แต่ละวันในชีวิต ล้วนเป็นวันวิเศษ
ข้อคิดเหล่านี้ ผมได้อ่านจากการที่คุณสมจินบอกเล่าให้อ่านเมื่อคืนนี้ เธอบอกว่าได้รับมาจาก forward mail จากเพื่อน ที่อยากจะบอกเล่าให้รู้ว่า อะไรก็ตามที่อยากจะทำ ให้รีบทำเสีย ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำ โดยผ่านข้อความที่บอกเล่าให้รู้ว่า ในแต่ละวันของชีวิต ล้วนเป็นวันวิเศษ ไม่จำเป็นต้องรอโอกาสพิเศษใดๆทั้งสิ้น
ผมก็เลยขออนุญาตเธอ นำขึ้นมาเผยแพร่บนบล็อก เพื่อเป็นข้อคิด สะกิดใจ และเตือนใจ ให้ลุกขึ้นมาทำในสิ่งที่อยากจะทำ โดยไม่ต้องรอโอกาสใดๆมาเยือนครับ
ความเห็น (9)
เคยได้รับเมลล์นี้นะคะอ่านแล้วซาบซึ้ง
แต่น้อยครั้งมากที่ตื่นขึ้นมาแล้วจะบอกกับตัวเองว่า วันนี้คือวันพิเศษ
เพราะอะไร คงต้องทบทวนตัวเองอีกที
- สิ่งที่เพื่อนๆ เขาอยากจะบอกเรา โดยการส่งต่อเมลล์มาให้ก็คงเป็นการบอกเล่าให้เรารู้ว่า เมื่ออยากจะทำอะไร ก็ให้รีบทำเสีย อย่าไปรอให้พร้อมซะทุกอย่าง มองข้ามปัญหาบางอย่างไปบ้าง ไม่จำเป็นต้องรอให้โอกาสพิเศษมาถึง จึงค่อยเริ่มต้น โดยให้ความสำคัญกับจิตใจมากกว่า ขอเป็นเพียงการทำแล้วเรามีความสุขใจ ก็จงเลือกที่จะทำซะ จะได้ไม่ต้องมาเสียใจทีหลัง เมื่อเวลาผ่านไปแล้ว เราย้อนกลับมาแก้ไขไม่ได้
- ยิ่งนักศึกษาประเภทเด็กโข่ง อย่างพวกเรา ยิ่งมีเวลาน้อยกว่าคนอื่นๆ ค่อนข้างมาก หากมีสิ่งใดที่อยู่ในใจ แล้วอยากจะทำ.....เขาคงบอกให้เราเลือกที่จะทำทันที เพื่อให้ความสุขกับตัวเองบ้าง
- ถือเป็นการให้รางวัลกับชีวิต อย่างเช่นที่คุณ Kawao ได้ไปเที่ยว จำปาสัก.....อ่านแล้ว อยากไปมั่งจัง
สวัสดีค่ะคุณ Mitochondria
ฮืม...อ่านแล้วซาบซึ้ง
ทั้งๆ ที่เหมือนเป็นสิ่งที่เราๆ ก็รู้กันอยู่ แต่ก็ยังคอยแต่จะรอโอกาสพิเศษทุกที
อ่านแล้วรู้สึกดี
ขออนุญาติส่งต่อไปให้คุณแม่อ่านนะคะ ฮ่าฮ่า คุณแม่ชอบเก็บจานชามสวยๆ ไว้ในตู้ แล้วใช้จานพลาสติก
ขอบคุณค่ะ
^_____^
คณไมโตคะ
เคยได้บเมลนี้เหมือนกัน
อ่านแล้วมีความสุขและมักจะแชร์กับคนรอบข้างเสมอ
"ทำทุกวันให้เป็นเหมือนวันสุดท้ายของชีวิต"
เราจะได้ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องเสียใจ ว่ายังไม่ได้ทำอะไรเลย
วันนี้ "บอกรักคนข้าง ๆ " หรือยังค่ะ
คิดถึงคุณไมโต คุณสมจิน น้องน้ำฝน น้องน้ำฟ้า นะคะ
ชอบมากเลยครับ
ผมเองก็กำลังคิดแบบนี้ครับ ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ผมสินใจแปลกๆที่คนรอบข้างอาจคิดไม่ถึง จนวันหนึ่งผมก็เขียนบันทึกที่ตอกย้ำว่า "เวลาเราเหลือน้อย" ผมคิดต่อว่าเวลาที่เหลือน้อย ควรจะเดินทางอย่างไร สังเกตนะครับว่า เวลาแต่ละชั่วโมงเร็วขนาดไหนเวลาแต่ละวันก็แปบๆหมดไป เดี๋ยวก็เดือน เดี๋ยวก็ปี แต่เราได้ทำอะไรที่อยากทำแล้วหรือยังวันหนึ่งผมใช้เวลาตัดสินใจชั่วคืน