ระวังนะ..ครูจะสวัสดีเราก่อน

หลายต่อหลายหนแล้วครับที่ผมได้มีโอกาสพบนักเรียนที่เป็นศิษย์เก่า  สำหรับคนเป็นครูแล้ว ผมเชื่อได้ว่าไม่ได้หวังให้ศิษย์เข้ามายกมือไหว้เราหรอกครับ  แต่การที่ศิษย์เข้ามาไหว้เรา นั่นแสดงถึงความภาคภูมิใจของคนที่ได้ชื่อว่า "ครู" เพราะนั่นแสดงว่า

********นักเรียนไม่ลืมเรา..เรายังเป็นที่เคารพอยู่

***********เออ..เราก็สอนให้นักเรียนรู้จักมีสัมมาคารวะนะเนี่ย

*************นั่นแน่...อาชีพครู มันยังน่าภูมิใจไม่น้อยเลย

........สังเกตไหมครับเวลานักเรียนคนที่เข้ามาทักทายเรา  เรามักจะได้ยินคำถามยอดนิยมว่า "ครูจำหนูได้ไหมคะ?" "ครูจำผมได้ไหมครับ?" แน่นอน เราต้องต้องตอบว่า "จำได้สิ" (ทั้งๆ ที่บางทีจำไม่ได้หรอก จริงไหมครับ) ในใจก็ต้องภาวนาว่านักเรียนอย่าถามต่อนะว่า "หนูชื่ออะไร?" หรือ "ผมชื่ออะไร?" เพราะนั่นคือคำถามที่ฆ่าครูตายในบัดดล 555

........นักเรียนหลายคนน่ารัก เข้ามาทักทาย  แต่หลายคนนี่สิ  เราเป็นครูต่างหากที่เป็นฝ่ายจำนักเรียนได้ แล้วเข้าไปทักทายก่อน (ทั้งที่นักเรียนบางคนทำท่าจะหลบด้วยซ้ำไป)

.......ผมมักหงุดหงิดเสมอ ที่นักเรียนทั้งศิษย์เก่า ศิษย์ปัจจุบัน เวลาพบครูบาอาจารย์แล้วไม่ทักทาย  จนหลังๆ ผมใช้วิธีเอ่ยปากทักทายก่อนเสมอ "สวัสดีจ๊ะนักเรียน" และวิธีนี้ได้ผลเสมอมา  เพราะเมื่อนักเรียนได้ยินว่าเรา สวัสดี  นักเรียนจะเขิน ยกมือขึ้นไหว้และสวัสดีเรา  ในครั้งต่อๆ ไป นักเรียนคนที่พบเหตุการณ์ครูสวัสดีก่อน ก็ไม่เคยลืมที่จะยกมือไหว้ครูเมื่อพบเจอกันครั้งต่อๆ ไป เพราะคิดเสมอว่าถ้าไม่ไหว้ครู ครูต้องเอ่ยปากสวัสดีก่อน แล้วยิ่งถ้าเป็นในที่สาธารณชนด้วยแล้ว  ลองคิดดูว่าจะเป็นอย่างไร

..........แม้ว่าวิธีนี้จะได้ผล แต่ผมก็ไม่ได้ยินดีเท่าใดนัก  เพราะอาจทำให้นักเรียนไหว้เราด้วยความกลัวอาย  ไม่ใช่เกิดจากจิตใต้สำนึกโดยแท้  (แต่ก็ไม่แน่นะ  การอาย อาจทำให้เกิดเป็นนิสัยที่ถาวรก็เป็นได้)

...........ผมขอยกตัวอย่างเหตุการณ์หนึ่งให้ท่านลองอ่านดูครับ  เหตุเกิดวันนี้นี่เอง  ผมไปใช้บริการในฐานะลูกค้า ร้านสะดวกซื้อ 7-11 ผมพบศิษย์เก่าคนหนึ่งที่ผมเคยสอนเค้ามาเมื่อ7 ปีที่แล้ว ผมจำเค้าได้ ก็นึกภูมิใจว่า เด็กสมัยนี้รู้จักใช้เวลาในช่วงปิดเทอม มาทำงานพิเศษเพื่อหารายได้ระหว่างเรียน  ผมเข้าไปใช้บริการปกติ

ศิษย์เก่า : สวัสดีค่ะ จ่ายบิลล์ค่าอะไรค่ะ? (คำพูดตามโปรแกรมของร้าน)

ครู : ค่าสินค้าครับ (พยายามมองหน้า เผื่อนักเรียนจะจำได้)

ศิษย์เก่า : ยอดเท่าไหร่คะ? (สีหน้ายังเรียบเฉย มาก)

ครู : ตามที่ระบุในบิลล์ครับ (พยายามจ้องไปที่ป้ายชื่อ ว่าเราจำผิดหรือเปล่า  แต่ก็เปล่า เพราะเป็นชื่อนักเรียนที่เราเคยสอน)

ศิษย์เก่า : (บอกยอดเงิน- แล้วรับเงิน -ทอนเงิน)ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ

ครู : เอ..พนักงานร้านนี้ หน้าตาไม่ยิ้มแย้มให้ลูกค้าเลยนะ (ผมแซวแบบยิ้มๆ หวังว่าเค้าจะจำได้)

ศิษย์เก่า : พี่คะ..ตรวจสอบความถูกต้องก่อนออกจากร้านด้วยนะคะ (สีหน้าเรียบมาก)

ครู : (คิดว่าหมดความพยายามที่จะให้เค้าจำเราได้ หมดโอกาสที่จะแสดงความชื่นชมเค้าต่อหน้า แล้วตัดสินใจพูดก่อนออกจากร้านว่า ) "นี่เธอจำครูไม่ได้จริงๆ เหรอ" แล้วก็เดินออกจากร้านไป

.....ศิษย์เก่าคนนั้นยิ้มอายๆ แล้วก้มหน้าหลบผมไป  ผมก็ได้แต่ทบทวนว่า  เราคงปลูกฝังจิตสำนึกเค้าได้ไม่ดีพอ  เพราะฉะนั้นจะโทษใครไปไม่ได้นอกจากเรา ซึ่งเคยเป็นครูของเขานั่นเอง.......

เป็นอย่างไรบ้างครับอ่านแล้วรู้สึกอย่างไรกันบ้าง  เพราะฉะนั้น ระวังให้ดีนะครับ  ระวังจะถูกครูสวัสดีก่อน หรือยกมือไหว้เราก่อน 555

 

 

[Handy]

โอ.. เหลือเชื่อครับ 
    อะไรจะขนาดนั้น  หรือว่าเธอถูกโปรแกรมไว้จนกลายเป็นหุ่นยต์กลายๆไปแล้ว .. อย่าโทษตัวเองเลยครับ  บริบทที่เปลี่ยนไปล้วนมีอิทธิพลมหาศาล ต่อความคิด จิตใจมนุษย์ในยุคโกลาหลนี้ครับ

[รตนญาณ]

ใช่ครับอาจารย์ Handy มันเป็นยุคโกลาหล แน่ๆ