เมื่อครั้งที่ผมบวชอยู่ที่วัดอัมพวัน จังหวัดสิงห์บุรี มีวันหนึ่งมีเณรมาถามผมว่า เวลาที่หลวงพี่ไปบิณฑบาต เคยเจอพระที่วัดแก้วหรือไม่ พระที่นั่นนะ เป็นพระที่สมถะ ไม่ค่อยเปลี่ยนจีวร เป็นพระที่หยิ่ง ชวนคุยด้วย ก็ไม่คุยกับใคร มีคนเคยทดลองไปพูดต่อว่าหรือพูดแซวท่าน ท่านก็ไม่โกรธ ไปเล่าเรื่องตลกให้ท่านฟัง ท่านก็ไม่หัวเราะ ไม่สุงสิงกับใคร ขนาดเดินผ่านกันทุกวัน เจอกันก็ไม่ทักทายกันเลย….. ผมก็สงสัยว่า ทำไม ท่านหยิ่ง เอ..เป็นอย่างไรหนอ หรือท่านสำรวมมาก ผมก็อยากรู้จักท่าน เณรก็บอกว่าพรุ่งนี้เวลาบิณฑบาตรจะพาไปพบ <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p>วันรุ่งขึ้น ระหว่างเดินบิณฑบาต เณรก็เดินมาสะกิดแล้ว บอกว่า หลวงพี่นั้นไงพระแก้ว อยู่นั้นไง ทดลองคุยกับท่านดูซิ พอผมมองไป เจอพระแก้ว พอเจอท่านก็อดยิ้มในใจไม่ได้ เพราะพระแก้วที่เณรเล่าให้ฟังนะ คือ พระพุทธรูปองค์โต เลยครับ ชาวบ้านแถวนี้เรียกว่า พระแก้ว อยู่ที่วัดแก้ว นั่นเอง เฮอ….เจอที่เด็ดเณรเข้าแล้ว พอเจอท่านเลยต้องยกมือไหว้ท่านเลยครับ <p>ข้อคิดวันนั้น</p><p>อย่าเพิ่งเอาประสบการณ์ที่เคยมี มาตัดสินใจ ในสิ่งที่ได้ยินมา หรือได้รับรู้มา </p><p>ดีแล้ว...... ที่ได้ไปตรวจสอบและพบเห็น สิ่งที่ได้ยินมา</p><p></p><p></p><p> </p><p> </p><p> </p><p></p>
เป็นข้อคิดดีค่ะ อาจารย์