มาร่วมกันชวนปลากลับบ้าน
ชายฝั่ง2600กว่ากิโลเมตร(ทั้งอันดามันและอ่าวไทย)
ตั้งอยู่ในเขตศูนย์สูตรอันอุดมไปด้วยความหลากหลายทางชีวภาพ
พันธ์สัตว์น้ำหลากชนิด ปริมาณและคุณภาพสูง
ทำไมคนจับปลาถึงยากจน?
ทำไมพันธ์สัตว์น้ำจึงลดลง?
ทำไมคนไทยถึงต้องอาศัยปลาทูจากอินโดหรือศรีลังกาฯลฯ?
ผมฝันเอาไว้ว่า"คนไทยต้องได้ทานอาหารทะเลราคาถูก"
จากท้องทะเลไทยของเรา
ช่วยเสนอแนวทางกันหน่อยนะครับ
อยากชวนกัน"มาร่วมกันชวนปลากลับบ้าน"ครับ
ความเห็น (8)
หวัดดีครับพี่จง ข้อมูลในประวัติค่อนข้างละเอียด แต่รูปอยู่ในเงามืดกลายเป็นบุคคลลึกลับไปเสีย
ทราบว่ามีงานของสภาที่ปรึกษาให้ทำเรื่องฐานทรัพยากรที่เป็นสวัสดิการชุมชน ที่จริงทางใต้น่าจะเลือกชุมชนประมงแต่เห็นในเอกสารเลือกคีรีวงหรือไม้เรียง
บรรจง นะแส
หวัดดีภีม
วันก่อนทางดับบ้านดับเมืองจัดฝึกอบรมเรื่องการทำบล็อก พี่ก็ไปนั่งแจมกับเขาด้วยน้องๆเขาบอกให้ลองเข้าไปดู ก็พบว่ามีพี่ๆเพื่อนๆน้องๆในวงการงานพัฒนาอยู่กันหลายคน ที่สำคัญมีประเด็นใหม่ให้เรียนรู้พอสมควรเลยสมัครเข้ามาด้วยคน แต่ยังทำอะไรไม่ค่อยเป็นนะ กะว่ามีเวลาขอตามอ่านเรื่องราวต่างๆพร้อมๆกับการเรียนรู้เทคนิคใหม่ชนิดนี้ไปพร้อมๆกัน คนมันแก่แล้วเรียนรู้อะไรแต่ละอย่างดูมันช้าไปหมด
ปุ๊กและลูกๆสบายดีนะ ฝากคิดถึงด้วยล่ะ
พี่จง
อยากชวนกัน"มาร่วมกันชวนปลากลับบ้าน"ครับ
ประโยคนี้เยี่ยมเลยเลยคะ พี่บรรจง...
หน่อย มารายงานตัว จากสุรินทร์คะ
ระลึกถึงพี่เสมอเลยคะ
บรรจง นะแส
หวัดดีหน่อย
ดีใจนะที่สื่อสารกันทางนี้ได้ ตามข่าวหน่อยอยู่เวลาพบพรรคพวกจากแถบนั้น ดีใจที่เข้มแข็งและสุขภาพพอจะยืยหยัดได้อย่างดี พี่ยังเก็บสมุดบันทึกที่เด็กๆทำให้หน่อยไว้เลย ขอให้เข้มแข็งนะน้อง
ฝากความคิดถึงมายังจืดด้วยล่ะ
ตอนนี้พี่ตระเวณอยู่ชายฝั่งตะวันตกไล่มาตั้งแต่ตรัง กระบี่ พังงา ตอนนี้อยู่ระนอง การเดินทางพบพี่น้องที่มีฝันร่วมกันแม้จะเหนื่อยแต่ก็สุขใจ ชายฝั่งตะวันตกหลังซึนามิถึงวันนี้ดีขึ้นมาก การเยี่ยวยาที่พี่น้องร่วมชาติ ต่างชาติช่วยๆกันทำให้ที่อยู่อาศัยผ่านวิกฤติแล้วล่ะ เหลือบางปัญหาเช่นที่ดินปลูกบ้านที่บางแห่งมีคดีความกับคนที่อ้างสิทธิ์หรือมีสิทธิ์ในที่ดินและเรื่องเดิมๆของการทำมาหากินของชาวประมงพื้นบ้าน เครื่องแบบทำลายล้างประเภทอวนรุน อวนลาก เรือปั่นไฟจับปลากะตักยังเป็นปัญหาใหญ่ ที่เป็นสาเหตุของการลดลงของพันธ์สัตว์น้ำอันนำไปสู่ความเดือดร้อนในการประกอบอาชีพของพี่น้อง
ก็มีหลายพื้นที่ที่รวมตัวกันลุกขึ้นสู้และร่วมมือกันจนปัญหาบางพื้นที่เบาบางลงบ้าง ก็พอทำให้มีกำลังใจต่อไป
สวัสดีค่ะ
พึ่งเปิดเจอเวปนี้ดีใจนะค่ะที่พี่มีอะไรใหม่มาให้เห็น เห็นพี่ทำงานเหนื่อยแต่ก็ไม่ค่อยเป็นห่วงเทาไรเพราะพี่มีสิ่งแก้เหนื่อยทุกวัน วันศุกร์ที่ผ่านมาได้ไปดูชายทะเลที่ปากพนังคิดถึงพี่มาก เพราะชายทะเลที่เคยมีป่าโกงกางตอนนี้แทบจะหาไม่ได้เลย เพราะความอยากได้อยากมีของคน เห็นแล้วต้อง ถอนหายใจทุกครั้งเสมอ
ชาวประมงพื้นบ้านก็หากินลำบากขึ้น ระบบนิเวศก็เปลี่ยนไป บางพื้นที่ก็กลายเป็นรีสอร์ท สนามยิงปืน......
แต่ก็ยังดีที่มีคนอีกส่วนหนึ่งรวมถึงพี่ด้วยช่วย ๆ กันพัฒนาให้มันดีขึ้น เมื่อวันที่ 20 สค.50ได้ ไปฟัง อาจารย์สมิท ที่ม.ทักษิณป่าพะยอมเรื่องโลกร้อน ฟังแล้วขนลุก
ต่อไปเราต้องไปสร้างเรือแบบโนอาหรือเปล่าไม่รู้ แต่ที่สหรัฐเขาก็เตรียมตัวแล้วพี่อ่าน/ดูข่าวเรื่องนี้ไหมที่เขาเอาสัตว์เข้าไปเลี้ยงไว้ในถ้ำที่เขาทำไว้ เหมือนในคำภีย์ไบเบิลอย่างไรอย่างนั้นเลย
แต่การแก้ปัญหาที่สำคัญคือทำอย่างไรให้เด็กรุ่นใหม่ได้ตระหนักและเห็นความสำคัญของสิ่งล้ำค่าทางธรรมชาติ และผู้ใหญ่ก็ทำมาหากินอย่างถูกต้อง (คงจะยากมากเลยนะ)
เราคงชวนปลาทั้งหลายกลับบ้านลำบากเพราะมันหลงทิศหลงทางไปแล้วมั่ง ยิ่งมีการเคลื่อนไหวหรือมีความเปลี่ยนแปลงภายใต้ท้องทะเลอยู่ตลอดเวลา
วันก่อนพ่อออกทะเลไปตกปลาเที่ยวที่ 3 เที่ยวแรกได้ปลาตัวใหญ่ ๆ เที่ยวที่สองต้องออกไปถึงน่านน้ำเขตแดนถึงจะได้ปลาตัวใหญ่ เที่ยวที่สาม ได้ปลาเล็กปลาน้อยปลาใหญ่ได้มา 9 ตัวเอง ปลาทู ปลาเก๋า และปลาอื่น ๆ ตัวกะเปียก ปลามึกนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยเล็ก และที่สำคัญตกมาแล้วกินก็ไม่หมด เห็นแล้วสลดใจจริง ๆ
