บทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดาราตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นในวันที่ 11 กันยายน (ตึกเวิรด์เทรดถล่ม) หลังจากที่ทราบว่าภรรยาของเขาเสียชีวิตในตึกนั้นด้วย...
ผู้บันทึกได้รับ Mail จากเพื่อน หลายท่านอาจจะได้รับแล้ว บางท่านอาจจะยังไม่เคยเห็น ผมประทับใจงานเขียนชิ้นนี้เลยเอามาเผยแพร่อีกครั้งครับ
หนึ่ง....
สอง....
สาม....
สี่...
ห้า...
หก....
เจ็ด....
แปด....
เก้า....
สิบ...
ผู้บันทึกต้องขอขอบคุณคุณจอร์จ คอลลิน ที่เขียนบันทึกนี้ได้กินใจเหลือเกิน และขอขอบคุณเพื่อนที่ส่งมาให้กล่อมเกลาทัศนคติยามนี้...
แล้วท่านล่ะครับรู้สึกอย่างไรบ้างต่อบันทึกของคุณจอร์จ คอลลินนี้...
load เสร็จแล้วครับอาจารย์ กมลวัลย์
บันทึกนี้มีรูปเยอะหน่อย เลยใช้เวลาบ้างครับ
สวัสดีค่ะพี่บางทราย
แบบรอรูป load นานหน่อยค่ะ แต่คุ้มค่ารอมาก ๆ โดยเฉพาะภาพนี้ เป็นความจริงในยุคสมัยนี้จริง ๆ
สวัสดีครับน้อง
สวัสดีน้องธรรมาวุธ ครับ
มีลมหายใจอยู่ก็ใช้ชีวิตให้ดีที่สุดละครับ...พยายามไม่ยึดติด...ทำชีวิตให้มีความสุข...
...เสียดายตึกworld trade..เคยขึ้นไปเยือนสองครั้ง...พาคุณยายไปเที่ยวด้วย...ตอนนี้ไม่มีคุณยายเหมือนกัน
โอชกร
สวัสดีครับน้อง TAFS
สวัสดีน้องโอชกร - ภาคสุวรรณ
ชอบมากๆ ครับ เอาไว้เตือนให้เราใช้ชีวิตอย่างมีสติ และใช้ชีวิตให้เป็น ได้เป็นอย่างดีเลยครับ
ประโยคที่ชอบที่สุด คงจะเป็น
"ชีวิตคือห่วงโซนาทีของความสุข ไม่ใช่แค่การอยู่รอด"
ขอบคุณมากครับคุณ บางทราย (คนเข็นครก ขึ้นภูเขา)
สวัสดีครับน้องธรรมาวุธ
สวัสดีครับน้องแก่นจัง
สวัสดีครับน้องจินตนา อิ่มรักษา
สวัสดีครับjoin_to_know
หากได้อรรถรสจากบันทึกของคุณคอลลินก็ยินดีครับ เพราะผมรับรู้ต่อแรงสะเทือนใจเขามากจริงๆ
ขอบคุณครับที่แวะมาเยือน
สวัสดีค่ะคุณ บางทราย (คนเข็นครก ขึ้นภูเขา)
คุณพี่บางทรายเจ้าคะ คำคมนี้ดีมากๆอยู่แล้ว และคำแนะนำนั้นน้องคุณนายฯทำได้ถึงกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ทีเดียว รู้สึกดีมากเลยค่ะ แต่ทำไมคนข้างกายกลับหาว่าเราเป็นพวกสุขนิยมไปได้
สวัสดีครับน้อง ธรรมาวุธ
พี่ยินดีตอบครับ เพราะนั่นคือความตั้งใจ ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้นครับ
โอย...กรุณาอย่ายกย่องพี่ถึงขนาดนั้นเลย พี่มิบังอาจ พี่เพียงเป็นคนหนึ่งเท่านั้นมีเพื่อน พี่ น้องๆอีกมากมายที่วนเวียนอยู่ในวงการนี้ และจำนวนมากมายที่เขาเหล่านั้นทุ่มเทมากกว่าพี่มากมายนัก
เช่น มีพี่คนหนึ่งพี่เคยกล่าวถึง พี่คนนี้เป็นนิสิตเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง เคยได้ทุนบริทิส เคาซิล ไปเรียนที่อังกฤษ แต่พี่ตัดสินใจลงสู่ชนบทและทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อชนบท เพื่อสังคม โดยไม่ห่วงใยชีวิตตัวเอง แม้ครอบครัวเองก็ต้องโอนอ่อนให้กับการอุทิศชีวิตนี้ จนครอบครัวต้องขอแยกไป พี่ท่านนี้ยังยืนหยัดต่อไปจนถึงปัจจุบัน
ทรัพยสมบัติไม่มีอะไรเลย มีแต่ตัวและชีวิตที่ทุ่มเทให้ และท่านไม่ต้องการเปิดชีวิต พี่ท่านนี้ต่างหากที่สมควรยกย่อง...พี่เป็นแค่เสี้ยวส่วนของพี่ท่านนั้นต่างหากครับน้องธรรมาวุธ
เหตุนี้เองกระมังครับ งานบันทึกของพี่ส่วนใหญ่จึงหนัก (เอาแต่ปัญหามาพูด) จนบางท่านรับไม่ค่อยได้ พี่จึงต้องเบา เบา ลงมาบ้างครับ
ขอบคุณครับน้อง
สวัสดีครับน้องขจิต
พี่ไปเยี่ยมน้องมาแล้ว ขอบคุณมากที่แนะนำน้องใหม่นะครับ ดูแลน้องเขาดีดีนะ แล้วจะเข้าไปเยี่ยมบ่อยๆ ป๋าขจิต อิ อิ..ต้องแนะนำน้องเขาหน่อยครับ
สวัสดีครับ น้อง คุณนายดอกเตอร์
เอ่อ เขาแซวเราก็ให้ชีวิตมีสีสันบ้างเท่านั้นแหละ พี่ก็เหมือนกัน ว่างๆก็แซวทีเล่นทีจริงกันบ้าง พอได้ถูกทุบบ้าง ..เอ่อ สบายใจแล้ว...
หากเราทำตามนั้นแล้ว ก็สุดยอดแล้ว พี่ยังไม่ถึง 70 % เลย ต้องทบทวนอยู่เรื่อยๆ ว่าอะไรที่ยังขาดไปบ้าง พี่จึงชอบบัยทึกของอีตาคอลลินนี้มาก เขามาเตือนเรา ให้สติเรา..ดีมาก
เราจะได้ตั้งใจทำให้ดียิ่งขึ้นไปอีก
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับน้องยอดดอย
เอาเลย ถ้าเอาไปใช้ประโยชน์ได้เอาไปเลยครับ
พี่จะมีส่วนเป็นสุขด้วย
เพราะช่วยเป็นสื่อกลางขยายสิ่งเหล่านี้
อ่านแล้วมันได้สำนึกลึกๆนะครับ และมันก็สอดคล้องกับภาระที่เรารับผิดชอบอยู่ด้วย
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับน้องลิลี่ ลูกช้างของเราเอง
บางทีเราเพลินกับชีวิตมากไป
เมื่ออ่านพบบันทึกนี้ก็หยุดคิดและได้สติมากขึ้น
ขอบคุณค่ะ น้องสาว "ช้าง"