ปลูกหญ้าเลี้ยงวัว... แล้วทำไมต้องกลัวบาป
วันนี้มีบุญมากเป็นพิเศษที่ได้มานั่งฟังหมอลำเงินล้าน(ในอดีต) มานั่งสรุปความรู้ที่ได้จากการอบรมของกลุ่มเกษตรกรจากอำเภอ พุทไธสง จังหวัดบุรีรัมย์ และจากตำบลเมืองที จังหวัดสุรินทร์ ก็เพราะบรรดาท่านหมอลำทั้งหลายนั้นถ้าเอาอายุมารวมกันคงได้สักพันปีได้
พ่อหมอลำ แม่หมอลำ ลูกหมอลำและผู้ฟังลำทั้งหลายต่างทำหน้าที่เป็นผู้เรียนที่ม่วนซื่นกันถ้วนหน้า เป็นบรรยายกาศการเรียนรู้ที่มีความสุขเกินจะบรรยายได้
หลังลาจากวงหมอลำ ก็ทำหน้าที่นักศึกษาโข่งเรียนรู้เรื่องอาหารเลี้ยงโคของพ่อวิวิจิตทันที
พ่อวิบอกว่าตอนนี้มีวัวให้เลี้ยงดูปูเสื่ออยู่ 9 ตัว ในช่วงต้นปีที่ผ่านมาขาดแคลนอาหารเลี้ยงโคเป็นอย่างมาก แต่ปัจจุบันนี่ไม่ประสบปัญหาอะไรแล้วเพราะได้พัฒนาแปลงหญ้าไว้ดีเลิศ หลาย ๆ ท่านคงสงสัยว่า พ่อวิดูแลได้อย่างไร
พ่อวิบอกว่าดูแลได้เพราะถ้าเรามีแปลงหญ้า มีคนเลี้ยงโค และจำนวนโคที่เหมาะสม
เหมาะสมอย่างไร
เหมาะสมระหว่างพื้นที่ แรงงาน ปริมาณหญ้า และความคิด
พ่อวิบอกว่า การเปลี่ยนความคิด ความเชื่อดั้งเดิมเกี่ยวกับเลี้ยงวัว โดยใช้วิธีพาวัวไปหาหญ้า ต้องเปลี่ยนมาเป็นเอามาหาวัวแทน วัวจึงจะสมบูรณ์ขายได้ราคา
เมื่อคิดได้พ่อวิก็ลงทุนสละที่นาเกือบสิบไร่ เพื่อปรับปรุงทำเป็นแปลงหญ้าอาหารเลี้ยงวัว
เมื่อลงแรงปลูกและดูแลอย่างดี หญ้าก็งอกงามได้ดั่งใจหมาย
หญ้างาม ๆ งามเสียจนกลัวว่าจะเป็นบาป เพราะวัวของชาวบ้านที่อยู่ข้าง ๆ และไม่มีแปลงหญ้าต่างก็มายืนมองหน้าสลอน น้ำลายสอ รอกินหญ้าตามริมรั้วเพราะวัวมองเห็นที่เขียวชอุ่มก็คงอยากลิ้มรสหญ้างามไม่ต่างจากเด็กอยากกินไอติม อยากมุดรั้วเข้ามากินหญ้าก็กินไม่ได้ได้แต่ยืนมอง จึงเป็นเหตุให้พ่อวิกังวลว่าจะเป็นบาปไหมหนอ ที่ปลูกหญ้าล่อตาล่อใจวัวของคนอื่น
แต่กลัวบาปก็ต้องตัดใจ คงไปช่วยเลี้ยงวัวชาวบ้านทุกตัวคงเป็นไปไม่ได้เพราะชาวบ้านส่วนใหญ่ยังเสียดายนาและเสียดายสวน จึงไม่สนใจที่จะปลูกหญ้าเลี้ยง ด้วยข้ออ้างต่าง ๆ นานา เป็นเหตุให้ขาดแคลนอาหารเลี้ยงโค
มีชาวบ้านหลายรายที่อยู่ใกล้เคียงกับพ่อวิเริ่มปลูกหญ้ากันมากขึ้นอีกไม่นานพ่อวิก็ไม่ต้องกลัวบาป ชาวบ้านที่เลี้ยงวัวก็จะไม่ลำบากอีกแน่นอน
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น