ต้อนรับท่านรัฐมนตรีช่วย สธ. ที่เก่า เวลาเดิม

9-5-50

วันนี้ดิฉันและเจ้าหน้าที่ชาวบำราศได้ไปต้อนรับท่านน.พ. วัลลภ ไทยเหนือที่หน้ากรมคร.              ท่านมาทำงานวันแรก       พวกเราตั้งใจจะไปกันประมาณ50คนโดยมอบให้พี่หมอศิริวรรณซื้อดอกไม้ร้านคุณส้มและมีรองศิริชัยจัดรถ          คุณเยาวรัตน์จัดคน   

เราไปถึงกรมก่อนเวลาเล็กน้อยและพบว่ามีเพื่อนๆมากันมากมายและมายืนตั้งแถวตั้งแต่กรมคร.จนถึงกระทรวง  

 ดิฉันพบพี่หมออนันต์   อดีตรองปลัดสธ.ที่ลาออกตามท่านปลัดไปและจะกลับมาเป็นท่านเลขาของรัฐมนตรีช่วยอีกครั้ง 

พวกเรามารับท่านรัฐมนตรีช่วยและมอบดอกไม้ให้โดยท่านขอบคุณและขออนุญาตที่อาจจะนำดอกไม้มาให้ตามตึกต่างๆค่ะ

ดูท่านดีใจและหน้าตายิ้มแย้มถึงแม้ต้องเดินรับดอกไม้ท่ามกลางแดดยามสายค่ะ  

ดิฉันเดิมตามท่านไประยะหนึ่ง       มีคนนำดอกไม้มาให้อีกหนึ่งดอกเลยมอบให้ท่านและเรียนว่าเป็นของที่มอบส่วนตัวค่ะ 

ท่านเลยบอกว่าก็จะเก็บไว้ที่ดวงใจก็แล้วกันทำให้ดิฉันอดหัวเราะไม่ได้

ก่อนที่ท่านจะลาออกจากตำแหน่งดิฉันก็มาส่งท่านที่นี่และพาน้องๆมากันหลายคน     จำได้ว่ามีบางคนไม่กล้ามาส่งเนื่องจากเกรงใจท่านรัฐมนตรี

ก่อนมาคุณไพเราะถามว่าจะใส่ชื่อที่ดอกไม้หรือไม่  ดิฉันให้ใส่ชื่อสถาบันค่ะ

ท่านจรูญ ผู้ทรงคุณวุฒิที่กรมคร. คุยกับดิฉันว่า

พี่อัจเห็นความอนิจจังไหม?       ไม่มีอำนาจคนก็หลบๆ     พอกลับมามีอำนาจคนก็มาร่วมต้อนรับกันมากมาย

ดิฉันไม่ได้สนใจเรื่องใครจะมีอำนาจหรือใครจะคิดอย่างไร      คิดเพียงว่าท่านเป็นนายเรา       เรามาแสดงความกตํญญูและยินดีกับท่านแค่นั้น        วันที่ท่านจากเราก็มาลาท่าน

เรื่องของโลกๆมันเป็นอนิจจังอยู่แล้ว       พระพุทธองค์จึงตรัสให้พวกเราถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทค่ะ