จบก่อนนะค่ะค่อยคุยกันใหม่ด้วยช่องทางนี้
สวัสดีค่ะพี่
เห็นคำถามพี่แต่ละประโยคแล้วตอบอยากเหมือนกันปัญหาที่แก้ได้พี่ก็คงจะรู้ดีเช่น ให้ชาวเลใช้อวนตาห่างหน่อย ไม่ควรวางอวนจนถึงใต้ท้องทะเล ไม่จับปลาในฤดูวางไข่ สร้างปะการังเทียม ฯลฯ แต่ที่สำคัญคือทำอย่างไรให้ชาวเลและนักท่องเที่ยวเห็นความสำคัญและตระหนักได้ อีกทั้งตอนนี้กระแสน้ำก็อาจเปลี่ยนทิศทางเพราะมีการเคลื่อนไหวของท้องทะเลตลอดเวลา อุณหภูมิของน้ำก็เปลี่ยนไป สิ่งเหล่านี้แก้ยากมาก ๆ
ไปเที่ยวทะเลทีไรก็จะพบว่าชายหาดมีการเปลี่ยนแปลง ในท้องทะเลก็เปลี่ยนไป ปลาทะเลก็หาดูได้ยากขึ้น ดอกไม้ทะเลก็ไม่ค่อยมีให้ดูเหมือนเมื่อก่อน
การแก้ปัญหาในเรื่องเหล่านี้ยากนะค่ะ แต่ก็คิดว่าพี่คงทำได้ เหนื่อยหน่อยนะค่ะ (แต่คำว่าเหนื่อยไม่มีสำหรับพี่ใช่ไหม)
จบก่อนนะค่ะแล้วค่อยเขียนมาคุยใหม่
สวัสดีค่ะ
วันเสาร์ที่ผ่านมากลับไปควนหมากและได้ไปเดินดูตลาดนัดเห็นอาหารทะเลตัวโต ราคาค่อนข้างแพงแต่ก็ไม่แพ้หาดใหญ่
ที่ถามว่าทำไมคนจับปลาจึงยากจน อยากจะถามกลับไปว่าที่ยากจนเพราะอะไร ความไม่เพียงพอใช่ไหม (ที่เขียนอย่างนี้เพราะไปคุยกับเพื่อนมีเรือตังเกที่ปัตตานีและที่ปากพนังรวมทั้งเวลาไปเที่ยวแม้ว่าจะไม่ได้ลงลึกแต่ก็พอจะสรุปประเด็นได้บ้าง) เมื่อมาทำ mild map ดูมันยุ่งไปหมด พี่ในฐานะที่เป็นผู้อำนวยการคงแก้มาแล้วทุกเกือบทุกหนทาง น้องก็อยากให้ฝันของพี่ที่คนไทยต้องได้ทานอาหารทะเลราคาถูกเป็นจริง หากช่วยสานฝันของพี่ได้ก็จะช่วย (แต่ไม่กล้าพอที่จะแนะนำพี่เพราะกลัวว่าเอามะพร้าวมาขายสวนจ๊ะ)
สะตอ ลูกเหรียง
อ่านชื่อเรื่องแล้ว น่าสนใจมากคะ แสดงว่าปัจจุบันปลาในทะเลบ้านเราหายไปหมดแล้วใช่ไหม
ประชาชน ชาวบ้าน คนบนเขารับประทานปลาที่มีราคาแพงขึ้นทุกวัน เราไม่ได้อยู่ติดเล แต่จำเป็นต้องทานปลา
และอาหารทะเล เพราะร่างกายต้องการ คนเขาอย่างเราควรทำอย่างไร เพื่อจะเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยเหลือให้
ปลากลับบ้านเราเหมือนที่เคยอยู่ในอดีต