื่อก่อนนี้ว่า...เมื่อเราช่วยเหลือสังคม สังคมก็จะช่วยเหลือเรา...หากเราไม่ช่วยเหลือสังคม สังคมก็จะไม่ช่วยเหลือเราเช่นกัน...ยังก้องอยู่ในสัญญาตลอด

ผมจึงได้พยายามที่จะตอบแทนสังคมด้วยการให้ความช่วยเหลือในด้านต่าง ๆ เท่าที่จะทำได้...และตอนนี้ก็ได้ปรึกษากับคนข้าง ๆ ว่าจะขอรับเงินค่าพิธีกรงานบุญต่าง ๆ เช่น งานศพ (แล้วนะ) เพื่อนำมาแปลงเป็นทุนการศึกษาให้กับเด็ก ๆ ...เมื่อเก็บเงินส่วนนี้ได้พอสมควรแล้วก็จะนำไปบริจาคเป็นทุนเล่าเรียนสำหรับเด็กเรียนดีแต่ยากจนในโรงเรียนต่อไป...ก็ไม่รู้ว่าเขาให้ทุนกันอย่างไรยังไม่ได้ศึกษาในรายละเอียด...ตอนนี้เงินส่วนนี้เก็บได้พันกว่าบาทแล้ว...

ว่าจะเขียนนิดหน่อยกลับยาวอีกจนได้...พอแค่นี้ก่อนละกัน

๒๐/๑๒/๒๕๕๖

อนุทิน ๑๐๕.

                                        “สื่อสาร”

เข้ามาถึงยุค             ตี่ทุกแห่งหน      เชื่อมต่อผู้คน            จ๋นมี๋ไกล๋ใกล้

วัฒนธรรม                เหลื่อมล้ำต่ำใต้  เปลี่ยนแปลงกั๋นไป     มากนัก

เกิดการเฮียนแบบ        โดยบ่อได้จั๊ก     จวนจู๋งจ๋าหื้อ            เตวตาม

ก๋ารสื่อสารนี้             ส่องศรีสยาม     ตี้เกยงดงาม             ถูกหยามหยันได้

เกิดจีบอู้จ๋า              ด่าหมิ่นเหนือใต้   ตึงนอกตึงใน            มากล้น

เกิดก๋ารศึกษา           ท่านมาจ้วยป๊น    หื้อหายโง่จ่น            ปั๋ญญา

หูติ๊พย์ต๋าติ๊พย์           ฮู้หันกั๋นหนา      เหมือนดั่งกายา         สนิทชิดใกล้

เรื่องพระบ่อหัน          จะผันหน้าไหว้    ธรรมะเร็วไว             บ่อฮิต

เหล้าม้าบ่อหัน          ไผไหนจะคิด      บรรเทาเบรกได้         พ่องนา

มีกั๋นเต๋มล้น             สถานศึกษา       หมู่บ้านวัดวา            ฮ้านก๊าหาได้

วอนท่านต๋ำรวจ         หมวดบ่อบอดใบ้  สูงยศนายใหญ่          ได้คิด

หรือนายอำเภอ         จ้วยเนรมิต        หมู่บ้านหื้อได้           ก่อนา

หื้อมันหลุดป๊น          หม๊ดเสี้ยงไปหนา  สุดแสนระอา           มาปราบสักหน้อย ๆ

ต้อนรับ

• เย็นวันอาทิตย์  ต้อนรับน้องนิสิตจุฬาปีหกมาฝึกงาน ... ด้วยอาหารเย็นริมหนองประจักษ์  อุดรธานี
• มาพร้อมกับลมเย็นขึ้น ๆ  หอบละอองฝนฝากไว้ทั้งคืน
• ตื่นเช้า  ต้อนรับอุณหภูมิลดลงทันใด ๘ - ๑๐  องศาเซลเซียส
• ขณะนี้ที่หนองคาย  ๑๕ องศาเซลเซียส
• สวัสดีฤดูหนาว