เช้าก็ลาออกจากงานราชการที่กำลังไปได้ดีวันหนึ่งสมัครงานชิ้นใหม่ อนาคตดี เงินดี หรูกว่า แต่ก็สละสิทธิ์เพราะคิดว่านั่น ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการจริงๆหลายคนบอกผมว่า "ผมไม่อดทน"ผมบอกว่าไม่ใช่หรอก "ผมอดทน" หากไม่อดทนผมจะลาออกจากชีวิตข้าราชการที่แสนสบายนั้นสิ้นเดือนมีเงินเดือนได้อย่างไร แต่ขอเลือกในสิ่งที่ผมมีความสุข และมีโอกาสที่ยิ่งใหญ่ได้ทำเพื่อตนเองและสังคม โดยตอนนั้นยังไม่รู้ว่าจะไปไหนด้วยซ้าไป(ฟังดูดีนะครับ แต่ผมคิดแบบนี้)คิดแบบนี้(ตามบันทึก) ดีครับ แต่ให้คิดทำกุศล โยใช้เหตุผลที่ เรามีเวลาไม่มาก ชีวิตเจอสิ่งดีๆเพิ่มขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
- วันพิเศษสำหรับพี่ คือวันที่ 9 - 13 พ.ค. ที่ผ่านมา
- พี่ไปเทียวเชียงใหม่
- พบเพื่อนที่ไม่เคยเห็นหน้าหลังจากเรียนจบ 30 ปี
พ่อซากุระ เพื่อนฉัน .....
- ฉันอยากทำให้ทุกวันมีค่ามากๆ...คู่ไปกับมีความสุขค่ะ...เพราะนอกเหนือจากความสุขที่ได้นั้นแล้ว..มันน่าจะเพิ่มคุณค่าในแต่ละวันที่อาจจะบังเกิดได้ทั้งกับงาน ครอบครัว สามี ลูกๆ ญาติๆหรือแม้แต่เพื่อนๆ...ตลอดจนสรรพสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย..
- วันนี้ ตอนเช้าขณะเดินมาทำงาน...ฉันพบด้วงกว่างหน้าที่ทำงาน...มันนอนหงายท้อง คว่ำไม่ได้เพราะพื้นเขาขัดเงา มันลื่น...ฉันสงสารเลยช่วยจับมันคว่ำ....
- เมื่อเย็นนี้..ฉันพบด้วงกว่างตัวเดิม มันไม่เดิน.... ฉันเขี่ยมันคิดว่ามันตาย แต่มันเดินได้....
- ......ฉันคิดไปเองว่ามันกำลังจะตายหรือเปล่า ฉันอยากช่วยชีวิตมัน มันน่าจะอยู่กับธรรมชาติ....ฉันเขี่ยมันลงจากระเบียงตึก 3 ชั้น หวังให้มันบิน หรือตกลงบนสนามหญ้า....แต่ผิดคาด...ฉันได้ยินเสียงดังแป็ค...สงสัยมันพลาดไปโดนอะไรแข็งๆแน่ๆเลยค่ะ...ป่านนี้ไม่รู้ว่ามันเจ็บปวดขนาดไหนแล้ว...โอย!...ฉันรู้สึกผิดจริงๆ....
- คุณสวดภาวนาให้มันรอดด้วยนะ...เพื่อนรัก...
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ อ่านแล้ว ยิ่งทำให้รู้สึกว่าชีวิตนี้ช่างสั้นจริงๆ...อีกไม่กี่ปีก็เกษียณแล้ว ทั้งที่ไม่กี่วันยังเคยคิดว่า โห...มีเวลาทำงานอีกตั้ง 20 กว่าปี่...แต่ต่อนี้ อะไรเนี่ยเหลือเวลาอีก 10 กว่าปีก็เกษียณแล้วหรอ...เร็วมากเลยค่ะ...ปีที่แล้วเพิ่งสอน เพิ่งสอบเพิ่งตัดเกรด อ้าว...เปิดเทอมอีกแล้ว ยังไม่ได้ทำอะไรเลย...เวลาผ่านไปเร็วจริงๆค่ะ...เพราะฉะนั้น เมื่อมีโอกาสทำอะไรจึงต้องรีบทำ ... ก่อนจะไม่ได้ทำ...มั้ยค่ะ?
ไม่รู้ยังไง ไม่ค่อยยอมเปิดอ่าน mail ที่ forward มา ทั้งที่มีเรื่องดีๆ มากมาย ดังเช่นเรื่องนี้
ทั้งๆ ที่รู้ว่าทุกวันมีค่า แต่บางทีก็ใช้เวลาไม่คุ้มค่า บันทึกนี้ช่วยกระตุกในดีค่ะ