ก่อนบ่ายสาม -> เซ็งโดยไม่มีสาเหตุ (สาเหตุมันมีแต่ขี้เกียจคิดเลยเลือกที่จะเซ็งแทน)

บ่ายสามกว่า -> ไปนั่งคิดนั่งเขียนงานที่ร้าน Pret a Manger คิดไปเขียนมา เลยสำนึกได้ว่างานเยอะ --" กลับไปทำงานต่อดีกว่า เดี๋ยวไว้โอกาสค่อยมานั่งเซ็งต่อ 8-)

ดู Monitor ตรงความคิดเห็นล่าสุด เห็นชื่อ ด.ญ. ด.ช. เขียนแสดงความคิดเห็นกันหลายคน นึกว่ามีเด็กมาเขียนบันทึกกันใน G2K กดลิงค์ตามไปเพราะอยากลองอ่านดู เจอแบบนี้แทน เลยลองนั่งอ่านความคิดเห็นที่โพสต์กัน ....

วันนี้ไปดูแข่ง May Bumps ระหว่าง college ของมหาวิทยาลัย แข่งกันปีละครั้ง แต่ที่ประทับใจวันนี้ไม่ใช่ที่ May Bumps

ดูจากแผนที่และถามเพื่อนแล้ว รู้ว่าไกลจากตัวเมืองมาก คนไปดูกันน้อยคงเพราะว่าไกล แต่เราก็ยังอุตส่าห์ไป ปั่นจักรยานไปกับเพื่อน ปั่นเลียบไปตามแม่น้ำ ดู Boat houses และดูเค้าพายเรือกันเรื่อย ๆ

เส้นทางที่ไปเป็นทุ่งหญ้าล้วน ๆ แถมมีโคลนเป็นย่อม ๆ เพราะฝนเพิ่งหยุดตก ถ้าตรงไหนปั่นจักรยานไม่ได้เพราะหญ้าสูงหรือเยอะเกิน ก็ต้องเดินจูงจักรยานเอา แถมมีอีกช่วงที่เอาจักรยานไปไม่ได้ เลยต้องจอดจักรยานทิ้งไว้แล้วเดินไปแทน (นึกว่ามาเดินป่า)

ดูแข่งเรือจริง ๆ ใช้เวลาไม่นาน แต่ทั้งเดินทั้งปั่นนี่เล่นเอาหอบ รวมขาไปขากลับประมาณ 3 ชั่วโมง ดูแข่งเรือไม่เกินครึ่งชั่วโมง ที่เหลือหมดไปกับการเดินทาง แต่สนุกมาก สนุกตรงเดินทางนี่แหละ ชอบ :-D

@11151 ขอบคุณค่ะพี่โอ๋ ณิชเข้าไปดูแล้วมาแล้วค่ะ เดี๋ยวจะลองอ่านให้เป็นเรื่องเป็นราว เมื่อเช้านี้ดีขึ้น ไม่เจ็บเลย แต่ตอนเย็นพอกลับถึงบ้านจึงรู้ว่ายังเจ็บ วันนี้ทั้งวันปั่นจักรยานรวมกันไม่ต่ำกว่า 2 ชั่วโมง จะไม่ให้เจ็บได้ไงเนี่ย แหะ ๆ ... พรุ่งนี้ตั้งใจจะนั่งรถเมลล์ค่ะ ถนอมเข่าไว้จะได้ใช้นาน ๆ :-D

@11159 เชื่อมั้ยว่าเกี๊ยวซ่ายังไม่หมด ทำเยอะมาก กินได้กันทั้งตำบล (นี่ถ้าทำกินที่บ้าน แม่คงให้เราเอาไปฝากตั้งแต่หน้าปากซอยยันท้ายซอย เสร็จแล้วต้องขี่มอเตอร์ไซด์เอาไปให้น้า ๆ ต่อ) วันนี้ก็มีเพื่อนมากินไปอีกส่วนนึง เหลืออยู่สัก 30 ชิ้นได้มั๊ง แต่ตอนนี้ทุกชิ้นไปนอนกองกันอยู่ใน freezer ไว้วันไหนไม่ทำกับข้าวค่อยเอาออกมากินต่อ ;-)

