บันทึก....พยาบาลชุมชนในดวงใจ " หอบรักมาเยี่ยมบ้าน "
จากบันทึก.. จากพยาบาลชุดขาวเดินเข้าสู่ชุมชน...... ขณะนี้เราทำงานโดยการผสมผสานงานเยี่ยมบ้าน (HHC ภาคชุมชน) งานผู้พิการ งานผู้สูงอายุเข้าด้วยกัน......
สืบเนื่องจากเราเยี่ยมเพื่อน(ทีมผู้สูงอายุ) ที่ดิฉันได้รับความรัก ความเมตตาจากท่านมาเต็มจนล้น ดิฉันจึงต้องหอบรักเพื่อไปแบ่งบันให้ผู้สูงวัยที่อื่นต่อค่ะ (ผู้สูงวัยสามพี่น้อง)และทีมงานพูดว่า(ทีมผู้สูงอายุ)เรา หมายถึงรวมถึงดิฉันด้วยเราต้องไปช่วย ที่หารเทาก่อนแล้วเพราะเขาไม่มีพี่เลี้ยง เราเป็นชมรมพี่ต้องไปช่วยเป็นพี่เลี้ยงเขา ทางชมรมมอบหมายให้ดิฉันเป็นผู้นัดวันรวมพล ไปเยี่ยมเพื่อให้คำปรึกษา
ดิฉันรู้สึกกังวลเล็กน้อย ว่าจะเริ่มต้นช่วยอย่างไรดี คือ กิจกรรมเยี่ยมเพื่อน โดยเพื่อน ให้กำลังลังใจเพื่อนกำลังไปได้สวย (ห้ามหยุด ชมรมบอก เพราะมันรู้สึกดีมากมากและผู้สูงอายุดีใจมาก เมื่อรู้ว่าเราไปเยี่ยมทั้งๆ ที่วันนั้นบางคนไม่ได้อยู่ในแผนเยี่ยม แต่เขาแต่งตัวรอเรา ใส่เสื้อแดง ทาแป้งหน้าขาว) ทำให้เราต้องเยี่ยม ทำให้แผนการเยี่ยมต้องปรับเปลี่ยนกันบ้าง ทุกอย่างโอเค วันนั้นเราไม่มีของฝากแม้แต่สักชิ้น มีแต่รอยยิ้มของทีมงานหลายๆวัย และเหงื่อที่ไหลเปียกเสื้อ ท่านใช้ความดีใจต้อนรับเรา และต้องการให้ไปเยี่ยมอีก พวกเรารับปากว่าจะมาเยี่ยม อีก และรอบหน้ามีการชวนผู้สูงอายุในชุมชนแห่งนั้นไปพูดคุยแลกเปลี่ยนกับผู้สูงอายุ
ตำบลอื่น ผู้สูงอายุทุกท่านรับปากด้วยความยินดี(แต่มีเสียงจากผู้สูงอายุที่เป็นผู้หญิงจะออกตัวว่า(ไม่ทราบจะพูดอะไร พูดไม่เป็น แต่เต็มใจไปพูดคุยแลกเปลี่ยนกับผู้สูงอายุตำบลอื่น ขอให้รถมารับแล้วกัน) ถึงตอนนี้ระหว่างเดินเยี่ยมบ้าน ประธานผู้สูงอายุและผู้ใหญ่บ้านพูด เสนอแนวคิดว่า " ถ้าจะให้ดีเราน่าจะมีของเยี่ยมสำหรับคนแก่บ้าง ของที่จำเป็น เช่น ยาลม ผ้าถุง หรือขนม หลายๆ คนที่เดินร่วม ก็มีการพูดคุยถึงตรงนี้ แต่ยังหาข้อสรุปไม่ได้
สิ่งที่ดิฉันรู้สึกกังวลเล็กน้อย ว่าจะเริ่มต้นช่วยอย่างไรดี ทำแผนก่อนหรือลงในกิจกรรมเลย จากที่สังเกตุ(ดิฉันคิดเอาเอง) คือ ผู้สูงอายุต้องการทำกิจกรรมหรืองานต่างๆ ของผู้สูงอายุที่หารเทาให้เป็นภาพชัดที่ขึ้น เพราะตอนนี้มีหลายๆ กิจกรรมดี ที่ชมรมผู้สูงอายุเริ่มทำแล้ว แต่ขาดพี่เลี้ยงชี้แนะ ตอนนี้ดิฉันไม่แน่ใจว่า จะเริ่มอย่างไรดี ??