ผมเป็นคนที่ชีพจรลงเท้าอยู่พอประมาณ จะให้อยู่ที่ไหนนาน ๆ อย่างเป็นเรื่องเป็นราวนี้คงจะเป็นทุกข์ไม่น้อย ดังนั้นชีวิตที่ผ่านมาคนที่สนิทชิดเชื้อก็จะเห็นผมไปนั่นมานี่อยู่เสมอ ๆ ใกล้ไกลไม่ว่าขอให้ได้ไป
การไปนั่นมานี่ของผม ทำให้ผมได้เห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็น ได้พบสิ่งใหม่ ๆ และก็ได้มิตรภาพใหม่ ๆ ตามมาด้วย
ผมอยู่บ้าน (ที่บุรีรัมย์) ก็เหมือนไม่อยู่บ้าน ที่กินข้าวเย็นไม่ค่อยจะซ้ำสถานที่ เดี๋ยวไปบ้านลูกศิษย์ เดี๋ยวไปบ้านญาติมิตร เดี๋ยวก็ไปในที่ที่หัวใจมันเรียกร้อง จนกับข้าวมื้อเย็นที่แม่เตรียมไว้ในตู้กับข้าวเป็นหมันอยู่บ่อยครั้ง (แม่น้อยใจเหมือนกันนะ)
ก่อนที่จะมาปัตตานี แม่บอกผมว่า "ที่ไหนไม่ควรไปก็อย่าไป" ซึ่งบ่อยครั้งแม่ได้โทรมาเช็คว่าอยู่ไหน กินข้าวที่ไหน ซึ่งเพื่อความสบายใจของแม่ผมก็ตอบแบบส่งเดชไปว่า กินในมหาวิทยาลัย (ลานอิฐ) นี่แหละ ทั้งที่ความจริงผมอยู่ที่ "ตลาดโต้รุ่ง"
หลังจากมาอยู่ปัตตานีได้หลายเดือน ผมก็ได้ไปในหลาย ๆ ที่ ด้วยการอนุเคราะห์ของเพื่อนอาจารย์และลูกศิษย์ ทำให้ได้เห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็น และได้รู้ในสิ่งที่ไม่ได้รู้ จนรู้สึกว่าในสถานการณ์เช่นนี้คงน่าจะพอได้แล้ว อยู่กับที่บ้างก็ดี อย่างน้อยก็จะได้ไม่ต้องโกหกแม่อีก
ดังนั้นระยะหลัง ใครมาชวนไปไหนก็มักจะไม่ค่อยไป (บางครั้งดูหยิ่ง ๆ) ถ้างานนั้นไม่สำคัญและจำเป็นจริง ๆ
วัฒนธรรมของคนบ้านผมไม่ค่อยคุยกันมากนัก ถ้าไม่เต็มที่แล้วก็จะไม่บอกกัน เพราะแม่ผมให้สิทธิในการตัดสินใจแก่ลูก ๆ อย่างเต็มที่มาโดยตลอด การที่แม่บอกผมเตือนผมในเรื่องความปลอดภัยในพื้นที่ แสดงว่าความห่วงใยและ ความกังวลภายในใจของแม่มันเอ่อล้นจนพรั่งพรูออกมาเป็นคำพูด...
สวัสดีครับน้องย่ามแดง
แม่ทุกคน ย่อมห่วงใยลูกเสมอ ถึงแม้แม่จะรู้ว่า สิ่งที่ลูกคิด สิ่งที่ลูกทำ นั่นย่อมถูกต้องเสมอ เพราะแม่ให้โอกาส และเคารพในการตัดสินใจของลูก
ถือว่าน้องโชคดีมากครับที่มีคุณแม่ที่เข้าใจ
แต่การที่เรามาอยู่ในพื้นที่ที่มีความเสี่ยง แม่ย่อมห่วงเรามากกว่าธรรมดา
ถึงแม้น้องจะไม่แสดงออกด้วยการกระทำ แต่เพียงใจเราห่วงใยความรู้สึก ของคนที่ห่วงใยเรา ถ้าคุณแม่ทราบ คุณแม่คงดีใจนะครับ
สวัสดีค่ะ
แม่ห่วงลูกเสมอ อย่ารำคาญ และเมื่อไรที่เรามีทุกข์ คนแรกที่เราอยากไปหาคือแม่เรา เพราะรู้ว่า แม่เป็นคนที่รักเราที่สุดในโลกค่ะ
คุณแม่ยังดูสาวอยู่เลยนะค่ะ ...
ลูกไม่ว่าจะโตแค่ไหน แม่ก็รักและเป็นห่วงเสมอค่ะ ... รีบๆ มีลูกซิ อ.ขุน ย่ามแดง จะได้รู้ว่ารักลูกมากแค่ไหน....ยิ้ม ยิ้ม
ความรักของแม่ยิ่งใหญ่ครับ
แต่มิตรภาพใน G2K ก็ยิ่งใหญ่เหมือนกันนะคะ
ดังนั้น อยากจะบอกว่า "เป็นห่วง" นะครับ
สวัสดีค่ะคุณย่ามแดง
ความรักของแม่ยิ่งใหญ่ที่สุ้ด....
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณน้องย่ามแดง
..........................................
แม่สละสวย สละสาว คราวอุ้มท้องเห็นว่าเป็นบทกลอนสอนใจได้ดีก็เลย นำมาแบ่งปันกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ
รูปกับคุณแม่ น่ารักมากคะ...
..อ่านบันทึก...แล้ว หม่นๆคะ....
เป็นกำลังใจ อยู่ที่สุรินทร์คะ น้องย่ามแดง
ผมประทับใจในความรักของ อ.ย่ามแดง ที่มีต่อแม่ และแม่มีต่ออาจารย์ครับ
ทำงานในพื้นที่ใครๆก็เป็นห่วง โดยเฉพาะคนที่รักเราก็คงคิดมาก ทำให้ท่านสบายใจนั้นดีที่สุดครับ
ผมขอฝากกำลังใจไปให้หอบใหญ่ๆครับ
แม่เป็นห่วง ชาว Go to know ก็คงเป็นห่วงไม่แพ้กันนะคะ พระคุ้มครองนะคะ อยู่ในมหาวิทยาลัยคุยกับชาวบล็อก คงจะปลอดภัยกว่ามังคะ
ถึงน้อง อ.ขุน
ช่วยดูแลตัวเองและห้ามประมาทเป็นอันขาดทั้งชีวิต & จิตใจ ลูกช้ำจิตแม่ช้ำมากกว่า บาดแผลนะยังพอทายาให้ได้ แต่บาแผลในใจไม่รู้จะทายาอะไร
รักแม่อย่ารีบรักเมีย