กำลังนั่งดู The Apprentice ตอนจบ เป็นรายการหนึ่งที่รวมคน ego สูงมาไว้ด้วยกัน (หรือว่าจะเป็น self-esteem แบบที่อาจารย์ว่าไว้)

@10998 อ้าว ไปนอนซะแล้ว เจอกันใหม่พรุ่งนี้ค่ะ :-D

@10996 นั่งอ่านอนุทินของพี่โอ๋ กำลังจะเข้ามาแซวว่ายังไม่นอนเหรอค่ะ เจออนุทินอันนี้เข้าซะก่อน :-D

ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง จริง ๆ ก็กลัวเรื่องหัวเข่าพอสมควร ญาติทางฝ่ายแม่มีปัญหาเรื่องนี้กันหลายคน กำลังคิดว่ายืนและเดินทำแล็บนาน ๆ จะมีผลด้วยรึเปล่า ตอนนี้เวลาทำแล็บก็จะลากเก้าอี้มานั่งค่ะ .. ไม่เข้าใจตัวเอง เก้าอี้มีแต่ไม่นั่ง ชอบยืนทำแล็บ --"

อ่านเจอในอนุทินแถวนี้ว่าหาดใหญ่อากาศเย็น ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

@10820 @10848 อาจารย์มี link รูปแปลกน่าสนใจมาให้ดูเรื่อยเลย ชอบค่ะ :-)

พรุ่งนี้จะคุยกับ advisor สิ่งที่ต้องเตรียมคือเตรียมตัวเตรียมใจ ต้องรายงาน lab progress ให้ advisor ทุก ๆ 3 เดือน ข้อดีคือ

• ช่วยกระตุ้นให้เราทำงานมากขึ้น เพราะถ้าไม่มีความก้าวหน้าใน 3 เดือน อาจถูก advisor ตำหนิและรายงาน supervisor
• ช่วยไม่ให้เราหลงทางในหัวข้อวิจัย
• ทำให้ได้รู้แนวความคิดของคนอื่น นอกเหนือจากที่คุยกับ supervisor

ข้อเสียอาจไม่มี แต่ความรู้สึกกดดันนั้นมีแน่ เพราะเวลา 3 เดือนกับการทำแล็บไม่ถือว่าเยอะ
(ความแตกต่างในหน้าที่ supervisor & advisor)

เมื่อตอนเย็นไปวิ่ง ตอนเริ่มวิ่งรู้สึกปวดหัวเข่าข้างขวา ลงน้ำหนักเท้าข้างขวาได้ไม่เต็มที่ แต่ทนวิ่งต่อไปเพราะคิดว่าไม่เป็นไร ปรากฎว่าได้ผล คราวนี้ปวดลามมาที่หน้าแข้ง เลยวิ่งปนเดินจนถึงบ้าน ตอนนี้ยังปวดหัวเข่าอยู่ ต้องเดินกะโผลกกะเผลกนิดหน่อย เดี๋ยวเอาน้ำมันที่พี่ให้มานวด ๆ น่าจะดีขึ้น

ตอนเพิ่งไปอยู่ Edinburgh ได้อาทิตย์แรก ปวดเข่าขวาอยู่เป็นเดือน หมอให้ยามาทาและพันผ้าตามระเบียบ ตอนนั้นคิดว่าคงเป็นเพราะอากาศหนาวและเดินขึ้นเขาลงห้วยมากไปหน่อย รู้สึกกลัวกับเข่าขวาจริง ๆ เลย

@10707 ชวนผิดคนแล้วล่ะ :-P คนนั้นเค้าก็โตมากับทะเล (ทะเลสาบ)