• ประทับใจคุ้มเจ้าเมือง  วัดวา  ถนนลอยฟ้า  ศูนย์ภูฟ้า  โครงการพระราชดำริสมเด็จพระเทพรัตนฯ  อำเภอบ่อเกลือ  น่าน
• บันทึกยาวค่ะ   วัน ๒ ทริปวันพ่อ แพร่ - น่าน (๖ ธค. ๕๖)

ดอกชมจันทร์บานสัปดาห์ที่แล้ว

• แดดอ่อนชมดอกไม้
• ชมดอกชมจันทร์แช่มชื่นใจ
• สามดอกไม่พอกิน
• อิ อิ
•   
• บ้านไม้ชายทุ่ง  อุดรธานี

เย็นจัด

• วันพฤหัส  ๑๙  ธันวาคม  ๒๕๕๖  ไม่อยู่บ้าน  หลานสาวรายงานสด  ๐๖.๔๖ น.
• บ้านไม้ชายทุ่ง  อุดรธานี   ๘  องศาเซลเซียส
• โอม !!!! เพี้ยง  ขอให้เย็นถึงปีใหม่  จะกางเต็นท์นอนเอาบรรยากาศ
• ก่อไฟเอาไออุ่น  ปิ้งข้าวจี่  เผามันเทศ  ย่างคอหมู
• เอ .... หรือจะแถมเผาข้าวหลามใส่ถั่วดำ  
• ถามสมาชิกคนตัดกระบอกไม้ไผ่หลังบ้านพี่สาวก่ิอน

มีลูกสาว  ๑๐  คน

• ช่วงนี้รับฝึกงาน  ๒  สถาบัน
• หลักสูตรทันตาภิบาล  วิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธรขอนแก่น  ๔  คน  ฝึกวิชาด้านชุมชน  ๓  วิชา
• นิสิตทันตแพทย์  ชั้นปีที่ ๖  จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย  ๖  คน  ฝึกปฏิบัติทันตกรรมชุมชน ๓ 
• พาสำรวจชุมชน  ให้ทำแผนที่เดินดินเอง  สัมภาษณ์ประวัติศาสตร์ชุมชน  โครงสร้างองค์กรชุมชน  ปฏิทินชุมชน
• สังเกต  สัมภาษณ์อาชีพเสริมในชุมชน  เช่น  การเลี้ยงจิ้งหรีด
• 

                                  -เดินตลาดเย็นเมื่อวันก่อน ได้เจอเข้ากับ"เม็ดอัลมอนด์ป่า" นาน ๆ เจอที...งานนี้ก็เลยซื้อมา 2 ถุง 2 แบบ(คั่วแล้ว) คือ 1.แบบมีเปลือก 2.แบบไม่มีเปลือก ที่บอกว่า"เม็ดอัลมอนด์ป่า"นั้น หลายท่านอาจจะงง....แต่หากผมบอกว่ามันคือ"เม็ดลูกกระบก"หรือ"เม็ดมะลื่น"รับรองต้องคุ้นหูเป็นแน่แท้....เอาเป็นว่ากินเม็ดนี้แล้วมันได้ความรู้สึกถึงรสสัมผัสที่คล้าย ๆ กัน...แต่อาจจะต่างกันตรงที่ราคา...ดังนั้น..เมื่อต่างกันตรงราคาแต่รสชาติยังพอทดแทนกันได้..เอาน่ะ...กินไป...ยิ้มไป...ก็แล้วกัน...5555

                                        -อิ่มใจตั้งแต่เช้าตรู่ของวันมหามงคลนี้ครับ....เริ่มด้วยการทำบุญตักบาตรในช่วงเช้า ช่วงสาย ๆ ร่วมพิธีการถวายคำปฏิญาณการเป็นข้าราชการที่ดี  ช่วงค่ำวันนี้เข้าร่วมจุดเทียนชัยถวายพระพร ณ สนามหน้าที่ว่าการอำเภอพรานกระต่ายครับ....มีความสุขที่ได้ชมการถ่ายทอดสดการเสด็จพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ณ พระราชวังไกลกังวล ด้วยความปลื้มปิติครับ....พรุ่งนี้จะนำภาพกิจกรรมมาส่งความสุขในบันทึกของผมนะครับ...

