บทเรียนที่ได้รับจากการศึกษาดูงานผู้สูงอายุ ต.บ้านกร่าง

    วันนี้มีเรื่องราวของชมรมผู้สูงอายุตำบลบ้านกร่างมาเล่าสู่กันฟัง เมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม 2550 ชุมชนคนบ้านกร่างของเราได้รับความกรุณาจาก องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านกร่าง จัดสรรงบประมาณเพื่อให้ผู้สูงอายุได้ไปทัศนศึกษาตามสถานที่ต่างๆปีละ ครั้ง ซึ่งในปีนี้ทางชมรมผู้สูงอายุและชมรมออกกำลังกายที่ส่วนใหญ่เป็นผู้สูงอายุ  มีมติขอไปศึกษาดูงานจังหวัดชลบุรี ซึ่งก็ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี กำหนดการที่พูดคุยกันไว้คือศึกษาชีวิตของสัตว์ทะเลที่สถาบันวิทยาศาสตร์ทางทะเล มหาวิทยาลัยบูรพา อ.บางแสน  จ.ชลบุรี จากนั้นก็พาไปเที่ยวชมบรรยากาศชายทะเลบางแสน ก่อนกลับบ้าน   ระหว่างการเดินทางจากบ้านกร่างถึง จ.หวัดชลบุรี มีฝนตกตลอดทางทำให้กังวลไปต่างๆนาๆทั้งอุบัติเหตุ เล่นน้ำทะเลไม่ได้ ไม่เป็นไปตามที่ความคาดหวังไว้ แต่ท้ายที่สุดก็ประสลผลสำเร็จดังที่ตั้งใจไว้ การดูงานครั้งนี้มีเรื่องราวให้ตื่นเต้นอยู่ สองเรื่อง    เรื่องแรก เกิดขึ้นเมื่อเวลาประมาณ 02.00 น เมื่อถึง พยุหะคีรี  จ.นครสวรรค์ มีเจ้าหน้าที่ทหาร ขอตรวจหลักฐานโครงการ  และบัตรประชาชนผู้นำคณะศึกษาดูงาน  ต้องขอบคุณหมอจอย (แสงทอง)มากๆที่นำเอกสารทุกอย่างติดมาด้วย  จึงไปต่อได้  เฮ้อ....โล่งอกไปที

เรื่องที่สอง เกิดขึ้นเมื่อคณะของเราถึงชายหาดบางแสนทุกคนตื่นเต้น มีความสุขที่จะได้ชมธรรมชาติของท้องทะเลและเตรียมตัวเล่นน้ำ น้าดาถามขึ้นมาว่าป้าเอียงกับป้าฮงไปไหนเนี่ย   ถามใครก็ไม่มีใครรู้ จึงเกิดความวุ่นวายขึ้นเล็กน้อยมีผู้เห็นคุณป้าทั้งสองขึ้นรถแล้วที่ ม.บูรพา แล้วลงไปโทรศัพท์หาลูกแล้วก็ไม่เห็นป้าทั้งสองคนอีก  หมอจอย  หมอพร และน้องขวัญ จึงขึ้นรถโดยสารกลับไปที่สถาบันวิทยาศาสตร์ทางทะเล ซึ่งก็ได้พบคุณป้าทั้งสองนั่งอยู่ใต้ต้นไม้  ความรู้สึกที่คุณหมอเห็นคุณป้าทั้งสองพวกเราดีใจและร้องด้วยความดีใจสุดๆแต่สิ่งที่คุณหมอทั้งสามได้รับกลับมาก็คือความเฉยเมย กับคำพูดที่ว่า ฉันขอกระเป๋าฉันจะกลับบ้านทุกคนอึ้งพูดไม่ออกพาคุณป้ากลับมาที่รถ สมาชิกต่างพากันเข้ามาดูแลเทคแคร์คุณป้าทั้งสอง จนทุกอย่างผ่านไปด้วยดี จนกลับถึงบ้านด้วยความเข้าใจกัน  เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่สำหรับทุกคนในคณะ   ทุกคนพร้อมรับผิดชอบในเหตุการณ์และขอโทษคุณป้าทั้งสอง  หลังจากนั้นก่อนรถออกทุกครั้งทุกคนจะช่วยกันสำรวจบุคคลที่มาด้วยกันอย่างรอบคอบ 

     สุดท้ายขอฝากบทเรียนนี้ไปถึงผู้ที่จัดกิจกรรมต่างๆได้ใช้เป็นอุทาหรณ์สอนใจ และข้อควรระวังในการจัดกิจกรรมต้องใส่ใจในปลอดภัยและรายละเอียดของผู้ร่วมกิจกรรมให้มากๆ

ศิริรัตน์  รายงาน

[nutim]

• โถๆ นู๋รัตน์ ทำไมถึงทำกับป้าได้  แกคงตกใจนะน๊ะ ไม่รู้ว่าตอนนี้ป้าหายตกใจ หายงอนหรือยัง...ทำพิธีรับขวัญป้าซะนะ โดยพาไปเที่ยวอีกรอบนะน๊ะ
• ไม่เห็นเล่าเรื่องที่ป้าคนหนึ่งที่อายุ 70ปีกว่า นั่ง Banana boat บ้างเลย นำรูปมาลงด้วยนะอยากเห็นรูปตอนกี่ขี่เรือจัง  เมื่อวันประเมิน HPH เจอคุณป้าคนเก่งแกเล่าให้ฟังด้วยท่าทางที่มีความสุขมากๆ  นู๋รัตน์และทีมงานได้บุญมากๆเลยรู้ไหมที่ทำความฝันของบางคนให้เป็นจริงได้

[sirirat]

• พี่นู๋ทิมขาตอนนี้นู๋รัตน์ไปทางไหนก็จะถูกถามอยู่ตลอดเลยว่า หมอจะพาไปเที่ยวไหน เมื่อไหร่ อีก  เฮ้อ...เขาจะรู้บ้างมั้ยนะว่าเรายังไม่หายเหนื่อยเลย
• อีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้เศร้าใจอยู่ขณะนี้คือ นู๋รัตน์ ได้ลบรูปที่ถ่ายไว้ตอนไปทะเลซะหมดเกลี้ยงเลยคุณป้าทั้งหลายทวงรูปอยู่ (ได้แต่ทำหน้าจ๋อยๆ)กำลังขอจาก อบต เรื่องราวได้ถูกบันทึกไว้แล้ว (ตอน 2)ได้เห็นภาพประทับใจแน่นอน

[นิพัธ กิตติมานนท์]

   น่าเหนื่อยแทนนิ แต่พอป้าหายงอนก็คงจะหัวเราะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า กันได้เหมือนเดิมนะนู๋รัตน์

[sirirat]

ตอนนี้ดีกันเหมือนเดิมแล้วค่ะอาจารย์  ผ่าน HPH แล้ว มาเลี้ยงปลอบขวัญคุณยาย  คุณป้า  และแม่ยกแถวบ้านกร่าง บ้างก็ดีนะคะ จะรอคอยน้ำใจจากท่านผู้ใหญ่ใจดีอยู่ค่ะ