@10734 โอกาสก็สำคัญ สิ่งที่ตัวเองอยากทำ (ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นให้ทำ) ก็สำคัญ โอกาสไม่ได้มีกันบ่อย ๆ แต่ถ้าไม่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ (ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นให้ทำ) มันก็ยังรู้สึกขาด ๆ เกิน ๆ

โอกาส .. สิ่งที่ตัวเองอยากทำ .. สิ่งที่คนอื่นอยากให้ทำ .. เลือกอันไหนดี

@10617 ตอนที่อ่านเมลล์ก็คิดเล่น ๆ ว่า คนนี้แหละจะเข้ามาก่อนใครเพื่อน แล้วก็มาจริง ๆ แต่เร็วกว่าที่คิด ตอบเมลล์ไปเสร็จก็เกือบจะเจอในนี้เลย ดีใจ :-D

@10293 สาธุ _/\_ (ก่อนจะจาม)

@10278 ว่าแล้วหายไปวันสองวันต้องได้จามแน่ ๆ ฮ่าๆๆ อาทิตย์นี้มีคนมาหาเลยไม่ค่อยได้ออนไลน์ ขออภัยที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า :-P

ดีใจเพื่อนเก่ากลับมาพร้อมหน้าพร้อมตา (เหลืออีกคนเดียวก็จะครบ กำลังคิดว่าจะประกาศหาตามหน้าหนังสือพิมพ์) จำได้ว่าเริ่มกลับมารวมกันเป็นเรื่องเป็นราวตอนนัดกันมาส่งเราที่สนามบิน ให้เรามาอยู่ไกลคนเดียวแล้วเพื่อน ๆ ก็นัดเที่ยวกันสบายใจเฉิบ ฮึ่ม ๆ เดี๋ยวต้องมีคนที่ไปกินข้าวกันวันนั้นส่งรูปมาให้เราอิจฉาเล่นอีกเหมือนเดิม --" (ถึงเราไม่ไปก็รู้ว่าเพื่อน ๆ ต้องพูดถึงเรา เหมือนเราอยู่นั่นด้วยแหง ๆ ... ชัวร์ป๊าบ)

เคยมีคนถามเราว่า ไม่รู้สึกอะไรเหรอที่รู้จักบางคนมานานกว่าครึ่งชีวิต ... เราเลยตอบไปว่า รู้สึกดี :-D

ดูแลสุขภาพด้วยนะ ท่องไว้ซะคำว่า พอดี พอดี อะไรที่มันมากไป น้อยไป มันไม่ดีทั้งนั้น แต่เหตุผลจริงที่เตือนคือขี้เกียจบินกลับไปเยี่ยม หุหุ

คิดถึงมากมาย ^__^

มัวแต่โอ้เอ้จนลืมดูเวลา ปรากฎว่าตกรถ หลัง 2 ทุ่มจะมีรถเมล์แค่ชั่วโมงละเที่ยว ถ้าจะรอรถเมล์ก็ต้องรออีกชั่วโมงนึง แต่ถ้าเดินกลับบ้านก็ชั่วโมงนึงเหมือนกัน ... เดินก็เดิน

@9655 อ่า แสดงว่ามีคนทำเหมือนกัน แบบนี้ต้องรีบไปจดสิทธิบัตรก่อน ;-)

@9653 วิธีนี้ถูกใจ แต่มีข้อแม้ว่าต้องเอาคอมออกไปไว้ไกล ๆ มือไม่งั้นไม่ได้อ่าน เวลาอยากอ่านอะไรใน GotoKnow สักที ต้องเอื้อมมือมาให้ถึงคอมถึงจะได้อ่าน อิอิ

อ่านจบไปอีกเปเปอร์ ต้องใช้บรรยากาศเข้าช่วย (เพลง+ชา+GotoKnow Monitor) จึงจะได้อ่านหนังสือหนังหา

