เพราะ "ตัวตน" ทำให้เกิดความแตกต่าง

เพราะ "อัตตา" ทำให้เรารู้สึกยิ่งใหญ่เหนือคนอื่น

แต่เมื่อลดตัวลงโอบกอดผืนดิน

เราจะสัมผัสถึงความอ่อนน้อมที่ซ่อนอยู่ในใจ

รู้สึกถึงความเป็นหนึ่งเดียวของเราและพื้นโลก

รู้ถึง "ตัวตน" ที่เล็กลง...

>>>>>>

มารับโทรศัพท์น้องสาวที่หน้าห้องทำงาน...เห็นโปสเตอร์...และถ้อยคำลึกซึ้งและเตือนตนข้างบน

แจ้งข่าวร้ายก่อน...ตรงเล็บนิ้วชี้ซ้ายของแม่เลือดไหลไม่หยุด

ชุ่มมากตอนกลางคืน...ผมบอกล้างแผล...ปิดก๊อชให้แน่น...สวมถุงเท้า...เพราะก๊อชชอบหลุดเวลานอน...ถ้าคืนนี้ไม่ดีขึ้น ต้องพาแม่ไปโรงพยาบาล

แจ้งข้าวดี...น้องสาวคนเล็ก...ไปตรวจปัสสาวะ...ตั้งครรภ์แล้ว...หลังจากแต่งงานมานาน

ข่าวดี คู่กับ ข่าวร้ายเสมอ...

วันนี้มีเรื่องฮาที่แผนก อีกแล้ว 

คุณยายท่านหนึ่งอายุ  78 ปี  รูปร่างผอมบางผิวหนังเหี่ยวย่น  พูดภาษาอีสาน  สำคัญหูแกไม่ค่อยดี จากประวัติไม่เคยป่วยเข้าโรงพยาบาล  มาตรวจผื่นที่ขาหนีบ   ขณะที่ซักประวัตินั้น  น้องป้อม ผู้ช่วยของชลัญก็จะวัดความดันโลหิตให้  บอกให้คุณยายถอดเสื้อกันหนาวแขนยาวออก  ( แผนก OPD ชลัญติดแอร์นะค่ะ  โฮโซขอบอก ) ยายคงได้ยินไม่ถนัดน่ะ ถามกลับ

          ยาย อีหยัง หมอ 

          ชลัญ   ด้วยรู้้ว่า  แกหูตึง ชลัญจึงทำท่าถอดเสื้อผ้าให้แกดู  แกพยักหน้าก็ดูท่าแกจะเข้าใจ 

           ยายถามกลับ  : ถอดเสื้อส่งเมิ๊ดเลยติ หมอ 

          ชลัญ  แม่นแล้ว  เมิ๊ดเลยยาย

          คุณยายยืนขึ้นถอดเสื้อกันหนาวออกจากนั้นเตรียมปลดผ้าถุง น้องป้องร้องลั่น 

        "เดี๋ยวยายจะทำอะไร"

         ยาย ก็ถอดเสื้อถอดส่ง คุณหมอเพิ้นบอก  ทำท่าโบ้ยมาทางชลัญ

         ชลัญ ...อ๊าย   หนูบอกยายตอนไหนให้ถอดผ้าถุง

        ยายเถียง ..  ก็หมอบอกให้ถอดเสื้อส่ง เมิ้ดเลย  ฮ่วย

       ชลัญทำท่าเอ๋อ  ! งง   น้องป้อมบอก พี่โจ้  ส่งน่ะคือผ้าถุง 

      ผู้ป่วย ที่ OPD หัวเราะชลัญ  กันคิกคัก

      ชลัญ แฮะ ๆๆๆๆๆ ก็ภาษาอีสานบ่แข็งแฮง น้อ  .......อิอิ 

       นี่ถ้ายายยังอวบอั้นจะไม่ห้ามสักคำ  555555555555