พาแลงแห่งรัก...ที่กระท่อมนางเมิน

ด้วยที่เราอยู่กันคนละที่ บ้านคนละหลัง บ้างอยู่ต่างจังหวัด วันนี้กระท่อมนางเมินทำหน้าที่ได้ดีมาก ทำให้ผมมีความสุขอย่างล้นเหลือเหมือนเช่นเคย...แม้เขาจะยังไม่เคยต้อนรับสตรีนางใดเลยก็ตาม!!!!!

กระท่อมนางเมิน เป็นสมบัติชิ้นแรกของผมที่สร้างขึ้นด้วยน้ำพักน้ำแรงหลังจากจบการศึกษาจากสถาบันราชภัฏบุรีรัมย์ (สถานะในขณะนั้น) แม้จะมีเพียง 1 ห้อง มีเสาเพียง 6 ต้น แต่ก็ใช้เวลาสร้างกว่า 4 ปี เพราะต้องเก็บเล็กประสมน้อย ปีนี้ได้เสา ปีหน้าได้หลังคา ปีต่อไปได้พื้นกระเบื้อง....

ผมสร้างกระท่อมนางเมิน ปลีกวิเวกออกจากชุมชนเพราะต้องการชีวิตที่เป็นอิสระมีความเป็นส่วนตัว และอยู่กับธรรมชาติ ท้องไร่ท้องนา กระท่อมนางเมินได้ทำหน้าที่พักใจให้ผมอยู่หลายปี...

แม้วันนี้ผมจะทิ้งกระท่อมหลังนี้ไปอยู่ไกลถึงปัตตานี แต่เมื่อผมกลับมาที่นี่ครั้งใด กระท่อมนางเมินไม่ลืมทำหน้าที่สร้างความสุขให้ผมเหมือนเช่นทุกครั้ง

กระท่อมนางเมินนอกจากทำหน้าที่ดูแลผมแล้ว ยังดูแลญาติพี่น้องของผมด้วย ใครไปใครมาใกล้ไกลแค่ไหน ก็จะมาอาศัยอาณาบริเวณของกระท่อมนางเมินหลังนี้ พักผ่อน ตกปลา เก็บพืชผักผลไม้ หรือทำอะไรอร่อย ๆ แบ่งปันกันกิน

เมื่อวานนี้ 19 เมษายน 2550 กระท่อมนางเมินได้ทำหน้าที่รวมญาติของผมทั้งพ่อใหญ่ พ่อ แม่ คุณน้าจาก จ.สุรินทร์ และเพื่อนบ้าน มาร่วมวงพาแลง (สำหรับอาหารมื้อเย็น) กับอาหารง่าย ๆ เช่น น้ำพริกผักสด ๆ ข้างรั้ว ต้มปลาจากบ่อหลังกระท่อม และข้าวสวยร้อน ผลผลิตจากทุ่งนาติดกระท่อมนั่นเอง...

เขียนใน GotoKnow โดย ย่ามแดง
ใน yamdaeng

คำสำคัญ (Tags): #กระท่อมนางเมิน

หมายเลขบันทึก: 91555เขียนเมื่อ 21 เมษายน 2007 00:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 18:16 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (32)

वीर

เขียนเมื่อ 21 เมษายน 2007 01:00 น. ()

ง่ายๆ (แท้บ้อ? ให้ผมทำเองก็ทำไม่เป็นอะครับ) แต่ว่าก็น่ากินนะครับ ผมกลับไปบ้านก็กินป่นปลา กับผักแถวๆนั้น แต่ว่ามาอยู่โรงเรียนแล้ว อาหารที่ว่ามันก็ไม่ใช่ของหากินง่ายๆ เลย

เดี๋ยวนี้เน้นตลกรับประทานที่บ้านแฟน :-P มีป่นบ้าง หม่ำบ้าง อ่อมบ้าง