ทักษะที่พยายามฝึกตอนนี้ คือพยายามอ่านและสังเกตหา drawbacks ของแต่ละงานวิจัย บางงานได้ตีพิมพ์ใน journal ที่ดังมากและมีคนเอาไปอ้างอิงกันเยอะ บางคนอาจดูแค่ชื่อ journal ก็คิดว่างานวิจัยนั้นดี แต่จริง ๆ แล้วในเนื้องานกลับมีจุดบกพร่องเยอะกว่าที่ควรจะเป็น แต่กว่าจะเริ่มวิจารณ์งานวิจัยได้ต้องรู้ให้เยอะซะก่อน ตอนนี้เลยเริ่มตระหนัก ขอบคุณอาจารย์ที่ปรึกษาที่พยายามเกลี่ยกล่อมให้เราอ่านหนังสือ

@9642 โอ้ว ภาพแรกนี่ ถ้าไม่บอกก่อนก็คงไม่สังเกตค่ะ

พอกลับดึกก็อ้างว่าไม่มีเวลา แต่พอกลับบ้านเร็วดันขี้เกียจขึ้นมาอีก เฮ้อ ชีวิต มันจะจบมั้ยเนี่ย ... บอกตัวเองหน่อยจะได้ไม่ขี้คร้านนักแรง ... 4-5 วันมานี้รู้สึกขี้เกียจมาก ไม่อยากทำอะไรเลย ตั้งแต่เสร็จ presentation เหมือนเครื่องตัวเองถูก shut down กำลังหาวิธี restart กลับมาใหม่

วันนี้ถูกน็อคเล็กน้อย ท้องไส้ปั่นป่วนและรู้สึกอยากอาเจียน เกือบปั่นจักรยานไม่ถึงบ้านเพราะรู้สึกพะอืดพะอมอย่างแรง คาดว่าโดนฤทธิ์กาแฟเข้าไป มาถึงบ้านแล้วรีบต้มบะหมี่เผ็ด ๆ มากิน ก็ยังไม่หาย อยากดื่มชาก็กลัวจะเพิ่มคาเฟอีน (ไม่มีแบบ decaf) เลยดื่มน้ำร้อนอย่างเดียว ดื่มน้ำไปเป็นเหยือก ได้ผลเลย อาการอยากอาเจียนดีขึ้น แต่ได้อาการใหม่ ท้องอืด เลยต้องเลื้อยไปอยู่บนเตียง ตอนนี้ดีขึ้นหน่อยแต่ยังรู้สึกไม่ปกติ หลาบเลยกาแฟร้านนี้ กาแฟแรงเกิน ไม่เอาอีกแล้ว

@8969 รู้แล้วว่าทำไมวันนี้จามบ่อย ;-)

เพิ่งกลับมาจากวิ่ง (กำลังนั่งหอบ) วันนี้วิ่งระยะทางเท่าเดิมได้โดยไม่ต้องเดิน :-D  วิ่งไม่ไกลแต่ดีใจที่ทำได้ ครั้งหน้าจะลองเปลี่ยนเส้นทาง เผื่อได้เห็นอะไรใหม่ ๆ

ตอนวิ่งจะพยายามผูกจิตไปด้วย คือการผูกความคิดไว้ที่ตัวเลข วิ่งซ้ายขวาซ้ายแล้วนับ 1 ซ้ายขวาซ้ายแล้วนับ 2 พอถึง 100 ก็เริ่มใหม่ ถ้านับไปนับมาแล้วนับไม่ตรงกับจังหวะ ก็จะรู้ว่าเริ่มไม่มีสมาธิ จะรอจังหวะแล้วเริ่มนับใหม่ (ที่ไม่นับทุกก้าว เพราะทำให้เหนื่อยเร็ว นับแบบนี้รู้สึกว่าเข้ากับจังหวะหายใจมากกว่า)

แต่วันนี้ยังทำได้ไม่ดี (แต่ไม่เลว) นับไปนับมาเริ่มมึน ไหนซ้ายไหนขวา เดี๋ยววันหน้าจะลองใหม่