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

                                      -"ฟ้าสนั่น ฟันสนุก"คืออาหารว่างยามนั่งดูทีวีวันนี้ครับ...เข้าฤดูกาลหนาว ๆ แบบนี้ เหมาะนักที่จะนั่งขบ"เม็ดมะขามคั่ว"บริหารกรามและบริหารความแข็งแรงของฟันครับ...นอกจากบริหารกรามและฟันแล้ว"เม็ดมะขามคั่ว"ยังมีสรรพคุณทางสมุนไพรด้วยนะครับ 5555

                                                ใครเคยนั่งขบ"เม็ดมะขามคั่ว"บ้างยกมือขึ้น!!!!!!!

ฟ้าสนั่น  ฟันสนุก อิๆ ๆ 

                        -วันนี้ครอบครัวเล็ก ๆของผม ได้ทำกิจกรรมอะไรหลายอย่างเลยครับ...ด้วยเมื่อวานนี้"ป้าอึด"โทรมาชวนให้ไปเที่ยวนาของ"ป้าอึด"บอกว่าวันหยุดนี้มีอะไรดีๆ ให้ได้ดู..ได้ทำ....ได้รับการเชิญชวนแบบนี้มีหรือที่ผมจะพลาด...และเช้าวันนี้ผมก็ไปตามนัด....กิจกรรมในวันหยุดนี้มีอะไรที่น่าตื่นเต้นและให้ผมได้เรียนรู้มากมาย..เอาเป็นว่าเดี๋ยวจะเก็บไปเล่าให้ได้ติดตามกันในบันทึกของผมนะครับ...มิตรรัก G2K ทุกท่าน อย่าลืมติดตามนะครับ..รับรอง...มีอะไร ดี ดี มาให้ได้ชมแน่นอนคร้าบ!!!!!5555

                         -เช้าวันนี้ได้รับซองสีน้ำตาลจาก"ไปรษณีย์" หน้าซองส่งมาจาก "อ.สุพรรษา ตาใจ"คณะกายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา จังหวัดนครปฐม....เปิดดูข้างในมี"เสื้อยืดสีขาว 1 ตัว" เป็นรางวัลที่ผมได้รับจากบันทึกความสุขแต่ละวันกับนักกิจกรรมบำบัด(คนที่ 20) ซึ่งเป็นบันทึกที่ผมได้เขียนถึงพ่อชื่อว่า"จดหมายเหตุของพ่อ"น่ะครับ....ในโอกาสที่ได้รับรางวัลจากพื้นที่แห่งการแบ่งปันและการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ใน G2K ต้องขอขอบคุณทีมงานจาก"โครงการกิจกรรมบำบัดศึกษาสุขภาวะ"ที่ได้มอบรางวัลแห่ง"ความสุข"นี้ให้กับผมครับ...ขอบคุณมาก ๆ ครับ...

                                            -อบรมคราใด....สถานที่จัดกิจกรรม....มักจะเป็น"ศาลาวัด"..ครับ....วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่จัดอบรมเกษตรกรตามโครงการบูรณาการของส่วนราชการในอำเภอพรานกระต่าย...เปิดอบรมในช่วงสาย ๆ โดยมีท่านนายอำเภอพรานกระต่าย เป็นประธาน....จัดกิจกรรมในศาลาวัด..จนถึงเวลาพระฉันเพล....ก็เสร็จสิ้นภารกิจ...พอดี...

"วัดจะดี  มีหลักฐาน เพราะบ้านช่วย

คนจะสวย เพราะมีวัด ดัดนิสัย

บ้านกับวัด ผลัดกันช่วย ก็อวยชัย

หากขัดกัน ก็บรรลัย ทั้งสองทาง"

ความเจ็บปวด ที่แสน จะงดงาม
มิเคยถาม ว่าเจ็บ สักเพียงไหน
แค่ผ่านมา ให้รัก ปักหัวใจ
เหลือทิ้งไว้ เพียงแค่ ความทรงจำ...